792 
Τα σημάδια που έχουμε για τις ικανότητες του Γ. Βαρουφάκη στη διαχείριση της ελληνικής οικονομίας και στην πολιτική διαπράγματευση με τους Ευρωπαίους εταίρους δεν είναι και τα πλέον ενθαρρυντικά. Αντιθέτως σε ένα άλλο τομέα, σε αυτόν της ιστορίας και της σημασίας των μύθων τα γράφει συμπαθητικά. Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο του που δημοσιεύτηκε το 2013.
Η πραγματική αξία των εθνικών μας αφηγήσεων
Του Γιάννη Βαρουφάκη από το lifo.gr
Ιστορικός δεν είμαι και αδυνατώ να κρίνω κατά πόσον εθνικές αφηγήσεις, όπως εκείνη περί του Χορού του Ζαλόγγου, του Μυστικού Σχολειού κ.λπ., ανταποκρίνονται σε πραγματικά, ιστορικά γεγονότα. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να αξιολογήσω την σημασία των εθνικών αφηγήσεων για μένα προσωπικά, και απολύτως ανεξάρτητα από τα πορίσματα της ιστορικής έρευνας. Θυμάμαι μια συζήτηση που είχα, όταν ήμουν ακόμα στο σχολείο, με τον αγαπητό μου δάσκαλο, τον ποιητή Ματθαίο Μουντέ, που κάποιοι από εμάς είχαμε την τύχη να μας διδάσκει το μάθημα των Θρησκευτικών για τέσσερα συναπτά χρόνια (1974-78). Η γενναιοδωρία του Μουντέ απέναντι σε ανόητα παιδιά όπως ο υπογράφων ήταν μοναδική. Αφιέρωνε ώρες ολόκληρες στο διαμέρισμά του πίσω από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός ώστε να συζητάμε τα Σαββατοκύριακα περί φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, ποίησης, μουσικής, και ό,τι άλλο έφερνε η κουβέντα. Σεβόταν απόλυτα τη δεδηλωμένη (από τότε) αθεΐα μου και μου έμαθε (σε συνδυασμό με τον άθεο πατέρα μου) να υποκλίνομαι μπροστά στα θρησκευτικά αισθήματα των άλλων. Σε συζήτηση περί της ιστορικής ακρίβειας των Ευαγγελίων, ο Ματθαίος με σόκαρε, λέγοντάς μου ότι δεν τον ενδιέφερε αν, τελικά, ο Ιησούς περπάτησε ποτέ στους Αγίους Τόπους, αν περπάτησε στο νερό, αν σταυρώθηκε, αν αναστήθηκε. «Ακόμα κι αν εφευρεθεί μια μηχανή του χρόνου», μου είπε, «που θα μας επιτρέπει να πάμε στο Όρος των Ελαιών, στον Γολγοθά, στη Βηθλεέμ, και δεν βρούμε ίχνος του Ιησού την εποχή εκείνη, και παρά το γεγονός ότι θα παραδεχτώ πως ο ιστορικός Ιησούς τελικά δεν υπήρξε, εμένα δεν με νοιάζει καθόλου. Τα λόγια που αποδίδονται στον Χριστό, η ιστορία της δράσης του, ο τρόπος με τον οποίο επηρέασε τον κόσμο ολόκληρο για αιώνες μετά, αναδεικνύοντας την πολιτική και κοινωνική σημασία της άνευ όρων αγάπης, αυτά είναι και παραμένουν πέρα για πέρα αληθινά για μένα. Τα ιστορικά γεγονότα τα αφήνω στους ιστορικούς. Ο Ιησούς για μένα είναι μέρος της ζωής μου, ίσως το πιο αληθινό, ανεξάρτητα αν ιστορικά τα Ευαγγέλια στέκουν ως ιστορικά κείμενα». Όταν διαβάζω, τις μέρες αυτές, τα όλο μίσος, θυμό και απαξίωση άρθρα για το θέμα της ιστορικής αλήθειας του Χορού του Ζαλόγγου, η ανάμνηση της γαλήνιας μορφής του Ματθαίου Μουντέ, τα γενναιόδωρα και όλο αγάπη λόγια του, κατακλύζουν τις σκέψεις μου και μου δίνουν δύναμη να προσπεράσω όλη αυτή την κακοφωνία. Με βοηθούν να αποφανθώ ότι ούτε εμένα ενδιαφέρει εντέλει αν ο Χορός του Ζαλόγγου έλαβε χώρα, όπως μας αφηγούνταν τα ιστορικά βιβλία του ΟΕΔΒ, ή όχι. Αν, πράγματι, υπήρχε