Συνέντευξη του Γιώργου Καραμπελιά στον Απόστολο Διαμαντή από το tvxs.gr
Ο Γιώργος Καραμπελιάς εδώ και καιρό διαφωνούσε με την προκήρυξη των εκλογών και την προοπτική διακυβέρνησης της αριστεράς. Θεωρούσε πως δεν ήταν κατάλληλη η στιγμή. Σήμερα, ο εκδότης του Άρδην, της Ρήξης, των Εναλλακτικών Εκδόσεων και του Νέου Λόγιου Ερμή, μας εξηγεί αυτήν ακριβώς τη θέση του, στο φώς του επερχόμενου συμβιβασμού της ελληνικής αριστεράς με το κατεστημένο της ευρωζώνης.
Τελικώς πάμε για συμφωνία. Το πρώτο σχόλιο;
Εν τέλει η κυβέρνηση Σύριζα Ανέλ κατόρθωσε να εντάξει και το μεγαλύτερο μέρος των αντιμνημονιακών Ελλήνων στη στρατηγική του Μνημονίου!
Υπερβολές…με έναν ελιγμό δεν μπορείς να αποφύγεις το τέλος και να κερδίσεις χρόνο;
Ναι, αλλά εν τω μεταξύ μας έκανε όλους λιγότερο ή περισσότερο «μνημονιακούς». Διότι αν το δίλημμα περιορίζεται σε δύο εναλλακτικές δυνατότητες, είτε την άμεση και γενικευμένη καταστροφή που θα σηματοδοτούσε μία ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη χωρίς προϋποθέσεις και χωρίς τη θέληση του λαού, ή την αποδοχή λιγότερο ή περισσότερο (μάλλον περισσότερο) επώδυνων μνημονιακών μέτρων, τότε μη έχοντας άλλη επιλογή γινόμαστε με τη σειρά μας «μνημονιακοί».
Ωστόσο δόθηκε μια μάχη. Δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο…
Αυτή η κατάληξη ήταν προδιαγεγραμμένη για όποιον άνθρωπο διέθετε τον κοινό νου. (Τον οποίο δυστυχώς δεν διαθέτουν οι πολιτικοί τις περισσότερες φορές). Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, από τον Νοέμβριο του 2014 προσπαθούσα με τα λίγα μέσα που διαθέτω να πείσω τους πολιτικούς υπεύθυνους του Σύριζα και των Ανέλ, να μην πραγματοποιήσουν το σάλτο μορτάλε της επίσπευσης της ανόδου τους στην εξουσία στη χειρότερη δυνατή στιγμή.
Και τι θα κέρδιζε ο Τσίπρας; Θα άφηνε την ευκαιρία και οι άλλοι θα πέρναγαν απλώς τον κάβο…
Ήταν προφανές πως μια διαφορετική επιλογή θα άφηνε στις «μνημονιακές» κυβερνήσεις το έργο της ολοκλήρωσης των μνημονίων και δεν θα τις φόρτωνε στις πλάτες των αντιπάλων τους. Όμως οι προειδοποιήσεις μας αποδείχτηκαν «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Πίστεψε ίσως πως η κατάσταση στην ευρωζώνη θα τον βοηθούσε. Όλοι βρίσκονταν σε απόγνωση…
Ηταν μια απολύτως λανθασμένη εκτίμηση του συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη και ένας παράλογος έως τυχοδιωκτικός φόβος για την απώλεια της μεγάλης ευκαιρίας, οδήγησαν στο σημερινό ναυάγιο.
