1,K 
του Νικολάου Π. Παππά, Πολιτικού Επιστήμονος
Διαβάζω διάφορα στο διαδίκτυο και έχω αντιληφθεί ότι η ηττοπάθεια είναι ριζωμένη μέσα μας σε πάρα πολλά πράγματα. Όλα αυτά γίνονται στη βάση της ιδεολογικοποίησης της ψευτολογικής της «πολιτικής του εφικτού». Είναι μια πολύ σωστή λογική (στη θεωρία), η οποία, όμως, στη χώρα μας έχει χρησιμοποιηθεί αντίθετα απ’ ότι θα έπρεπε.
Πλέον, η «πολιτική του εφικτού» χρησιμοποιείται για να δικαιολογηθούν οι κοινωνικο-πολιτικές μας ήττες. Όταν δεν είναι εφικτό να κερδίσουμε κάτι που θέλουμε, άρα, επειδή μας το προστάζει η «λογική», πρέπει να δεχτούμε την ήττα.
Δεν είναι όμως έτσι. Ας σταματήσουμε λοιπόν να δικαιολογούμε την αδυναμία μας να κάνουμε εξωτερική ή οικονομική πολιτική και ας αποδεχτούμε ότι έχουμε παραιτηθεί. Και να μην κατηγορούμε όσους δεν δέχονται την ήττα.
Έτσι λειτούργησε και το δόγμα του σοκ. Για να μην σου κόψουν 300 ευρώ απ’ τον μισθό, δέξου αδιαμαρτύρητα τα 100 λιγότερα. Για να μην λένε οι άλλοι τους Σκοπιανούς «Μακεδόνες», δέξου αδιαμαρτύρητα ονειροπόλε το «Βόρεια Μακεδονία».
Έτσι, καμία κοινωνία δεν πήγε μπροστά. Οπότε όσοι δέχεστε την υποταγή και τη λογική ότι έτσι λειτουργεί ο διεθνής παράγοντας (ή οι αγορές), απλά παραδεχτείτε ότι θεωρείτε τη χώρα σας αποικία. Κι αφήστε όσους αγωνίζονται για κάτι άλλο ήσυχους. Οι ταμπέλες μόνο την αδυναμία και την υποταγή σας δείχνουν.
Η πολιτική του εφικτού είναι να πηγαίνεις μπροστά βήμα βήμα. Θες να πας απ’ το μηδέν στο δέκα και βάζεις πρώτα στόχο το δύο ή το τρία, όχι το μείον ένα, γιατί τότε απλώς έχεις πρόβλημα!
4 ΣΧΟΛΙΑ
Ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τη Μέρκελ και του Αμερικάνους για τη Μακεδονία, αφού αυτοί μας πληρώνουν μισθούληδες, συνταξούλες και επιδοματάκια.
Είμαστε το 67% που βγάζει όλες τις κυβερνήσεις.
Και αυτά κερδήθηκαν με αγώνες.
Πολύ σωστή η παρατήρηση. Στην ίδια “λογική του εφικτού” υπάγεται και το δόγμα του “δεν διεκδικούμε τίποτα” στην αμυντική κι εξωτερική πολιτική. Επειδή δηλ. είναι “ανέφικτο” να απελευθερώσουμε την Κατεχόμενη Κύπρο ή την Β. Ήπειρο ή ακόμα-ακόμα την Σμύρνη, την Πόλη κλπ. Αν ήταν έτσι όμως ο Μεταξάς έπρεπε να είχε πει ναι αντί όχι. Διότι όταν δεν διεκδικείς τίποτε τότε παραχωρείς κάτι εξαιρετικά κεφαλαιώδες στον αντίπαλο…. Την πρωτοβουλία των κινήσεων δηλ. που, πως και πότε θα κτυπήσει… Άρα δεν μπορείς να μην παραχωρείς όταν δεν διεκδικείς…. Βλ. και Κονδύλη “Θεωρία του Πολέμου”
Κοιτάξτε πως επιχειρούν να ξεφτιλίσουν και τους τελευταίοιυς θύλακες άμυνας:
http://www.kathimerini.gr/1007995/article/epikairothta/ellada/m-kwstarakos-varia-politikh-pra3h-h-katarghsh-diakritikwn-apo-tis-stoles-twn-enoplwn-dynamewn
” Ένας γέροντας κάποτε έκοψε ξύλα και μεταφέροντάς τα βάδιζε πολύ δρόμο. Λόγω δε της κούρασης του δρόμου, καθώς εναπόθεσε το φορτίο, επικαλέστηκε τον Θάνατο. Στον Θάνατο δε που εμφανίστηκε και τον ρώτησε, για ποιά αιτία τον κάλεσε, ο γέροντας είπε: “Για να σηκώσεις το φορτίο”.
(από τους μύθους του Αισώπου)
Έτσι κι εδώ:
Ο μύθος δηλοί,
ότι μετά τις εμπεριστατωμένες αναλύσεις και τον καταγγελτικό λόγο,
μόλις αναφάνηκαν οι ευκαιρίες για ολομέτωπες ρήξεις,
πρυτάνευσε η άτιμη η “λογική του εφικτού”
(“Δεν εννοούσα, Χάρε, ακριβώς αυτό που έλεγα” …).
Κουράστηκε πια ο κοσμάκης από δαύτα.
Γιατί υπάρχει κι ο άλλος εκείνος αισώπειος μύθος,
με τον ψεύτη βοσκό …