Επιστολή προς το Άρδην και τη Ρήξη από το Κουρδιστάν
Γειά σας,
Θ α ήθελα αρχικά να στείλω τους χαιρετισμούς μου και να εκφράσω τον σεβασμό μου στον δημοκρατικό ελληνικό λαό και σε όλους τους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς κύκλους. Επίσης, θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μου σε όλους τους συντελεστές της εφημερίδας Ρήξη. Θεωρώ χρέος μου να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον αγαπητό φίλο Γιώργο Καραμπελιά, που μου δίνει τη δυνατότητα να εκφράζομαι σε τακτά χρονικά διαστήματα μέσα από την εφημερίδα και τοο περιοδικό.
Θα προσπαθήσω να εκφράσω την άποψή μου και τις σκέψεις μου για τις εξελίξεις στο Κουρδιστάν, τη φάση την οποία διανύει το Κουρδικό Απελευθερωτικό Κίνημα – ΡΚΚ, τους αγώνες του σήμερα, και τις διαστάσεις της αντιδραστικής συμπεριφοράς του αποικιοκρατικού, φασιστικού τουρκικού κράτους ενάντια στους Κούρδους, σε στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Επιθυμώ να τονίσω ότι τα γραπτά μου εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τις προσωπικές μου απόψεις.
Αγαπητοί φίλοι, δεν χρειάζεται να κάνω ιστορική αναδρομή. Θα σταθώ στις τελευταίες εξελίξεις και θα παρατηρήσετε ότι οι Κούρδοι είναι πιο κοντά από κάθε άλλη φορά στη νίκη και την απελευθέρωση. Οι Κούρδοι απέδειξαν στις εθνικές και διεθνείς δυνάμεις ότι θέλουν να ζήσουν μια ζωή τίμια. Οι Κούρδοι επί 34-35 χρόνια διεξάγουν έναν αδιάκοπο μεγαλειώδη αγώνα ενάντια στο αποικιοκρατικό και ολιγαρχικό τουρκικό κράτος. Το αντίτιμο που οι Κούρδοι πλήρωσαν σ’ αυτόν τον δίκαιο πόλεμο ήταν μεγάλο. Δεκάδες χιλιάδες νέοι, άνδρες και γυναίκες, κάτω των 20 ετών, σκοτώθηκαν. Οι Κούρδοι και τα παιδιά τους ωθήθηκαν στην πείνα και την δυστυχία. Περισσότερα από 4000 κουρδικά χωριά πυρπολήθηκαν και ερημώθηκαν. Εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους, από την πατρίδα τους, από τα εδάφη τους, και αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στις μεγάλες πόλεις. Άλλοι τόσοι, είτε επειδή διώκονται είτε επειδή καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές φυλάκισης –ακόμα και ισόβια– προσπάθησαν να βρουν λύση με την προσφυγή τους σε χώρες της Ευρώπης. Οι Κούρδοι που σύρθηκαν στη διασπορά της Ευρώπης ζούνε σεβόμενοι τους νόμους των χωρών στις οποίες βρίσκονται, αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να ανταποκριθούν στα πατριωτικά τους καθήκοντα. Στο Κουρδιστάν ο γενναίος και φιλότιμος κουρδικός λαός, χειμώνα-καλοκαίρι, 365 μέρες το χρόνο, με χιόνια και βροχές, με κρύο και με ζέστη, μέρα και νύχτα, καθημερινά αντιστέκεται και δρα διεκδικώντας την ελευθερία του.
