Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο λόγω της επικαιρότητας του θέματος
Σκοπός: Να περιγραφεί πώς οι φαρμακευτικές εταιρείες επιλαμβάνονται των υλικών αναγκών των γιατρών.
Σχεδιασμός: Αναφορά εμπειριών.
Τοποθεσία: Χώροι που ουδεμία σχέση έχουν με την Ιατρική, κάπου στην αραβική χερσόνησο.
Πληθυσμός ασθενών: Τυχαίο δείγμα γιατρών.
Παρεμβάσεις: Προώθηση της φαρμακευτικής εταιρείας.
Μετρήσεις κυρίων αποτελεσμάτων: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ένα ταξίδι, απόλαυση, διασκέδαση και δώρα. Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν οι μετοχές συγκεκριμένων εταιρειών.
Πειραματικά αποτελέσματα: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ετερογενή, τονίζοντας έτσι την ποικιλία των μέσων που χρησιμοποιεί η φαρμακοβιομηχανία για να καταπνίξει, να αποστρέψει και να επηρεάσει την ιατρική πρακτική. Συνολικά, διακόσιοι γιατροί ντύθηκαν με λευκές κελεμπίες. ένας γιατρός Προληπτικής Ιατρικής έκανε χρήση ρήσεων του Ιπποκράτη για να δικαιολογήσει το κάπνισμα. ένας γιατρός προχωρημένης ηλικίας έγινε ποιητής. ένας γιατρός που πάσχιζε να κατανοήσει τις μεθόδους ενός επιστημονικού πόστερ αναρωτήθηκε μήπως θα ήταν προτιμότερο να είναι στην παραλία και να λιάζεται. και δύο γυναίκες γιατροί απήχθησαν από Βεδουίνους πολεμιστές. Οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις στις πωλήσεις των φαρμάκων της εταιρείας εκκρεμούν, αλλά πιθανολογείται πως θα είναι άκρως θετικές.
Συμπεράσματα: Φάτε, πιείτε, γιορτάστε – και στηρίξτε τις πωλήσεις.
Εισαγωγή
Μια ζεστή νύχτα, κατά τα τέλη Μαΐου, ο ουρανός γεμάτος αστέρια. Επιπλέω μέσα στη Νεκρά Θάλασσα. Δεν χρειάζεται να κουνήσω τα χέρια ή τα πόδια μου, δεν χρειάζεται να κολυμπήσω – μονάχα να χαλαρώνω. Η άνωση του νερού είναι το μόνο που χρειάζεται. Είναι λες και αιωρούμαι στο διάστημα σε απουσία βαρύτητας. Είναι όμορφα. Νιώθω ικανοποίηση.
Αναφορά
Δεν έχω βρεθεί καθόλου μόνος τις τελευταίες δύο μέρες. Μένω σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο μαζί με άλλους 200 γιατρούς από την Ελλάδα. Όταν φτάσαμε, βρήκαμε λουλούδια, αβοκάντο, ανανάδες και λευκές κελεμπίες να μας περιμένουν στα δωμάτιά μας. Από τότε είμαστε ντυμένοι στα λευκά – όχι με ιατρικές ποδιές, αν κάτι τέτοιο καταλάβατε, αλλά με παραδοσιακές αραβικές κελεμπίες, με φαρδιά μανίκια, και με αραβικά μαντήλια στο κεφάλι. Οι γυναίκες φοράνε μεταξωτά φορέματα με κεντήματα.