η μηχανή του χρόνου που ανέφερε ο Ματθαίος και με αυτή αποδεικνυόταν πως, όντως, οι Σουλιώτισσες τελικά δεν πήδηξαν από τον βράχο, για μένα δεν αλλάζει τίποτα. Αυτό που με ενδιαφέρει, και για το οποίο νιώθω περήφανος, είναι ότι ανήκω σε μια κοινωνία που «αποφάσισε», μέσα στον ιστορικό ρου, να οικοδομήσει την ταυτότητά της σε μια αφήγηση σαν αυτή του Χορού του Ζαλόγγου. Σε μια αφήγηση που αναδεικνύει την ιδέα πως κάποια πράγματα δεν έχουν τιμή. Ότι, όσες υποχωρήσεις και να κάνουμε υπό το βάρος της ανάγκης και της καθημερινότητας, υπάρχουν κόκκινες γραμμές που οι ενάρετοι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, δεν περνούν – όποιο κι αν είναι το κόστος της άρνησης. Ακόμα κι ο θάνατος. Αυτή η κοινή μας αφήγηση είναι ανεκτίμητη και, μιλώντας προσωπικά, η αξία της δεν κινδυνεύει από την ιστορική μελέτη, ακόμα κι αν η ιστορική μελέτη κάποια στιγμή αμφισβητήσει την ιστορική αλήθεια του «γεγονότος». Αν πραγματικά μας ενδιαφέρει να προστατέψουμε την κοινή μας αφήγηση από τους κακόβουλους, αν θέλουμε να διατηρήσουμε την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια ως υπέρτατα αγαθα, είναι ανεπίτρεπτη η ανασφάλεια απέναντι στην ιστορική έρευνα. Ο Ματθαίος Μουντές ήταν αυθεντικά χριστιανός επειδή δεν βάσιζε την πίστη του στην ιστορική μελέτη. Η πίστη του δεν κινδύνευε ό,τι και να έβγαζε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, οι αρχαίοι πάπυροι, η μηχανή του χρόνου ακόμη. Έτσι κι όσοι εξ ημών πιστεύουμε στις αξίες του Ζαλόγγου, του Σαμουήλ που τίναξε το Κούγκι στον αέρα, του «Ελευθερία ή Θάνατος», δεν δικαιούμαστε να βασίζουμε αυτή την πίστη σε ιστορικά γεγονότα τα οποία, ίσως, κάποια στιγμή αποδειχτεί πως δεν συνέβησαν, τουλάχιστον όχι όπως νομίζαμε. Συνέβησαν – δεν συνέβησαν, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι με αυτές τις αφηγήσεις κατορθώσαμε να σφυρηλατήσουμε αυτή την πίστη.
Εν κατακλείδι, ο εχθρός δεν είναι ο ιστορικός που ανακαλύπτει ότι, ίσως, οι Σουλιώτισσες κατάφεραν να διαφύγουν ή ότι ο Σαμουήλ σκοτώθηκε από σφαίρα Τουρκαλβανού πριν προλάβει να βάλει φωτιά στην πυρίτιδα. Όχι, εχθροί αυτών των αξιών με τις οποίες γαλουχηθήκαμε είναι κάποιοι όπως ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος, σε ντιμπέιτ που είχαμε πριν από τις περασμένες εκλογές, για να ασκήσει κριτική στην άποψή μου ότι το 2010 έπρεπε η κυβέρνηση να έχει προχωρήσει μονομερώς σε «κούρεμα» του χρέους, προσπάθησε να με αποστομώσει με τις εξής λέξεις: «Τέτοιες πολιτικές (σ.σ. αναφερόταν στην πρότασή μου για μονομερή στάση πληρωμών) θυμίζουν Ζάλογγο και Κούγκι, στιγμές που πλήρωσε ακριβά ο ελληνισμός». Να ένα παράδειγμα πραγματικού εχθρού των αξιών που μας μεταφέρει ο Χορός του Ζαλόγγου ή η ηρωική πράξη του Σαμουήλ. Και δεν είναι μόνο ο κ. Παπακωνσταντίνου. Είναι όλοι εκείνοι οι δήθεν μεταρρυθμιστές που ντρέπονται για τις Σουλιώτισσες και τον Σαμουήλ. Που θεωρούν ότι ήταν αιθεροβάμονες οι οποίοι έβλαψαν την Ελλάδα. Που πιστεύουν ότι η υποταγή στους ισχυρούς ταυτίζεται με τον ορθολογισμό και η αντίσταση είναι εξ ορισμού ανόητη.