Δηλαδή; Ποιες είναι αυτές οι δύο λανθασμένες εκτιμήσεις;
Η πρώτη στηρίζεται σε μια εξωπραγματική ανάλυση της παγκόσμιας οικονομικής πραγματικότητας. Μέσα στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, το μοντέλο του κοινωνικού κράτους της παλιάς ευρωπαϊκής σοσιαλοδημοκρατίας δεν είναι πλέον βιώσιμο, διότι η Ευρώπη έρχεται σε απευθείας ανταγωνισμό με χώρες χαμηλού εργατικού κόστους, όπως η Κίνα. Έτσι, το γερμανικό μοντέλο της λιτότητας είναι το μόνο που μπορεί να γίνει αποδεκτό από τις άρχουσες τάξεις της Ευρώπης. Και αυτό το μοντέλο θα μπορούσε να ανατραπεί μόνον μετά από μία μεγάλη και παγκόσμιων διαστάσεων αμφισβήτηση με την είσοδο σε ένα νέο παγκόσμιο πρότυπο.
Ποια μπορεί να είναι η πολιτική εξέλιξη, μετά απ’ αυτόν τον συμβιβασμό;
Η απόπειρα του Σύριζα να εγκαινιάσει η Ελλάδα αυτό τον νέο κύκλο στην ευρωπαϊκή ιστορία, χωρίς συμμαχίες και χωρίς να έχουν προηγηθεί οι εκλογές της Ισπανίας, (γι’ αυτό εξάλλου τονίζαμε πως μόνο μετά το Φθινόπωρο του 2015 θα έπρεπε και θα μπορούσε ο Σύριζα να διεκδικήσει την εξουσία) και χωρίς να έχει εφαρμοστεί ακόμα η ποσοτική χαλάρωση από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, οδηγούσε σε βέβαιη αυτοκτονία. Επιπλέον, η καθυστέρηση των πέντε μηνών, ως συνέπεια του χρόνου προσαρμογής της κυβέρνησης σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα της γερμανοποιημένης Ευρώπης, επιδείνωσε ακόμα περισσότερο και την πραγματική οικονομία και το ιδεολογικό και πολιτικό κλίμα: Επιτείνοντας την αντιπαράθεση στο εσωτερικό της κοινωνίας και της κυβέρνησης, ανάμεσα στους οπαδούς της ρήξης και του συμβιβασμού, καθιστά πολύ δυσκολότερη ίσως και αδύνατη την επιβολή των νέων μνημονιακών μέτρων. Έτσι όμως θα τείνει να υπονομευθεί και η ίδια η δυνατότητα διακυβέρνησης της χώρας από το παρόν κυβερνητικό σχήμα. Το οικονομικό αδιέξοδο οδηγεί σε κοινωνικό αδιέξοδο και με τη σειρά του σε πολιτικό. Έτσι, η κυβέρνηση θα συνεχίζει να βρίσκεται παγιδευμένη σε συνθήκες που προκαλούν μάλλον ακινησία και θα οδηγηθεί αναπόφευκτα σε νέες και πιθανότατα βεβιασμένες πολιτικές επιλογές.
Έτσι όπως τα λέτε, μοιάζει σαν να μην υπάρχει καμιά απολύτως διέξοδος.
Η μόνη πραγματική διέξοδος που διαθέτει θα ήταν εκείνη μιας ειλικρινούς απεύθυνσης στο λαό αλλά και στις πολιτικές δυνάμεις, με περιγραφή των προβλημάτων και των πραγματικών διακυβευμάτων της χώρας. Η κυβέρνηση Σύριζα/Ανέλ έχει μία κυριολεκτικώς τελευταία ευκαιρία. Τη φυγή προς το εμπρός, προς την αλήθεια και την ευθύνη. Δηλαδή να εντοπίσει και να περιγράψει τα πραγματικά προβλήματα μιας χώρας σε παρακμή –δημογραφική, οικονομική, πολιτιστική– και να καλέσει όλους τους Έλληνες, χωρίς διάκριση σε συστράτευση για την σωτηρία της.