Εξωτική μουσική μάς περικυκλώνει, πρώτα απαλή, μετά δυνατότερη, πιο επιβλητική, χαρούμενη. Κανονικό beach party. Σχεδόν όλοι χορεύουν, τραγουδούν, πίνουν και χαίρονται. Αλλά, να που έρχεται η μεγάλη στιγμή. Μια πανέμορφη μικρή χανούμισσα εμφανίζεται, ένα 18χρονο κορίτσι, με το τέλειο ημίγυμνο κορμί της να αστράφτει ντυμένο με πετράδια και ημιδιαφανές μετάξι, τα μαύρα μακριά μαλλιά της να κουνιούνται πάνω στους ώμους της, καθώς χορεύει τον χορό της κοιλιάς, υπό τη συνοδεία τύμπανων και φλάουτων. Αληθινός πειρασμός. Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί; Σίγουρα όχι ο κακόμοιρος μεσήλιξ γιατρός που έχει ζήσει όλη τη ζωή του σε μια μικρή βορειοελλαδίτικη πόλη, όπου βρέχει περισσότερο απ’ το Λονδίνο και έχει περισσότερη ομίχλη απ’ το Σαν Φραντσίσκο. Εργάζεται ατελείωτες ώρες – σκληρά και αγόγγυστα. Κρίνοντας από τον όγκο της πελατείας του, θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους και καλύτερα δικτυωμένους επαγγελματίες. Έχει να πάει κανονικές διακοπές χρόνια ολόκληρα. Όλοι τον θεωρούν λακωνικό, σοβαρό και αφοσιωμένο στη δουλειά του. Μα τώρα φαίνεται πως η μοίρα του στέκει μπροστά του, στη μορφή της μικρής χανούμισσας. Τον πλησιάζει λικνίζοντας το κορμί της. Αυτός αρχικά δεν μπορεί να κουνηθεί, τα μάτια του κοιτούν ορθάνοιχτα. Αυτή είναι ακόμα εκεί, τον περικυκλώνει με τα χέρια της χωρίς να τον αγγίζει. Αυτός λαχανιάζει, κι ύστερα, αργά, προσπαθεί να ακολουθήσει τον χορό της. Έχει χάσει το μυαλό του. Είναι τυλιγμένος από έκσταση. Έχει μεθύσει, χαμογελάει και είναι ευτυχισμένος. Με τα πολλά, πηδάει από τις μαξιλάρες του, αναφωνώντας σε μια έκρηξη συναισθημάτων που το κορίτσι αδυνατεί να καταλάβει αλλά όλοι εμείς μπορούμε: «Συνέχισε να χορεύεις ψυχή μου, συνέχισε να χορεύεις, βασίλισσά μου, και θα συνταγογραφώ όποιο φάρμακο θέλει η εταιρεία, συνέχισε να χορεύεις γοργόνα μου, όνειρό μου, κι εγώ θα γεμίσω όλα μου τα μπλοκάκια με συνταγές για ΧΧΧΧ, κούνα την αλαβάστρινη κοιλιά σου, συνέχισε να χορεύεις, χελιδονάκι μου…». Είμαστε μάρτυρες στη γέννηση ενός ποιητή, έστω και μεθυσμένου – άλλωστε ο θρύλος θέλει μεθυσμένους πολλούς από τους μεγάλους ποιητές της Ανατολής (και της Δύσης).
Παρεμπιπτόντως, το ΧΧΧΧ είναι το καινούργιο αντι-υπερτασικό φάρμακο που πρόσφατα λανσαρίστηκε από τους οικοδεσπότες μας. Ας ξεκαθαρίσω: Προφανώς, η εταιρεία έχει καλύψει όλα τα έξοδά μας. Ναι, συνοδευόμαστε από αντιπροσώπους της εταιρείας, τους ίδιους που επισκέπτονται εμένα και τους υπόλοιπους στα ιατρεία μας. Και μάλιστα, να ‘τοι, εφτά και δέκα μαξιλάρια μακριά μας, ο ένας από τους δυο τους χειροκροτεί το ποιητικό ξέσπασμα. Δεν έχουμε όμως ακούσει ούτε λέξη για το ΧΧΧΧ, ούτε για κανένα άλλο φάρμακο, κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Ούτε στο αεροπλάνο, ούτε στο ξενοδοχείο, ούτε κατά τις εκδρομές μας στην έρημο, πουθενά. Κουβέντα δεν έχει ειπωθεί σχετικά με φάρμακα, καμία ενημέρωση δεν έχει γίνει, καμία ιατρική διάλεξη. ο σκοπός ήταν μόνο να διασκεδάσουμε. Όταν ο ένας από τους αντιπροσώπους με προσέγγισε πριν ένα μήνα, το μήνυμα ήταν σαφές: «Επιθυμούμε να σας προσφέρουμε ένα πενθήμερο εξωτικό ταξίδι δωρεάν. Δεν θα έχει σχέση με ιατρική, μην ανησυχείτε, μόνο με διασκέδαση».
Η υπόσχεση τηρήθηκε. Δεν είναι το ίδιο όπως όταν εταιρείες πληρώνουν τα έξοδά σου για να παρακολουθήσεις κάποια επιστημονική συνάντηση.
