από το Άρδην τ. 12, Φεβρουάριος-Μάρτιος 1998
Όποια πέτρα και αν σηκώσει κανείς στη Θράκη θα συναντήσει τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου. Σε κάθε προσπάθεια οικονοµικής εκπαιδευτικής και πολιτιστικής ανόρθωσης της περιοχής είναι παρών, αυτός και η Μηχανική, η εταιρεία του. Είναι ο άνθρωπος που ενίσχυσε όλες τις προσπάθειες για την εκπαίδευση των νέων Πομάκων και των Ῥωμά, που βοήθησε στην έκδοση του πρώτου λεξικού και της γραµματικής των Ποµάκων, καθώς και του πρώτου αλφαβητάριου στην ποµακική. Πέρυσι, όταν οι πλημμύρες είχαν αποκόψει τις επικοινωνίες, έστειλε τις µπουλντόζες να ανοίξουν τους δρόµους στον ορεινό όγκο. Είναι ο άνθρωπος που έχει υποστηρίξει το ΠΑΚΕΘΡΑ, το Ταμιείον Θράκης, τη Θρακική Ἐταιρεία, όταν το κράτος καθηύδε στον ύπνο του… αδίκου. Ἡ δράση του δεν περιορίζεται στη Θράκη αλλά αγγίζει ὁλους τοὺς τοµείς της εθνικής ζωής. (Είναι γνωστή για παράδειγµα η αγορά του πίνακα του Γκρέκο για την “Εθνική Πινακοθήκη” µε την τεράστια οικονομική του συµβολή). Παρόλο, λοιπόν, που έχουµε διαφορετική προέλευση και πορεία, παρόλο που ίσως αντιµετωπίζαµε, αυτός το “Άρδην” –με τις αριστερές του καταβολές και απόψεις– και εµείς τον “επιχειρημµατία”, µε δυσπιστία το κοινό και πιστεύουμε ειλικρινές ενδιαφέρον για τη Θράκη και για τα “εθνικά προβλήματα” στο σύνολό τους επέτρεψε να έχουµε µια σύγκλιση σε θεµελιώδῃ ζητήµατα της σημερινής πραγµατικότῃτας Και πάντως σε βασικά ζητήµατα που αφορούν τη Θράκη. Και στο Κάτω -κάτω ο Εμφιετζόγλου δεν σπαταλάει χρήματά στα σκυλάδικα αλλά αντιπροσωπέυει µια χαρακτπριστική φιγούρα αυτού που θα μπορούσαμε να ονοµάσουµε “εθνική αστική τάξπ” στην Ἑλλάδα και η οποία είναι τόσο σπάνια µεσα σε µια χορεία εισαγωγέων, παρασίτων, και οπαδών της αρπαχτής.
Σε εκτεταμένη συζήτηση µαζί του, µε την ευκαιρία του αφιερώµατος αναφερθήκαµε ιδιαιτέρα στα ακόλουθα:
1. Στην ανάγκη ολοκλήρωσης της Ἐγνατίας προς την κατεύθυνση του παραευξείπου οδικού άξονα που, αφού διασχίζει τα Βαλκάγια, καταλήγει στην Ἁγία Πετρούπολη που τη θεωρεί ως το βασικό όπλο που θα αλλάξει τη μοίρα της Θράκης. Όπως τόνισε: «Η Ἐγνατία Οδός δεν µπορεί να καταλήγει στην Κων/πουλπ αλλά να κατευθύνεται από την Ἀλεξανδρούπολη στο φυσικό χώρο που σήµερα µπορεί να ενδιαφέρει τον ελληνισμό, τα Βαλκάνια και την πρώην Σοβιετική Ένωσπ. Στόχος είναι µια Ἑλλάδα εξωστρεφής και όχι µίζερη και σε αυτή την κατεύθυνση η Θράκη µπορεί να αποτελέσει τπν πραγματική πλατφόρμα για έναν τέτοιο προσανατολισμµό…»
«Μόνο εάν πραγµατοποιηθεί µια τέτοια εξωστρεφής πολιτική θα μπορέσει η Θράκη να ξεπεράσει τα προβλήματα της υπανάπτυξης, να προσελκύσει επενδύσεις και να απαντήσει στο δημογραφικό της πρόβλημα». Και βέβαια ο ίδιος κάνει πράξη αυτόν τον προσανατολισµό µε τη στροφή των δραστηριοτήτων του στη Βουλγαρία, την Ουκρανία τη Νότια Ῥωσία, κλΠ. Σε αντίθεσῃ µε πολλούς άλλους που περιμένουν το κράτος να κάνει το πρώτο βήμα, γιατί δεν είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν τα λεφτουδάκια τους, έχει κατανοήσει πως το ελληνικό κράτος πάντοτε ακολουθεί και ότι δεν είναι αυτό που θα πάρει τις πρωτοβουλίες.
