Ο Γιώργος Καραμπελιάς, συνομιλεί την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016 στις 20.30 για το νέο του βιβλίο, Πέραν της αριστεράς και της δεξιάς: Η υπέρβαση, με τον δημοσιογράφο της huffingtonpost.gr, Δημοσθένη Γκαβέα.
Είσοδος ελεύθερη
Η εκδήλωση θα προβάλλεται ζωντανά και στο ianos.gr
Λίγα λόγια για τον Δήμοσθένη Γκαβέα:
Ο Δήμοσθένης Γκαβέας γεννήθηκε στη Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στις Η.Π.Α. Έχει εργαστεί σε πλήθος ενημερωτικών μέσων (Ρ/Σ Flash, Mega Channel, Ελευθεροτυπία- enet.gr, Ναυτεμπορική). Επί του παρόντος, δημοσιογραφεί στη HuffPost Greece.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Τίτλος: Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς: Η Υπέρβαση
Συγγραφέας: Γιώργος Καραμπελιάς
Εναλλακτικές Εκδόσεις 2016
Ο πολιτικός και οικονομικός φιλελευθερισμός έχει ως αναγκαίο συμπλήρωμά του τον πολιτισμικό φιλελευθερισμό. Νεοφιλελεύθερη Δεξιά και εθνομηδενιστική/πολυπολιτισμική Αριστερά αποτελούν τα δίδυμα αδελφάκια της παγκόσμιας «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Καθόλου τυχαία, εξάλλου, η μεταμοντέρνα Αριστερά και η Δεξιά συμμερίζονται τις ίδιες βασικές αξίες. Την ίδια πίστη στον εργαλειακό ορθολογισμό, την ίδια λατρεία για την απεριόριστη οικονομική μεγέθυνση, την ίδια απόρριψη εν τέλει του ανθρώπου ως φύση και την επιμονή στον άνθρωπο ως κατασκευή…
… Η Αριστερά την ιδεολογική προετοιμασία, η Δεξιά την υλοποίηση! Αυτός είναι ένας συνήθης καταμερισμός εργασίας μεταξύ τους, εκτός από έκτακτες συνθήκες οπότε αναλαμβάνει η Αριστερά να φέρει σε πέρας και τα δύο καθήκοντα, όπως συνέβη στην Κίνα, ή… στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι Κινέζοι, ως το πρότυπο του αναδυόμενου μεγα-κράτους του μέλλοντος, φαίνεται να έχουν επιτύχει έναν καταπληκτικό συνδυασμό των δύο προτύπων. Και κρατισμός με Κομουνιστικό Κόμμα και… πολυεθνικέςκάνοντας πράξη, με τον τρόπο τους, την «υπέρβαση» Αριστεράς-Δεξιάς! Οι πρόεδροι των πολυεθνικών τους είναι «ιδιώτες» και ταυτόχρονα αξιωματούχοι του κόμματος!
Στην Ελλάδα, μετά την άνοδο του Σύριζα στην εξουσία, η Αριστερά ανέλαβε και τα δύο «καθήκοντα»: Παράλληλα με τον πολιτισμικό φιλελευθερισμό –μεταναστευτικός πολυπολιτισμός, κατεδάφιση της εθνικής ταυτότητας στην εκπαίδευση, κ.λπ.–, ολοκληρώνει την εκχώρηση της εθνικής οικονομίας, την αποσύνθεση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη μεταβολή της χώρας σε αποικία. Γι’ αυτό και εξαντλείται τελεσίδικα και στην Ελλάδα –όπως είχε ήδη εξαντληθεί οραματικά και πρακτικά κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα– ο ιστορικός ρόλος της Αριστεράς.
* * *
Απέναντι σε αυτές τις σαρωτικές εξλίξεις, για να επιβιώσουμε σε μια περίοδο παγκόσμιας μετάβασης, όπου Ανατολή και Δύση συγκρούονται και να μη μεταβληθούμε σε έναν απλό συνοριακό σταθμό, στα σύνορα των δύο κόσμων, πρωταρχικός στόχος είναι να αντισταθούμε. Βρισκόμαστε μεταξύ Ανατολής και Δύσης και η πνευματική μας παράδοσή είναι συνθετική, με την καρδιά και με το νου ταυτόχρονα, ενώ η ανατολική οπτική εκφυλίζεται στον τζιχαντισμό, η δε δυτική σε μια γενικευμένη απώλεια νοήματος…
Για να αντισταθείς τελεσφόρα πρέπει να διαθέτεις ένα όραμα πέρα από την απλή επιβίωση! Εμείς, ως παράδοση, έχουμε αυτή τη συνθετική οπτική και θα πρέπει να την κάνουμε μια πρόταση οικουμενικών διαστάσεων…
Πέραν λοιπόν της Αριστεράς και της Δεξιάς για μια πρόταση που θα απορρίπτει τον παρασιτικό εκσυγχρονισμό και δεν θα εγκλωβίζει την παράδοση στο παρελθόν, επιτέλους για έναν εκσυγχρονισμό βασισμένο στη δική μας παράδοση.
