της Μαρίας Ψαρρά, δημοσιογράφου στις εφημερίδες Έθνος – Φιλελεύθερος από το Άρδην τ. 80 Ιούνιος 2010
Πέμπτη 13 Μαΐου 2010
Η ένταση μεταξύ της Χαμάς και της Αιγύπτου επανήλθε χθες μετά το θάνατο ενός Παλαιστινίου ψαρά στα ανοικτά των ακτών της Ράφα. Η κυβέρνηση της Λωρίδας της Γάζας δήλωσε πως ένα αιγυπτιακό σκάφος προκάλεσε το θάνατο του Μοχάμμαντ Ιμπραϊμ Αλ-Μπαρμαγουίλ. Ο γιος του θανόντος, ο οποίος τραυματίστηκε κατά το επεισόδιο, ανέφερε ότι το σώμα του πατέρα του έμεινε στο νερό μέχρι να επιστρέψει στην περιοχή για να το περισυλλέξει. Από την μεριά του, το Υπουργείο Εξωτερικών της Αιγύπτου δήλωσε πως η χώρα επιτρέπει στα μικρά σκάφη να αλιεύουν στα ύδατα της Αιγύπτου και αρνείται πως ο θάνατος του ψαρά ήταν εσκεμμένος.
Η πράξη διαψεύδει τις δηλώσεις της: τον Φεβρουάριο, οι αιγυπτιακές αρχές συνέλαβαν τέσσερις ψαράδες από τη Γάζα στην ίδια περιοχή, της Ράφα. Πολλοί ακόμη ψαράδες πέφτουν θύματα του ισραηλινού ναυτικού όταν τολμήσουν να ξεμυτίσουν από τα 5-6 ναυτικά μίλια από τη Γάζα…
Πηγή: http://fishingunderfire.blogspot.com
—
Δευτέρα, 24 Μαΐου 2010
Ένας νεαρός Παλαιστίνιος εργαζόμενος υπέστη τραύμα από πυροβολισμό την Κυριακή, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις έβαλαν φωτιά σε ομάδα εργαζομένων στο Μπέιτ Λαχίγια, βόρεια της Λωρίδας της Γάζας. Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν πως ο Μωάμεθ Σαντάλα, 19 χρονών, επλήγη από ισραηλινά πυρά πολυβόλων, καθώς οι εργαζόμενοι συγκέντρωναν πέτρες και βράχους για κατασκευή σπιτιού στην περιοχή που άφησαν πίσω τους οι δυνάμεις του Ισραήλ μετά την εκκένωση των παράνομων οικισμών στη Γάζα το 2005.
Αρκετοί Παλαιστίνιοι εργάτες και διαδηλωτές έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί κοντά στα σύνορα, μετά τη δημιουργία μιας ουδέτερης ζώνης από το Ισραήλ στη Γάζα. Η ζώνη αυτή εισέρχεται στα 300 μέτρα των εδαφών της Γάζας και καταβροχθίζει 20% της καλλιεργήσιμης γης, που είναι ζωτική για τους κατοίκους της εν καιρώ μάλιστα εμπάργκο.
Σχεδόν δύο φορές την εβδομάδα, πραγματοποιούνται διαμαρτυρίες κατά της κατοχής στην περιοχή που το Ισραήλ θεωρεί πολεμική ζώνη. Ο εκπρόσωπος του στρατού δήλωσε ότι η περιοχή χρησιμοποιείται συχνά από τρομοκρατικές οργανώσεις που τοποθετούν εκρηκτικές ύλες στα φυτά για να προκαλέσουν βλάβη σε ισραηλινούς στρατιώτες και πολίτες.
Πηγή: http://farmingunderfire.blogspot.com/
—-
Παρασκευή, 21 Μαΐου 2010
Ραμάλα, (PIC) – Παλαιστίνιος δικηγόρος που επισκέφθηκε το παιδί κρατουμένων στις φυλακές του Ισραήλ, δήλωσε ότι ορισμένοι από αυτούς υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια.