Κάθε μέρα, εύκολα διαπιστώνει κάποιος στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο τη δίψα του κουρδικού λαού για ελευθερία. Για να το πω απλά, έναν τέτοιο κόσμο δημιούργησε το ΡΚΚ. Το ΡΚΚ τον ανέστησε. Θυμάμαι πολύ καλά ότι κάποτε θεωρούσαμε και εμείς οι ίδιοι τον κουρδισμό ντροπή. Ντρεπόμασταν που ήμασταν Κούρδοι. Γιατί; Ας απαντήσω. Γιατί ο κουρδισμός σπιλώθηκε, υποτιμήθηκε. Οι αποικιοκρατικές δυνάμεις έπεισαν την κοινή γνώμη ότι οι Κούρδοι είναι ένα είδος ανθρώπων που σαν τα άγρια θηρία ζούνε σε σπηλιές. ότι δεν είναι άνθρωποι. Για τους αποικιοκράτες τουρκισμός σήμαινε μεγαλοπρέπεια, ενώ κουρδισμός σήμαινε νανισμός. Γι’ αυτούς τους λόγους το τουρκικό κράτος χρησιμοποιούσε πάντοτε τους Κούρδους για τα συμφέροντα του δικού του έθνους. Τους χρησιμοποίησε και κατόπιν άρχισε να τους κλοτσάει, να τους απομονώνει, να τους κρατάει έξω από τα όρια του δικαίου, του νόμου, της δικαιοσύνης.
Και παλαιότερα υπήρχαν Κούρδοι. Τι Κούρδοι όμως; Αυτό το στοιχείο είναι πολύ σημαντικό. Ήταν οι Κούρδοι που εξυπηρετούσαν το σύστημα. Εκ φύσεως ήταν Κούρδοι, όμως το σύστημα της σκέψης και της νοοτροπίας τους είχε σχηματοποιηθεί στα θεμέλια του τουρκισμού. Η τουρκική ταυτότητα είχε γίνει μέρος της συνείδησής τους. Δεν μπορούσαμε να μιλάμε κουρδικά και να εκφραζόμαστε ελεύθερα. Το να σκέφτεσαι τουρκικά και να μιλάς κουρδικά ήταν μια δύσκολη υπόθεση. Σκεφτείτε έναν Γερμανό να σκέφτεται ως Γάλλος και να εκφράζεται ως Γερμανός. Υπάρχει άραγε πιο τρομερή αντίφαση; Ήταν Κούρδοι χωρίς βούληση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς πατρίδα, χωρίς ιστορία. Γι’ αυτό ισχυρίζομαι ότι ο ηγέτης του κουρδικού λαού, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, με μεγάλες θυσίες και γενναιότητα ξαναδημιούργησε το δημοκρατικό Έθνος του. Αυτός ο λαός εξελίχθηκε σε δύναμη που γράφει ιστορία. Οι πολιτικές απόρριψης και άρνησης ύπαρξης των Κούρδων χρεοκόπησαν. Οι Κούρδοι έγραψαν την ιστορία τους μαζί με τον Οτζαλάν.
Οι ηγεμονικές δυνάμεις εξουσίας δεν μπορούν να γράψουν την ιστορία με γυμνά ψέματα. Προσπάθησαν να την παρουσιάζουν όπως τους συμφέρει. Κηλίδωσαν την ιστορία με τις παραχαράξεις τους. Την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι Κούρδοι ήταν αυτοδιοικούμενοι. Οι Κούρδοι στην πορεία της ιστορίας έζησαν ημιανεξάρτητοι κάτω από μορφές ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας. Επίσης ο Μουσταφά Κεμάλ, κυρίως κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, προσεταιρίστηκε τους Κούρδους (παραπλανώντας τους), τους έβαλε να πολεμήσουν και χάραξε τα εθνικά σύνορα της Τουρκίας. Το 1922, με τη Συνθήκη των Σεβρών, οι Κούρδοι αναγνωρίστηκαν ως έθνος και απέκτησαν το δικαίωμα της αυτονομίας, όμως το 1923, με τη Συνθήκη της Λοζάνης, το έχασαν.
Σε κάθε δύσκολη περίσταση η Τουρκία χρησιμοποιούσε τους Κούρδους ως σωσίβιο, πάντοτε τους έστελνε και πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου και όταν δεν τους χρειαζόταν τους αποκαλούσε «διαμελιστές». Τόση υποκρισία, ανηθικότητα και παραχάραξη συναντάται μόνο στο ρατσιστικό, φασιστικό, αποικιοκρατικό σύστημα της Τουρκίας.
