Του Γιώργου Καραμπελιά από την Ρήξη φ. 127
Καθώς το εκκρεμές της ιστορίας μετακινείται από τη Δύση στην Ανατολή, μετέωροι στη ρωγμή των δύο κόσμων, φτάσαμε σε μια κρίση που δεν είναι απλώς οικονομική. Είναι μια κρίση καθολική: δημογραφική, γεωπολιτική, πολιτική, μεταναστευτική, πνευματική: κλωτσοσκούφι της Μέρκελ, έντρομοι μπροστά στον Ερντογάν, λοιδορούμενοι από τους Σκοπιανούς και τους Τσάμηδες.
Η Δύση, στην οποία καταφύγαμε, μας αποδέχεται μόνον ως παρίες, ενώ η ισλαμική Ανατολή μας απειλεί με υποταγή και εξαφάνιση. Έτσι, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας, χωρίς, πλέον, περιθώρια για ψεύδη και μεσοβέζικες λύσεις. Είτε θα αποδεχτούμε το ιστορικό τέλος μας, τη μεταβολή της Ελλάδας σε μία πολυφυλετική και πολυεθνική ζώνη-ταμπόν μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ένας Λίβανος των Βαλκανίων, ελεγχόμενοι ταυτόχρονα από τη φραγκική Δύση και την τουρκική Ανατολή (εξάλλου ο άξονας Βερολίνου-Τουρκίας λειτουργεί εδώ και πάνω από εκατό χρόνια), είτε, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως συλλογικό υποκείμενο, θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε σήμερα την ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα, να υπερβούμε τον καημό της ρωμιοσύνης.
Πιεσμένοι από Ανατολή και Δύση, δεν έχουμε πλέον άλλα περιθώρια ιστορικής υποχώρησης. Το πρόβλημα της συνέχειας του έθνους μας παίζεται στα ίδια τα νησιά μας, στις ίδιες τις πόλεις, στην ίδια μας την πρωτεύουσα. Η φυγή, όταν είσαι εξασθενημένος, μεταβάλλεται σε υποταγή και εν τέλει σε ιστορικό θάνατο. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια να συνεχίσουμε στον δρόμο της φυγής-υποταγής και ταυτόχρονα να συνεχίσουμε να επιβιώνουμε.
Βρισκόμαστε μπροστά στη «μητέρα των μαχών». Είτε εδώ, σήμερα και στις επόμενες δεκαετίες, θα κερδίσουμε το δικαίωμα στην επιβίωση και παράδοξα θα ολοκληρώσουμε το ανολοκλήρωτο, είτε θα μεταβληθούμε σε μια ιστορική ανάμνηση ως ανεξάρτητο έθνος.
Σε μια τέτοια στιγμή, όταν όλα τα ψέματα τελειώνουν, είναι δυνατό να επιχειρήσουμε μία ολοκληρωτική επ-ανάσταση, διότι πλέον δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, είμαστε στριμωγμένοι στον τοίχο δίνοντας μια μάχη ύπαρξης. Απορρίπτοντας τη φυγή προς τα έξω και στα κάθε ειδών ναρκωτικά, στα οποία με τόση ευκολία κατέφυγαν τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες, να αντικρίσουμε θαρραλέα το πεπρωμένο μας.
Στα επόμενα πενήντα ή εκατό χρόνια, είτε θα πάψουμε να υπάρχουμε είτε, θα ξεπεράσουμε τον καημό μας, επιτέλους ελεύθεροι και αυτεξούσιοι.
*Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέα Η υπέρβαση, Πέραν της αριστεράς και της δεξιάς, που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2016 από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.
4 ΣΧΟΛΙΑ
Η δειλία πληρώνεταιακριβά (http://www.analyst.gr/2016/10/09/xipniste-epitelous/)
Σωστη η διαπιστωση και η περιγραφή της θεσης /μοιρας μας.Προτεινετε και διεξοδο.Οχι γενικα.Συγκεκριμενα.
Ὁραματικὸ κείμενο, κείμενο πνοῆς, στ᾽ ἀλήθεια.
Φοβᾶμαι, ὅμως, ὅτι πιὰ ἐξέλιπαν / ἐκλείπουν τὰ συλλογικὰ ὑποκείμενα ποὺ εἶναι σὲ θέση ν᾽ ἀναλάβουν τὴν ἀνάταξη τῆς Χώρας. Ἐννοῶ καὶ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ.
᾽Επαναφέρω ἐδῶ ἕνα post, ἀπολύτως σχετικό, ποὺ ἀνάρτησα προχτὲς στὴν ἱστοσελίδα σας, γιὰ τὴ ῾῾Λογοκρισία ἑνὸς βιασμοῦ῾῾.
(Ζητῶ ἐκ τῶν προτέρων συγγνώμη για τὸ «σεντόνι» καὶ γιὰ τὴν ἀπαισιοδοξία,
μὰ πρέπει νὰ πατᾶμε γερὰ στὰ πόδια μας):
” Ἤ Κύπρος ἤ Λίβανος μᾶς μέλλεται!