Σχολιασμός
Όλοι εμείς οι γιατροί είμαστε εξοικειωμένοι με το «βαρύνον 27ο διεθνές συνέδριο ΥΥΥΥ», όπου «ΥΥΥΥ» κάποια εξαιρετικά σημαντική ιατρική υπο-ειδικότητα, και όπου αυτό θεωρείται το πιο σημαντικό συνέδριο στο είδος του. Οι εταιρείες στέλνουν στο συνέδριο εκατοντάδες συμμετέχοντες μαζί με τις οικογένειές τους (παιδιά, σκυλιά και οικογενειακά βάρη), με σκοπό να προαγάγουν την ιατρική ενημέρωσή τους. Πασχίζεις να βρεις τον χώρο με τα πόστερ, αλλά είναι συνήθως κρυμμένος σε μια γωνιά, πίσω από μια 10μετρη παγόδα που ανηγέρθη προς τιμήν των καινούργιων φαρμάκων που «επαναστατικοποιούν τις θεραπείες της ειδικότητάς σας», όπως γράφει και η καρτέλα που φοράς στο πέτο. Όταν τελικά καταφέρνεις να ξεθάψεις κάποιο πόστερ που σε ενδιαφέρει, δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς στην ανάγνωση των μεθόδων γιατί ένας ζωηρός διάλογος ξετυλίγεται πίσω απ’ την πλάτη σου: «Που πήγατε χτες το βράδυ;». «Στο καζίνο, διασκεδάσαμε πολύ, όλα τα πλήρωσε η εταιρεία. Ύστερα μας πήγαν και για χορό». «Εμείς πήγαμε στο δείπνο της εταιρείας στο παλιό κάστρο – ήταν βαρετά, αλλά το φαγητό ήταν ωραίο». «Χτες, όλη τη μέρα την πέρασα στη σάουνα. Κάναμε και μερικά καλά ψώνια. Βρήκα μια ωραία δερμάτινη τσάντα, αλλά δεν είχα αρκετά λεφτά μαζί μου για να την αγοράσω κι έτσι θα ξαναπάω σήμερα. Θέλετε να έρθετε;». «Δυστυχώς, περιμένω ένα φίλο για να με πάει στην παραλία. Μιλήστε όμως με τον αντιπρόσωπο της εταιρείας, πάω στοίχημα πως θα σας την αγοράσουν αυτοί». Ύστερα, κοιτάς γύρω σου και αντιλαμβάνεσαι πως το μοναδικό άλλο άτομο εκεί είναι κάποιος που περιμένει αγωνιωδώς να τον πάνε στην παραλία. Όχι λοιπόν, δεν αναφέρομαι σε αυτό το είδος του συνεδρίου, όπου προωθούνται τα σύνορα της ιατρικής επιστήμης και εκπαίδευσης, και όπου ακόμα και τα καρπούζια στο γεύμα φέρουν σφραγίδα με το όνομα του «ισχυρότερου H1 αναστολέα στη Γη» ή όπου, ακόμα και όταν πηγαίνεις για ύπνο, βρίσκεις κάτω από το μαξιλάρι σου φυλλάδιο με τις ίδιες φράσεις – για να σου θυμίσουν πως «συγκριτικά με άλλα φάρμακα, δεν προκαλεί ζαλάδα και υπνηλία». Όχι, αυτή ήταν μια μεγαλόψυχη, απροκατάληπτη προσφορά προς τη σκληρά εργαζόμενη ιατρική κοινότητα. «Ένας απλός τρόπος να σας πούμε ευχαριστώ», όπως μου είχε εξηγήσει ο αντιπρόσωπος. Η εταιρεία και τα συμφέροντά της σίγησαν μπροστά στην απόλαυσή μας.