Σήμερα, ισχυρίζεται ότι υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία και δικαιοσύνη. Όταν όμως το ζήτημα φτάνει στους Κούρδους, το κράτος ξέρει καλά να λέει σταμάτα φίλε, για σένα δεν υπάρχουν. Κάτω από τον μανδύα του μουσουλμανισμού προσπαθούν να δημιουργήσουν προσδοκίες. Λένε, όλοι είμαστε μουσουλμάνοι, είμαστε ομόθρησκοι. Όταν όμως πρόκειται για τα δημοκρατικά δικαιώματα των Κούρδων, προβαίνουν σε θηριωδίες. Τους ρωτάμε: Τα αδέλφια τυραννούν τα αδέλφια; Ο αδελφός εκμεταλλεύεται τον αδελφό; Ο αδελφός απαγορεύει στον αδελφό του να χρησιμοποιεί τη γλώσσα του; Ο αδελφός αρνείται την ύπαρξη του αδελφού του; Εμείς οι Κούρδοι δεν θέλουμε μια τέτοια αδελφοσύνη. Η περίοδος του μπαγαποντισμού και του «Κούρδου στρατιώτη στην πρώτη γραμμή», τελείωσε. Το τουρκικό κράτος μπορεί να φυλάκισε τον ηγέτη αυτού του λαού, δεν πρέπει όμως να ξεχνά ότι βρίσκεται απέναντι στην πραγματικότητα που διακατέχει έναν λαό αποφασισμένο να ολοκληρώσει την αντιστασιακή του Επανάσταση. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της απελευθέρωσης, θα ζήσουμε ελεύθεροι.
* * *
Ας σταθούμε στις εξελίξεις του τελευταίου μήνα. Ζωογόνο στοιχείο ενός δημοκρατικού συστήματος είναι οι κοινοβουλευτικές εκλογές. Οι εκλογές της 12 Ιούνη αμαυρώθηκαν. Η νομιμότητα του κοινοβουλίου εξέπεσε. Μολονότι υπήρχε το αντιδημοκρατικό όριο του 10% για είσοδο στη βουλή, οι Κούρδοι κερδισαν μεγάλες επιτυχίες. Στην πραγματικότητα, το όριο του 10% που έθεσε το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο ,οι Κούρδοι το κατέστησαν ανεφάρμοστο. Ο αριθμός των Κούρδων βουλευτών, που στην προηγούμενη βουλή ήταν 21, ανήλθε σε 36. Το αποικιοκρατικό καθεστώς δεν μπόρεσε να χωνέψει αυτή την εκλογική επιτυχία των Κούρδων. Δεν ανέχθηκε την εκλογική νίκη των Κούρδων. Ανοιχτά και ωμά, ασκώντας βία, έδειξε το πραγματικό πρόσωπο της ψεύτικης δημοκρατίας του μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ αφαίρεσε τη βουλευτική ιδιότητα από τον Χαττίπ Ντίτζλε που εκλέχθηκε με την ψήφο 77.709 πολιτών στην Άμιδα (Ντιάρμπακιρ). Και σαν να μην έφτανε αυτή η ανηθικότητα και ασέβεια, τον αντικατέστησε με έναν βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος. Κατ’ αυτό τον τρόπο, έβαλε επίσημα την υπογραφή του κάτω από ένα μεγάλο σκάνδαλο, μη αποδεχόμενος έναν βουλευτή και κλέβοντας την έδρα του. Αυτό οι Κούρδοι δεν θα το αποδεχτούν. Η υπόθεση του Χαττίπ Ντίτζλε είναι για τους Κούρδους αιτία πολέμου. Τόση είναι η δημοκρατία του τουρκικού κράτους. Υποθήκευσε τη λαϊκή βούληση. Αυτό που έκανε το κυβερνών κόμμα είναι στην πραγματικότητα πολιτική πορνεία.
Επίσης οι εκλεγμένοι βουλευτές Φαϊσάλ Σαρίγιλντιζ και Σελμά Ισμάκ (Σιρνάκ), Ιμπραχίμ Αγκνάς (Ούρφα), Κεμάλ Ακτάς (Βαν) και Γκιουλσερέν Γιλντιρίμ (Μάρντιν) συνεχίζουν να είναι φυλακισμένοι. Δεν είχαν καταδικαστεί για τίποτα. Συνεχίζουν να κρατούνται φυλακισμένοι αυθαίρετα, μετά από επιχείρηση του τουρκικού κράτους ενάντια στις Δημοκρατικές Κουρδικές Κοινότητες, με τη λογική ότι θα σπάσουν την «κουρδική πολιτική βούληση», με κατηγορίες που δεν έχουν καμία νομική υπόσταση. Στην πραγματικότητα, οι Κούρδοι εκλεγμένοι βουλευτές βρίσκονται υπό πολιτική ομηρία. Αυτοί είναι πολιτικοί κρατούμενοι και όμηροι.