Τὰ δημογραφικὰ στοιχεῖα εἶναι ἀπελπιστικά :
Μὲ βάση τὰ δεδομένα τῆς Στατιστικῆς Ἀρχῆς τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ θάνατοι (θάνατοι ἡμεδαπῶν, ἀναγκαστικὰ) ξεπερνοῦν τὶς 100.000 ἐτησίως, ἐνῶ οἱ γεννήσεις ἡμεδαπῶν (ποὺ μόνον αὐτὲς πρέπει νὰ ληφθοῦν ὑπ᾽ ὄψη σὲ μιὰ τέτοια, στοιχειωδῶς σοβαρή, συζήτηση) ἐτησίως εἶναι γύρω στὶς 40.000. Ἰσοφαρίζονται, ὅμως, οἱ γεννήσεις αὐτὲς ἀπὸ ἀνάλογο ἀριθμὸ οἰκονομικὰ ἐνεργῶν καὶ σὲ γόνιμη ἡλικία Ἑλλήνων ποὺ μεταναστεύουν γιὰ πάντα.
Μιλᾶμε, ἑπομένως, γιὰ 100.000 λιγώτερους Ἕλληνες ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ σὲ τούτην ἐδῶ τὴν ἐσχατιὰ τῆς Βαλκανικῆς γιὰ τὸ ἐφεξῆς διάστημα. Σὲ εἴκοσι χρόνια, θά ᾽μαστε κατὰ δύο ἑκατομμύρια (2.000.000) λιγώτεροι, τραγικὰ γερασμένοι καὶ στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία κατωτάτης διανοητικῆς – ἀλλὰ κυρίως ἠθικῆς – ὑποστάθμης .
Ταυτόχρονα, μὲ τὴν ἀνακοπὴ τῶν προσφυγικῶν ροοῶν ἀπὸ Σκόπια, Οὑγγαρία κλπ.,
ἀλλὰ καὶ τὴν ὁριστικὴ ἐπαναπροώθηση ἀπὸ τὴν Δ. Εὐρώπη καὶ τὴν μόνιμη παραμονὴ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἀνεπιθυμήτων (Ἀφγανῶν, Σομαλῶν κλπ.) μὲ βάση τὸν (ἐνεργοποιούμενο ἐκ νέου) Εὐρωπαϊκὸ Κανονισμό, γνωστὸ ὡς «Δουβλίνο ΙΙ»,
εἶναι ζήτημα 2 ἤ 3 ἑξαμήνων ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ἡ παγίωση ἐδῶ μιᾶς ριζοσπαστικῆς, νεάζουσας καὶ ἀπαιτητικῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας τῆς τάξεως κάποιων ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀτόμων.
Ἡ προβολὴ τῆς δημογραφικῆς δυναμικῆς τῆς ἐν λόγῳ μειονότητας σὲ βάθος 20ετίας (μαζὶ μὲ τοὺς ἤδη ὑπάρχοντες λαθρομετανάστες, πού, ὅμως, ὅλοι τους εἶναι πιὰ ἐφοδιασμένοι μὲ «νόμιμες» ἄδειες διαμονῆς βάσει τῶν ἐθνοκτόνων νόμων τῶν ἐτῶν 1998, 2001/2002 καὶ 2005/ 2007) μᾶς δίνει μιὰν ἀπογοητευτικὴ εἰκόνα 6.500.000 γερασμένων Ἑλλήνων καὶ κάποιων ἐκατομμυρίων ἀλλοδαπῶν, στὴν πλειοψηφία τους ριζοσπαστικοποιημένων μουσουλμάνων ἤ UÇKάδων.
[Οἱ λοιποὶ (διαφόρων Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ φυλετική τους προέλευση) δὲν πρόκειται νὰ ἐνσωματωθοῦν -σὲ ἱκανοποιητικὸ τουλάχιστον βαθμὸ- καὶ νὰ ταχθοῦν ἀποφασιστικὰ μὲ τὸ μέρος μας ἐκεῖ, στὴν ἀποφασιστικὴ καμπὴ, γύρω στὸ 2035-2040
Δὲν μποροῦν, συνεπῶς, νὰ ληφθοῦν στὰ σοβαρὰ ὑπ᾽ ὄψιν].
Μιὰ τέτοια κατάσταση εἶναι ἤ δὲν εἶναι Λίβανος ;
(Τὸ αἰσιόδοξο σενάριο εἶναι αὐτὸ τῆς Κύπρου,
ὅπου ὕστερα ἀπὸ σερνάμενες ἐθνοτικὲς συγκρούσεις,
ἐπέρχεται ἐδαφικὸς -εἰδικὰ- ἀκρωτηριασμός,
τὸ δὲ ἐναπομένον μόρφωμα σοβαρεύεται, «τσιμεντώνεται» κι ἀνασυγκροτεῖται.)