11 ΣΧΟΛΙΑ
Δε νομίζω όμως ότι (π.χ.) ο μητροπολίτης Σισανίου που συζητήσατε πρόσφατα θα συμφωνούσε με την άποψη του ποιητή ότι δεν έχει σημασία για έναν χριστιανό κι αν δεν υπήρξε ο Χριστός καθόλου. Ίσως δεν έχει σημασία π.χ. αν μπήκε στα Ιεροσόλυμα πάνω σε γαϊδουράκι, μουλαράκι ή αλογάκι, ή αν ο Ζακχαίος ανέβηκε σε συκομουριά, χουρμαδιά ή ελιά. Χωρίς Ενανθρώπιση του Λόγου, όμως, Σταύρωση και κατ’ εξοχήν Νίκη επί του Θανάτου – Ανάσταση – ο Χριστιανισμός θα υποβιβαζόταν σε μια ιδεολογία, που όπως είπε κι ο μητροπολίτης, οι χριστιανοί δεν πιστεύουμε σε καμία!
Βέβαια το νόημα του κειμένου δεν είναι αυτό, είναι η αξία των συμβόλων της ιστορικής αφήγησης και ως προς αυτό πράγματι συμπαθητικά τα λέει.
Για να είμαι δίκαιος, δεν ξέρω καν αν το παραπάνω ήταν πράγματι η άποψη του ποιητή, ή η προσπάθεια ενός δάσκαλου να πετύχει το καλύτερο δυνατό μέσα από τη γλώσσα του εκκοσμικευμένου ουμανισμού – έχοντας διακρίνει ότι ο μαθητής του δεν ήταν έτοιμος να ακούσει άλλη γλώσσα!
Εγω ειχα αυτή την απορια στην ηλικια των 7 χρονων και κατά τυχη μετα από μερικες μερες στην εκκλησια το ξεκαθαρισε ο παπας στο κηρυγμα.
Και τωρα διαβαζοντας αυτά σκεφτομαι…
Όχι το κρυφο σχολιο δεν υπηρξε… δεν χρειαζοταν αλλωστε…η παιδεια επι οθωμανικης αυτοκρατοριας δινοταν ουτος η αλλως απλοχερα στους αχαριστους γκιαουρηδες. Αλλα ακομα και αν δεν δινοταν και υπηρχε απαγορευση…σιγα μη τολμουσαν οι γκιαουρηδες να κανουνε κρυφο σχολιο. Και σιγα μην ειχαν οι γκιαουρηδες αγαπη για τη μαθηση και τα γραμματα.
Ο χορος του ζαλογγου δεν εγινε και ουτε ο Σαμουηλ ανατιναχθηκε… Τις Σουλιωτισες όπως και τους γερους και τους τραυματισμενους του Σαμουηλ δεν τους περιμεναν βασανιστηρια και εξεφτελισμοι χειροτερα ακομα και από αυτόν τον ιδιο τον θανατο… Η ‘’αληθεια’’ είναι ότι παραδοθηκαν οικιοθελως στου τουρκους, και ότι οι τουρκοι τους ειπαν :’’ Μην το ξανακανετε αυτό βρε παιδια’’…και τους αφησαν να πανε στο καλο…
Οι γκιαουρηδες όταν εκαναν την ‘’επανασταση τους’’ πηγαν εναντια στους τουρκους ‘’κουναμενοι συναμενοι’’ …(ακριβως όπως παει τωρα και ο δικος μας να συναντησει τους ευρωπαιους). Και οι τουρκοι επειδη ηταν ακομα πιο κουνιστοι ‘ τρομαξανε και φυγανε. Αλλα τι λεω!… Οι Αγγλογαλοι μας σωσανε μαζι με τους καλους Ρωσους.
