από το Άρδην τ. 104, Μάρτιος-Μάιος 2016
Ανεξάρτητη διότι δεν αποτελεί την παραταξιακή έκφραση κάποιου κόμματος, ούτε απευθύνεται προνομιακά στους οπαδούς συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, της δεξιάς ή της αριστεράς. Αφορά όλους τους εκπαιδευτικούς και την ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου και της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής τους θέσης.
Δημοκρατική με την πιο αυθεντική της έκφραση, με διαδικασίες βάσης, αποκλείοντας τις άνωθεν «γραμμές» οποιασδήποτε δήθεν φωτισμένης καθοδήγησης.
Πατριωτική διότι αν δεν αγαπήσουμε τον συλλογικό εαυτό μας είναι αδύνατον να αντισταθούμε στη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία της Δύσης και των πολυεθνικών και σε χώρα περιορισμένης κυριαρχίας έναντι της Τουρκίας. Κάθε αίτημά μας, από τους μισθούς, την υλικοτεχνική υποδομή, τη λειτουργία του ολοήμερου σχολείου έως τις συντάξεις, αφορούν τη δυνατότητα της χώρας να καθορίζει τις τύχες της έναντι των δανειστών. Αλλά και διότι πιστεύουμε στις αξίες και τα πρότυπα του ελληνικού πολιτισμού, όχι γιατί είναι ανώτερα έναντι άλλων, αλλά γιατί θεωρούμε ότι συνεισφέρουν στον παγκόσμιο πολιτισμό. Υπονομεύοντας και αποδομώντας τα στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας, όπως κάνουν η εθνομηδενιστική αριστερά και η νεοφιλελεύθερη δεξιά, υπονομεύεται ταυτόχρονα κάθε δυνατότητα ανατροπής της παρούσας κατάστασης. Με αποικιοποιημένη σκέψη και αλλοτριωμένη συνείδηση, δεν υπάρχει καμία απελευθερωτική προοπτική. Στην Ιστορία τα καταπιεσμένα έθνη ενέτασσαν πάντοτε τα κοινωνικά αιτήματα στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία. Γι’ αυτό η αντίστασή μας σε αυτό το πεδίο είναι κομβικής σημασίας και όμως αυτό δεν αναδεικνύεται από ΚΑΜΙΑ παράταξη στον χώρο των εκπαιδευτικών! Η αντίστασή μας ή θα είναι εθνική ή δεν θα υπάρξει καθόλου!
Ως εκπαιδευτικοί έχουμε μία μεγάλη ευθύνη έναντι της χώρας και του ελληνικού λαού γιατί έχουμε αναλάβει να μορφώσουμε και να διαπαιδαγωγήσουμε τη νέα γενιά. Στο χέρι μας είναι να συμβάλουμε στη διαμόρφωση πολιτών με δημοκρατική πατριωτική αγωνιστική συνείδηση, ανθρώπων υπεύθυνων και περήφανων για την καταγωγή και τον πολιτισμό τους, που θα αγωνιστούν για ελευθερία και δικαιοσύνη αναδεικνύοντας ως πρότυπο την αντιστασιακή παράδοση σ’ αυτόν τον τόπο και γι’ αυτόν τον λαό, που θα αγαπούν, θα αναδεικνύουν και θα προστατεύουν το περιβάλλον, τα μνημεία και τον πολιτισμό μας χωρίς μισαλλοδοξία, χωρίς συμπλέγματα, ανωτερότητας ή κατωτερότητας.
Η ελληνική εκπαίδευση δεν μπορεί να βελτιωθεί χωρίς την συμβολή των ίδιων των εκπαιδευτικών που γνωρίζουν τις παθολογίες της από πρώτο χέρι: την απαξίωση της γνώσης, την σταδιακή καταστροφή του εκπαιδευτικού κλίματος, την απουσία συλλογικού οράματος, την υποκρισία της όποιας αξιολόγησης, την βαθμιαία πτώση του μορφωτικού επιπέδου, την ολοένα και καθολικότερη υπαγωγή της σχολικής ζωής στις προτεραιότητες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που συστηματικά προωθούν το «σχολείο της αμάθειας».
Οι κομματικές παρατάξεις αντιμετωπίζοντας το ζήτημα συντεχνιακά και «κλαδικά» στηρίζουν ή ανέχονται την εγκατάλειψη του θεμελιώδους σκοπού του δημόσιου σχολείου που είναι η μετάδοση γνώσεων και η διαπαιδαγώγηση των νέων με βάση αξίες και πρότυπα. Πρότυπα και αξίες που εμπεριέχουν και τον σεβασμό της «διαφορετικότητας» με τον οποίο μας έχουν βομβαρδίσει για να αποκρύψουν υποκριτικά την περιφρόνηση και απαξίωση του σεβασμού της ταυτότητας (εθνικής, θρησκευτικής, γλωσσικής, πολιτισμικής) του ελληνικού λαού. Η συνενοχή των κομματικών παρατάξεων στην απαξίωση και υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση και υποβάθμιση τον ίδιο τον εκπαιδευτικό. Αν αντίθετα η γνώση και η καλλιέργεια ήθους ανακτήσουν τη θέση που τους αρμόζει στην κλίμακα αξιών μας, τότε θα υπάρξει και πραγματική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού.
Οι καιροί ου μενετοί.
Mάιος 2016
