987
Το Άρδην οργάνωσε την Δευτέρα 19 Μαρτίου στις 19.00 συζήτηση με θέμα:
«Ελλάδα και Νεοθωμανισμός: Αντίσταση ή Υποταγή»
Μίλησαν:
Γιώργος Καραμπελιάς, επικεφαλής Άρδην
Σάββας Καλεντερίδης, γεωπολιτικός αναλυτής
Άγγελος Συρίγος, αναπληρωτής καθ. Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Παν.
Συντονιστής: Δημήτρης Δημόπουλος, Κίνημα Άρδην
Στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής», Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα, Αθήνα
4 ΣΧΟΛΙΑ
Επιτρέπεται να “κατεβάσουμε” το βίντεο αυτό στον ηλεκτρ. υπολογιστή μας; Και αν ναι πώς; Ευχαριστώ!
Σχετικά μ’ αυτά που λέει ο κ. Καραμπελιάς κι εδώ και αλλού, μού φαίνεται πως η κατάσταση της κοινωνίας μας θυμίζει την κατάσταση στις δεκαετίες πριν την Άλωση, όπως μπορούμε να ανιχνεύσουμε αυτήν την τελευταία από τις όποιες πηγές. Δηλαδή ιστορικός κορεσμός, έλλειψη οράματος, μαζική εγκατάλειψη του πολιτισμικού μας δρόμου (τότε ήταν εξισλαμισμοί και εκλατινισμοί, τώρα είναι η φυγή των νέων στη Δύση). Και μια νοοτροπία όσων μένουν του τύπου “δεν κάνουμε τίποτα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, τα βλέπουμε να έρχονται τα χειρότερα, αλλά ας συνεχίσουμε να ζούμε την άρνηση, ας δούμε πώς θα το καθυστερήσουμε, μήπως απολαύσουμε λίγο ακόμα την πλαστή μας ευμάρεια (δηλαδή το survivor και το power of love), μήπως – ποιος ξέρει – τα καθυστερήσουμε αρκετά ώστε να έρθει η ώρα μας να φύγουμε απ’ αυτόν τον κόσμο, ε και μετά γαία πυρί μειχθήτω”. Ομολογώ ότι τις προάλλες συνέλαβα τον εαυτό μου να σκέφτομαι τι γίνεται σε περίπτωση επιστράτευσης, αν θα κληθώ κι εγώ (είμαι γεννημένος δεκαετία ’70). Δηλαδή δε βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω απ’ όλους τους άλλους που ενστικτωδώς το πρώτο μέλημα είναι να μην ξεβολευτούμε.
Άλλοι πάλι ξεγελάνε τον εαυτό τους με την ψευδαίσθηση ότι κάποιος τελευταία στιγμή θα μας σώσει. Ανάλογα με ποιον θα μιλήσεις, μπορεί να είναι η διεθνής νομιμότητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Δυτικοί, ο Πούτιν, ο Θεός, οι… Κινέζοι κλπ. Φοβάμαι ότι κι αυτό προσπάθεια να μην ξεβολευτούμε είναι, να μη δούμε την πραγματικότητα ως έχει – γιατί εάν τη δούμε τότε θα πρέπει να ξεβολευτούμε…
Η αλήθεια είναι ότι κι αυτό το ρημάδι το ερώτημα “και τι να κάνω/κάνουμε” δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Εσείς τουλάχιστον προσπαθείτε να μας μορφώσετε με τις εκδηλώσεις σας και τα βιβλία σας. Προφανώς από εκεί πρέπει να ξεκινήσει κανείς, οπότε δεν έχω παράπονο.