Αυτό όμως ουσιαστικά θα την οδηγήσει εκτός εξουσίας…
Σε αυτή την περίπτωση, ακόμα και αν δεν κατορθώσει να μακροημερεύσει θα έχει βάλει τις βάσεις για το νέο πολιτικό ήθος που έχει ανάγκη η χώρα για να ξεφύγει από τη θανατηφόρο καθοδική σπείρα της κρίσης και της παρακμής. Τα επόμενα χρόνια οι Έλληνες θα παίξουν κυριολεκτικώς το τομάρι τους και θα κριθεί η δυνατότητά τους να αποτελούν ένα αυτόνομο συλλογικό υποκείμενο. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα και γι’ αυτό απαιτούνται πολιτικές δυνάμεις και εγχειρήματα στηριγμένα σε μια ρεαλιστική ανάλυση της πραγματικότητας και απευθυνόμενα στην πλειοψηφία των Ελλήνων. Διαφορετικά η κυβέρνηση και την εξουσία θα χάσει μεσοπρόθεσμα και θα έχει απολέσει κάθε ηθικό πλεονέκτημα η αριστερά και το αντιμνημονιακό στρατόπεδο, το οποίο θα θεωρηθεί ότι απλώς οδήγησε σε ένα νέο μνημόνιο με χειρότερους όρους και προϋποθέσεις.
Ίσως όμως, καταφέρει η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει για λογαριασμό της αυτόν τον επώδυνο συμβιβασμό, περιμένοντας αλλαγές του συσχετισμού των δυνάμεων εντός της ΕΕ συνολικά.
Όποιος νομίζει ότι μπορεί να διασωθεί πίσω από νέα ψέματα, σε μια στιγμή που θα έπρεπε να καλέσει τους Έλληνες σε μια έκρηξη αλήθειας ανάλογη με εκείνη, τηρουμένων των αναλογιών, του Τσώρτσιλ το 1940, όταν υποσχόταν στους Βρετανούς «αίμα και δάκρυα», δεν θα έχει καταλάβει ούτε που πατά, ούτε που πηγαίνει.
10 ΣΧΟΛΙΑ
Καταρχήν η κριτική από τα Δεξιά είναι ένα μεγάλο …..ΑΝΕΚΔΟΤΟ (δεν μιλώ για τον συγγραφέα!)! Ακουω έκπληκτος από αντιπολίτευση και …..πορνοκάναλα (είπε και μερικά σωστά ο Μιχαλολιάκος!) ότι τα μέτρα της ΝΔ ήταν 900 εκ. και τα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ …..8πλάσια!!!Μα καλά 3 και 4,5% τα πλεόνασμα για το 2015 και το 2016 δεν αποδέχτηκε ο Σαμαράς και τα υπεράσπιζαν και στην TV ως επιτεύξιμα? Δηλαδή +2% και +2,5% από το 1% και 2% του ΣΥΡΙΖΑ! Δηλαδή θα επιτύγχαναν περισσότερο πλεόνασμα 2+2,5% =4,5% του ΑΕΠ στην διετία που με την απλή μέθοδο των τριών σε μια οικονομία 180 δις μεταφράζεται σε 8 δις ΕΠΙΠΛΕΟΝ από τα 8 δις με τα οποία φτάνεις στο 1 και 2 % πλεόνασμα ! Δηλαδή ενώ θα έπαιρναν (αλλά βέβαια δεν είχαν εξειδικεύσει μέτρα διότι θα έτρωγαν…..ξύλο στην προεκλογική εκστρατεία!)μέτρα ύψους 16 δις και μάλιστα …..καραοριζόντια με ρήτρα μηδενικού ελλείμματος , κατάργηση ΕΚΑΣ και νέα οπισθοδρόμηση στον νομικό πολιτισμό της χώρας πχ ντε φάκτο απαγόρευση των απεργιών κλπ. Βρίσκετε κάτι λάθος στον συλλογισμό μου?
