του Γιώργου Ρακκά
Πολύς λόγος, και πολλές κριτικές έχουν ακουστεί σχετικά με την «περίεργη» (υποτίθεται) θέση του Άρδην πάνω στο ζήτημα της Ε.Ε., του ευρώ, των σχέσεων μας με την Ευρώπη εν γένει. Οι παρανοήσεις και οι διαφωνίες, προκύπτουν κατά τη γνώμη μας από την αδυναμία να συλλάβει κανείς την ελληνική πραγματικότητα στο σύνολο των διαστάσεών της.
Από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, η έτερη πτυχή του ελληνικού δράματος, έχει να κάνει με τη δραματική αύξηση της βαρύτητας που έχει η τουρκική οικονομία στην ελληνική. Ας δούμε τις κυριότερες παραμέτρους της.
Στον τομέα των Τραπεζών. Η εξαγορά της Φινανσμπανκ από την Εθνική το 2006, κόστισε 5.2 δισ.$, έφερε τη χώρα μας στην τρίτη θέση των χωρών με τις περισσότερες ξένες άμεσες επενδύσεις στην Τουρκία, κατά την περίοδο 2001-2011, και ως εκ τούτου πολυδιαφημίστηκε ως αιχμή της ελληνικής εισβολής στην τουρκική αγορά. Ωστόσο, η διαφορά δυναμικού και χαρακτήρα των δύο οικονομιών αντέστρεψε αυτή τη σχέση. Πλέον, η Φινανσμπανκ διαθέτει σχεδόν 3 φορές μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση από την Εθνική, ενώ η μητρική τράπεζα εξαρτά σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τα κέρδη της από την κατά πολύ μεγαλύτερη θυγατρική της τράπεζα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όπως πολύ χαρακτηριστικά δήλωσε ο πρόεδρος της Τράπεζας στη Χουριέτ: «Η Finansbank δεν έχει μοιράσει ούτε μία λίρα μέρισμα από τα κέρδη της και δεν σχεδιάζει να το κάνει. Το σύνολο του κέρδους προστίθεται στο κεφάλαιο της τράπεζας και σκοπός είναι η επέκταση της Finansbank στην Τουρκία. Συνεπώς δεν τίθεται θέμα μεταφοράς κέρδους. […]. Δεν λειτουργούμε ως υποκατάστημα της Εθνικής. Η Finansbank λειτουργεί στην Τουρκία ως τουρκική τράπεζα. Μας ελέγχει το Συμβούλιο Ελέγχου Τραπεζών και έχουμε ένα άκρως υγιή ισολογισμό. Συνεχίζουμε να αναπτυσσόμαστε. Οι στόχοι που θέσαμε με τον προϋπολογισμό του 2010 αφορούν ανάπτυξη πάνω από το μέσο όρο του τραπεζικού τομέα στην Τουρκία και τα δεδομένα του πρώτου τριμήνου μας επιβεβαιώνουν» (Πηγή: Εδώ)
Δεύτερον, στις ελληνικές εξαγωγές, η Τουρκία είναι πλέον στη δεύτερη θέση πίσω από τη Γερμανία. Τα τελευταία χρόνια σημειώνουν διαρκή αύξηση: «από 1 δισεκατομμύρια 150 εκατομμύρια δολάρια που ήταν το 2008 αυξήθηκαν στα 3 δισεκατομμύρια 300 εκατομμύρια δολάρια». Αναλυτικά, για το πρώτο οκτάμηνο του 2012 τα κυριότερα εξαγωγικά προϊόντα παρουσιάζονται στον κάτωθι πίνακα:
| Συνολικές τουρκικές εισαγωγές από Ελλάδα | Column2 | Column3 | Column4 |
| Αξία σε $ | Ιανουάριος-Αύγουστος 2011 | Ιανουάριος-Αύγουστος 2012 | Μεταβολή 2011-2012 |
| Τρόφιμα και Ζώντα Ζώα | 37,055,794 | 24,063,422 | -35.06% |
