του Νίκου Μελέτη από το liberal.gr
Σε διάλυση των προσδοκιών, που είχαν δημιουργηθεί σε Αθήνα, Βρυξέλλες και Νέα Υόρκη από την εκλογή του Τ. Ερχιουρμάν στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας, οδηγούν οι δηλώσεις του ιδίου αλλά και του Τ. Ερντογάν στην πρώτη συνάντηση που είχαν στην Άγκυρα.
Ο Τ. Ερχιουρμάν, αν και συστημικός πολιτικός στα Κατεχόμενα, είχε διαφοροποιηθεί από τον Ε. Τατάρ τα τελευταία χρόνια ως «κεντροαριστερός» και διάδοχος της κληρονομιάς του Ταλάτ και του Ακιντζί, και προεκλογικά είχε ταχθεί υπέρ λύσης κατ’ ευφημισμόν Ομοσπονδίας, καθώς παρέπεμπε σε συνομοσπονδιακό μοντέλο.
Στην Αθήνα και στη Λευκωσία είχαν αποδεχθεί την εκλογή Ερχιουρμάν, θεωρώντας ότι η παρουσία του στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων θα συμβάλει σε μια πιο μετριοπαθή και διαλλακτική στάση, που θα οδηγήσει έτσι σε επανάληψη των συνομιλιών για το Κυπριακό με σοβαρές προοπτικές για επίτευξη συγκλίσεων.
Αυτή ακριβώς η «ευφορία» που ακολούθησε την εκλογή Ερχιουρμάν, χρησιμοποιήθηκε για τον εξωραϊσμό της τουρκικής και τουρκοκυπριακής πλευράς, με τη δημιουργία μιας τεχνητής αισιοδοξίας για δήθεν ενισχυμένες προοπτικές επίλυσης του Κυπριακού λόγω της υποτιθέμενης αλλαγής στάσης της τουρκοκυπριακής πλευράς.
Στην Άγκυρα, όπου ο κ. Ερχιουρμάν αφου επισκέφθηκε το Μαυσωλείο του Κεμάλ, έγινε κατόπιν δεκτός στο Προεδρικό Μέγαρο από τον Τ. Ερντογάν, ο οποίος φρόντισε καθαρά και από την πρώτη στιγμή να μην αφήσει αμφιβολίες για τη στάση της Τουρκίας.
Ο Ταγίπ Ερντογάν, φρόντισε να δημοσιοποιήσει και πάλι το «φιρμάνι» του ότι «η πιο ρεαλιστική λύση στο Κυπριακό βρίσκεται στη συνύπαρξη δύο κρατών στο νησί», ενώ στράφηκε εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, επιρρίπτοντας στη Λευκωσία την ευθύνη για το ανεπίλυτο του Κυπριακού.
Τόνισε ότι «ο βασικός λόγος που το Κυπριακό παραμένει άλυτο μέχρι σήμερα είναι η άρνηση της ελληνοκυπριακής πλευράς να αποδεχθεί την κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς των Τουρκοκυπρίων, καθώς η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν θέλει να μοιραστεί ούτε την πολιτική εξουσία ούτε την οικονομική ευημερία με τους Τούρκους του νησιού».
Ο Τούρκος πρόεδρος, μάλιστα, παρουσίασε μια «επικαιροποιημένη» επιχειρηματολογία εναντίον της Ομοσπονδίας, υποστηρίζοντας ότι «η ελληνοκυπριακή πλευρά θεωρεί ως «λύση» τη μετατροπή των Τουρκοκυπρίων σε μειονότητα μέσα στο ομόσπονδο κράτος που η ίδια κατέλαβε δια της βίας το 1963, ένα μόρφωμα που σήμερα δεν έχει καμία νομική υπόσταση».
Ο Τ. Ερντογάν κατηγόρησε και τα Ηνωμένα Έθνη και την ΕΕ για το Κυπριακό, λέγοντας ότι «πρέπει να έχουμε υπόψη ότι και τα σφάλματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στην απαρχή του Κυπριακού, καθώς και η αποδοχή της ελληνοκυπριακής διοίκησης ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, έχουν μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση».
Ο Τ. Ερχιουρμάν έσπευσε να ορθώσει και τον δικό του λόγο υπέρ της διατήρησης των Εγγυητικών Δικαιωμάτων της Τουρκίας, λέγοντας μάλιστα ότι «η ιδιότητα της Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης αποτελεί τη νομική βάση χάρη στην οποία οι Τουρκοκύπριοι αισθάνονται ασφάλεια».
Ο νέος Τουρκοκύπριος ηγέτης επέμεινε στη θεωρία ότι υπάρχουν δύο συνιδρυτικοί εταίροι στην Κύπρο και υποστήριξε ότι «ο τουρκοκυπριακός λαός διαθέτει κυριαρχικά δικαιώματα σε ολόκληρο το νησί της Κύπρου και δεν είναι δυνατόν η βούληση του τουρκοκυπριακού λαού να αγνοείται από την ελληνοκυπριακή ηγεσία ή από τη διεθνή κοινότητα σε ζητήματα όπως η ασφάλεια, η ενέργεια, οι υδρογονάνθρακες, οι θαλάσσιες ζώνες δικαιοδοσίας και οι εμπορικοί διάδρομοι, θέματα που αφορούν ολόκληρη την Κύπρο και όλους τους κατοίκους της».