Ποσο ‘’αηκιου’’ χρειαζεται για να τα καταλαβεις αυτά?…
Ο Ιησους το ειχε ξεκαθαρισει: Μην σκεφτεσται τον Θεο σαν έναν καλο παπουλι, σαν μια εικονα. Ο Θεος είναι πνευμα. Είναι το πνευμα της δημιουργιας, της δυναμης, του ελεους, της σοφιας, της αγαπης, της ισχυς…
Γιατι να πιστεψουμε στο Θεο ομως όταν εχουμε την ελευθερια να πιστεψουμε σε ένα χοντρομπαλα, λιγδιαρη και μουσατο γερμανο?… Αλλωστε δεν ειμαστε χαζοι….εμεις σκεφτομαστε ‘’επιστημονικα’’!
Αν υπαρχει Θεος που εφτιαξε αυτόν τον αδικο κοσμο (και οντας το μεγαλο αφεντικο) τοτε είναι εντελως παραλογο να στειλει τον ιδιο τον γιο του να ζησει εδώ και να υποστει και αυτος ότι και εμεις οι κοινοι θνητοι.
Εμεις σκεπτομαστε επιστημονικα…με βαση τη λογικη…. Και παρατηροντας τη φυση η οποια βασιζεται στη λογικη και βλεποντας πως όλα εξηγουνται λογικα…θεωρουμε παραλογο αυτόν τον κοσμο να τον επλασε το πνευμα της σοφιας…
ΥΓ. Κατά τη γνωμη μου το ελευθερια η θανατος υπηρξε βασικο στοιχειο της Ελληνικης ψυχης κατά την επανασταση του 1821 . Γιατι τοτε πραγματικα δεν υπηρχε ‘’plan B’’.
Τωρα όμως στην εποχη της τεχνολογιας, με τον πιο καλα επιστημονικα και τεχνολογικα καταρτισμενο πληθυσμο που ειχε η Ελλαδα ποτε. Και εχοντας και δικο μας ΚΡΑΤΟΣ και με τοσους ‘’μεγαλοσπουδαστους’’ υπουργους. Αν δεν εχει η Ελλαδα σχεδιο ‘’πλαν Β’’… τοτε ισως είναι καλυτερα για σας κε Βαρουφακη να μην υπηρξε ποτε ο Σαμουηλ.… Και οπωσδηποτε δεν θα επρεπε σε καμια περιπτωση να βρισκεται διπλα σας, ιδιαιτερα με εκεινο τον αναμενο δαυλο!… Γιατι δεν ξερω αν θα τον εβαζε στην πυριτιδα…η καπου αλλου..
Γιατί τόση χολή ρε φίλε με το Βαρουφάκη; Το διάβασές το άρθρο του; κατάλαβες τί λέει; που συμφωνείς και που διαφωνείς;;
Δεν σου λέει πουθενά πως το Ζάλογγο και το Κούγκι ΔΕΝ υπήρξαν. Σου λέει ότι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία από το τί ακριβώς έγινε ή δεν έγινε είναι αυτό που συμβολίζουν και το παράδειγμα που δίνουν αυτά τα περιστατικά…το συμβολισμό και το παράδειγμα χτυπάνε οι αποδομητές, το ήθος της αντίστασης είναι ο εχθρός τους…
Αυτό σου λέει ο Βαρουφάκης τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο..
Καμια χολη. Να σου πω την αληθεια τον συμπαθω και λιγο… Ειναι ομως πικρη η θεση μας και δεν μπορω να γραφω αλλιως.
Απ’οτι φαινεται αυτος πιστευει οτι αν γινει επιστημονικη ερευνα μπορει να αποδειχθει και το αντιθετο… Μα δεν ειναι αυτο για γελια?… Ειναι δυνατον να το βαλε ο Σαμουηλ στα ποδια και να πηγε απο σφαιρα Τουρκαλβανου?…
Δεν μας ενδιαφερουν οι μυθοι και τα παραμυθια φιλε μου…
Αυτο που δεν εχετε καταλαβει εσυ και ο Βαρουφακης ειναι το οτι η πραγματικοτητα, ο αγωνας και τα ποταμια αιματος που εχουν χυθει απο αγνους πατριωτες για αυτον τον τοπο ειναι περα για περα ΑΛΗΘΙΝΑ!!!