Η κριτική βέβαια από τα αριστερά είναι πιο βάσιμη! Έστω ότι τα μέτρα είναι λιγότερα ποσοτικά και πιο δίκαια κατανεμημένα εις βάρος των ευπορότερων. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη για να εφαρμόσει ένα light μνημόνιο? Εδώ υπάρχουν δύο στάσεις, μία (λανθασμένη κατά την γνώμη μου που λέει ότι πάρεις κέρδος είναι!) και μία που λέει ότι τηρουμένων των συνθηκών δεν μπορείς βέβαια να ανοίξεις τον δρόμο προς …..τον σοσιαλισμό αλλά σημασία έχει η διέξοδος από τον βάλτο ! Τα μέτρα από μόνα τους έστω και ως ελαφρότερη εκδοχή του ΝΔ/ΠΑΣΟΚ οργίου είναι υφεσιακά. Μένει να δούμε αν θα συνδυαστούν με χρηματοδότηση (πακέτο Γιούνκερ που δίνει μόνο ένα δις για 2015 και χρήσιμο θα ήταν να γίνουν 2-3δις!) και πρόνοια για την βιωσιμότητα του χρέους με κάποια μέθοδο ή συνδυασμό τους (διαγραφή, επιμήκυνση, μορατόριουμ πληρωμών, χαμηλότερα επιτόκια).
Αν λοιπόν μείνουμε απλά στα μέτρα έχουμε μίνι μνημόνιο!Αν εξασφαλίσουμε χρηματοδότηση (να υπενθυμίσω και τα 3 του Πούτιν συν την αναπτυξιακή έναρξη του έργου το 2016!) και φτάσουμε σε βιώσιμο χρέος ή έστω οδικό χάρτη για την βιωσιμότητα του θα έχουμε επιτέλους την αργή,επώδυνη έξοδο από τον βάλτο! Νομίζω θα ξέρουμε σύντομα !
Επειδή αυτό το πράγμα να αναμασάτε τα νον πέιπερ του Μαξίμου έχει καταντήσει αηδία, δείτε λίγο τη βγάζει το Μαξίμου έξω από τη συνάρτηση. Σύμφωνα με την τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής οι εκτιμήσεις για αύξηση του ΑΕΠ το 2015 ήταν μεταξύ 2,2% έως 2,9% και για το 2016 από 3,3% έως 3,6 ανάλογα με τον θεσμό πχ το ΔΝΤ υπολόγιζε 2,5% φέτος και 3,7% του χρόνου. Αντί για ανάπτυξη φέτος οι Συριζοανέλ κατάφεραν να μας ρίξουν πάλι σε ύφεση που στο πρώτο εξάμηνο υπολογίζεται σε 0,5%. Με ρυθμό ανάπτυξης 2,5% φέτος το ΑΕΠ θα ανέβαινε 4,5 δισ και του χρόνου με ένα ρυθμό 3,3% (το χαμηλό σενάριο που υπήρχε) θα ήταν άλλα 5,5 δισ. Αμέσως αμέσως ο εθνικός πλούτος θα αυξάνονταν 10 δισ. τα πλεονάσματα λοιπόν θα έβγαιναν με μικρότερη φορολογία. Τώρα με την ύφεση, που δεν ξέρουμε πόσο θα συρρικνωθεί το ΑΕΠ, ο Χριστοδουλάκης τη Δευτέρα το βράδυ είπε για μείωση ΑΕΠ 8-10 μονάδες, μακάρι να μην είναι τόσο αλλά 8 μονάδες σημαίνει ότι το ΑΕΠ θα πέσει 165 δισ. Και όσο πέφτει το ΑΕΠ τόσο πιο πολλά μέτρα θα ζητούν οι τροικανοί για να αποπληρωθούν τα δάνεια και οι τόκοι και από ότι φαίνεται η ρύθμιση του χρέους δεν είναι ορατή. Επομένως η κυβέρνηση τα έκανε σκατά και εσύ σαν άλλος Μιχελογιαννάκης πας να βαφτίσεις το κρέας ψάρι.