| Ποτά και καπνός | 84,931 | 322,659 | 279.90% |
| Πρώτες ύλες μη εδώδιμες εκτός από καύσιμα | 95,434,553 | 178,899,477 | 87.40% |
| Ορυκτά καύσιμα | 1,217,938,650 | 1,464,676,071 | 20.20% |
| Λάδια και λίπη ζωικής ή φυτικής προέλευσης | 3,471,600 | 1,352,753 | -61.03% |
| Χημικά Προϊόντα και συναφή | 203,584,084 | 163,153,462 | -19.85% |
| Βιομηχανικά είδη ταξινομημένα κατά πρώτη ύλη | 157,862,378 | 154,733,125 | -1.98% |
| Μηχανήματα και υλικό μεταφορών | 70,885,505 | 47,093,310 | -33.56% |
| Διάφορα βιομηχανικά είδη | 20,571,488 | 17,788,464 | -13.52% |
| Είδη και συναλλαγές μη ταξινομημένες ανά κατηγορία | 6,901 | 19,057,329 | 276053.15% |
| 1,806,895,884 | 2,071,140,072 | 14.62% |
Ωστόσο, κι εδώ, η διαφορά δυναμικού και πλεονεκτημάτων μεταξύ των δύο οικονομιών εκμηδενίζει τα ενδεχόμενα ελληνικά οφέλη από την ελληνοτουρκική οικονομική συνεργασία. Παράδειγμα, η ΣΕΚΑΠ, καπνοβιομηχανία της Θράκης, η οποία πρωτοστατεί στις ελληνικές εξαγωγές καπνού προς την Τουρκία. Οι αντίστοιχες τουρκικές εταιρείες απορροφούν το μερίδιο του λέοντος της ελληνικής παραγωγής, και πλέον ενδιαφέρονται ανοιχτά για την εξαγορά της. Μάλιστα, έχουν απομείνει οι μοναδικοί διεκδικητές στην κούρσα της αποκρατικοποίησής τους, και άρα η εξαγορά φαντάζει κάτι παραπάνω από πιθανή (Πηγή: Εδώ).
Από την άλλη πλευρά, τον τελευταίο καιρό παρατηρείται έντονη κινητικότητα σε ό,τι έχει να κάνει με τις τουρκικές επενδύσεις στην Ελλάδα:
– Ο όμιλος Dogus εξαγόρασε τις μαρίνες που ήταν στην ιδιοκτησία του ομίλου Κυριακούλη: στη Ζέας, τη Λευκάδα, την Καλαμάτα, και στα Γουβιά της Κέρκυρας (πηγή εδώ). Ένα μήνα πιο πριν, ο ίδιος όμιλος είχε αποκτήσει το 50% της Μαρίνας του Φλοίσβου (Πηγή: Εδώ). Επίσης, στον ίδιο κλάδο, τον περασμένο Μάιο η τουρκική «Setur Servis Turistik» ανέλαβε από κοινού με τη «Folli Follie» τη λειτουργία της τουριστικής μαρίνας της Μυτιλήνης.
– Η Μακεδονική Χαρτοποιία, με παραγωγή άνω των 100.000 τόνων ετησίως, πουλήθηκε σε εταιρεία τούρκικων συμφερόντων. Με αυτήν την εξαγορά η τουρκική ΡΑΚ έγινε η 4η μεγαλύτερη χαρτοβιομηχανία της Ευρώπης (Πηγή: Εδώ)
– Τουρκικές εταιρείες στο χώρο της λιανικής λειτουργούν ήδη ή εκφράζουν τη διάθεση για μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα (εστίαση, ένδυση, έτοιμα έπιπλα).
– Τέλος, ιδιαίτερη κινητικότητα αναπτύσσεται, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Έθνους» στην Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη. Εκεί πρωταγωνιστούν εταιρίες του τούρκικου «ισλαμικού καπιταλισμού». Χαρακτηριστικό παράδειγμα τη ILSAM, με έδρα στις Θεσσαλονίκη-Κομοτηνή, τα κεφάλαια της οποίας φέρεται να ανήκουν στο βακούφι στο «Μπιρλίκ βακφέ», που ανήκει στο κυβερνών AKP (Πηγή: Εδώ).