Οσοι εχουν την παραμικρη αμφιβολια για το Κουγκι το ζαλογγο και το κρυφο σχολιο, απλως δεν ξερουν σε ποιο τοπο βρισκονται και τι χωματα πατανε. Και οντας ιστορικα ανεμελοι θα βρεθουν ξανα υπο ξενο ζυγο. Και θα πρεπει να ξανακανουν πολλα περισσοτερα Κουγκια και Ζαλογγα για να απελευθεροθουν.
Οπως καταλαβαινεις απο καλοσυνη τα λεω και οχι απο κακια.
Οχι. Δεν εχει καμια σημασια το Ζαλογγο και το Κουγκι αν αμφιβαλεις εαν εγιναν.
Ο πολιτισμος μας βασιζεται σε αληθινα και στερεα θεμελια. Αυτα λεγονται σαν παραμυθακια αλλα δεν ειναι παραμυθακια!!!
Και να σου πω και κατι φιλε μου σχετικα με τον πολιτισμο:
Υπαρχουν αυτοι που δημιουργουν τον πολιτισμο.
Και υπαρχουν και αυτοι που απολαμβανουν τον πολιτισμο…ακριβως οπως καποιες γατες που βρεθηκαν μεσα σε ενα ζεστο σπιτι, η’ καποιοι απολιτιστοι ιθαγενεις που βρεθηκαν με δικαιωματα μεσα σε μια πολιτεια.
Context, context, context – συμφραζομενα συμφραζομενα συμφραζομενα (ή συγκειμενα;)
Το άρθρο εχει δημοσιευτει στο άνδρο του ακροαριστεροδεξιου εθνομηδενισμου, το Protagon.gr σε περιοδο επετείου, ως μια μειοψηφικη αποψη αναμεσα σε αρθρα εθνομηδενικοψεκασμενων Δημου, Ρεπουση, Βερεμήδων.
Υπο αυτή την έννοια θετει το επιπεδο της συζήτησης σε αυτο το δημοσιο μέσο, στο επίπεδο που της αξιζει ικαι οχι στα technicalities αν η επανασταση ξεκινηση 25 23 ή 21 μαρτιου 1821 (και οι 3 ημερομηνίες παρεπιπτόντως ειναι σωστές)
Επομενως ειδωμένες απο αυτό το πρίσμα το άρθρο, που επισημαινει ότι δεν θα εξετασω την αυστηρη ιστορικη αληθεια γιατι δεν εχει σημασια, ειναι πραγματικα οτι επρεπε, στο καταλληλο χωρο και χρονο για την συγκεκριμένη ιστοσελίδα.
Αν ειχε γραφτει σε ιστοσελίδα που δεν απευθυνοταν σε κοινο που εχει παθει εθνομηδενιστικη πλυση εγκεφαλου τοτε θα ηταν ισως δικαιο το σχόλιο σου
Εχει γραφτει στην lifo είδα και οχι στο protagon. Πολύ λίγο αλλαζει, αλλωστε ο Δήμου αρθρογραφει καισ τη ν lifo
Εγω ειχα αυτή την απορια στην ηλικια των 7 χρονων και κατά τυχη μετα από μερικες μερες στην εκκλησια το ξεκαθαρισε ο παπας στο κηρυγμα.
Και τωρα διαβαζοντας αυτά σκεφτομαι…
Όχι το κρυφο σχολιο δεν υπηρξε… δεν χρειαζοταν αλλωστε…η παιδεια επι οθωμανικης αυτοκρατοριας δινοταν ουτος η αλλως απλοχερα στους αχαριστους γκιαουρηδες. Αλλα ακομα και αν δεν δινοταν και υπηρχε απαγορευση…σιγα μη τολμουσαν οι γκιαουρηδες να κανουνε κρυφο σχολιο. Και σιγα μην ειχαν οι γκιαουρηδες αγαπη για τη μαθηση και τα γραμματα.