Αγαπητέ, το ότι η ανάπτυξη θα ήταν μεταξύ 2,2 και 2,9% το 2015 και μεταξύ 2,5 και 3,7% το 2016, αποτελούν απλά προβλέψεις και τίποτα περισσότερο. Είδαμε πόσο επιβεβαιώθηκαν οι αντίστοιχες προβλέψεις του ΔΝΤ και των άλλων “θεσμών” τα προηγούμενα χρόνια (όταν μάλιστα οι ελληνικές κυβερνήσεις ήταν απόλυτα συνεργάσιμες και εφάρμοζαν τα μέτρα που τους προτείνονταν)…το να θεωρείς λοιπόν δεδομένη την αύξηση του ΑΕΠ με βάση τέτοιες προβλέψεις δεν είναι σώφρον…
Οι προβλέψεις που αναφέρει η τριμηνιαία έκθεσης του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής (ας ψάξει όποιος θέλει για το τι θέσεις έχει πάρει το εν λόγω γραφείο) δεν είναι μόνο του ΔΝΤ για αυτό είπα ότι κυμαίνονται. Είναι 4 οι οργανισμοί που κάναν πρόβλεψη, ο ΟΟΣΑ (2,3% 2015 και 3,6% το 2016), της Ευρωπαϊκής Επιτροπή (2,5% και 3,6%) του ΚΕΠΕ (2,2% για το 2015 για το 2016 δεν έχει πρόβλεψη) και στον κατατεθειμένο προϋπολογισμό υπάρχει πρόβλεψη για ανάπτυξη το 2015 2,9%. Πέρυσι ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 0,6% μετά από 6 χρόνια ύφεσης (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82). Οι προβλέψεις των αντίστοιχων οργανισμών για πέρυσι ήταν 0,77% ΔΝΤ, 0,85%ΟΟΣΑ, 1% ευρωπαϊκή επιτροπή, 0,9% ΚΕΠΕ και 0,6 ο προϋπολογισμός. Η μικρή απόκλιση που υπήρξε μεταξύ προβλέψεων και πραγματικότητας ερμηνεύεται εν μέρει επειδή ο ρυθμός ανάπτυξης στο 4 τρίμηνο του 2014 φρέναρε. Το γιατί έγινε αυτό δώστε εσείς απάντηση. Άρα οι προβλέψεις δεν λένε πάντα ψέματα ειδικά αν είναι από τόσους διαφορετικούς φορείς, εντός και εκτός Ελλάδος. Αν υπάρχει κάποιος άλλος οργανισμός που βγάζει προβλέψεις που πέφτει κάθε φορά μέσα ας μας τον πείτε.
Το να θεωρώ λοιπόν ότι το 2015 και 2016, αν δεν υπήρχε η λύσσα κάποιων να κυβερνήσουν (και τώρα που μιλάμε να ξευτιλίζονται στις Βρυξέλλες), θα υπήρχαν τέτοιοι ή παραπλήσιοι ρυθμοί ανάπτυξης είναι απολύτως σώφρων.
Στον πίνακα που παραθέτεις έχει ένα ενδιαφέρον στοιχείο για το που βρίσκονταν το δημόσιο χρέος το 1980 (πριν το Πασοκ) και που σκαρφάλωσε 20 χρόνια μετά. Το 1980 το δημόσιο χρέος ήταν 1,5 δισ. ευρώ και το 2000 πήγε στα 140 δισ. Γι’ αυτό η Πασοκάρα δεν μπορεί να ξεχαστεί με τίποτα.
Η συζήτηση περί ανάπτυξης του ΑΕΠ είναι λίγο πολύπλοκη.
Είτε δέχεται κανείς τις εκτιμήσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, οπότε δέχεται και αυτής της κυβέρνησης, καθώς οι υπολογισμοί που κάνει γίνονται βάσει των εκτιμήσεων της προηγούμενης, με μικρές διορθώσεις (ακόμα και για λόγους υποστήριξης της διαπραγματευτικής γραμμής της κυβέρνησης, αν υπάρχει κάτι τέτοιο ακόμα).