– Tέλος, είναι οι δραστηριότητες στον τραπεζικό τομέα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό της Ζιράτ. Η Ζιράτ λειτουργεί από το 2006 στη Θράκη, ως άμεση συνέπεια της συμφωνίας που πραγματοποίησε η Εθνική για την εξαγορά της Finansbank. H δραστηριότητά της σε ό,τι αφορά στη μειονότητα, πραγματοποιείται σε στενή (ανοιχτή) σχέση με το εκεί προξενείο, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που ο ψευδομουφτής καλεί ανοιχτά τους πιστούς να καταθέσουν τα χρήματα τους στην Τράπεζα (Πηγή: Εδώ).
Τελευταία, η Ζιράτ φέρεται να ηγείται ευρύτερης πρωτοβουλίας που λαμβάνει η τουρκική πρεσβεία στην Ελλάδα, για την εμπλοκή των τουρκικών κεφαλαίων στην ελληνική αγορά, η οποία ξεκινάει με την παροχή φθηνών, επιδοτούμενων δανείων σε Έλληνες αγρότες και επιχειρηματίες, με τη διαμεσολάβηση του γραφείου του ΟΗΕ στην Αθήνα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, οι Έλληνες αξιωματούχοι υποδέχτηκαν θετικά την πρόταση (Πηγή: Εδώ).
Χαρακτηριστική για το ποιόν της Τράπεζας, η ιστορία εμπλοκής που έχει στην ελληνοτουρκική διαμάχη (χρηματοδοτούσε τον στρατό του Κεμάλ το 1920-1922, ήταν ο κύριος αποδέκτης του σκληρού κεφαλικού φόρου που επέβαλε το τουρκικό κράτος στους Έλληνες της πόλης την περίοδο 1941-1942, χρηματοδότησε την ίδρυση της Τουρκοκυπριακής αγροτικής τράπεζας το 1958). Επίσης, εξίσου χαρακτηριστική για τον τύπο της δραστηριότητάς της, είναι οι καταγγελίες αγγλόφωνων κουρδικών εφημερίδων και ειδησεογραφικών πρακτορείων ότι στο Ιράκ το υποκατάστημα της Ζιράτ λειτουργεί ως υποσταθμός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (Πηγή: Εδώ).
Σε ό,τι αφορά στις καταναλωτικές υπηρεσίες και στη λιανική, κεντρικό πρόβλημα για την επέκταση των τουρκικών επιχειρήσεων στην ελληνική αγορά είναι η αρνητική στάση που έχουν οι Έλληνες στα τουρκικά προϊόντα (π.χ. η Ιστκμπάλ με τα έπιπλα δεν πάει πολύ καλά γι’ αυτό ακριβώς το λόγο). Εδώ ακριβώς είναι που παίζουν κάποιο ρόλο και τα τουρκικά σήριαλ, και είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οι Τούρκοι τα δίνουν πιο φτηνά στα ελληνικά κανάλια, γιατί προσβλέπουν σε μια αλλαγή της στάσης της κοινής γνώμης -που ασφαλώς θα έχει αντίκτυπο και στις καταναλωτικές τους προτιμήσεις.
Έπειτα από όλα αυτά, αντιλαμβανόμαστε ότι όντας έξω από την Ε.Ε., οι τάσεις αυτές θα είχαν μεγιστοποιηθεί και η δορυφοριοποίησή μας από την Τουρκία θα ήταν εντονότερη. Θα ήμασταν μονοσήμαντα στραμμένοι προς την Ανατολή, αφού θα είχαμε γυρίσει την πλάτη μας στη Δύση. Βέβαια, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, το επιχείρημα αυτό μπορεί να αποδυναμωθεί στο μέτρο που θα επικρατήσει πλήρως η «Γερμανική Ευρώπη» καθώς ο γερμανικός ιμπεριαλισμός προωθεί τη γραμμή της «συνεργασίας» με το νεο-οθωμανισμό για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων (βλέπε τι έγινε στο Κόσοβο). Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν έχει κριθεί ακόμα τελεσίδικα, κι έτσι υπάρχουν ακόμα περιθώρια για την Ελλάδα για ελιγμούς και συμμαχίες.