Ο χορος του ζαλογγου δεν εγινε και ουτε ο Σαμουηλ ανατιναχθηκε… Τις Σουλιωτισες όπως και τους γερους και τους τραυματισμενους του Σαμουηλ δεν τους περιμεναν βασανιστηρια και εξεφτελισμοι χειροτερα ακομα και από αυτόν τον ιδιο τον θανατο… Η ‘’αληθεια’’ είναι ότι παραδοθηκαν οικιοθελως στου τουρκους, και ότι οι τουρκοι τους ειπαν :’’ Μην το ξανακανετε αυτό βρε παιδια’’…και τους αφησαν να πανε στο καλο…
Οι γκιαουρηδες όταν εκαναν την ‘’επανασταση τους’’ πηγαν εναντια στους τουρκους ‘’κουναμενοι συναμενοι’’ …(ακριβως όπως παει τωρα και ο δικος μας να συναντησει τους ευρωπαιους). Και οι τουρκοι επειδη ηταν ακομα πιο κουνιστοι ‘ τρομαξανε και φυγανε. Αλλα τι λεω!… Οι Αγγλογαλοι μας σωσανε μαζι με τους καλους Ρωσους.
Ποσο ‘’αηκιου’’ χρειαζεται για να τα καταλαβεις αυτά?…
Ο Ιησους το ειχε ξεκαθαρισει: Μην σκεφτεσται τον Θεο σαν έναν καλο παπουλι, σαν μια εικονα. Ο Θεος είναι πνευμα. Είναι το πνευμα της δημιουργιας, της δυναμης, του ελεους, της σοφιας, της αγαπης, της ισχυς…
Γιατι να πιστεψουμε στο Θεο ομως όταν εχουμε την ελευθερια να πιστεψουμε σε ένα χοντρομπαλα, λιγδιαρη και μουσατο γερμανο?… Αλλωστε δεν ειμαστε χαζοι….εμεις σκεφτομαστε ‘’επιστημονικα’’!
Αν υπαρχει Θεος που εφτιαξε αυτόν τον αδικο κοσμο (και οντας το μεγαλο αφεντικο) τοτε είναι εντελως παραλογο να στειλει τον ιδιο τον γιο του να ζησει εδώ και να υποστει και αυτος ότι και εμεις οι κοινοι θνητοι.
Εμεις σκεπτομαστε επιστημονικα…με βαση τη λογικη…. Και παρατηροντας τη φυση η οποια βασιζεται στη λογικη και βλεποντας πως όλα εξηγουνται λογικα…θεωρουμε παραλογο αυτόν τον κοσμο να τον επλασε το πνευμα της σοφιας…
ΥΓ. Κατά τη γνωμη μου το ελευθερια η θανατος υπηρξε βασικο στοιχειο της Ελληνικης ψυχης κατά την επανασταση του 1821 . Γιατι τοτε πραγματικα δεν υπηρχε ‘’plan B’’.
Τωρα όμως στην εποχη της τεχνολογιας, με τον πιο καλα επιστημονικα και τεχνολογικα καταρτισμενο πληθυσμο που ειχε η Ελλαδα ποτε. Και εχοντας και δικο μας ΚΡΑΤΟΣ και με τοσους ‘’μεγαλοσπουδαστους’’ υπουργους. Αν δεν εχει η Ελλαδα σχεδιο ‘’πλαν Β’’… τοτε ισως είναι καλυτερα για σας κε Βαρουφακη να μην υπηρξε ποτε ο Σαμουηλ.… Και οπωσδηποτε δεν θα επρεπε σε καμια περιπτωση να βρισκεται διπλα σας, ιδιαιτερα με εκεινο τον αναμενο δαυλο!… Γιατι δεν ξερω αν θα τον εβαζε στην πυριτιδα…η καπου αλλου…
Το πρόβλημα της σύγκρισης του οποιουδήποτε τρέχοντος πολιτικού με το Κούγκι, το Ζάλογγο, τις Σουλιώτισσες κλπ. δεν είναι βέβαια οι μ…. ανοησίες ενός από τους πλέον αποτυχημένους τρέχοντες πολιτικούς. Αλλού βρίσκεται και δη στην ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ: Αν δηλ. αύριο ο Βαρουφάκης, ο Τσίπρας ή ο Καμμένος ή οποιοσδήποτε από αυτούς αποφασίσουν να το κάνουν… Κούγκι έχουμε την εντύπωση ότι αυτοί θα υποφέρουν και θα θυσιασθούν πρώτοι ως άλλοι Λεωνίδες, Παλαιολόγοι ή Σαμουήλ; Ή μήπως θα το κάνουν Κούγκι στου κασίδη το κεφάλι και με ξένα κόλυβα χωρίς καμμία ουσιαστική συνέπεια για τους ιδίους όπως απεδείχθη περίτρανα μέχρι τώρα στις περιπτώσεις ΓΑΠ, Σάμυ, Μπένυ & σία (για να μην πω και… Πάκη);