Είτε αρνείται και τις εκτιμήσεις και των δύο, και φτιάχνει ένα δικό του ‘σενάριο’. Το δεδομένο, είναι ότι η διαδικασία της διαπραγμάτευσης είχε διαπιστωμένα υφεσιακά αποτελέσματα στην ελληνική οικονομία. Αυτό που ενδιαφέρει επί του προκειμένου, είναι η ‘μαύρη τρύπα’ που μεσολαβεί μεταξύ Δεκεμβρίου 2014 και Ιουνίου 2015.
Μιλάμε για δύο διαφορετικές οικονομίες.
Αυτο που διαβαζω ειναι οτι πιο στρογγυλεμενο ,κατανοω οτι το μεσο ειναι συριζοφωλια κι ο τυπος που κανει τις ερωτησεις θλιβερος (Υπερβολες…δοθηκε μια μαχη…) αλλα ετσι τα συριζοπληκτα μυαλα αντιλαμβανονται την διαφοροποιηση ως απλο θεμα τακτικης σ οτι αφορα το χρονο στον οποιο εγιναν εκλογες οποτε ευκολα το προσπερναν.Η ουσια της διαφορας ομως ειναι πολυ βαθυτερη και εγκειται στην ιδια τη φυση του συριζα και στην αναγνωση της πραγματικοτητας που κανει.Δεν ειναι οι κακες συνθηκες η το παλιοσκαρο (αναμφισβητητα και τα δυο) που ριχνουν το καραβι στα βραχια αλλα ο ιδιος ο καπετανιος που δεν ξερει τι του γινεται.Ηδη ο Σαραντακος (ελα Ουλιανοφ στον τοπο σου) στο επομενο αρθρο ξεκαθαριζει οτι στα κοινωνικα μοιραζονται πολλες κοινες ιδεες με τον φιλελευθερισμο (το καταλαβαμε το καταλαβαμε) αλλα μ αυτους που ειναι “τιμιοι” φιλελευθεροι και πως ιδεολογικοι τους αντιπαλοι ειναι κατι βαρεμενοι βλαχοι της αμερικης (στα καθ ημας οσοι παν εκκλησια η στρατιωτες ας πουμε) αλλα και στα οικονομικα λεω εγω με τις ιδιωτικοποιησεις που φερνει ο συριζα.Κατα τα αλλα οι μονταζιερες πανε συννεφο και αλλαζουν γραμμη αμυνας καθε μερα για να αποφυγουν τις ντοματιες,καποιοι φτασανε να λεν πως θα θυσιασουνε τον ελληνικο λαο προκειμενου να αλλαξει λεει η δυτικη ευρωπη κι ο παγκοσμιος καπιταλισμος…Κοιτανε μια χουφτα γκρουπουσκουλα που βγηκαν σε ευρωπαικες πολεις με διαφορα αιτηματα και βλεπουν παγκοσμιο κινημα αλληλεγγυης…Του γιατρου δηλαδη.Στην πραγματικοτητα ο ανεμος φυσαει εδω και καιρο προς την αλλη κατευθυνση στα ευρωπαικα κρατη κι ενας λογος ειναι οτι οι αντιστοιχες του συριζα δυναμεις και ενταγμενες στο στατους ειναι και η ατζεντα τους δεν ειναι αντιστοιχη με τα λαικα συμφεροντα.Αλλα να μου πεις εδω βγαζουν τον Καραμπελια σαμαρικο περιμενες να ξεχωρισουν τον Ορμπαν απο το Τζομπικ; Τον Ορμπαν που σουταρε το δντ και εβαλε χερι στις τραπεζες ενω εδω καμαρωνουμε ακομα τοσο τον στουρναρα οσο και την Τασια….Τα 3 του Πουτιν θα παρουμε ειναι βεβαιο…οπως πηραμε και ουδετερα δημοσιονομικα μετρα το φλεβαρη ….οπως δεν ειχαμε αναγνωρισει και το χρεος….
