Ευγένιος Ντελακρουά, «Καβαλάρης Έλληνας αγωνιστής», 1856
του Αντώνη Βενέτη
Ξεφυλλίζοντας στην Παπαχαραλάμπειο βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου τις κιτρινισμένες σελίδες της αθηναϊκής εφημερίδας ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ, βρήκα μια “είδηση” αναφερόμενη στον θάνατο ενός Κρητίκαρου, θα έλεγα, ο οποίος, πλην άλλων, «επολέμησεν υπέρ των δικαίων της πατρίδος του εναντίον εξ Σουλτάνων!» Τους παραθέτω: Μουσταφά Δ’ (1807-1808), Μαχμούτ Β’ (1808-1839), Αμπντούλ Μετζίτ Α’ (1839- 1861), Αμπντούλ Ασίζ (1861- 1876), Μουράτ Ε’ (30.5.1876- 31.8.1876) και Αμπντούλ Χαμίτ Β’ (1876- 1909).
Αλλά αντί σχολίων παραθέτω την σχετική «είδηση» της ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ της 10.8.1881 κατά την οποίαν: «Εν Κρήτη απεβίωσε κατ’ αυτάς ο Κωνσταντίνος Άρτος εν ηλικία 118 ετών.
Ούτος ήτο γεωργός αλλ’ επολέμησεν υπέρ των δικαίων της πατρίδας του εναντίον εξ Σουλτάνων εκ των δέκα, επί της Βασιλείας των οποίων έζησεν. Είχε μέχρι του θανάτου αυτού πάσας τας διανοητικάς δυνάμεις του. Ενυμφεύθη πεντάκις και επέζησεν όλων των συζύγων του ως και των ένδεκα αυτού τέκνων. Τετράκις προεγράφη και εξωρίσθη το δε παρελθόν έτος εκλεγείς δήμαρχος του χωρίου του εξεπλήρωσε δραστηριότατα τα καθήκοντά του».
Αντώνης Ν. Βενέτης,
Μοναστηράκι Δωρίδος