Αυτή είναι η πραγματικότητα πάνω στην οποία θα πρέπει να συζητήσουμε τη σχέση της χώρας μας με την Δύση, και –δυστυχώς– με την Ε.Ε. Από την άλλη, βέβαια, η σχέση μας με τη Γερμανική Ευρώπη παραμένει εξ ίσου, και χειρότερα, αποικιακή.
Έτσι, η συζήτηση περί της χειραφέτησης της χώρας αναγκαστικά πρέπει να γίνει στο πλαίσιο ενός διμέτωπου αγώνα.
Αντί να συζητάμε για την ρητορική της «αμέσου εξόδου από την Ε.Ε.» που εκτός ότι παραμένει ρητορική καθώς στερείται οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής βάσης, κινδυνεύει να μας ωθήσει στο άλλο άκρο της δορυφοριοποίησής μας στην Τουρκία, θα έπρεπε να συζητούμε για τους όρους συγκρότησης μιας Βαλκανικής συνιστώσας, πάνω στον άξονα συμμαχιών με την Βουλγαρία και τη Σερβία για αρχή.
Ας σκεφτούμε μόνο, πόσο διαφορετική (και καλύτερη) θα ήταν για μας η κατάσταση, αν είχαμε το μυαλό μας στη θέση του κατά την δεκαετία του 1990 και αν δεν γυρνούσαμε την πλάτη μας στα Βαλκάνια με τον τρόπο που το κάναμε. Σε αλληλεπίδραση κι αλληλοκάλυψη, η οικονομίες της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Σερβίας θα παρείχαν συνθήκες μεγαλύτερης αυτονομίας και αυτάρκειας και στους 3, ενώ τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, ακόμα και στις διεθνείς συμμαχίες της χώρας, διότι ένα μπλοκ 3 χωρών, και 30 εκατομμυρίων ανθρώπων μπορεί πολύ πιο εύκολα να ‘παίξει’ με τη Ρωσία ή την Κίνα, και με πολύ καλύτερους όρους, απ’ ό,τι ο καθένας μόνος του. Για να μην αναφερθούμε στην μεγιστοποίηση της γεωπολιτικής συμμαχίας και των 3, καθώς θα δημιουργούνταν ένας άξονας που σχεδόν τέμνει κάθετα και οριζόντια την Χερσόνησο του Αίμου, δημιουργώντας ένα ενιαίο χώρο από τη Μαύρα Θάλασσα, μέχρι την Αδριατική, και από το λιβυκό Πέλαγος μέχρι την Κεντρική Ευρώπη.
Αυτό ο Νταβούτογλου το είχε καταλάβει πολύ καλά, και γι’ αυτό από το 1995, υποστηρίζει μια ενεργό τουρκική πολιτική στον «μουσουλμανικό βαλκανικό άξονα» ως αντίβαρο σε μια ενδεχόμενη σύμπραξη Ελλάδας και Σερβίας, η οποία και θα δημιουργούσε προϋποθέσεις αυτονόμησης της ευρύτερης περιοχής από τα αποικιακά συμφέροντα Δύσης και Ανατολής. (Πηγή:Εδώ).
Βέβαια, εδώ ο Νταβούτογλου έκανε τεράστιο σφάλμα, καθώς υποτίμησε την ακατανίκητη δύναμη της εθελοδουλίας και της ηλιθιότητας των ελλαδικών ελίτ: Αντί όλων αυτών, η Ελλάδα του 1990 συνέπραξε, αφού ο Σαμαράς υποκλίθηκε στον Γερμανό υπουργό εξωτερικών Γκένσερ (τυχαίο; δε νομίζω), στην δολοφονική πολιτική διάλυσης των Βαλκανίων, και -αργότερα- σε μια πολιτική ταυτόχρονα ευρωλιγούρικη και τουρκολιγούρικη… Τα αποτελέσματα γνωστά σε όλους.