Σχετικά με αυτό που είπε ο κ. Καλεντερίδης ότι η Τουρκία προσπαθεί να βάλει τον παράγοντα της ισχύος στην περιοχή επειδή βρίσκεται εν αδίκω με βάση το διεθνές δίκαιο, νομίζω θα πρέπει να δεχτούμε ότι οι διεθνείς σχέσεις πάντα ήταν και πάντα θα είναι ακριβώς σχέσεις ισχύος. Δεν κάνει τίποτα πρωτότυπο εν προκειμένω η Τουρκία, και φοβάμαι ότι δεν βλέπω πώς θα αποτύχει σ’ αυτή την προσπάθεια, παρά μόνο υπό το βάρος κάποιου ισχυρότερου. Πασχίζω να σκεφτώ μία περίπτωση που κάποιος αδύναμος (στρατιωτικά, διπλωματικά, οικονομικά) επικράτησε επί κάποιου ισχυρού επειδή είχε με το μέρος του το διεθνές δίκαιο και δεν διακρίνω καμία. Αν υπάρχει, θα χαρώ να την μάθω.
Αυτή η ιστορία με το survivor θυμίζει ιδεοληψίες των παλιών μαρξιστών που έβλεπαν παντού ενόχους εκτός από το κόμμα που θα συνδράμει στην αναμόρφωση της κοινωνίας και την πολιτιστική της ανάταξη και τον έλεγχο.
Είναι ενδεικτικές οι αντιπαραθέσεις με τον Κ. Καστοριάδη, τον Κ. Αξελό και άλλους.
Δεν προσάπτω δόλο στους μαρξιστές (εξαιρώ τους καιροσκόπους που πουλάνε μαρξισμό για να κάνουν καριέρα) αλλά εμμονή.
Είναι το μόνο “μειον” του κ. Καραμπελιά (χωρίς να τον κατηγοριοποιώ, προς Θεού) και κάποιων άλλων σχολιαστών.
Εκτός του ότι αυτή η προσέγγιση προσβάλλει βάναυσα τον άνθρωπο, επί της ουσίας του υπαγορεύει τι να παρακολουθεί στην τηλεόρασή του, και τον “αποτιμά” ως προς αυτό, δίχως καν να του δίνει το δικαίωμα να αποτυπώσει τον ψυχισμό του.
Ενώ -εμμέσως και ακουσίως- το σύστημα, οι δομές απενοχοποιούνται εξαιτίας ενός λαού που …βλέπει survivor, οπότε είναι “ευτελής”.
Αυτό το ολέθριο λάθος διαπράττει διαχρονικά η διανόηση (η καλοπροαίρετη εννοώ όχι η κρατικοδίαιτη ελιτίστικη), πότε με τον μαζικό αθλητισμό, πότε με την μουσική, την τηλεόραση ή ό, τι άλλο, εμπίπτει σε μηδενιστικές αντιλήψεις που ακυρώνουν το αξιόλογο πρόταγμά του.
Εξηγούμαι: Ο Νικόλαος Γ. Πολίτης, εισηγητής της λαογραφικής επιστήμης, απάντησε στον Φαλμεράγιερ για τις ανιστορικές του τοποθετήσεις αξιοποιώντας τις απλές καθημερινές αφηγήσεις ανθρώπων από κάθε τόπο της ελληνικής ταυτότητας -και στο μέτρο του δυνατού-.
Αφηγήσεις που η διανόηση θα μπορούσε να θεωρήσει …σαχλές και απλώς να τις απαξιώσει επειδή έκαναν λόγο για αερικά, για ό, τι άλλο.
Το “χ” survivor (που ειρήσθω εν παρόδω πόρρω απέχει από αυτό που νομίζουν μερικοί και ουδόλως σχετίζεται με ριάλιτι κακιάς κοπής) δεν παραπέμπει σε κάποια οργουελική κοινωνία, ή σε ένα καταναλωτισμό όπως προκρίνεται.
Διαμορφώνει εκείνο το πεδίο όπου παρά τις αντιξοότητες ο άνθρωπος βγαίνει από το καβούκι του και αγωνίζεται, προσπαθεί, δεν συμβιβάζεται με την μιζέρια, την υπερβαίνει.
Δεν θα περίμενα από έναν χώρο που εκτιμάω όσο τίποτα στον σαχλόκοσμο της πολιτικής, να απαξιώνει τόσο πολύ την κοινωνία.
Να θεωρεί ότι αυτοί που βλέπουν survivor είναι χαμηλής υποστάθμης.