4. Σε σχέσι µε την Ιδιαίτερη δραστηριότητα Και ενασχόλησή του µε τους Ποµάκους: «ΟΙ Πομάκοι είναι ένας αρχαίος και περήφανος λαός -ίσως από τους αρχαιότερους κατοίκους ολόκληρης της ελληνικής χερσονήσου- και η εγκατάλειψή τους από την ελληνική πολιτεία ήταν σκανδαλώδης και εγκληματική. Ἡ προσπάθειά µου στρέφεται στο να αναδεικτεί η ταυτότητα Καὶ η αυτοσυνείδηση αυτής της µειονότητας, έτσι ώστε αφ’ ενός να πάψει να χρπσιµοποιείται από το τουρκικό κράτος για τα σχέδιά του, αφ’ ετέρου να πάψει να βρίσκεται στο περιθώριο της ελληνικής οικονομικής και πολιτιστικής ζωής».
3. Το ίδιο ισχύει και µε τους Ῥωμά. «ΟΙ μουσουλµάνοι τσιγγάνοι της Κοµοτηνής βίωναν ένα διπλό αποκλεισμό τόσο από το Ελληνικό κράτος όσο και από το τουρκικό προξενείο που τους θεωρούσε κατώτερους και απόβλητους. Ἡ προσπάθειά µας στρέφεται στο να αποκτήσουν και αυτοί υπερηφάνεια για την ταυτότητά τους και τῃ γλώσσα τους και να πάψουν να εξαρτώνται από ξένες προπαγάνδες και ταυτότητες». Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι από τη στιγµή και πέρα που άρχισε να υπάρχει ένα ενδιαφέρον για τους μουσουλμάνους ρωμά της Θράκης, η τουρκική προπαγάνδα µε τη σειρά της προσπαθεί να δείξει ένα άλλο πρόσωπο και άρχισε να χτίζει τζαμιά µέσα στους συνοικισμούς τους -όπως γίνεται στην Καλκάτζα- Και να προσπαθεί να κρύψει τον ρατσισμό των τουρκογενών απέναντι στους τσιγγάνους.
4. Τέλος αναφερθήκαµε στην εὖθύνη που πρέπει να διακρίνει τον καθένα απέναντι στην απειλή συρρίκνωσης του ελληνισμού. Όταν του θέσαµε το ερώτημα: «τι κερδίζει ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου από την ενασχόλησή του µε τη Θράκη και τα εθνικά θέµατα», ένα ερώτημα που τίθεται συχνά µια και σήµερα όλοι έχουν συνῃθίσει να βλέπουν µε δυσπιστία κάθε ενασχόληση µε αυτά τα ζητήµατα, όταν μάλιστα καταβάλλεται Και σηµαντικό οικονομικό τίμημα, ο Κ. Ἐμφιετζόγλου µας απάντησε: «τπν πεποίθηση ότι έχω κάνει το χρέος µου ως Έλληνας, αυτό που θα έπρεπε να κάνει ο καθένας. Και βέβαια έναν ελάχιστο φόρο τιµής στην Καππαδοκία, την πατρίδα µου».