Το κρατικό σύστημα του Ερντογάν μας προτείνει τα εξής: Ή θα είσαι δικός μου Κούρδος, ή διαφορετικά θα σου αφαιρέσω όλα τα δικαιώματα και θα σαπίσεις στις φυλακές. Αυτή η λογική εφαρμόστηκε επανειλημμένα στην πορεία της ιστορίας. Στη νοοτροπία του τουρκικού κράτους κυριαρχεί το ο καλύτερος Κούρδος είναι ο νεκρός Κούρδος. Τους Κούρδους που υπέκυψαν τους έκανε υποχείριό του, τους ελευθεριακούς Κούρδους τους ανακήρυξε ως εχθρούς του. Οι άβουλοι και χωρίς τιμή Κούρδοι έγιναν γρανάζι του συστήματος. Το τουρκικό κράτος αυτού του είδους τους Κούρδους τους αγαπάει, γιατί ξέρει ότι δεν κινδυνεύει από αυτούς. Οι Κούρδοι που αγωνίζονται για την απελευθέρωσή τους οδήγησαν σε κρίση το σημερινό σύστημα. Και είναι σίγουρο ότι αυτή η πολιτική κρίση θα οδηγήσει σε χάος.
Οι Κούρδοι, με τις δημοκρατικές αντιδράσεις τους, προκάλεσαν έμφραγμα στο πολιτικό σύστημα. Το σύστημα κατάντησε ανενεργό. Η σημερινή πορεία δείχνει ότι η κατάσταση χάους θα βαθύνει. Όταν σε ένα κοινοβούλιο οι νομοθετικές εργασίες είναι ανενεργές, σημαίνει ότι αυτό το κοινοβούλιο έχει χρεοκοπήσει. Δεν μπορούν να συγκροτηθούν νομοπαρασκευαστικές επιτροπές και επιτροπές για την αλλαγή του συντάγματος. Ένα τέτοιο κοινοβούλιο χάνει τη νομιμότητά του. Για ένα δημοκρατικό κοινοβούλιο βασικός παράγοντας είναι η ύπαρξη της έννοιας της δημοκρατικής νοοτροπίας, κάτι που λείπει από το τουρκικό κράτος. Όσο αυτή θα λείπει, δεν θα είναι δημοκρατικό το κοινοβούλιο. Ο Ερντογάν και το κόμμα του, το ΑΚΡ, διακατέχονται από μια ριζωμένη αντιδραστική και ρατσιστική νοοτροπία. Εμείς, οι Κούρδοι, δεν παραπλανούμε τον εαυτό μας ούτε αυτοκολακευόμαστε. Τα ρατσιστικά και φασιστικά συστήματα και νοοτροπίες δεν προσφέρουν δημοκρατία στους λαούς, φοβούνται τη συμμετοχική δημοκρατία. Αυτοί είναι εκφραστές της νοοτροπίας ένας Τούρκος αξίζει όσο ο κόσμος όλος. Σε αυτούς κυριαρχεί η νοοτροπία ότι η τουρκική φυλή είναι ανωτέρα όλων των φυλών του κόσμου. Δεν πέρασαν καν ούτε δίπλα από τη σύγχρονη δημοκρατία. Δεν βόσκησαν καθόλου στα λιβάδια του πολιτισμού και της δημοκρατίας.