Να τα πουν διάφοροι τράγκες, βελόπουλοι και λοιποί φωνακλάδες που επικαλούνται το θυμικό, ναι, εσείς είστε καλύτεροι και πιο υποψιασμένοι.
Επομένως
Είναι λάθος!
Μην απορείτε γιατί ο λαός είναι “μαραζιάρης”.
Είναι απλώς ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ!
Λοιδωρημένος, απαξιωμένος, χειραγωγημένος, ψηφίζουν γι’ αυτόν οι γκρούεζες των κομμάτων.
Και οι άξιοι που έχουν κάτι να πουν, λειτουργούν με εμμονές και δεν θέλουν να δουν κατάματα την αλήθεια.
Δεν μπορεί ένα αθλητικό πρόγραμμα επιβίωσης να έχει τόση απήχηση επειδή ο λαός είναι …σούργελο.
Από αυτό το πρόγραμμα πέρυσι, κάποιοι ψήφισαν αξιοκρατικά τον καλύτερο αθλητή και άνθρωπο, απομόνωσαν την λογική της κλίκας, βγήκαν στην εξοχή να αθληθούν, πίστεψαν ότι …μπορούν!
Μην υποτιμάτε λοιπόν τον κόσμο και μην μένετε στις ατάκες και στις φαινομενικές εξηγήσεις.
Ειδικά εσείς.
Επί του θέματος, την πιο ωραία απάντηση είχε δώσει ο διακεκριμένος καθηγητής πολιτικής επιστήμης (που πραγματικά ακόμα και τώρα διαπρέπει στο εξωτερικό, αφήστε την Ελλάδα) Γιώργος Κοντογιώργης στην Μαργ. Πουρνάρα, σε συνάντηση στον Ιανό.
Η απάντηση περίπου είχε ως εξής (όταν με τον ίδιο υποτιμητικό τρόπο αναφέρθηκε η προσήλωση του κόσμου στο survivor): ”Το θέμα δεν είναι τι προγράμματα παρακολουθεί ο κόσμος στα σπίτια τους, αλλά πως λειτουργεί το πολιτικό σύστημα και ποια θέση, τι ρόλος επιφυλάσσεται στον καθένα για να έχει αποφασιστική αρμοδιότητα ως πολίτης και όχι ως υπήκοος”.
Μην τα ρίχνουμε όλα τα βέλη λοιπόν στην ψυχαγωγία, και ειδικά σε μια εκδοχή που οπωσδήποτε είναι καλύτερη ποιοτικά από τα κλειστά κυκλώματα του “επαγγελματικού” αθλητισμού (παράγκες κλπ) και ωθεί κόσμο όλων των ηλικιών και κάθε φυσικής κατάστασης ή υγείας να ασκηθεί και να τολμήσει να σκεφτεί πέρα από τον εγκλεισμό που μας έχουν επιβάλλει.
Πνευματικό, σωματικό, διανοητικό, οικονομικό,υλικό και πάει λέγοντας…
Σας ευχαριστώ.
ΥΓ
Για τα τουρκοπρογράμματα δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει και να συγκατανεύσει με τον κύριο Καραμπελιά.
Το ζητούμενο δεν είναι πάντοτε η ποιότητα αυτών των προγραμμάτων, που ποικίλει από τα ευτελή (βλ. power of love) μέχρι τα αξιόλογα έστω παραγωγής άλλων χωρών (βλ. Anne), αλλά εδράζεται στην βάση του ‘ποιος’ τα παράγει.
Η νίκη δεν διέρχεται από τον αποκλεισμό, αλλά από την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, της ελληνικής πνευματικής και διανοητικής παραγωγής που θα κατακρημνίσει φτηνές εισαγωγές και μάλιστα με όρους προπαγάνδας, στο μέτρο που προβάλλονται απλώς με υπότιτλους και με την τουρκική γλώσσα.
Ήταν μια κρίσιμη συμπλήρωση αυτό το υστερόγραφο και γι’ αυτό έκανα αυτή την απαραίτητη επισήμανση πάνω στο θέμα.