Ο παρακάτω χάρτης δείχνει ποια θα είναι πιθανώς η «ζώνη ασφαλείας» που θα δημιουργηθεί:
Του Θανάση Τζιούμπα
Την Τρίτη 28/7 συγκαλείται, με αίτημα της Τουρκίας, έκτακτη σύνοδος του ΝΑΤΟ, για να εξετάσει τα «θέματα ασφαλείας», μετά το μακελειό στο Σουρούτς και την «επίθεση» του ISIS στο μεθοριακό φυλάκιο που κόστισε την ζωή σε ένα τούρκο στρατιωτικό.
Πρόκειται για την ενεργοποίηση ενός σχεδίου που από καιρό έχει καταστρωθεί από την πολιτική ηγεσία του νεο-οθωμανισμού και τα στρατιωτικά επιτελεία. Η κυβέρνηση του Σουλτάνου Ερντογάν και του Μεγάλου Βεζύρη Νταβούτογλου, από την αρχή του συριακού εμφυλίου αναζητά τρόπους να μεταβάλλει την έμμεση εμπλοκή σε άμεση στρατιωτική επέμβαση και κατοχή συριακού εδάφους.
Αν κάτι τέτοιο δεν έγινε ακόμη πραγματικότητα, οφείλεται σε δύο λόγους: ο ένας είναι και του καθεστώτος της Δαμασκού, σε συνδυασμό με το χαοτικό τοπίο του συρφετού της «συριακής αντιπολίτευσης». Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι η ηρωική αντίσταση των Κούρδων της Συρίας που μέσα σε μερικούς μήνες κατάφεραν μια ταπεινωτική ήττα του τζιχαντισμού στο Κοπμπάνι και έφτασαν να απειλούν την ίδια την «πρωτεύουσα» του ISIS, την Ράκα.
Όλα αυτά έφεραν σε αδιέξοδο τα τουρκικά σχέδια για διαμελισμό της Συρίας με έναν πόλεμο μέσω αντιπροσώπων: η υποτιθέμενη εξόριστη κυβέρνηση που εγκατέστησε στην Κωνσταντινούπολη δεν αντιπροσωπεύει τίποτε, ενώ στο πεδίο των συγκρούσεων κυριάρχησαν οι Κούρδοι πεσμεργκά έναντι των μαυροφορεμένων συντρόφων του «Τζιχάντι Τζών». Η υποστήριξη και η συνεργασία των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας με τον ISIS υπήρξε απροκάλυπτη, αλλά όχι αρκετή. Η ανατροπή ήταν τεράστια, οι κουρδικές σημαίες ανεμίζουν στα ΝΑ σύνορα της Τουρκίας, ενώ στο εσωτερικό της, ως αντανάκλαση, το κουρδικό κίνημα γνωρίζει νέα άνθηση με το HDP, που εξελίσσεται σε ρυθμιστή της πολιτικής ζωής.
Είναι η ώρα για το σχέδιο Β΄, αυτό της στρατιωτικής δράσης. Κι εδώ έρχεται η προβοκάτσια. Γιατί πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η επίθεση στο πολιτιστικό κέντρο του Σουρούτς με τα δεκάδες θύματα, σε μια περιοχή όπου ο στρατιωτικός και αστυνομικός έλεγχος των δυνάμεων είναι κάτι παρά πάνω από ασφυκτικός; Ή ακόμη περισσότερο το «μεθοριακό επεισόδιο» της σύγκρουσης με ενόπλους του ISIS; Το καθεστώς της Άγκυρας κατασκεύασε τις αφορμές για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης και ξεκαθάρισε από την αρχή τους στόχους: ο ISIS και (κυρίως) το ΡΚΚ. Η κλιμάκωση άρχισε με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, που, ας σημειωθεί, συνοδεύτηκαν από μια παροιμιώδη αστοχία όσον αφορά στους στόχους του ISIS. Το επόμενο στάδιο είναι η δημιουργία μιας «ελεγχόμενης ζώνης» σε βάθος 40 χιλιομέτρων. Η ζώνη βέβαια αυτή περιλαμβάνει τα εδάφη που τα κουρδικά όπλα και η θυσία των ανδρών και γυναικών του YPG και YPJ έχουν ήδη απελευθερώσει και εκκαθαρίσει από τους τζιχαντιστές, που η μόνη πρόσβαση που έχουν πλέον εκεί είναι μέσω Τουρκίας και σε συνεργασία με τις τουρκικές αρχές (από εκεί έγινε και η προσπάθεια αντιπερισπασμού με την επίθεση στο Κομπάνι στις 25/6).
