Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Μα, είναι δυνατό να είπε τέτοιο πράμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Ότι πρώτη φορά άκουγε ότι οι συνολικές ανάγκες είναι €17,5 δισεκατομμύρια; Είναι δυνατόν να είπε στον υπουργό Οικονομικών ενώπιον όλων των κομματικών αρχηγών «εμένα γιατί δεν μου το είπετε;», όταν ο Σιαρλής ανέφερε τους αριθμούς; Κι όμως είναι γεγονός όσο απίστευτο κι αν φαίνεται. Και μάλιστα, όπως αποκάλυψε χτες ο Νίκος Αναστασιάδης, ο Πρόεδρος έπαιζε θέατρο ότι δεν γνώριζε, διότι σε προηγούμενη συνομιλία τους, του ανέφερε ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας αυτούς τους αριθμούς. Τους γνώριζε δηλαδή κι όμως έκανε επίθεση στον υπουργό του. Μετά έκανε επίθεση και στο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, «χάσαμε τον Θανάση και βρήκαμε τον Πανίκο», είπε και τον αποτελείωσε κι αυτόν. Και το βράδυ κοιμήθηκε στις Βρυξέλλες, αφού προηγουμένως έδωσε το μήνυμα στους αρχηγούς και σ΄ όλο τον κόσμο ότι δεν πρόκειται να υπογράψει μνημόνιο. Και ξύπνησε άλλος άνθρωπος για να κάνει πρωί – πρωί γραπτή δήλωση ότι «βρισκόμαστε πολύ κοντά στην υπογραφή του Μνημονίου με την Τρόικα». Κι ενώ το προηγούμενο βράδυ ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος δήλωνε ότι «αν πραγματικά θέλουμε να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα του τόπου και του λαού» δεν πρόκειται να υπογράψουμε «τέτοιο μνημόνιο». Είναι δυνατόν την Τετάρτη, που η Τρόικα βρισκόταν στην Κύπρο να μην μπορούσε να αντιληφθεί ο αρχηγός του κράτους τη σοβαρότητα της κατάστασης και να την αντιλήφθηκε μόλις ξύπνησε την Πέμπτη στις Βρυξέλλες;
Η δήλωση του ότι «βρισκόμαστε πολύ κοντά στην υπογραφή του Μνημονίου», έγινε όταν του τηλεφώνησε από τη Φρανκφούρτη ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας και του είπε ότι καταρρέουμε, ότι πάμε κατά διαόλου, ότι αμέσως μόλις αποχώρησε η Τρόικα χωρίς συμφωνία, το χρηματοπιστωτικό σύστημα άρχισε να πέφτει σαν πύργος από άμμο. Δεν τα ήξερε όμως όλ΄ αυτά την προηγούμενη μέρα; Δεν ήξερε ότι κάθε του αρνητική δήλωση ή δημόσια πρόθεση κλονίζει ακόμα περισσότερο την οικονομία, ενισχύει την αβεβαιότητα και, προπάντων, κάνει τους καταθέτες να αρπάζουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες μια ώρα αρχήτερα;
Αυτή η κατάσταση, όπως κορυφώθηκε χτες και προχτές, σαν μια κακόγουστη θεατρική παράσταση, συνεχίζεται έτσι επί μήνες. Και μέρα με το μέρα, η οικονομική κρίση γίνεται όλο και χειρότερη, τα επιβαλλόμενα μέτρα γίνονται όλο και πιο οδυνηρά, οι δημοσιονομικές ανάγκες όλο και μεγαλύτερες, οι όροι της Τρόικας όλο και πιο απαράδεκτοι. Και δεν είναι μόνο τα δημοσιονομικά, δεν είναι οι αριθμοί, αλλά ο λαός που όλο και μπαίνει βαθύτερα σε μιζέρια, σε φτώχεια, σε καταστροφική στεναχώρια με όλη τη σημασία των λέξεων. Κάποιοι έχουν τεράστια ευθύνη γι΄ αυτή την κατάσταση. Και θα έχουν ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη αν τώρα που θα μπούμε στο μνημόνιο, αλλά και στη συνέχεια, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, συνεχίσουν τις ίδιες επιπολαιότητες και δημιουργήσουν τις συνθήκες για δεύτερο και για τρίτο…
