Του Άριστου Μιχαηλίδη
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο (03.09)
Το έγγραφο που αποκαλύπτει σήμερα ο Φιλελεύθερος, φωτίζει μια από τις πιο σημαντικές πτυχές για την τραγωδία της 11ης Ιουλίου και καταρρίπτει όλες τις προσπάθειες που έγιναν μέχρι τώρα για να πεισθεί η κοινή γνώμη ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας, δεν γνώριζε τίποτα για την επικινδυνότητα του φορτίου και ότι για όλα έφταιγαν οι στρατιωτικοί, που είχαν την ευθύνη για τη φύλαξη του.
Το σημείωμα προς τον Πρόεδρο Χριστόφια, από το διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του, Λεωνίδα Παντελίδη, ετοιμάστηκε μετά από σύσκεψη του με δυο αξιωματικούς του επιτελείου του υπουργού Άμυνας και έχει ημερομηνία 6 Σεπτεμβρίου 2010. Ενάμιση χρόνο μετά την κατάσχεση του φορτίου ο κ. Παντελίδης αναφέρει προς τον Πρόεδρο ότι οι επιτελείς τοποθετήθηκαν υπέρ της καταστροφής λόγω κινδύνων που υπάρχουν «με τις ψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται μέσα στα εμποροκιβώτια το καλοκαίρι». Είχαν ήδη αντέξει δυο καλοκαίρια και είναι φανερό από το σημείωμα ότι ο κίνδυνος εμφανίστηκε και συζητήθηκε, τουλάχιστον από το περσινό καλοκαίρι. Μάλιστα, όπως σημειώνει ο κ. Παντελίδης, είχε μιλήσει με τον πρέσβη του Ιράν και τον διαβεβαίωσε ότι θα υποστήριζαν την καταστροφή, αναλαμβάνοντας να πείσουν και τους Σύριους. Δηλαδή, η συζήτηση για καταστροφή των εκρηκτικών είχε απασχολήσει το Προεδρικό πολύ πριν από την έκρηξη. Στο σημείο που αναφέρει ο κ. Παντελίδης ότι μίλησε με τον πρέσβη του Ιράν, σημειώνει: «όπως ήδη σας ανέφερα», αποκαλύπτοντας ότι το σημείωμα δεν ήταν η πρώτη κρούση προς τον Πρόεδρο. Το είχαν συζητήσει προηγουμένως και ο Πρόεδρος γνώριζε ότι ο κ. Παντελίδης μίλησε με τον πρέσβη του Ιράν για καταστροφή. Ήταν ενημερωμένος ότι υπήρχαν κίνδυνοι και ότι η άποψη των στρατιωτικών ήταν ότι έπρεπε να κάνουν κάτι πριν από τις ψηλές θερμοκρασίες του επόμενου καλοκαιριού, δηλαδή του καλοκαιριού, που τελικά αποδείχτηκε μοιραίο.
Τι έγινε λοιπόν, όλο αυτό το διάστημα; Τίποτα εκτός από ένα χαρτοπόλεμο μεταξύ διαφόρων υπουργείων και υπηρεσιών, που κατέληξε στη σύσκεψη του Φεβρουαρίου του 2011. Σε καμιά περίπτωση δεν άλλαξαν «οι πολιτικοί λόγοι» τους οποίου επικαλείτο το υπ. Εξωτερικών για να διαμηνύει προς τους υπόλοιπους ότι «δεν δικαιολογείται οποιαδήποτε αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης του θέματος», όπως αναφέρουν οι σχετικές επιστολές, που αποκαλύφτηκαν. Και στη σύσκεψη του Φεβρουαρίου, με το πάσο τους, αποφάσισαν ότι έχουν χρόνο για να στείλουν δείγματα στην Ελλάδα (που τελικά δεν έστειλαν), παρότι έξι μήνες προηγουμένως, το Σεπτέμβριο, υπήρχε στα χέρια του Προέδρου Χριστόφια και του διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του, η γνώμη του επιτελείου ότι υπάρχει κίνδυνος και πρέπει να καταστραφεί το φορτίο. Το ερώτημα λοιπόν, που ελπίζουμε να απαντηθεί τη Δευτέρα στην επιτροπή Πολυβίου, είναι τι έκανε ο Πρόεδρος Χριστόφιας όταν πήρε το σημείωμα Παντελίδη; Έδωσε οδηγίες ως όφειλε να προχωρήσει η καταστροφή του φορτίου, όπως έλεγαν οι επιτελείς, που γνώριζαν καλύτερα από τον ίδιο και από τον κ. Παντελίδη; Έδωσε οδηγίες να μην αλλάξει τίποτε διότι υπάρχουν πολιτικοί λόγοι; Ή, μήπως, έβαλε το σημείωμα στο συρτάρι και άφησε τα πάντα στην τύχη τους;