Υ.Γ. Αν η επιθεση στον Καραμπελια για τα ματιας της Ζωης προχτες θυμιζε αυριανη κατα χατζιδακη, η αντιδραση των συριζαιων στο γιουροκρουπ θυμιζει Ευαγγελο Γιαννοπουλο ” Για ενα κωλομνημονιο θα μας ριξουν απο την εξουσια ;; “
Έγραψες
Υ.Γ. Αν η επιθεση στον Καραμπελια για τα ματιας της Ζωης προχτες θυμιζε αυριανη κατα χατζιδακη
Δεν αφήνεις τα θολά να μας εξηγήσεις με ονόματα και διευθύνσεις τι εννοείς για να λάβεις και τις απαντήσεις που αξίζουν στο ωραίο σου αυτό σχόλιο;
Πάμε σε δημοψήφισμα για το αν θα δεχθούμε την πρόταση των θεσμών ή όχι, αυτά ήταν τα αποτελέσματα της σκληρής διαπραγμάτευσης, με τον δογματισμό του ευρωμονόδρομου……Πήγαν σε διαπραγμάτευση χωρίς όπλα, χωρίς εναλλακτικό σχέδιο και με νηπιακή αντίληψη……., θα καταστραφεί η Ευρώπη αν φύγουμε, θα κάνουμε χρήση της γεωπολιτικής μας αξίας και άλλες αερολογίες. Το ενδεχόμενο το είχα σχολιάσει και παλαιότερα, είχα πει πως θα πετάξουν την μπάλα στην κερκίδα, διότι ο λαός εγκρίνει, αλλά δεν σχεδιάζει και αυτοί δεν έχουν προετοιμαστεί για τίποτα, δεν έχουν να προτείνουν τίποτα απολύτως. Αν ο λαός θα επιλέξει να πάμε στην δραχμή, πως αυτοί θα υλοποιήσουν αυτή την απόφαση, μιας και είναι τελείως απροετοίμαστοι; Με τα λόγια δεν υλοποιούνται αποφάσεις, θέλει μελέτη, προετοιμασία.
Όσο για την παραγωγική ανασυγκρότηση εντός της Ε.Ε. αυτά είναι παραμύθια και τίποτα άλλο. Είδατε πως οι θεσμοί δεν δέχονταν την φορολόγηση των ιδιωτικών καναλιών, των τυχερών παιχνιδιών (φρουτάκια κ.τ.λ.), ενώ ταυτόχρονα απαιτούσαν την κατάργηση του αγροτικού πετρελαίου; Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα παραλογισμού από την μία και από την άλλη της αδυναμίας χάραξης οποιασδήποτε αναπτυξιακής πολιτικής, εντός της Ε.Ε.;
Αυτή την στιγμή η Ε.Ε. είναι μια αντιδημοκρατική, φασιστική φράξια…
Γνωρίζω ότι η έξοδός μας από την Ε.Ε., με αυτή την προχειρότητα είναι καταστροφική με ορθολογιστικά κριτήρια, αλλά επίσης καταστροφική είναι και η παραμονή μας στην Ε.Ε. δηλαδή μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, αλλά παρόλα αυτά Προτιμώ την ολοκληρωτική ρήξη, διότι αν είναι να καταστραφούμε, ας καταστραφούμε με ψηλά το κεφάλι και με αξιοπρέπεια, εξάλλου ως ορθόδοξος χριστιανός, πιστεύω και σε θαύματα και είμαι πεπεισμένος ότι στο τέλος οι δόλιοι φασίστες θα το πληρώσουν ακριβά και η παγίδα που μας έστησαν θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.
Αρκεί ο ελληνικός λαός να βάλει μυαλό, να αγαπήσει την πατρίδα του, τους συνανθρώπους του και εργαζόμενος τίμια, αλληλέγγυα, να πράττει το καθήκον του, μετανοώντας για τα αμαρτήματα του παρελθόντος. Ήρθε η ώρα της εθνικής ομοψυχίας.
Επιλέγω λοιπόν, ολοκληρωτική ρήξη με τον φασισμό της Ε.Ε., με υπομονή και επιμονή, η πατρίδα θα σταθεί στα πόδια της, πιο δυνατή. …τίποτα δεν χάθηκε.