Η κατάσταση παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις για την διεθνή ειρήνη. Ο τυχοδιωκτισμός του σουλτανάτου, όχι άσχετος με τα εσωτερικά αδιέξοδα, επιχειρεί να μεταβάλλει έναν ήδη τραγικό εμφύλιο πόλεμο σε πόλεμο κρατών και αλλαγή συνόρων. Οι διαστάσεις που μπορεί να πάρει με δεδομένη την αντίθεση του Ιράν που μπορεί να εξελιχθεί σε άμεση εμπλοκή (προς μεγάλη ανακούφιση των Ισραηλινών που ηττήθηκαν διπλωματικά στο ζήτημα των πυρηνικών), είναι απρόβλεπτες.
Σε ένα τέτοιο θολό τοπίο η Άγκυρα επιχειρεί να σπάσει την απομόνωση και να δημιουργήσει μια «συμμαχία προθύμων» μέσω του ΝΑΤΟ. Δίνοντας ως αντάλλαγμα την χρήση της βάσης του Ινσιρλίκ από την αεροπορία των ΗΠΑ, επιδιώκει την πολιτική κάλυψη της επιθετικότητας της με την καραμέλα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, όπως η ίδια βέβαια την αντιλαμβάνεται.
Η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, και θα κληθεί να στηρίξει την τυχοδιωκτική αυτή επιχείρηση εναντίον του κουρδικού κινήματος και λαού και εναντίον της σταθερότητας, (όσης έχει απομείνει) στην περιοχή. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει με ποια πολιτική είναι. Και κριτήρια για την στάση της δεν μπορεί παρά να είναι το δίκαιο και το εθνικό συμφέρον, που στην περίπτωση αυτή ταυτίζονται απόλυτα: καμία συνέργεια, ούτε καν έμμεση, στα σχέδια των νεο-οθωμανών και της βουλιμίας τους, βουλιμίας που ήδη μας αγγίζει, στην Κύπρο, το Αιγαίο, την Θράκη.
6 ΣΧΟΛΙΑ
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του ΝΑΤΟ
“Καταδικάζουμε έντονα τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον της Τουρκίας, και εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας προς την τουρκική κυβέρνηση και τις οικογένειες των θυμάτων στην Suruç και στις άλλες επιθέσεις εναντίον αστυνομικών και στρατιωτικών αξιωματούχων.
Η τρομοκρατία συνιστά άμεση απειλή για την ασφάλεια των χωρών του ΝΑΤΟ και της διεθνούς σταθερότητας και της ευημερίας. Είναι μια παγκόσμια απειλή που δεν γνωρίζει σύνορα, εθνικότητα, ή θρησκεία – ειναι μια πρόκληση που η διεθνής κοινότητα πρέπει να αντιμετωπίσει και να αντιμετωπίσουμε μαζί.
Η τρομοκρατία σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της δεν μπορεί ποτέ να γίνει ανεκτή ή να δικαιολογηθεί.
Η ασφάλεια της Συμμαχίας είναι αδιαίρετη, και στεκόμαστε με ισχυρή αλληλεγγύη στο πλευρό της Τουρκίας.
Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε πολύ στενά τις εξελίξεις στα σύνορα του Νοτιανατολικού μετώπου του ΝΑΤΟ”.
Η Τουρκία πήρε αυτό που ήθελε, την πολιτική στήριξη (γι αυτό επικαλέστηκε το άρθρο 4 του καταστατικού κι όχι το 5 που προβλέπει στρατιωτική δράση και άρα θα προκαλούσε περισσότερους προβληματισμούς). Το κουρδικό αντάρτικο εξέπεσε και πάλι στην κατηγορία “τρομοκράτες”, μια εικόνα που είχε αλλάξει με τις νίκες απέναντι στον ISIS, και η καταστολή του αναγνωρίστηκε ως νόμιμη άμυνα της Τουρκίας. Τώρα το σουλτανάτο μπορεί να επεκτείνει το πεδίο αντιπαράθεσης με το ενοχλητικό HDΡ, προφασιζόμενο τις σχέσεις του με τους (με νατοική βούλα) τρομοκράτες του ΡΚΚ.
Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε την θέση του έλληνα αντιπροσώπου. Θα είχε επίσης ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος που πρωτοστάτησαν στην καμπάνια για την στήριξη του αγώνα στο Κομπάνι κι έφτασαν ως εκέι για να προσθέσουν, πέρα από την παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας, την μαρτυρία και τις σχέσεις με τους αυριανούς στόχους των Ερντογάν – Νταβούτογλου.