Το τοπίο ήταν γαλήνιο και μας ενέπνεε, η έρημος ήταν καταπληκτική. Και τότε είδαμε σκόνη πίσω απ’ τους λόφους. Δεν επρόκειτο για κάποια καταιγίδα. Δέκα Βεδουίνοι πολεμιστές έκαναν την εμφάνισή τους με τα τουφέκια στο χέρι. Κάποιοι από εμάς προχωρήσαμε προς την ανοιχτή πλευρά του τραίνου για να τους δούμε καλύτερα και να τραβήξουμε φωτογραφίες. Το τραίνο πήγαινε σχετικά αργά, και τα άλογά τους σύντομα βρέθηκαν να καλπάζουν δίπλα μας. «Σαν σε ταινία!» αναφώνησε μια γιατρός, τραβώντας ασταμάτητα φωτογραφίες. Δεν είχε προλάβει να μιλήσει, και ο αρχηγός των Βεδουίνων πλησίασε, την άρπαξε απ’ τη μέση και, παρά τα ουρλιαχτά της, την έβαλε να καθίσει μπροστά του πάνω στο άλογο. Μια φίλη της απήχθη από έναν άλλο πολεμιστή, με μαύρη μακριά γενειάδα. Δεν ξέρω τι θα είχε κάνει ο Λώρενς της Αραβίας στη θέση μας, πάντως εμείς μείναμε να παρακολουθούμε την απαγωγή με δέος, προσπαθώντας να σκεφτούμε τι θα έκανε ο Ποπάι αν αυτό συνέβαινε στην Όλιβ. Κάποιοι από μας αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε τους Βεδουίνους καθώς απομακρύνονταν. Οι αντιπρόσωποι τότε μας εξήγησαν πως οι γυναίκες θα ήταν μια χαρά, και πως θα τις ξαναβλέπαμε στο ξενοδοχείο, εκτός κι αν στ’ αλήθεια ξετυλιγόταν κάποια ιστορία αγάπης στο μεταξύ.
Ευχαριστίες
Οι ιδέες για αυτή την ιστορία ανήκουν στις ανώνυμες ιδιοφυΐες που εργάζονται στα τμήματα προώθησης και διαφήμισης μιας ισχυρής φαρμακευτικής εταιρείας. Χωρίς τις γελοίες ιδέες τους, αυτό το γελοίο άρθρο δεν θα είχε γραφτεί ποτέ. Δεν θα αναφέρουμε το όνομα της εταιρείας –έτσι κι αλλιώς βρίσκεται παντού, αν και, ομολογουμένως, δεν έχει ακόμα βαφτίσει τον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου με το όνομά της. Μόνο ο Ι.Α.Γ. είχε την τύχη να ζήσει την «αραβική εμπειρία» – συνέγραψε ένα προσχέδιο και συνεισέφερε στο υλικό. Η ιδέα για τη συγγραφή του υλικού με τη μορφή επιστημονικής μελέτης ανήκει στον Ι.Π.Α.Ι., ο οποίος, πέρα από το ότι επινόησε το ύφος, έγραψε την περίληψη, επέκτεινε το προσχέδιο και συνέλαβε τον τίτλο.
3 ΣΧΟΛΙΑ
Εχω σχολιασει πολλα…ηρθε η ωρα να γραψω και κατι σοβαρο. Γιατι περα απο την πλακα τα πραγματα ειναι τραγικα! Με απλα λογια να ξεκαθαρισουε καποια πραγματα.
1) Απο οτι ξερω τωρα η συνταγογραφηση γινεται με βαση τη δραστικη ουσια και οχι την εμπορικη. Και ο φαρμακοποιος δινει το φθηνοτερο σκευασμα με βαση την δραστικη ουσια που συνταγογραφει ο γιατρος. Αν ο ασθενης θελησει συγκεκριμενο σκευασμα θα πληρωσει τη διαφορα απο την τσεπη του (και αυτο ποναει!). Αρα δεν μπορει ο γιατρος να προωθησει συγκεκριμενες εταιρειες. Αυτο ειναι καλο!
2) Επιπλεον δεν νομιζω να υπαρχει γιατρος που θα προτινει φαρμακα που δεν ειναι σιγουρος οτι δουλευουν καλα γιατι διαφορετικα δεν θα πανε καλα οι ασθενεις του με αποτελεσμα να τους χασει και να μην εχει δουλεια.
3) Υπαρχει η δυνατοτητα ενα 15% των φαρμακων που συνταγογραφει ο γιατρος σε ενα μηνα να ειναι γραμμενα με βαση την εμπορικη και οχι την δραστικη ουσια. Αυτο εχει μια λογικη καθως μπορει ο γιατρος σε καποια περιστατικα να μη θελει να ”ρισκαρει καθολου” . Για παραδηγμα σε παιδιατρικους ασθενεις ειναι δυσκολο να γραψεις το φαρμακο με τη δραστικη ουσια, ρισκαροντας το παιδι να παρει ενα τυχαιο εμπορικο σκευασμα που μπορει να ειναι και φτιαγμενο στο πακισταν, παρασκευασμενο κατω απο αμφιβολες συνθηκες. Εκει ο γιατρος αναγκαζεται να μπει στη διαδικασια ωστε να προτιμησει να συνταγογραφησει με βαση την εμπορικη ονομασια καποιο προτοτυπο η΄καποιο αλλο που το ξερει τελος παντων καλα.
Και εδω ειναι το τεραστιο θεμα του ελεγχου των φαρμακων απο τον ΕΟΦ. Ελεγχει ο ΕΟΦ ολα τα φαρμακευτικα σκευασματα στα οποια δινει αδεια??.. Η’ ελεγχει μονο μερικα δειγματολυπτικα?… Γιατι αν τα ελεγχει ολα, τοτε δεν χρειαζεται να μπαινει ο γατρος στη διαδικασια να ψαχνει αν λειτουργει καλα το ενα σκευασμα η το αλλο. Θα γραφει 100% με βασει την δραστικη ουσια και τελειωνει η υποθεση. Οπως γινεται και στην Αγγλια. Ομως ο ΕΟΦ παραπονειται στην τηλεοραση οτι δεν εχει αρκετο προσωπικο για να κανει τους ελεγχους!!!…
4) Η πραγματικοτητα ειναι οτι ο κοσμος εχει προβλημα στο να βρει γιατρο να γραψει τα φαρμακα του!… Και μιλαμε τωρα για φαρμακα χρονιων παθησεων οπως αρτηριακη υπερταση, διαβητη, καρδιοπαθειες κτλ… Στο δημοσιο κλεινεις ραντεβου και σε βλεπουνε μετα απο δυο μηνες…Αρα μενουνε οι ιδιωτες που μπορουν να γραφουν εναντι καποιας μικρης αμοιβης και καπως ετσι δινοταν λυση στο προβλημα.
Τωρα τι εκανε το υπουργειο… εβαλε οριο στο συνολικο κοστος των φαρμακων ανα μηνα που μπορουν να συνταγογραφουν οι γιατροι. Αρα μολις περασουν το οριο δεν θα μπορουν ουτε αυτοι να εξυπηρετουν τον κοσμο. Και προσεξτε αυτο το οριο δεν ειναι το ιδιο για ολους τους γιατρους!!… Αλλος εχει 2.500 και αλλος εχει 55.000 οριο! Με τι κριτηρια μπηκε αυτο το οριο?…. Αυτος που εγραφε πολλα τον προηγουμενο χρονο πηρε για φετος ψηλο οριο και αυτος που εγραφε λιγα τον προηγουμενο χρονο πηρε χαμηλο…. Δηλαδη, αν καποιος εκανε υπερσυνταγογραφηση τον προηγουμενο χρονο…να μπορει να την κανει και φετος!…απεναντιας αυτος που ητανε συντηρητικος τιμωρειται!
Αυτο το οριο στη συνταγογραφηση που μπηκε προσφατα εχει δυο πολυ αρνητικες συνεπειες! Η πρωτη ειναι οτι καθως το δημοσιο δεν προλαβαινει να εξυπηρετησει τον κοσμο, αυτος στρεφεται στους ιδιωτες. Οταν φθανουν και οι ιδιωτες το ”οριο” δεν μπορουν να συνταγογραφησουν πλεον ουτε αυτοι. Και τι γινετε τοτε?… Οποιος δεν βρισκει να γραψει τα φαρμακα του η’ μενει χωρις φαρμακα η’ παει και τα αγοραζει κατευθειαν πληρωνοντας ολο το κοστος! (Ετσι κανει οικονομια το υπουργειο).
Η δευτερη αρνητικη συνεπεια ειναι οτι αποτερεπει τους νεους ιδιωτες γιατρους να χαμηλωσουν το κοστος της επισκεψης. (Γιατι ως γνωστων η ελλαδα βγαζει πολλους νεους γιατρους … Κατι το οποιο για πολλους βολεμενους ειναι κακο!) Οταν αυτοι οι νεοι μπαινουν στην αγορα δουλευουν με χαμηλες τιμες. Αυτο ειναι μια ανακουφιση για τον κοσμο που δεν εχει αρκετα χρηματα. Ερχεται, ας πουμε ενας νεος γιατρος σε μια περιοχη και κατεβαζει την τιμη της εξετασης στο μισο η’ ακομα και στο 1/3 των αλλων. Αυτο βολευει και τον νεο γιατρο γιατι βλεπει πολλους ασθενεις και βγαζει τα χρηματα του και βολευει και οσους δεν εχουν καλη οικονομικη δυνατοτητα . Ηρθε λοιπον το υπουργειο και εβαλε το οριο στη συνταγογραφηση, αναγκαζοντας και τους νεους αφου δεν μπορουν πλεον να βλεπουν πολλους, να ανεβασουν τις τιμες για να βγαλουν τα εξοδα!…
Εν κατακλειδι…το κοστος των χρηματων που ξοδευει το κρατος για την υγεια θα μειωθει γιατι ενα μεγαλο μερος των ασθενων δεν θα βρισκει γιατρο να του γραψει τα φαρμακα και αρα θα τα πληρωνει απο την τσεπη του . Οσοι απο αυτους δεν εχουν ουτε χρηματα θα πεθανουν και αρα το κρατος θα γλυτωσει λεφτα και απο τις συνταξεις! (εστω αυτες των 300 ευρω)…
Ως προς τα σχόλια:
1) Αυτή είναι μια πολύ πρόσφατη ρύθμιση. Το άρθρο είναι «προ Αδώνιδος». Αλλά και πάλι η ρύθμιση δεν λέει και πολλά. Ο γιατρός μπορεί πάντα να εκφοβίσει τον ασθενή ώστε να βάλει το χέρι στην τσέπη για το ακριβό φάρμακο. Και τι θα κάνει ο ασθενής;… Άσε δε που τα μη συνταγογραφούμενα από τα ταμεία (π.χ. παιδικές κρέμες & γάλατα, παραφάρμακα) είναι τεράστια βιομηχανία. Οπότε…
Άρα και στην «μετά Άδωνι» εποχή το άρθρο είναι έγκυρο.
2) Οι ασθενείς δεν πάνε ως απλοί πελάτες στον γιατρό, ούτε ως νεοκλασικοί homo economicus. Πάνε με σεβασμό, με φόβο και κάνουν και τούμπες αν τους πει ο γιατρός. Θα πεθάνουν από κακή θεραπεία προτού τον αμφισβητήσουν (βλ. τον περίφημο οδοντίατρο με τις καρόβιδες μερικά χρόνια πριν).
Άρα και πάλι έγκυρο το άρθρο.
3) «τυχαιο εμπορικο σκευασμα που μπορει να ειναι και φτιαγμενο στο πακισταν, παρασκευασμενο κατω απο αμφιβολες συνθηκες», «Ελεγχει ο ΕΟΦ ολα τα φαρμακευτικα σκευασματα στα οποια δινει αδεια??.. Η’ ελεγχει μονο μερικα δειγματολυπτικα?…»
Προφανώς δεν γνωρίζετε πώς λειτουργεί η βιομηχανία του φαρμάκου, και διεθνώς και στην Ελλάδα.
Στο Πακιστάν/Ινδία κλπ πράγματι μπορεί να παράγεται κάποια πρώτη ύλη (δραστική/έκδοχα). Στην Ελλάδα, ο παρασκευαστής του φαρμάκου ΔΕΝ είναι η εταιρεία που έχει την κυριότητα του φακέλου (είτε ξένη πολυεθνική, είτε η… «KyrMitsosPharm»). Παρασκευαστής είναι ο Έλληνας εργοστασιάρχης που έχει τις μηχανές και τα καζάνια.
-Και στις δύο περιπτώσεις, κάθε παρτίδα πρώτης ύλης που έρχεται από χώρα εκτός ΕΕ ελέγχεται σε εγκεκριμένο εργαστήριο
-Ο παρασκευαστής μπορεί κάλλιστα να παρασκευάσει ένα επώνυμο φάρμακο και το γενόσημό του χρησιμοποιώντας την ΊΔΙΑ δραστική, τα ΊΔΙΑ έκδοχα, στην ΊΔΙΑ γραμμή παραγωγής, απλώς με ΆΛΛΗ ετικέτα. Ο εκάστοτε πελάτης (πολυεθνική ή KyrMitsosPharm) γνωρίζει ότι η δραστική και τα έκδοχα ήρθαν από το Πακιστάν και το έχει εγκρίνει.
