του Γ. Παπαγιαννόπουλου, από το Άρδην τ. 40-41, Ιανουάριος-Μάρτιος 2003
1.Lottadi lunga durata
Αγαπητέ μου Σπύρο, υπήρξες μαχητής ως το τέλος.
Απο τότε που σπούδαζες στη Νάπολη της Ιταλίας, όντας παράλληλα οργανωμένος στο ΠΑΚ. Έως την τελευταία σου στιγμή, οργανωμένος στο ΔΗΚΚΙ, υπηρετώντας το από την θέση του Εκπροσώπου Τύπου. Και αφού ενδιάμεσα, με θυελλώδη τρόπο είχες περάσει από το ΚΚΕ και το Νέο Αριστερό Ρεύμα. Μια ζωή αγώνες. Ο πλούτος σου, ο πλούτος μας. Για να έχουν τα όνειρα ελπίδα.
Το’ πες και το’ κάνες: Lotta di lunga durata.
2. Επιτάφιος
Οι ιδέες σου, τα άρθρα σου, τα σχόλια σου επίκαιρα (κι αποκαλυπτικά). Οι ιδέες άλλωστε είναι σαν τα καρφιά. Όσο πιο πολύ τις χτυπάς, τόσο πιο βαθιά μπαίνουν! Κι εσύ βαρούσες δυνατά! Έκπληκτοι μείναμε μαθαίνοντας τον άξαφνο χαμό σου.
Έκπληκτος και στεναχωρημένος και εγώ.
Επιχειρώ εδώ «μίνι» επιτάφιο. Λόγο, όχι θρήνο.
Για σένα. Με τη γνώση ότι: Ο χώρος της «εθνικής» αντίίμπεριαλιστικής Αριστεράς και των Κινημάτων πλήττεται ιδιαίτερα με τον χαμό σου (είχε πληγεί ήδη με τον χαμό του Τάκη Παππά).
Οδυνηρό αν σκεφτεί κανείς, με τι δυσκολία «(ανα)παράγεται» σήμερα ένα «στέλεχος», σε εποχή ιδιώτευσης, αλλά κυρίως: σε καιρούς απουσίας Κινήματος.
Οδυνηρό επίσης, αν σκεφτεί κανείς ότι οι Σκατόψυχοι (αυτοί που εξουσιάζουν, ξέρεις, αυτοί που αγόρασαν χρυσό «Ρόλεξ» στο πρώτο οκτάμηνο που τους ανετέθη κυβερνητικός ρόλος) ζούνπολλά, πολλά χρόνια…
3. Live
Α. Στην Ρώμη, στο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Νεολαίας (F.G.S.I), μεταπολίτευση. Αντιπροσωπεία από το νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ, έχουμε βρεθεί ο Σπύρος κι εγώ.
Παρών στη συνάντηση και ο Αλέκος Παναγούλης, στο πρώτο του νομίζω ταξίδι στην Ιταλία, μετά την πτώση της Δικτατορίας. Αρχίζει η συζήτηση, έρχεται η σειρά μας, λέμε τα δικά μας. Έρχεται και η σειρά του Αλέκου Παναγούλη, αρχίζει να τα «χώνει» στον Ανδρέα Παπανδρέου(!), οπότε κι εμείς με την σειρά μας αρχίζουμε να τα «χώνουμε» στον ίδιο… Ευτυχώς, μας «μαζέψαν» όλους… Εγκαίρως…
Β. Στο πλοίο της γραμμής από Πάτρα για Σάμη Κεφαλονιάς και Ιθάκη, ήταν τέλη της δεκαετίας του ’70, είχα να τον δω καιρό. Να’ τος μπροστά μου στο κατάστρωμα! -Που πάς; ρωτάει.
-Θα κατέβω Σάμη, πάω Αργοστόλι, στο σπίτι του πατέρα μου. Εσύ; -Στην Ιθάκη, μου απαντάει. -Να κάμεις τι;
-Καθοδήγηση εκ μέρους του Κ.Κ.Ε. -Πανάθεμά σε…
Γ. Στην Βαλαωρίτου, στον πεζόδρομο, λίγες μέρες πριν τις Δημοτικές εκλογές, Οκτώβρης 2002. Καθισμένος, έπινες καφέ, μόνος. Περνάω, με φωνάζεις, κάθομαι. Αρχίζουμε το λακριντί, μου λες για το πρόσφατο ταξίδι σου στην Ιταλία, ώσπου περήφανος, μου βγάζεις από το πορτοφόλι και μου δείχνεις την ταυτότητα μέλους που σου έδωσαν οι σύντροφοι της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.
4. This is the end
Πέθανε σε ηλικία 55 ετών ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΚΙ και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του, Σπύρος Κουτσουβέλης. Σύντροφος, μαχητής, πηγαίος… άνθρωπος.
Δώσε τα χαιρετίσματα μας εκεί απάνω Σπύρο: στον Σάκη Καραγιώργα, στον Δημήτρη Καψωμένο, στην Μαίρη Ζησίμου, στον Τάκη Παππά. στον Μάκη Σιδερά, στον Λεωνίδα Κανάκη και σε όλους τους συντρόφους.
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος
