Άρδην Τ. 51: Οκτώ αιώνες αποικιοκρατίας

595

Το 51^ο τεύχος του Άρδην είναι αφιερωμένο στους οκτώ αιώνες από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204-2004). Παράλληλα αναφέρεται στην προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τις ανυπολόγιστες συνέπειες που θα έχει αυτή τόσο για την χώρα μας, όσο και για την Ευρώπη–  στην πρόσφατη αναγνώριση των Σκοπίων ως «Μακεδονία» από τις Η.Π.Α., στην στρατηγική του Σαρόν, την ενεργειακή κρίση, τις εξελίξεις στο ΔΗΚΚΙ, τους διαπλεκόμενους «ðιανοουμένους» κ.λπ..

Η άλωση του 1204 αποσιωποιημένη από την κυρίαρχη εκσυγχρονιστική ιδεολογία, αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά ιστορικά γεγονότα που σφράγισαν την πορεία της χώρας μας. Γιατί τότε, η Δύση στρέφεται ανοιχτά εναντίον του Βυζαντίου και του Αραβικού κόσμου προσβλέποντας στην κατάκτηση τους, εγκαινιάζοντας μια μακρά περίοδο ­–που διαρκεί μέχρι και σήμερα– αποικιοποίησης, εδαφικής οικονομικής και πνευματικής, της περιοχής. Γι’ αυτό και, ο ελληνικός λαός βρίσκεται, τουλάχιστον τους οκτώ τελευταίους αιώνες, σε μια θέση μόνιμης Αντίστασης Διότι εκτός από την Δύση και η Ανατολή, μας απειλεί με εδαφική συρρίκνωση ενώ από το Βορρά  εμφανίζονται –λιγότερο επικίνδυνα– κύματα αλυτρωτισμού.

– Εί­μα­στε λοι­πόν “μό­νοι ε­να­ντί­ον ό­λων”; Όχι. Αλλά ό­σο ε­πι­μέ­νου­με στη στρα­τη­γι­κή της υ­πο­τα­γής α­ντί να κερ­δί­ζου­με συμ­μα­χί­ες θα χά­νου­με. Δεν μπο­ρεί να κερ­δί­σει συμ­μα­χί­ες μια χώ­ρα που δεί­χνει δια­τε­θει­μέ­νη να υ­πο­χω­ρεί διαρκώς σε εκ­βια­σμούς και α­πει­λές. Αυ­τό εί­ναι το πρώ­το και κύ­ριο δε­δο­μέ­νο, αυ­τό υ­πήρ­ξε και το μέ­γι­στο μά­θη­μα που βγή­κε α­πό την α­πόρ­ρι­ψη του Σχε­δί­ου Α­νάν. Η α­ντί­στα­ση και εί­ναι ε­φι­κτή αλ­λά και α­πο­δί­δει.

Στον ά­με­σο πε­ρί­γυ­ρό μας, δια­τη­ρώ­ντας μια στα­θε­ρή πο­λι­τι­κή α­πά­ντη­σης σε κά­θε εί­δους προ­κλή­σεις (τύ­που Τσα­μου­ριάς ή Μα­κε­δο­νί­ας) να με­τα­βάλου­με σε υπ’ α­ριθ­μό έ­να στό­χο της ε­ξω­τε­ρι­κής μας πο­λι­τι­κής την ε­νί­σχυ­ση της βαλ­κα­νι­κής συ­νο­χής.

Για να α­να­συ­γκρο­τή­σου­με μια ε­θνι­κή στρα­τη­γι­κή θα πρέπει να ε­πι­λέ­ξου­με με ε­πι­μο­νή και σύ­νε­ση μια στρα­τη­γι­κή ε­θνι­κής συ­σπεί­ρω­σης, η ο­ποί­α εί­ναι η μό­νη ι­κα­νή να α­ντι­με­τω­πί­σει τις προ­κλή­σεις της πα­ρού­σας δε­κα­ε­τί­ας.

Το πρώ­το και α­πο­φα­σι­στι­κό βή­μα εί­ναι ο α­να­προ­σα­να­το­λι­σμός της πο­λι­τι­κής μας έ­να­ντι του τουρ­κι­κού ε­πε­κτα­τι­σμού. Ό­σο η Τουρ­κί­α συ­νε­χί­ζει να έ­χει διεκ­δι­κή­σεις κα­τά της Ελ­λά­δας και να κα­τέ­χει την Κύ­προ δεν εί­ναι δυ­να­τό να α­πο­δε­χτού­με την έ­ντα­ξή της –ή την έ­ναρ­ξη δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων– στην Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση. Και πέ­ραν αυ­τού η εί­σο­δος της Τουρ­κί­ας σή­με­ρα α­πο­τε­λεί Δού­ρειο Ίπ­πο των Η­ΠΑ στην Ευ­ρώ­πη, θα κα­τα­στρέ­ψει κά­θε προ­ο­πτι­κή αυ­τό­νο­μης Βαλ­κα­νι­κής συ­νερ­γα­σί­ας και κα­τά συ­νέ­πεια εί­ναι εν τω συ­νό­λω βλα­πτι­κή και κα­τα­στρε­πτι­κή. Μί­α και μό­νη α­πά­ντη­ση υ­πάρ­χει, το Ο­ΧΙ

Κείμενα των: Μ. Μερακλή, π. Γεώργιου Μεταλληνού, Βαγ. Καραμπελιά, Σπ. Τρωϊάνου, Μαρίας-Νυσταζοπούλου Πελεκίδου, Ν. Ντάσιου, Γ. Καραμπελιά, Κ. Χολέβα, Χ. Χαλαζιά, Ν. Σβορώνου, Θ. Μπατρακούλη, Κ. Καραϊσκου, Χ. Καπούτση, Σπ. Κουτρούλη, Γ. Ρακκά, Χρ. Μπαλόγλου, Απ. Βακαλόπουλου, κ.ά.