Για την κατοχύρωση της ελληνικής ως μοναδικής επίσημης γλώσσας

Του Νίκου Κόμπλα Ρήξη φ. 124 

Δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη πρόταση της Άννας Διαματοπούλου, μεγαλοστελέχους του εθνομηδενιστικού ΠΑΣΟΚ, από Σημίτη και μετά, για την καθιέρωση της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας της Ελλάδος (Συνέντευξη στην «Καθημερινή» 18 Νοεμβρίου, 2001), άρχισαν να εκδίδονται από τον Μάιο του 2016 τα πρώτα επίσημα έγγραφα, τουλάχιστον όσο έχουμε αντιληφθεί, της «Ελληνικής Δημοκρατίας» (με φαρδιά πλατιά εθνόσημα, λογότυπα του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, σφραγίδες, και υπογραφές) ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ.
Πρόκειται για έγγραφα του υπουργείου Εσωτερικών, που έχει παραχωρήσει, ως υπουργείο γνήσια αποικιοκρατούμενης χώρας, τη διεκπεραίωση αρμοδιοτήτων ελληνικής δημόσιας αρχής σε αλλοδαπούς υπαλλήλους του Ευρωπαϊκού Γραφείου Ασύλου (EASO), που συντάσσουν έγγραφα του ελληνικού κράτους στην αγγλική, χωρίς να υπάρχει καν μετάφραση στην ελληνική! Τα πρακτικά των συνεντεύξεων που διεξάγονται από τους «αποικιοκράτες χειριστές» αιτημάτων ασύλου των Σύρων προσφύγων στη Λέσβο στην αγγλική, με μετάφραση προς και από τις γλώσσες των αιτούντων (κυρίως από την αραβική και την κιρμαντζί κουρδική προς και από την αγγλική), με τη συνδρομή μη διαπιστευμένων διερμηνέων, αλλά και τα πρακτικά κοινοποίησης της απόφασης, καθώς και τα πρακτικά προσφυγής κατά των πρωτόδικων αποφάσεων περί παραδεκτού των αιτήσεων ασύλου, συντάσσονται με τους τύπους ελληνικού δημόσιου εγγράφου, όπως περιγράψαμε ανωτέρω, μόνο στην αγγλική γλώσσα!
Διερευνώντας τη νομιμότητα του τύπου αυτών των εγγράφων (με τη λογική σκέψη ότι είναι καραμπινάτα παράνομα, επειδή δεν συντάχθηκαν στην ελληνική), και παρά αυτό το υποτιθέμενο αυτονόητο, ότι τα έγγραφα του ελληνικού κράτους θα έπρεπε να συντάσσονται μόνο στην ελληνική, ανακαλύπτουμε με έκπληξη, αν όχι με τρόμο, ότι το «αυτονόητο» αυτό όχι μόνο δεν έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά (όπως γίνεται σε μεγάλο ποσοστό των συνταγματικών κειμένων όλων των κρατών του κόσμου), αλλά επίσης διαπιστώνουμε ότι η υποχρέωση χρήσης μόνο της ελληνικής για τη σύνταξη δημοσίων εγγράφων δεν αναφέρεται πουθενά ρητά, παρά μόνο εμμέσως συνάγεται από τις αναφορές σε έγγραφα που έχουν συνταχθεί σε «ξένη γλώσσα», σε όλη την έκταση του δημόσιου και διοικητικού δικαίου, ακόμα και στο ποινικό, διοικητικό και αστικό δίκαιο!
Έτσι, ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας στο άρθρο 454 αναφέρεται στην ανάγκη επίσημης μετάφρασης εγγράφου που έχει συνταχθεί σε ξένη γλώσσα από το Υπ. Εξωτερικών, ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας στο αρ. 237 μιλάει για την ανάγκη μετάφρασης ξένων εγγράφων και την κατ’ εξαίρεση κατάθεση εγγράφων καταθέσεων ή απολογίας σε ξένη γλώσσα, αν ο μάρτυρας ή ο κατηγορούμενος αγνοεί την ελληνική γλώσσα και δεν είναι εύκολος ο διορισμός κατάλληλου διερμηνέα, ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας μιλάει στα άρθρα 171 και 172 για την ανάγκη τα έγγραφα να συνταχθούν με τους νόμιμους τύπους (χωρίς ρητή αναφορά στη γλώσσα) και την ανάγκη τα έγγραφα που έχουν συνταχθεί σε ξένη γλώσσα να υποβάλλονται με επίσημη μετάφραση, ο Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας αναφέρει στο άρθρο 5 ότι διοικητικά έγγραφα νοούνται όσα συντάσσονται από τις δημόσιες υπηρεσίες, ενώ σε διευκρινιστική εγκύκλιο του τελευταίου Κώδικα αναφέρεται ότι «επίσημη μετάφραση δημόσιου ή ιδιωτικού εγγράφου, από την ελληνική σε ξένη γλώσσα ή αντιστρόφως, που διενεργεί η Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών, αποτελεί έγγραφο διοικητικής αρχής».
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ καμία ρητή αναφορά της υποχρέωσης τα έγγραφα του Ελληνικού δημοσίου να έχουν συνταχθεί στην ελληνική. Και επαναλαμβάνουμε: ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, ΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΓΛΩΣΣΣΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Μήπως ήρθε, εν όψει του κινδύνου πλήρους αφελληνισμού της Ελλάδος, και σε επίπεδο γλώσσας, να διεκδικηθεί η επίσημη κατοχύρωση στην επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος;
Νίκος Κόμπλας