“στο όνομά μας”, αγαπητέ ΘΤ λέει ο ΠΚ: “Η Ελλάδα είναι έτοιμη να αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία, στο νότιο τομέα του ΝΑΤΟ. Είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του νοτίου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της Συμμαχίας, ώστε να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, και να ασφαλίσουμε τους ενεργειακούς διαύλους και τον ενεργειακό εφοδιασμό. Διότι, είναι εξίσου σημαντικό το ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης. Η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό σε όλες τις διεθνείς αναλύσεις για το μέλλον της. Σε κάθε περίπτωση η μείωση της εξάρτησής της ενεργειακά από τρίτες χώρες, αποτελεί και πρέπει να αποτελεί ένα κορυφαίο πολιτικό, αναπτυξιακό και οικονομικό στόχο. Επιπλέον οι εξελίξεις της γεωοικονομίας και της γεωστρατηγικής με έργα όπως η διαπλάτυνση της διώρυγας του Σουέζ, ή η ενδεχόμενη διάνοιξη νέας διώρυγας που θα συνδέει Ατλαντικό και Ειρηνικό στην κεντρική Αμερική, δημιουργούν νέα δεδομένα στη διακίνηση ενεργειακών πόρων, η επίδραση των οποίων θα φανεί στο μέλλον”
και κάτι άλλο “στο όνομά μας” από τον ΠΚ, ΥΕΘΑ: “Η Ελλάδα μπορεί να συμβάλλει σε αυτή τη σημαντική προσπάθεια διατήρησης ανοικτών των θαλάσσιων γραμμών επικοινωνίας, καθώς είναι μια χώρα που συνδέει την Ανατολική με τη Δυτική Μεσόγειο, που συνδέει την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή, που έχει καλές σχέσεις τόσο με το Ισραήλ όσο και με τον Αραβικό κόσμο. Είναι πολύ σημαντικό το ότι Ελλάδα και Κύπρος έχουν μια πρώτη περιφερειακή συνεργασία με το Ισραήλ. Ελλάδα και Κύπρος έχουν μια δεύτερη περιφερειακή συνεργασία με την Αίγυπτο. Και σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αυτό που ενυπάρχει και στην πολιτική σκέψη, αλλά και στα κείμενα που συνυπογράφονται, είναι ότι αυτές οι περιφερειακές συνεργασίες δεν στρέφονται εναντίον ουδενός και δεν δημιουργούν ανταγωνισμούς. Έχουν όμως μια βασική στρατηγική. Να φέρουν ισορροπία, σταθερότητα στην περιοχή. Να χρησιμοποιήσουν το ενεργειακό αγαθό, τις ενεργειακές πηγές, τους ενεργειακούς δρόμους ως παράγοντες βελτίωσης της ποιότητας ζωής των κοινωνιών και όχι ως αιτία δημιουργίας εντάσεων και πολέμου”
Είναι προφανές ότι δεν φέρουμε το ίδιο όνομα με τους κυρίους αυτούς. Άλλωστε ο τίτλος απευθυνόταν στους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, με τους οποίους μοιράστηκα την εμπειρία της αποστολής στο Κουρδιστάν, που φιλοξενηθήκαμε στο Πολιτιστικό Κέντρο του Σουρούτς, (τον τόπο της θυσίας τόσων νέων ανθρώπων που σήμερα σκυλέυει βάναυσα το καθεστώς στρέφοντας τον θάνατο τους ενάντια στον σκοπό που τους οδήγησε εκεί), που δακρύσαμε μπροστά στην φωτογραφία της Αιρίν Μιρκάν και των τόσων άλλων μαρτύρων. Αυτοί θα πρέπει να αντιληφθούν ότι μια πολιτική διαφοροποίηση του αντιπροσώπου της κυβέρνησης τους στο ΝΑΤΟ θα είχε πολλαπλάσια αξία για τον αγώνα των Κούρδων από ένα φορτίο τροφίμων και φαρμάκων. Αλλά…..
Νομίζω ότι ο κύριος ΝΚ, ΥΠΕΞ, την παραμονή της ενθρόνισής του, σε συνάντηση κορυφής στο καφέ ΙΑΝΟΣ, δήλωσε κοιτώντας με νόημα, προς το ακροατήριο, ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας δεν πραγματοποιείται από “ακτιβιστές”. Ίσως αυτές οι αποστολές να πάρουν κάποια θέση όπως ελπίζεις αλλά το κακό έχει ήδη γίνει. Ποιος θυμάται τώρα τους κούρδους και το Κομπάνι. Εδώ ο κόσμος χάνεται στης δραχμής τα γιασεμιά…
Ο νεοοθωμανός σουλτάνος Ερντογάν με την αμέριστη συμπαράσταση της Αμερικανίδας ΥΠΕΞ Χ Κλίντον ετοιμάζεται για διαμελισμό της Συρίας και την εξαφάνιση των Κούρδων που ζητούν μια ελεύθερη πατρίδα. Ο κατοπινός στόχος τους είναι η Κύπρος το Αιγαίο “και δε συμμαζεύεται”. Θα επιτρέψει η “πρώτη φορά κυβερνώσα Αριστερά” να συμβεί αυτό;