Στη συνάντηση που είχε με τους δικηγόρους του, ο ηγέτης του κουρδικού λαού, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, δήλωσε: Ή θα υπάρξει δημοκρατική συνταγματική επίλυση του κουρδικού ζητήματος, ή θα υπάρξει επαναστατικός λαϊκός πόλεμος. Οι Κούρδοι είναι πάντοτε μια γροθιά, μια καρδιά, μια φωνή. Αντιθέσεις υπάρχουν μόνο στο εσωτερικό του ίδιου του κράτους. Εμείς, οι Κούρδοι, ολοκληρώσαμε τις συζητήσεις και συνομιλίες μας με το τουρκικό κράτος. Αναμένουμε πλέον από αυτό πρακτικά βήματα. Είναι μια τελευταία ευκαιρία για το τουρκικό κράτος. Τους δίνουμε αυτή την ευκαιρία μέχρι τις 15 Ιουλίου. Αν δεν διαπιστώσουμε ότι προχωρούν σε πράξεις, δεν θα μείνουμε χωρίς εναλλακτική δράση. Όμως, το τουρκικό κράτος δεν έχει εναλλακτικές λύσεις.
Το βασικό σχέδιο των Κούρδων είναι η δημοκρατική συνταγματική λύση. Το σημερινό Σύνταγμα είναι το Σύνταγμα της στρατιωτικής χούντας της 12ης Σεπτέμβρη 1982. Αυτό το Σύνταγμα αρνείται την ύπαρξη των Κούρδων. Αυτό το Σύνταγμα είναι η ντροπή της δημοκρατίας. Δεκάδες χιλιάδες Κούρδοι έπεσαν θύματα αυτού του Συντάγματος. Θεμέλιο αυτού του Συντάγματος είναι ο τουρκικός ρατσισμός. Δεν αποδέχεται την ύπαρξη κανενός έθνους, καμίας μειονότητας –αντίθετα τους τουρκοποιεί. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει ένα Σύνταγμα που θα αναγνωρίζει την ύπαρξη όλων των λαών που ζούνε στην Τουρκία και το Κουρδιστάν. Όταν υπάρξει ένα τέτοιο Σύνταγμα θα μπορούν να επιλυθούν τα ζητήματα με διάλογο και διαπραγματεύσεις.
Εάν οι εξελίξεις δεν είναι σε αυτή την κατεύθυνση, εμείς οι Κούρδοι έχουμε και το εναλλακτικό σχέδιο. Είναι το σχέδιο του Επαναστατικού Λαϊκού Πολέμου. Αν ως τις 15 Ιουλίου δεν υπάρξουν σοβαρές και πρακτικές εξελίξεις, το εναλλακτικό σχέδιο θα μπει σε εφαρμογή. Δεν μας ενδιαφέρει το τουρκικό κράτος, γιατί το πρόβλημα δεν είναι δικό μας. Το πρόβλημα είναι του τουρκικού κράτους. Εμείς δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, εκείνοι όμως θα χάσουν πολλά.
Αυτό είναι το πιο λογικό που πρέπει να κάνουμε εμείς οι Κούρδοι. Οι εκλεγμένοι ανεξάρτητοι Κούρδοι βουλευτές θα ενταχθούν στο Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας – BDP. Θα συγκροτήσουμε τη δική μας βουλή με έδρα την Άμιδα (Ντιάρμπακιρ), στην οποία θα συμμετέχουν τα λαϊκά κοινοβούλια των πόλεων. Οι εκλεγμένοι βουλευτές θα δραστηριοποιηθούν στις τοπικές βουλές όπου εκλέχθηκαν μέσα στο λαό. Όλοι αυτοί και οι περίπου 100 δήμαρχοι στο Κουρδιστάν θα ενταχθούν κάτω από την ομπρέλα του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κογκρέσου -DTK και θα έχουν κεντρική έδρα της βουλής την Άμιδα. Η πόλη της Άμιδας (Ντιάρμπακιρ) θα ανταποκριθεί στο ρόλο της ως πρωτεύουσα των Κούρδων. Η πατρίδα μας είναι το Κουρδιστάν, πρωτεύουσά μας η Άμιδα. Πόσο ευχάριστα αισθήματα δημιουργεί!