Καὶ μιλᾶμε ὅτι αὐτό,
ἡ ταχύτατη δηλ. ἀνατροπὴ τῶν δημογραφικῶν δεδομένων,
τὴν ὁποίαν διαχειρίζεται ὁ θλιβερὸς Μουζάλας,
ἔχει βραχυπρόθεσμο χρονικὸ ὁρίζοντα, δύο ἤ τριῶν, ἄντε πέντε, ἑξαμήνων,
πολὺ πρὶν ἀπ᾽ τὴν ὅποια ἑπόμενη ἐκλογικὴ ἔκφραση τοῦ δύσμοιρου λαοῦ (Εὐρωεκλογὲς Μάιο τοῦ ᾽19).
Εἶναι δὲ παντελῶς ἀσύνδετη μὲ τὴν εὐρωπαϊκὴ προοπτικὴ τῆς Τουρκίας (εἰδικὰ μετὰ τὴν 15.7.2016 …)
ἤ τὴν ἔκβαση τοῦ πολέμου στὴν Συρία,
διότι αὐτοὶ οἱ λαθρομετανάστες, ὅπως κι οἱ ἀπὸ χρόνια «νόμιμοι», ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ.
Ἄς μὴν ἐλπίζουμε, λοιπόν, σὲ ἀπὸ μηχανῆς θεό, ποὺ θὰ εἶναι
(κατὰ φθίνουσα σειρὰ σοβαρότητας τῶν σχετικῶν ἀναλύσεων) :
* οἱ «εὐρύτερες γεωπολιτικὲς ἐξελίξεις»,
* ἡ «συνειδητοποίηση / πατριωτικὴ ἀναδίπλωση τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης»,
* ἡ «ἀνάδυση ἑνὸς πολυ-πολικοῦ κόσμου»,
* ἡ «δημιουργία ἑνὸς πατριωτικοῦ ἐναλλακτικοῦ πολιτικοῦ πόλου» στὴν Ἑλλάδα
(μ᾽ ὅλο τὸ σεβασμὸ στὸ ἔντιμο καὶ ἰδεολογικὰ συνεκτικὸ πολιτικὸ ἐγχείρημα τοῦ «ΑΡΔΗΝ»),
* ἡ «ἐκ τῶν ἔνδον διάβρωση τῆς Τουρκίας»,
* ὁ «Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος»,
* ἡ «Ἀριστερὴ Εὐρώπη»,
* ἡ πτώση τῆς Κυβέρνησης ΣΑΝΕΛ,
* οἱ ἐκλογὲς ἤ, τέλος,
* οἱ ἀγυρτεῖες τῶν προφητειῶν γιὰ τὴν ἀνάκτηση τῆς Κωνσταντινουπόλεως κι ἄλλα τέτοια φαιδρά, ἀπότοκα ἑνὸς ἐκφυλισμένου λαοῦ ὁ ὁποῖος «χάνει τὸ μυαλό του» ὅπως ἔλεγε ὁ Παναγιώτης Κονδύλης, «ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ χρειάζεται περισσότερο».
[Ἐδῶ θὰ προσέθετα καὶ τὶς ἀγυρτεῖες τοῦ Σώρρα, τὶς ὁποῖες σωστὰ στηλιτεύετε…]
Οἱ εὐρύτερες, ἐκτὸς ἡμῶν, ἀνακατατάξεις προϋποθέτουν μακροπρόθεσμη κλίμακα χρόνου
– ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΑ
[γιὰ νὰ μὴ μιλήσω γιὰ τὸ πόσο μακρόσυρτη κι ἐπίπονη
(καρπὸς «τιτάνιας προσπάθειας», ὅπως ὀρθὰ ἐκτιμᾶ τὸ «ΑΡΔΗΝ»)
θά ᾽ταν μιὰ προσπάθεια γι᾽ ἀνάταξη τῆς Χώρας, προερχόμενη ἀπὸ μᾶς τοὺς ἴδιους,
ὡς ἀκαδημαϊκό, βέβαια, σενάριο ἤ ἀνέκδοτο αὐτό …]
Θά ᾽θελα, λοιπόν, νά ᾽μαι αἰσιόδοξος,
μὰ κι αὐτὸ προϋποθέτει ἕνα minimum ρεαλισμοῦ,
ἕνα στοιχειῶδες ἐμπειρικὸ ὑπόβαθρο, ἀπ᾽ ὅπου νὰ πιαστοῦμε.
Ἀντιθέτως, ἐδῶ, ἐν ἔτει 2016 μ.Χ., ἔχουν ἤδη συντρέξει ὅλες οἱ προϋποθέσεις, ὥστε μὲ μιὰν ἀδήριτη αἰτιότητα νὰ μποροῦμε νὰ προσδιορίσουμε τὴν ἐπέλευση τοῦ ἱστορικοῦ τέλους τοῦ ἑλληνισμοῦ γύρω στὸ 2060, ἴσως καὶ μὲ ὅρους Κοπτικῆς μειονότητας στὴν Αἴγυπτο …”
με τη νεα δεξια του φαηλου θα μπορουσε να υπαρξει συνεργασια?
δεν βλεπω κατι πιο σοβαρο….