Το παιδί από τη Ναμπλούς κατήγγειλε στον δικηγόρο ότι είχε υποβληθεί σε σκληρή ανάκριση στο κέντρο κράτησης, δεμένο σε ένα σκαμνί και με τα δύο χέρια και τα πόδια. Ανακρίθηκε και βασανίστηκε επί 21 ημέρες, προκαλώντας την υγεία του να επιδεινώνεται.
Επίσης, ο ίδιος δικηγόρος συναντήθηκε με έναν 16χρονο από τον προσφυγικό καταυλισμό Ασκάρ ο οποίος συνελήφθη στο οδόφραγμα Hamra στις 14 Φεβρουαρίου 2010. Του είπε ότι κατά τη σύλληψή του, οι στρατιώτες τον κλότσησαν και τον χτύπησαν ανελέητα με τουφέκι, με αποτέλεσμα να τον κάνουν να αιμορραγούν από το πρόσωπο και τα πόδια.
Ένας ακόμη 16χρονος από την Μπέιτ Χανούν στη Λωρίδα της δήλωσε ότι ανακριτής τον ξυλοκόπησε στο πρόσωπό του, τα χέρια και τα πόδια του, στη συνέχεια του έκανε ηλεκτροσόκ…
Πηγή: http://palestinianprisoners.blogspot.com/
—–
13 Ιουνίου 2010
Οι ισραηλινές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον γυναικών αγροτών και διεθνών ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με πυροβολισμούς κατά τη διάρκεια των τριών ημερών, κατά τη συγκομιδή σίτου στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας…
Αν και οι αγρότισσες δεν ήταν εντός των 300 μέτρων της ουδέτερης ζώνης, με σνάιπερς οι Ισραηλινοί στρατιώτες έστρεψαν πραγματικά πυρά εναντίων των 5 γυναικών που εκείνη την ώρα έσκυβαν για να μαζέψουν σιτάρι. Στο σημείο βρίσκονταν και οι ακτιβιστές του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης (ISM) που ανακοίνωναν την απειλητική φύση της εργασίας με ντουντούκα.
Η πιο σοβαρή επίθεση έγινε όταν η συγκομιδή συνεχίστηκε εντός των 300 μέτρων. 5 ακτιβιστές της ISM και 2 δημοσιογράφοι ήταν παρόντες, όταν το τζιπ των ισραηλινών στρατιωτών πλησίασε. Με αληθινά πυρά καταφέρθηκαν κατά αγροτών και ακτιβιστριών. Μετά τις επιθέσεις, οι γυναίκες φοβήθηκαν κα αποφάσισαν να κάνουν πίσω…
Το σιτάρι θα παραμείνει κατά πάσα πιθανότητα εκεί μέχρι να σαπίσει…
Πηγή: http://palsolidarity.org/2010/06/12731/
——-
Οι αναρτήσεις στις ιστοσελίδες εναλλακτικής πληροφόρησης περιγράφουν μέρα με την ημέρα τη ζωή στην περιοχή της Παλαιστίνης, στην περιοχή της αποκλεισμένης Γάζας. Μέσα από τα μάτια των διεθνών της αλληλεγγύης και του δικτύου ISM –που τόσο έχει «ενοχλήσει» το κράτος του Ισραήλ με τις συνεχείς οχλήσεις του και που το Ισραήλ «απάντησε» τον Μάρτιο του 2003 με τη δολοφονία της Αμερικανίδας ακτιβίστριας Ρέιτσελ Κόρι- καταγράφεται η ζοφερή πραγματικότητα στη Λωρίδα της Γάζας.
