Αρχική » Η Τουρκία σε κρίση, η Ελλάδα σε έκλειψη;

Η Τουρκία σε κρίση, η Ελλάδα σε έκλειψη;

από Άρδην - Ρήξη

Ενώ η Τουρκία ζει με το δημοψήφισμα έναν ιστορικό μετασχηματισμό που θα διαμορφώσει την φυσιογνωμία της για τις επόμενες δεκαετίες, η Ελλάδα  δείχνει να έχει βυθιστεί σε μια κρίση υστερικής αυτο-αμφισβήτησης, που την καθιστά με τραγικό τρόπο παρατηρητή εξελίξεων που θα κρίνουν την επιβίωσή της.

του Γιώργου Ρακκά

Το δημοψήφισμα για την μετεξέλιξη του Ερντογάνισμού σε ανοιχτή δικτατορία ολοκληρώθηκε, παγιώνοντας εν μέσω ενός πολιτικού πογκρόμ, εκλογικά, εκείνο που όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία σήμερα συζητούν, την εικόνα μιας βαθιάς διαιρεμένης χώρας: Ένα κομμάτι της εκεί κοινωνίας, που σήμερα είναι δημογραφικά, οικονομικά και πολιτικά ισχυρό μέσα στη χώρα, ολοκληρώνει την πορεία της αναδίπλωσής του προς την Ανατολή, μετασχηματίζοντας βίαια το τουρκικό κράτος σε ένα σύγχρονο –οιονεί– Χαλιφάτο. Την ίδια στιγμή, ιστορικές αντιθέσεις που επιβίωναν κάτω από τους παγετούς της κεμαλικής δικτατορίας, αναβιώνουν εκσυγχρονιζόμενες καθώς Αλεβίτες, Κούρδοι και Αρμένιοι συνεπικουρούμενοι από τους κοσμικούς δημοκράτες των παραλίων εκφράζουν την αντίθεσή τους στην προϊούσα ισλαμοποίηση της χώρας. Σα πρώτη συνέπεια η κρίση ενότητας που βιώνουν τουρκικό έθνος και κοινωνία κλιμακώνεται θεαματικά, την ίδια στιγμή που η Τουρκία μετράει απανωτές στρατηγικές ήττες στο συριακό μέτωπο.

Η σημειολογία του εκλογικού χάρτη που διαμορφώθηκε την 16η Απριλίου, είναι κάτι παραπάνω από σαφής. Ακόμα πιο χαρακτηριστική, η σχάση των αντιλήψεων που επικρατεί, μεταξύ των δυο στρατοπέδων, την επαύριον της εκλογικής αναμέτρησης: Ο Ερντογάν, δήλωσε πως το αποτέλεσμα θα αλλάξει, «θεού θέλοντος», την Τουρκία· εκπρόσωποι του αντιπολιτευόμενου κεμαλικού CHP δήλωσαν πως είναι έτοιμοι να ζητήσουν επανακαταμέτρηση του 37% των ψήφων, καθώς διαπίστωσαν σοβαρές παραβιάσεις της εκλογικής διαδικασίας: «Αλλάξατε τους κανόνες του παιχνιδιού κατά την διάρκειά του», θα καταγγείλει ο επικεφαλής Κεμάλ Κιλισντάρογλου, αναφερόμενος στην απόφαση της ανώτατης εκλογικής Ανώτατου Εκλογικού Σώματος (YSK) να δεχθεί την καταμέτρηση ασφράγιστων ψηφοδελτίων.

Την ίδια στάση θα κρατήσει και το φιλο-κουρδικό HDP λέγοντας ότι υπάρχουν τεκμήρια που αποδεικνύουν 100% την βίαιη παρέμβαση του ερντογανικού καθεστώτος για την επικράτησή του στο δημοψήφισμα. Από χθες το βράδυ, κουρδικές ιστοσελίδες δημοσιοποιούν μέρος αυτών των στοιχείων: Ένα βίντεο, όπου καταγράφονται αξιωματούχοι να συμπληρώνουν μαζικά με «ΝΑΙ»  ψηφοδέλτια δίπλα από την κάλπη (βλέπε βίντεο), καθώς και καταγγελίες για την τρομοκρατική δράση αποσπασμάτων του στρατού σε κουρδικές περιοχές, όπου σε συνεργασία με αντίστοιχα της πολιτοφυλακής που έχει εξοπλίσει ο Ερντογάν, επέδραμαν στα εκλογικά τμήματα για να εκβιάσουν υπερ του ΝΑΙ, υπό τα ψύχραιμα βλέμματα των μελών του Ανώτατου Εκλογικού Σώματος.