Βάσει όλων αυτών, το 1992 ο Γιώργος Καραμπελιάς σ’ ένα κείμενό του (δημοσιευμένο στο εξαντλημένο «Ελλάδα, μια χώρα των συνόρων») έγραφε: Η Ευρώπη είναι η τακτική, τα Βαλκάνια, η στρατηγική. Αυτό το διαλεκτικό σχήμα, αντιστοιχεί στις ανάγκες του «διμέτωπου» αγώνα ενάντια στην διπλή (και ίσως και «ταυτόχρονη») αποικιοποίηση της χώρας που αξιώνουν Τουρκία και Γερμανία. Και αυτή η «κύρια αντίθεση» είναι που διαμορφώνει τη συγκεκριμένη στάση έναντι της Ε.Ε.
8 ΣΧΟΛΙΑ
Πολύ καλό!!!
Στρατηγικές κινήσεις οικονομικού επεκτατισμού της Τουρκίας στα Βαλκάνια
Από τα δάνεια που υπόσχεται η Ziraat και τις μαρίνες που αποκτά η Dogus στην εξαγορά αλβανικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που τροφοδοτεί τη χώρα μας
Η όλη ζοφερή ατμόσφαιρα που καλύπτει την ελληνική επικράτεια, δεν μας επιτρέπει δυστυχώς να δίνουμε τη δέουσα σημασία σε θέματα που μας αφορούν άμεσα, και δεν αξιολογούμε σωστά τη σοβαρότητά τους. Δεν προσέχθηκε φερ’ ειπείν η δυναμική της επιχείρησης «Σουλεϊμάν», που αναπτύσσει η Τουρκία στα Βαλκάνια.
Στο Έθνος της Κυριακής είχε γίνει ένας υπαινιγμός προ ενός μηνός (22 Δεκ 2012), αλλά μέχρις εκεί. Και μόνο το γεγονός ότι η Τουρκία έδωσε το όνομα «Σουλεϊμάν» δείχνει τις προθέσεις της, τις οποίες άλλωστε δεν έκρυψε. Ο κ. Αχμέτ Νταβούτογλου -και όχι μόνον αυτός, αλλά πλήθος Τούρκων υπουργών- δήλωσε ξεκάθαρα ότι πρόθεση της Τουρκίας είναι να επανέλθει «στα εδάφη της». Ό,τι έκανε ο Σουλεϊμάν, δηλαδή.
Η παραπάνω αναφερόμενη εφημερίδα έγραψε για την αξιοποίηση διεθνών οργανισμών, προκειμένου να εξασφαλίσει η Τουρκία την απρόσκοπτη οικονομική διείσδυσή της στη Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία. «Η διπλωματία της δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει ακόμα και τις δυνατότητες που θα μπορούσε να δώσει ο ΟΗΕ μέσω αναπτυξιακών προγραμμάτων», είχε γραφεί.
Και πριν λαλήσει ο αλέκτωρ άπαξ, έρχεται η πρόταση της Ziraat Bank να προχωρήσει σε δανεισμό Ελλήνων αγροτών και επιχειρηματιών. Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο η Ziraat έχει ήδη υποβάλει αίτημα στην Αθήνα να προσφέρει δάνεια συνολικά 40-50 εκατ. ευρώ. Η εφημερίδα Χουριέτ γράφει, ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την Τράπεζα στην Ελλάδα.
Η πρόταση της τουρκικής Τράπεζας έχει προκαλέσει εύλογα ερωτηματικά και ανησυχία. Η παρουσία της στην Ελλάδα επί ελληνικού εδάφους είναι σε περιοχές με έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο, όπως όμως επισημαίνει η Χουριέτ «ως πολιτική περιοχή έχει επιλεγεί η Δυτική Θράκη, όπου θα γίνουν δεκτές οι αιτήσεις δανείων για αγρότες και επιχειρηματίες δίχως διακρίσεις».