Το Ισραήλ έχει περιορίσει την αλιευτική ζώνη για τους ψαράδες της Γάζας στα (μόλις) 3 ναυτικά μίλια. Στην υπεραλιευμένη περιοχή, ελάχιστα είναι τα ψάρια που μπορούν να θρέψουν ψαράδες και Παλαιστινίους, ενώ το Ισραηλινό ναυτικό καραδοκεί… Επιθέσεις σε βάρος αλιέων και άλλων πολιτών πραγματοποιούνται από το ισραηλινό ναυτικό ακόμη και στην ξηρά… Διαβάζουμε τον θλιβερό απολογισμό για τους ψαράδες στην έκθεση του ISM για το 2009 –και να σκεφτεί κανείς ότι από τον Ιανουάριο υπήρξε… εκεχειρία: ένας ψαράς δολοφονήθηκε από το ισραηλινό ναυτικό, τουλάχιστον 7 τραυματίστηκαν από πυροβολισμούς (και τουλάχιστον άλλος ένας υπέστη εκτεταμένα εγκαύματα) στη θάλασσα, ενώ άλλος ένας ψαράς αναφέρθηκε από πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι τραυματίστηκε ελαφρά από ισραηλινά πυρά, αλλά το όνομά του δεν έγινε γνωστό. Αναφέρθηκαν επίσης 68 απαγωγές αλιέων –τουλάχιστον δύο έχουν απαχθεί δύο φορές- και 29 «δημεύσεις» αλιευτικών σκαφών. Αρκετά καΐκια έχουν επιστραφεί, αλλά με μέρος του εξοπλισμού να λείπει. Συχνά, για να αναγκάσουν τους ψαράδες να γυρίσουν πίσω τους πετούν βρώμικο νερό με μάνικες από πλοία του ισραηλινού ναυτικού.
Περισσότερα από 35 είναι τα καταγεγραμμένα θύματα στην «ουδέτερη ζώνη» που το Ισραήλ με το «έτσι θέλω» έχει επιβάλει, περιορίζοντας κι άλλο τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις στη Γάζα. Στη σχετική ιστοσελίδα συμπληρώνεται σχεδόν καθημερινά η λίστα με τους νεκρούς αγρότες που σκοτώνονται από ισραηλινά πυρά καθώς καλλιεργούν τα χωράφια τους.
Τα βασικά προϊόντα εισέρχονται στη Γάζα μόνο μέσα από τα τούνελ, στα οποία το λαθρεμπόριο και η μαύρη αγορά καλά κρατεί. Συχνά, τα λαγούμια καταρρέουν προκαλώντας θύματα.
Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν που άνθρωποι σαν τον Βαγγέλη Πισσία, τον Τάκη Πολίτη, τον Μιχάλη Τικτόπουλο, τον Γιάννη Καρυπίδη, τον Νίκο Ντόλο, τον Γιώργο Κ. και πολλούς ακόμη –που δεν ξεχνώ, αλλά θα ήταν υπερβολή να τους συμπεριλάβω στη σύντομη αυτή αναφορά 37 Έλληνες και εκατοντάδες ανθρώπους από άλλες χώρες– που αποφάσισαν να οργανώσουν την πρωτοβουλία του «Στόλου της Ελευθερίας». Δεν ξύπνησαν ένα πρωί, θέλοντας να προσφέρουν την αγάπη και την αλληλεγγύη τους σε έναν λαό της Μεσογείου. Ούτε ήταν τρελοί οι Αμερικανοί, Σουηδοί, Τούρκοι και άλλοι που αποφάσισαν να συμμετάσχουν.
Δεν ήταν ανθρωπιστική μόνο η αποστολή στη Γάζα. Ήταν πολιτικό εγχείρημα, μια ηχηρή δήλωση που έπρεπε να φτάσει στη διεθνή κοινότητα ως άλλη μύγα του Σωκράτη.