-Ο παρασκευαστής θα κάνει παρόμοιο φάκελο και για τα δύο σκευάσματα και θα τον στείλει στον πελάτη (κλινικές μελέτες ΔΕΝ χρειάζονται για γενόσημα αφού είχαν ήδη γίνει στο στάδιο ανάπτυξης του πρωτοτύπου φαρμάκου).
-Οι πελάτες θα προωθήσoυν τον φάκελο στον ΕΟΦ
-Ο ΕΟΦ θα βάλει και τους δύο φακέλους στην ίδια διαδικασία ελέγχου (που λόγω υποστελέχωσης θα αργήσει και στις δύο περιπτώσεις)
-Η δειγματοληψία είναι άσχετη με την διαδικασία ελέγχου του φακέλου. Γίνεται στην αγορά, και ένα φάρμακο (πρωτότυπο ή γενόσημο) μπορεί να μην ελεγχθεί για πολύ καιρό αφού ελευθερωθεί.
Δηλαδή: πρωτότυπα και γενόσημα φάρμακα τίθενται ΑΚΡΙΒΩΣ στην ίδια διαδικασία παραγωγής και ελέγχου. Και τα δύο έχουν τις ίδιες πιθανότητες να είναι άριστα ή προβληματικά (άλλωστε ανάκληση έκανε και η Mercedes-Benz το A-class).
Καιρός να πάψουν τις τεχνικές αναλύσεις άνθρωποι άσχετοι με το θέμα, και οι οποίες προκαλούν τέτοια σύγχυση στον κόσμο (όπως π.χ. στον George). Καιρός είναι να ενημερωνόμαστε λεπτομερώς για τα γεγονότα και να μην τα συμπεραίνουμε. Τότε πέφτουμε στα ίδια σφάλματα στα οποία πέφτουν οι οικονομολόγοι και τα οποία μας έχουν γονατίσει.
4) Δεν γνωρίζω το θέμα, οπότε δεν σχολιάζω.
Ευχαριστω για την απαντηση κυριε Θαναση.
Εγω δεν καθομαι απο πανω να κοιταω πως γινεται ο ελεγχος των φαρμακων. Ουτε μπορω να ειμαι μεσα σε καθε ιατρειο να παρακολουθω τι λεει ο καθε ιατρος.
Αν ολα τα φαρμακα που κυκλοφορουν στην αγορα ειναι σωστα ελεγμενα τοτε το προβλημα (που ειναι πολυ σοβαρο!) θα μπορουσε να λυθει πολυ ευκολα… υποχρεονοντας το φαρμακοποιο να δινει το φθηνοτερο φαρμακο με την ιδια δραστικη ουσια. Και να μην δινει ακριβοτερο ακομα και αν ο ασθενης το ζηταει. Τοτε θα ειμαι σιγουρος οτι ο ελεγχος θα γινετε σωστα γιατι διαφορετικα και οι ελεγκτες θα κιδυνευουν…Βλεπετε, οι λυσεις για να περασουμε απο την κλαψα στην προοδο ειναι απλες! Θεληση δεν υπαρχει!
Επιπλεον οταν μιλαμε για φαρμακα δεν πρεπει να μας διαφευγει κατι ακομα πολυ σημαντικο. Οτι ο Ελληνας ασθενης αν και πληρωνει φορους Σουηδιας…δεν παιρνει τα φαρμακα του δωρεαν! Πρεπει να πληρωνει ενα ποσοστο της ταξης του 25% !!! Αυτο για πολλους πλεον συμπολιτες μας ειναι αβασταχτο.
Ενα αλλο σημαντικο θεμα θα ηταν το πως θα μπορουσαμε να βρουμε τροπους ωστε να στηριξουμε της ελληνικες φαρμακευτικες βιομηχανιες. Τις οποιες δεν θα πρεπει να τις βαζουμε στο ιδιο τσουβαλι με τις αλλες. Οπως δεν πρεπει να βαζουμε και στο ιδιο τσουβαλι ολους τους γιατρους η’ ολους τους επαγγελματιες καθε κλαδου.
Με εκτιμηση
George