Εν τω μεταξύ, στα γραφεία του AKP, στην Άγκυρα, οι οπαδοί του πανηγύριζαν, ενώ οι δηλώσεις τους προς τα ξένα ΜΜΕ είναι ακόμα πιο χαρακτηριστικές για το τι περιμένει την Τουρκία από εδώ και πέρα: «μια νέα ελπίδα γεννιέται για εμάς, να ξεφορτωθούμε τις ξένες δυνάμεις» λέει ο 24χρονος Γιασίν Γιαλτσίν. «Η σπονδυλική στήλη της Ευρώπης έχει ραγίσει» λέει ο 20χρονος Γιουσούφ Μπασαράν «αυτό το δημοψήφισμα είναι το πιο σημαντικό γεγονός για την αναγέννηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας». «Για ένα ισχυρό ισλαμικό κράτος, για μια ισχυρή Μέση Ανατολή» λέει η Αϊσέλ Καν, μέλος των γυναικείων οργανώσεων του AKP, «η Τουρκία έπρεπε να αλλάξει προς αυτό το σύστημα εκτελεστικής Προεδρίας. Στέλνουμε ένα μήνυμα στον υπόλοιπο πλανήτη να το βουλώσει· η Τουρκία γίνεται ισχυρότερη. Η Αμερική θα πρέπει να το γνωρίζει αυτό, επίσης. Είμαστε η φωνή, είμαστε τα αυτιά, είμαστε το παν για την Μέση Ανατολή».

Διόλου παράδοξο δεν ήταν, επομένως, ότι οι πρώτοι που έσπευσαν να συγχαρούν τον νέο Σουλτάνο, για την επικράτησή του ήταν οι στενότεροι εταίροι του εκτός Δύσης: Το Αζερμπαϊτζάν, η Χαμάς από την Παλαιστίνη, το Κατάρ, το Μπαχρέιν το Πακιστάν, οι Σαουδάραβες, οι Κενυάτες, το Σουδάν. Με τις εξαιρέσεις της FYROM και του Βίκτωρ Ορμπάν της Ουγγαρίας, που κατέχουν την δική τους ιδιαίτερη σημειολογία.

Ελλάδα: Να ζει ή να μην ζει;

Την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου ζήσουμε στιγμές μιας μεταπασχαλινής χωνευτικής ραστώνης, ενώ τα ΜΜΕ προπαγάνδιζαν τα ανάλαφρα ενσταντανέ από την εορταστική επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Κέρκυρα. Τις προηγούμενες ημέρες, με μια υπόγεια πρωτοβουλία βουλευτών και οπαδών της κυβερνώσας κατάστασης, μια δηλητηριώδης συζήτηση μονοπώλησε την δημόσια ατζέντα: Η διαμάχες για την μεταφορά του Αγίου Φωτός, τα «βάρβαρα» και «παγανιστικά» έθιμα του ορθόδοξου Πάσχα, όπως τα κατήγγειλε η μειοψηφικότατη «Ένωση Αθέων», οι εμπρηστικές αντιχριστιανικές δηλώσεις για την ύπαρξη του μαθήματος θρησκευτικών στην εκπαίδευση, κάποιου Γαβρόγλου που παριστάνει τον Υπουργό Παιδείας, ο οποίος έσπευσε την επομένη να φωτογραφηθεί αγκαλιά με το Κοράνι στην Θράκη όρισαν δυστυχώς το μέτρο των ημερών.

Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση, ίσως για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου εμβάθυνε στην απαξίωση του λαού και του τόπου, όχι παραπλανώντας τον για ζητήματα κοινωνικά, οικονομικά, ή πολιτικά, αλλά αποπειρώμενη να διασύρει την ίδια την ψυχή του και να υποβαθμίσει ένα τελετουργικό που βρίσκεται στην κορυφή των πνευματικών κοινών που διαθέτουμε ως Έλληνες:  Γελώντας, μισο-κοροϊδεύοντας έθιμα ζωτικά για την πνευματική και ψυχική λειτουργία ενός λαού, παραδίδοντας ρεσιτάλ μιας πρωτοφανούς αγραμματοσύνης – όπως ο πρωθυπουργός που μπέρδεψε τον Ιάσωνα με τον Οδυσσέα και παράφθειρε το νόημα της συμβολικής «καβαφικής» Ιθάκης.

Έτσι η κυβερνώσα κατάσταση θα ‘βάψει μαύρο πάνω στο μαύρο των ημερών’ πρωτοστατώντας σε ένα κοινωνικό κλίμα πνευματικής λοβοτομής και γενοκτονίας της μνήμης, την ίδια στιγμή που  δίπλα μας συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές οι οποίες απειλούν την ίδια την ελεύθερη ύπαρξή μας.

Το έγκλημα είναι τεράστιο· ενώ η γειτονική Τουρκία μετεωρίζεται στην πορεία της προς τον Ισλαμοφασισμό, επιτρέποντας για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες μια σοβαρή προοπτική αμφισβήτησης του πάγιου επεκτατισμού της, και της απειλής που συνιστά για τους λαούς που ζουν δίπλα της, αλλά και μέσα της, εμείς πρωτοστατούμε σε έναν άτυπο διαγωνισμό μηδενισμού. Την ίδια στιγμή που θα μπορούσαμε, υιοθετώντας μια σοβαρή πολιτική, που περιλαμβάνει συμμαχίες και κοινές θέσεις των λαών της ευρύτερης περιοχής, να επιλύσουμε προβλήματα τα οποία μας ταλανίζουν για αιώνες, και φράσσουν την πορεία μας προς την συλλογική μας μακροημέρευση. Είναι κρίμα κι άδικο.

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