Και -προσέξτε-, τα δάνεια θα δίνονται μέσω του γραφείου του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ στην Αθήνα. Μάλιστα, αν υπάρξει έγκριση από την τουρκική κυβέρνηση, τότε θα μπορούν να χορηγηθούν δάνεια και με προνομιακά επιτόκια. Το όχημα βρέθηκε -είναι το γραφείο του ΟΗΕ-, όπως βρέθηκε και το πρόσχημα, που είναι η αξιοποίηση του προγράμματος ανάπτυξης, που κατάρτησαν τα Η.Ε. για περιοχές που αντιμετωπίζουν εμπόδια στην οικονομική τους ανέλιξη.
Το τουρκικό ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα, καθημερινά γίνεται εντονότερο. Ο όμιλος Dogus ήδη απέκτησε την χρήση σε μαρίνες, υπάρχει δε και ενδιαφέρον για ξενοδοχεία σε όλους τους τουριστικούς προορισμούς της χώρας και ιδιαίτερα στα νησιά μας.
Εκεί που δεν μπόρεσαν να έχουν πρόσβαση, είναι η ενέργεια στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, να ηλεκτροδοτούνται δηλαδή από την Τουρκία, παρά τα φιλόδοξα σχέδια του τότε υπουργού Περιβάλλοντος κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Έκαναν όμως μια «κυκλωτική» κίνηση και μας ήρθαν από τον βορρά.
Σε εταιρία τουρκικών συμφερόντων κατέληξε ο ένας από τους τέσσερις αλβανικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, απόφαση όμως που συνδέεται άμεσα με την Ελλάδα, όπως γράφει η «Αυτόνομη». Κι αυτό επειδή ο υδροηλεκτρικός σταθμός της Μπίστριτσας -στην επαρχία Μεσοποτάμου- ηλεκτροδοτεί μεγάλο τμήμα της Ελλάδας, γεγονός που πλέον δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία, σε περίπτωση θερμού επεισοδίου, να βυθίσει ένα σημαντικό κομμάτι της χώρας μας στο σκοτάδι!
Σύμφωνα με τον αλβανικό Τύπο, η τουρκική πολυεθνική Kürüm International Sh. A. είχε προσφέρει το αστρονομικό ποσό των 52.000.000 ευρώ, αφήνοντας πίσω κάθε άλλη προσφορά. Το αλβανικό υπουργικό συμβούλιο την ανακήρυξε πλειοδότρια, ενώ ο αλβανικός Τύπος αναφέρει ότι η οικογένεια Μπερίσα και πιο συγκεκριμένα τα παιδιά του, Shkelzen και Αrgitα, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ανάδειξη του τουρκικού πολυεθνικού ομίλου ως νικητή του διαγωνισμού (εντελώς ανιδιοτελώς, φυσικά).
Μ’ αυτήν την κίνηση, οι Τούρκοι πλέον κάνουν αισθητή την παρουσία τους και στα βορειοδυτικά της χώρας μας, αγοράζοντας ένα από τα «φιλέτα» της αλβανικής οικονομίας με γεωπολιτική και γεωστρατηγική σημασία για τη βόρεια Ήπειρο και την Ελλάδα.
Το έργο το είχαν χρηματοδοτήσει οι Γερμανοί, κόστισε περίπου 13.000.000 ευρώ, με τα μηχανολογικά να τα έχει αναλάβει αυστριακή εταιρία και τα ηλεκτρολογικά η Siemens Ελλάς, την εποχή του Μιχάλη Χριστοφοράκου.
Πηγή: http://www.voria.gr
Συγγνώμη αλλά βλέπω και δεύτερο σχόλιό μου που ήταν αναρτημένο να εξαφανίζεται! Είχα γράωει εν συντομία πέντε πράγματα για το παραπάνω άρθρο. Το άλλο είναι απάντηση στο τελευταίο σχόλιο της Χριστίνας στο ΄΄Μερκρλιστές και Σοιμπλιστές΄΄. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?
κε Τσολάκη έχουμε χάσει τη μπάλα με τα σχόλια σας, είναι τόσο καταιγιστικός ο ρυθμός σας που ακόμα και το σύστημα μπλοκάρει και δέύτερον αυτός που εχει επιφορτιστεί με τη δουλειά, δηλαδή να εγκρίνει τα σχόλια, άνθρωπος είναι και αυτός και κάνει και άλλες δουλειές από τα να είναι διαρκώς συνδεμένος για να βλέπει ποια σχόλια έρχονται, γι’ αυτό σας παρακαλώ συγκρατηθείτε λίγο στο ρυθμό αποστολής σχολίων. Επειδή αυτά τα σχόλια δεν τα βρίσκω αν θέλετε ξαναστείλτε τα.