Γι’ αυτό το λόγο τα όσα διαδραματίστηκαν στις 31 Μαΐου 2010 πάνω στα έξι πλοία της αποστολής που απέκτησε το όνομα «Freedom Flontilla» δεν ήταν παρά η πολιτική απάντηση του Ισραήλ σε αυτούς που τόλμησαν να υψώσουν ανάστημα. Θέλησε να το κάνει θεαματικό, χρησιμοποιώντας ελικόπτερα και κομάντος. Να το κάνει προκλητικό, «χτυπώντας» στα διεθνή ύδατα. Να καταστήσει κάθε επόμενο εγχείρημα απαγορευμένο, γι’ αυτό έπρεπε να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές…
Αλλά το εγχείρημα δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί επιτυχημένο. «Μπορώ να πω ότι η νίκη, γιατί σήμερα εμείς οι κοινοί θνητοί που πήραμε μέρος σε αυτήν την αποστολή μπορούμε να μιλάμε για μια μεγάλη νίκη, συνίσταται στην μεταβολή βασικών γεωπολιτικών δεδομένων. Αποτύπωσε μετατοπίσεις σε δομημένους από χρόνια συσχετισμούς δύναμης, ανέδειξε την κρίση στρατηγικής της δυτικής συμμαχίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, δημιούργησε προϋποθέσεις για την ανάδειξη του Παλαιστινιακού προβλήματος σε πρόβλημα χρόνιας απονομιμοποίησης της διεθνούς κοινότητας, την εξέθεσε και την έθεσε αντιμέτωπη με τις εγκληματικές της ευθύνες. Παράλληλα, ανέδειξε και την κρίση στρατηγικής χωρών της περιοχής που παραπαίουν σε ευκαιριακές συμμαχίες, σε περιστασιακές τακτικές, σχεδιάζουν την πολιτική τους σε ένα βραχυπρόθεσμο και περιορισμένο ως προς την συστημικότητα των προβλημάτων πλαίσιο, δεν εντάσσουν την πολιτική τους στο όλον αλλά στο μέρος. Ξεχνούν την αρχαιοελληνική φιλοσοφική μεθοδολογική κληρονομιά της ολιστικής προσέγγισης των θεμελιωδών προβλημάτων», θα πει ο καθηγητής διεθνών οικονομικών σχέσεων ΤΕΙ Αθηνών Βαγγέλης Πισσίας.
Μετά τον «Στόλο της Ελευθερίας», τα σύνορα της Ράφα άνοιξαν. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί τα κατάφεραν κι έφτασαν στη Γάζα για να χτίσουν εκεί ένα σχολείο –το νηπιαγωγείο που είχαν κατασκευάσει στη Τζενίν βομβαρδίστηκε κι αυτό τον περασμένο Γενάρη! Ιρανικά πλοία κατευθύνονται προς την αποκλεισμένη Λωρίδα, ενώ το καραβάνι αλληλεγγύης ξεκινάει ξανά… Η «τυφλή» διεθνής κοινή γνώμη άνοιξε μισό –έστω– μάτι για το δράμα που εξελίσσεται εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια στην αποκλεισμένη Γάζα.
Νέοι συσχετισμοί, καινούριες συμμαχίες, άλλα… κλεισίματα ματιού. Το έγραψε πολύ εύστοχα ο συνάδελφος Γιώργος Γιουκάκης στο άρθρο της επόμενης από την 31η Μαΐου Κυριακής: «το τι συνέβη με αφετηρία την πειρατεία στον «Στόλο της Ελευθερίας» μόνο κάποιοι που ειδικεύονται στις «θεωρίες του χάους» μπορούν ίσως να το προσεγγίσουν. Ολόκληρο ΝΑΤΟ κατήγγειλε το Ισραήλ (!) για τη στάση του στη Γάζα, τασσόμενο έτσι στο πλευρό του ριζοσπαστικοποιημένου Ισλάμ, σύγχρονου «εχθρού» της Δύσης. Η Τουρκία θέλησε να ξεκινήσει «απελευθερωτικό αγώνα» των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών και από τα Κατεχόμενα της Κύπρου. Το ελληνικό κράτος έστειλε πολεμικό C-130 για την ασφαλή επιστροφή των αιχμαλώτων ακτιβιστών, μεταξύ των οποίων και του Χρήστου Τσιγαρίδα, μέχρι πρότινος «εσωτερικού εχθρού» ως μέλος του ΕΛΑ και στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας εκτυλίχθηκαν συγκλονιστικές στιγμές υποδοχής ηρώων. Τελικά το απίθανο από το πραγματικό απέχει ελάχιστα, όσο και η Γάζα…»