Λοιπόν, για να βάλουμε ορισμένα πράγματα στη θέση τους: Είναι λυπηρό το Άρδην, που τόσα χρόνια εκφράζει με συνέπεια και σταθερότητα ό,τι έχει απομείνει όρθιο από το αντιστασιακό ήθος του Ελληνισμού απέναντι στις λυσώδεις προσπάθειες αποδόμησής του (στο πλαίσιο μιας δήθεν προοδευτικής, “μεταμοντέρνας” θεώρησης της ιστορίας και του εθνικού παρελθόντος), να τοποθετείται με τόση χλιαρότητα απέναντι στις ξεκάθαρες απόψεις ενός ανθρώπου που με παρρησία, γνώση, επιχειρήματα αλλά και προσωπικό κόστος υπερασπίζεται όλα τα τελευταία χαλεπά χρόνια αυτό το ήθος, τόσο με τα γραφόμενά του, ως ακαδημαϊκός ή σχολιαστής, όσο και με τις πράξεις του – πλεόν στον απείρως απαιτητικότερο στίβο της ενεργού πολιτικής δράσης.
Αντί να αγκαλίασουμε, να επιβραβεύσουμε την τοποθέτησή του (η οποία άλλωστε συλλαμβάνει και αναδεικνύει την πραγματική ουσία του προβλήματος – ότι δηλ.η αξία του ιστορικού αφηγήματος δεν προσδιορίζεται τόσο από την ακρίβειά του όσο από τον πνευματικό του συμβολισμό που παραδειγματίζει και καλλιεργεί συγκεκριμένα ήθη) την αντιμετοπίζουμε απλώς ως “συμπαθητική”, άφου προτάξουμε και ένα πρόλογο αμφισβήτησης των διαπραγματευτικών ικανοτήτων του Βαρουφάκη (έτσι απλά χωρίς, κανένα επιχείρημα ή τεκμηρίωση). Αυτή η αντιμετώπιση, με συγχωρείτε, αλλά μόνο ως μεμψίμοιρη μπορεί να χαρακτηριστεί.
Δεν τα γράφω αυτά προς υπεράσπιση του Βαρουφάκη ή των τακτικών του στη διαπραγμάτευση που διεξάγεται σήμερα: δεν την χρειάζεται και άλλωστε η επιτυχία ή αποτυχία του θα κριθεί σε βάθος χρόνου και εκ του αποτελέσματος. Τα γράφω διότι κάποτε πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε το ελάττωμα που ιστορικά μας καταδιώκει ως άτομα και ως κοινωνία: της μη αναγνώρισης και μη επιβράβευσης καμιάς άλλης στάσης ή άποψης παρά μόνο όποιας εκπορεύεται από εμάς τους ίδιους ή το στενό κύκλο που θεωρούμε “δικό” μας…ένα ελάττωμα που μας έχει κοστίσει πάρα πολύ, αφού διαχρονικά υπονομεύει και διαλύει τη μοναδική προϋπόθεση κάθε προσπάθειας και κάθε αγώνα: τη συναίνεση (έστω με διαφωνίες) για την αναγνώριση κοινών στόχων και, προπάντων, την ενότητα για την επίτευξή τους…
Το εχω γρα΄ψει και παλαιότερα σε άρθρο αν θυμάμαι καλά του κ. Καραμπελιά, εξαιτίας και του άρθρου αυτου, δεν μπορεί κανεις να τοποθετήσει τον Βαρουφάκη στην (υπαρκτή) φράξια των εθνομηδενιστών του Συρίζα.
Εγω μεσα απο αυτό το άρθρο διαβάζω ανθρωπο συνειδητοποιημένο και με ευαισθησια ως προς το τι σημαινουν και τι σημασια εχουν οι κατα καιρους συλλογικοι μύθοι.
Σημειωνω οτι το αρθρο αν θυμαμαι καλα ειχε δημοσιευτει στο ανδρο του ακροαριστεροδεξιου εθνομηδενισμου, το protagon.