O Γιώργος Καραμπελιάς συνομίλησε την Τετάρτη 24 Ιανουαρίου με τον ομότιμο καθηγητή Πανεπιστημίου και συγγραφέα Γιώργο Κοντογιώργη με θέμα: «Η ελληνική ιστοριογραφία από τον Φαλμεράυερ στον Χομπσμπάουμ«.
Το video παρουσιάζει μία πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση. Τον κ. Καραμπελιά εκτιμώ βαθύτατα για δύο λόγους: πρώτον, διότι για πάνω από μισό αιώνα αγωνίζεται για αυτό που πιστεύει και δεύτερον διότι είναι διανοούμενος in a non academic way. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για μένα. Δεν μπορώ όμως να το αναλύσω στα πλαίσια ενός σχολίου. Συμφωνώ με πολλά από τα σχετικά επιχειρήματα γύρω από την Ιστοριογραφία. Έχω όμως και κάποιες διαφωνίες, όταν εξιδανικεύονται μερικοί παράγοντες, όπως ο Ελληνικός λαός και η συμπεριφορά του σε μεγάλες ιστορικές περιόδους. Επίσης διαφωνώ με την δαιμονοποίηση των „προστάτιδων Δυνάμεων“. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το νεαρό Ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε κυρίως από τους Βρετανούς στα πλαίσια αμοιβαίου μεταξύ των δύο χωρών οφέλους και ακολούθως οικοδομήθηκε με τον ίδιο τρόπο που οικοδομούνται και τα κράτη στην Ευρώπη. Ο Ελληνικός λαός δεν είχε άλλη πρόταση πολιτικού ή άλλου βίου, αλλά και να είχε δεν μπορούσε να την επιβάλει. Και δεν έδειξε δημοκρατικότητα, αφού μόνο τον 20ό αιώνα ανέχθηκε ή στήριξε με σθένος 8 – 10 πραξικοπήματα. Δεν ανήκω στους εθνομηδενιστές ούτε σε εκείνους που υποστηρίζουν, ότι οι Ευρωπαίοι έχουν δίκιο σε όλα. Όμως για να πω ένα παράδειγμα: στην Βρετανία η ελεύθερη διατύπωση απόψεων προστατεύεται θεσμικά από την εποχή που κατέστησε την λογοκρισία έγκλημα εσχάτης προδοσίας ο Henry VIII γύρω στα 1535. Στην Ελλάδα του 2017 στα περισσότερα μπλόγκς δεν δημοσιεύουν την αντίθετη άποψη. Αν και συχνά έχουν δίκιο, αν λάβει κάποιος υπόψη του τις προθέσεις των σχολιαστών ή το επίπεδο των σχολίων. Όσο για τον Eric Hobsbawm έπρεπε – παράλληλα με τις απόψεις του – να τονίζετε περισσότερο, ότι υπήρξε μέχρι τέλους της ζωής του σταλινικός κομμουνιστής.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Το video παρουσιάζει μία πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση. Τον κ. Καραμπελιά εκτιμώ βαθύτατα για δύο λόγους: πρώτον, διότι για πάνω από μισό αιώνα αγωνίζεται για αυτό που πιστεύει και δεύτερον διότι είναι διανοούμενος in a non academic way. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για μένα. Δεν μπορώ όμως να το αναλύσω στα πλαίσια ενός σχολίου. Συμφωνώ με πολλά από τα σχετικά επιχειρήματα γύρω από την Ιστοριογραφία. Έχω όμως και κάποιες διαφωνίες, όταν εξιδανικεύονται μερικοί παράγοντες, όπως ο Ελληνικός λαός και η συμπεριφορά του σε μεγάλες ιστορικές περιόδους. Επίσης διαφωνώ με την δαιμονοποίηση των „προστάτιδων Δυνάμεων“. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το νεαρό Ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε κυρίως από τους Βρετανούς στα πλαίσια αμοιβαίου μεταξύ των δύο χωρών οφέλους και ακολούθως οικοδομήθηκε με τον ίδιο τρόπο που οικοδομούνται και τα κράτη στην Ευρώπη. Ο Ελληνικός λαός δεν είχε άλλη πρόταση πολιτικού ή άλλου βίου, αλλά και να είχε δεν μπορούσε να την επιβάλει. Και δεν έδειξε δημοκρατικότητα, αφού μόνο τον 20ό αιώνα ανέχθηκε ή στήριξε με σθένος 8 – 10 πραξικοπήματα. Δεν ανήκω στους εθνομηδενιστές ούτε σε εκείνους που υποστηρίζουν, ότι οι Ευρωπαίοι έχουν δίκιο σε όλα. Όμως για να πω ένα παράδειγμα: στην Βρετανία η ελεύθερη διατύπωση απόψεων προστατεύεται θεσμικά από την εποχή που κατέστησε την λογοκρισία έγκλημα εσχάτης προδοσίας ο Henry VIII γύρω στα 1535. Στην Ελλάδα του 2017 στα περισσότερα μπλόγκς δεν δημοσιεύουν την αντίθετη άποψη. Αν και συχνά έχουν δίκιο, αν λάβει κάποιος υπόψη του τις προθέσεις των σχολιαστών ή το επίπεδο των σχολίων. Όσο για τον Eric Hobsbawm έπρεπε – παράλληλα με τις απόψεις του – να τονίζετε περισσότερο, ότι υπήρξε μέχρι τέλους της ζωής του σταλινικός κομμουνιστής.