Ταυτόχρονα, οι Κούρδοι θα κηρύξουν τη δημοκρατική αυτονομία τους. Αυτό σημαίνει ότι εμείς δεν θα αναγνωρίσουμε κανέναν θεσμοθετημένο φορέα της Τουρκίας στο Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι θα καταστήσουν ανενεργούς όλους τους αποικιοκρατικούς φορείς στα εδάφη τους. Οι Κούρδοι δεν θα υπηρετούν στον τουρκικό στρατό. Θα υπηρετούν στον δικό τους αντάρτικο στρατό. Οι Κούρδοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες δεν θα αποδίδουν φόρους στο τουρκικό κράτος. Στο εξής θα πληρώνουν τους φόρους τους στις οικονομικές υπηρεσίες του Αυτόνομου Κουρδιστάν. Τα Κουρδόπουλα θα εκπαιδεύονται στα δικά τους σχολεία, στη δική τους γλώσσα. Σε όλες τις συναλλαγές θα χρησιμοποιείται η μητρική γλώσσα. Το αποικιακό νομικό σύστημα θα καταρρεύσει. Καμία υπόθεση δεν θα οδηγείται στα τουρκικά δικαστήρια. Όλες οι υποθέσεις θα επιλύονται στα πλαίσια της δημοκρατικής Αυτονομίας. Οι κώδικες δικαίου θα συγκεκριμενοποιηθούν. Οι Κούρδοι θα έχουν το δικό τους νομικό πλαίσιο. Οι Κούρδοι, στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους, θα δημιουργήσουν το δικό τους σύστημα υγείας. Θα αναπτύξουμε τα δικά μας μέσα επικοινωνίας.
Δεν θα χρησιμοποιούμε τις τουρκικές ταυτότητες.
Όλα αυτά θα συμπεριληφθούν στο Δημοκρατικό Αυτόνομο Σύνταγμα που θα συνταχθεί στο Κοινοβούλιο που θα συγκροτηθεί με έδρα την Άμιδα. Αυτό το Σύνταγμα θα επικυρωθεί με δημοψήφισμα από τον κουρδικό λαό.
Το σημαντικό ερώτημα που μπαίνει είναι: Πώς οι Κούρδοι θα τα κάνουν όλα αυτά και πώς θα τα προστατεύσουν;. Όλα αυτά θα αρχίσουν ταυτόχρονα με τη διεξαγωγή του ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Η Επαναστατικός Λαϊκός Πόλεμος έχει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον κλασικό πόλεμο, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά. Ο πόλεμος δεν θα περιορισθεί στα βουνά, αλλά θα μεταφερθεί στις πόλεις. Θα είναι ένας πόλεμος όπου θα συμπολεμούν οι αντάρτες και οι πολίτες. Μαζί θα πολεμήσουν ενάντια σε όλα τα αποικιοκρατικά σχήματα εξουσίας. Τότε θα υπάρχουν καθημερινά απώλειες εκατοντάδων ή και χιλιάδων ψυχών.
Σε ένα επόμενο κείμενό μου θα αναφερθώ λεπτομερέστερα σ’ αυτό το ζήτημα.
Όλα όσα παραπάνω ανέφερα αποτελούν το σχέδιο Β των Κούρδων. Το σχέδιο Α αφορά τη δημοκρατική και συνταγματική επίλυση του κουρδικού ζητήματος. Εάν το πρώτο σχέδιο δεν εφαρμοστεί, φυσικό επακόλουθο θα είναι να εφαρμόσουμε το δεύτερο. Γι’ αυτό λέω, ότι οι Κούρδοι δεν είναι χωρίς εναλλακτικό σχέδιο. Οι Κούρδοι πλέον έχουν τη βούληση και τη δυνατότητα να καθορίζουν οι ίδιοι τις τύχες τους, να αυτοδιοικηθούν. Αυτή η βούληση έχει τόσο στρατιωτικές, όσο και πολιτικές διαστάσεις. Αν το τουρκικό κράτος ψάχνει να βρει παλιούς Κούρδους, να μην κοπιάσει άδικα, να μην τραβήξει κουπί. Ο παλιός Κούρδος πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας. Εκείνη η παλιά νοοτροπία είναι πλέον ντεμοντέ. Γεννήθηκε ένας άλλος λαός, με βούληση. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αυτός ο λαός πλησιάζει, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, στην απελευθέρωσή του.
Σας χαιρετώ φιλικά
Λεχένγκ Κουρδιστάν
