«Υπάρχει Ελπίς»
Του Παναγιώτη Παπαλεξανδράκου
Σε τούτη την χώρα βλογήσαν οι θεοί ,την ώρα της «καταστροφής της Χίου» να ξεφυτρώνει ένας «Κανάρης»…
Τούτος ο «Καλύμνιος Ψαράς», ο Καπετάν Νικόλας Μαγριπλής, που κατέθεσε Στέφανο στο πέλαγο των Ιμίων, τιμώντας την μνήμη των τριών ηρώων μας, σώζοντας την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου έθνους, την ώρα που οι «ταγοί» του «ποιούσαν την νήσσα», με έκανε να αισιοδοξήσω ότι στο διηνεκές θα μπορώ να απολαμβάνω σαν Έλληνας εκείνο το ονειρικό θαύμα «Ξημερώνει στο Αιγαίο»…
Υπάρχει Ελπίδα για τούτη την χώρα! Αφού έχει «Αλιείς» στα πελάγη της και «Ποιμένες» στα βουνά της που κρατούν ανόθευτο εκείνο το «Προζύμι» που φτιάνει «Μπουρλοτιέριδες» και «Καπετάνιους»… Οι «Μη Ελιτοποιημένοι Αλιείς» πάντα οι «Πυρσοφόροι»… Αυτό το γνώριζε καλύτερα πάντων ο «Αλιεύς των Αλιέων»…
Έχει δίκιο η κυρία Γιάννα που επέλεξε το τραγούδι του Σαββόπουλου «Ας κρατήσουν οι χοροί», για την τίμηση των 200 χρόνων από το 1821, διότι πράγματι «Ιστορία γράφουν οι παρέες». Αλλά το ζήτημα είναι ποιες παρέες για το 1821-2021 θα πρέπει να «Αρχίσουν τους χορούς» ; και με ποια «Άσματα»; Γιατί οι «Ιστορίες είναι ανάλογες με τις παρέες»!
Για φανταστείτε, αν άνθρωποι σκιαγραφημένοι από τον κοσμοκαλογηρο Παπαδιαμάντη, και λαλημένοι από τον Βαθυστόχαστο Παλαμά, σαν τον Καπετάν Νικόλα να «φτιάξουνε παρέες»;
Πρέπει να τους βρούμε και να αλληλοσυναντηθούμε! Αλλά που να ψάξουμε; Ας κατευθυνθούμε σε «Σκιαθικά Μονάστηρα» , σε «Μανιάτικες Ξερολιθιές», σε «Σφακιανές Μαδάρες»… Εδώ σταματώ την ενδεικτική απαρίθμηση γιατί είναι αδύνατο να αναφερθούν όλοι οι ατέλειωτοι τόποι. Σίγουρα όμως είναι μάταιη η αναζήτηση σε «ευγενείς Πλατείες» και σε «φιλόξενες Πρεσβείες»…
Όμως, πάνω από όλα τούτη την ώρα το πρώτιστο χρέος μας είναι η συμπόρευση ΟΛΩΝ ! Όλων όσων δεν φοβούνται, και σε κάθε περίπτωση δεν υπηρετούν ψευτοδιλήμματα… Το διακύβευμα είναι πλέον αδήριτα υπαρξιακό « Ή Αντιστεκόμαστε ή Εξαφανιζόμαστε»…
Σε αυτό το προσκλητήριο έχουν θέση και όλες οι Ελίτ της χώρας που συμμερίζονται αυτή την αγωνία. Ας γίνουν μπροστάρισες για να γεφυρωθεί το χάσμα αναμεσα σε αυτές και τους «Ξωμάχους» του Παπαδιαμάντη που είναι βαθύτερο από ποτέ… Με όσες Ελίτ αγαπούν την πατρίδα και τους Έλληνες συνάντηση «στα μαρμαρένια αλώνια»…
Δεν είναι δυνατόν να είμαστε εμμονικοί στην «χώρα του απορείν»… -ΝΑΙ- με ανοιχτά μάτια, αυτιά και κεραίες, χωρίς δογματισμούς, να προσεγγίσουμε ότι νέο παρέχει η φιλοσοφία, η επιστήμη, η τέχνη, η τεχνολογία. Όμως, χωρίς
να αποποιηθούμε την απ’ αιώνων απαράμιλλη ικανότητά μας να προσλαμβάνουμε ότι «η Ασσυρία και η Αίγυπτος προσφέρει», να το μειγνύουμε με την παράδοση μας και προκύπτον να έχει την σφράγισή μας και παράλληλα να πρωτοτυπούμε.
Επειδή είμαστε μεταξύ Ανατολής και Δύσης, εισπράττουμε την «Αγάπη» από όλα τα Σημεία του ορίζοντα…
Υ.Σ. Δεν έχουμε τίποτε με τις «Νήσσες». Αυτές να προσέχουν εκείνους που με χρήση της δικής των «Νηχτικής μεμβράνης» επιτυγχάνουν «Επίπλευση» …