Ένας εκ των διαχειριστών της σελίδας.
Συγγνώμη, δεν θέλω να σας δυσκολεύω την ζωή, δεν ήταν τίποτα το τόσο σημαντικό ! Απλά έμεινα με την απορία διότι τα είδα αναρτημένα και μετά …..άφαντα! Νομίζω ότι ο ρυθμός αποστολής είχε ανεβεί κατακόρυφα νωρίτερα στην ανταλλαγή μηνυμάτων με τον σκαντζόχοιρο και αυτό επειδή έσπασα το κείμενά μου για τον φόβο ότι θα ΄΄κολλήσει΄΄ το σύστημα (λόγω μεγέθους ) και δεν θα τα πάρει! Σε κάθε περίπτωση θα δοκιμάσω να τα στέλνω ενιαία για να σας διευκολύνω την επόμενη φορά!
Και γιατι να μην ειχαμε μια συνεργασια με την Τουρκια; Οχι τωρα πριν, που θα προλαβαιναμε τις εξελιξεις και η Τουρκια δεν θα ειχε δυναμωσει τοσο. Μιλατε για βαλκανικη συμμαχια μα και η Τουρκια στα βαλκανια ανηκει(;) Να δεις τοτε πως θα τρεχανε να μας προλαβουνε οι ευρωπαιοι. Ψαχνουμε απο εδω και απο κει για συμμαχιες, μεχρι και με τους εβραιους πηγαμε, αλλα με τους Τουρκους που εχουμε τον ιδιο τροπο σκεψης δεν παμε ποτε, μην ξεχναμε οτι στην Σμυρνη τους ειχαμε και μας δουλευαν, ε ας παμε με τους Ευρωπαιους να τους δουλευουμε.
Πραγματικά βλέπουμε μια οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας πρωτοφανή, είναι έτσι όμως τα πράγματά στην ουσία; Διάφοροι ισχυρίζονται ότι η ανάπτυξη αυτή της Τουρκίας οφείλεται σε ξένα κεφάλαια και ότι το τραπεζικό της σύστημα είναι καταχρεωμένο, δηλαδή ισχυρίζονται ότι η Τουρκία κάθεται πάνω σε μια τεράστια φούσκα. Το παιχνίδι κατά τη γνώμη παίζεται στο αν η Τουρκία θα μπορέσει να βρει ξένες αγορές για τη διοχέτευση των προϊόντων της, έτσι ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στο τεράστιο χρέος του πιστωτικού της συστήματος, πράγμα δύσκολο, αν σκεφτούμε τα προβλήματα που έχει με τις γειτονικές αραβικές και όχι μόνο χώρες και τη συγκυρία της παγκόσμιας ύφεσης. Οι επενδύσεις που κάνει, π.χ. Αλβανία, Σκόπια κ.τ.λ. είναι ανεπαρκείς, με κριτήριο την απόδοση των επενδυομένων κεφαλαίων με οικονομικούς όρους, ο χαρακτήρας αυτών των επενδύσεων νομίζω είναι γεωπολιτικός και κατ’ουσίαν επιδεινώνει την οικονομική της κατάσταση. Πως λοιπόν η Τουρκία θα ανταποκριθεί στο χρέος του τραπεζικού της συστήματος, αν πράγματι ισχύει ότι ανέρχεται στα 400 δις;
Με υποτιμιση του νομισματος. Δεν φερνει κριση η υποτιμιση ποτε, αντιθετα φερνει ανακαμψη, ιδιαιτερα αν παραγεις ολα τα προϊοντα. Ναι τα παραγει ολα και αυτο ειναι ευκολο να το δει κανεις, αρκει να παει στην λαικη, στο σουπερμαρκετ και στα μαγαζια ρουχων.