του Λάζαρου Α. Μαύρου
ΑΙΩΝΙΩΣ αμετάβλητος κανόνας στην ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητας από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, διατυπώθηκε επιγραμματικά με την σαφέστερη και την πιο κυνική καταγραφή τής αληθέστερης διαχρονικά πραγματικότητας, στην αειθαλούς αξίας Ξυγγραφή του Θουκυδίδη, του 5ου π.Χρ. αιώνα, όπου, στον «Μηλίων Διάλογο» (Ε-89) λέει ότι: «Οι ισχυροί επιβάλλουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύνατοι υποχωρούν όσο τους επιβάλλει η αδυναμία τους» («δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν»).
– Βαθύτερος πυρήνας και κεντρική έννοια, το ζεύγος: Ισχυρός έναντι Ανίσχυρου, Δυνατός σε βάρος Αδυνάτου.
– Λέξη κλειδί, λοιπόν, η Δύναμη, η Ισχύς.
Και συμπληρώνει στον ίδιο κανόνα ο Θουκυδίδης ότι, «κατά τη συζήτηση των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει όπου ίση υπάρχει ισχύς»: Ισοζύγιο δυνάμεων, δηλαδή. Ανέκαθεν πασίγνωστο, ιδίως στις σχέσεις μεταξύ κρατών.
Αυτός ακριβώς ο αδυσώπητος κανόνας ορίζει ως πρώτιστο καθήκον στον ανίσχυρο, να φροντίζει διαρκώς για την δική του ενδυνάμωση. Ούτως ώστε να περιορίζει τις δυνατότητες του ισχυρότερου να επιβάλλει την δική του θέληση. Απ’ εδώ τέχθηκε πρωτογενώς η έννοια και η επιδίωξη εξασφάλισης τής Αποτρεπτικής Ισχύος κάθε κράτους:
– Να γινόμαστε δηλαδή τόσο δυνατοί, ούτως ώστε τουλάχιστον η δική μας ισχύς να πείθει τον κάθε ισχυρότερο που μας επιβουλεύεται και μας απειλεί πως δεν μπορεί νάναι βέβαιος ότι θα νικήσει εάν διακινδυνεύσει να μας επιτεθεί.
– Και τούτο ονομάστηκε Αποτροπή. Επειδή είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος για να αποτρέπει, να παρεμποδίζει, ν’ απομακρύνει την εχθρική επίθεση. Δηλαδή: Να αποτρέπει τον πόλεμο.
– Αξίζει κι η υπενθύμιση ότι, δέκα περίπου αιώνες μετά από τον Θουκυδίδη, Ρωμαίοι διατύπωσαν λατινιστί το ομοούσιο στην ρίζα του γνωμικό «Si vis pacem, para bellum» = Εάν θέλεις ειρήνη, να προπαρασκευάζεσαι για πόλεμο».
ΠΕΡΙ της ισχύος, λοιπόν ξανά, ο λόγος. Εξ αφορμής της σημαντικής δήλωσης που έκανε ο ΠτΔ Νίκος Φ. Χριστοδουλίδης στην λήξη της παρέλασης της Εθνικής Φρουράς, της ελλα-δικής μας ΕΛΔΥΚ και των Σωμάτων Ασφαλείας, την παρελθούσα Τετάρτη 1η Οκτωβρίου στη Λευκωσία για την 65η επέτειο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κατά την οποία, κάτω από τα φτερά ζεύγους ιπταμένων μαχητικών αεροσκαφών F-16 της ελλα-δικής μας Πολεμικής Αεροπορίας από την 343 Μοίρα της Κρήτης, στους άψογους σχηματισμούς της η Ε.Φ. επέδειξε και κάποια από τα νεοαποκτηθέντα οπλικά της συστήματα. Είπε στην δήλωσή του ο ΠτΔ:
«Αγωνιζόμενοί για τον στόχο της απελευθέρωσης, έχουμε υποχρέωση να ενισχύουμε με πράξεις κι όχι με λόγια, όλους τους παράγοντες ισχύος της χώρας μας. Στο εσωτερικό μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, μια ισχυρή οικονομία, ένα κράτος δικαίου, η αντιμετώπιση της διαφθοράς και όλων των άλλων προκλήσεων που έχουμε ενώπιον μας. Σε διεθνές επίπεδο, με μια εξωστρεφή εξωτερική πολιτική που αποδεικνύει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέρος των λύσεων στις περιφερειακές και διεθνείς προκλήσεις, αναβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την υπόταση της. Και με την ενίσχυση όλων των παραγόντων ισχύος της χώρας μας, εσωτερικών και εξωτερικών, την ίδια στιγμή ενισχύουμε τη διαπραγματευτική μας φαρέτρα σε σχέση με την επίτευξη του υπ΄αριθμόν ένα στόχου, την απελευθέρωση και την επανένωση»…
ΕΞΟΧΩΣ ενθαρρυντική η ένδειξη ότι: Στο μυαλό του Προέδρου βρίσκονται και απαριθμούνται οι κυριότεροι – όχι όμως όλοι – οι Παράγοντες Ισχύος. Που παράγουν την αναγκαία ΙΣΧΥ.
– Ό,τι δηλαδή ορίζεται ως: Εσωτερικοί και Εξωτερικοί Συντελεστές Εθνικής Ισχύος.
– Απαραίτητοι, όλοι μαζί, συν-παράγοντες και συν-τελούντες, για την πειστική προβολή της Αποτρεπτικής Δύναμης του Ελληνισμού απέναντι στην τουρκική απειλή.
– Αυτή η δημόσια απαρίθμηση της 1ης Οκτωβρίου 2025 από τα προεδρικά χείλη, καθιστά πλέον ευθέως υπόλογο, χωρίς κάποιο άλλοθι άγνοιας ή παρερμηνείας, για το καθήκον διαρκούς ενδυνάμωσης όλων ανεξαιρέτως των Παραγόντων Ισχύος, τον ίδιο τον εκφωνήσαντα ΠτΔ.
– Και ορίζει την λυδία λίθο και το κριτήριο επί του οποίου οφείλουν να κρίνονται και οι άλλες πολιτικές – κομματικές δυνάμεις που ο λαός επιλέγει για τα κοινοβούλια μας και στην Κύπρο και στο ελλα-δικό μας κράτος. Αμφότεροι, πορευόμενοι στο ίδιο καθήκον, στον ίδιο προμαχώνα, απέναντι στον ίδιο κοινό επιβουλέα: Την τουρκική απειλή. Στην Κύπρο, στην Κάσο και στο Αιγαίο μας.
ΚΟΡΥΦΑΙΑ σημαντικότερο πανελλήνιο επίτευγμα, μετά από την ολέθρια τραγωδία μας του 1974 αποτελεί («παθός – μαθός») η έκτοτε εξάλειψη του πλέον αρνητικού και καταστροφικού παράγοντα – πρωταίτιου παραγωγού της ήττας (κάθε μεγάλης ήττας) του Ελληνισμού, στην τρισχιλιετή ιστορική του πορεία:
– Η εξάλειψη της προγονικής πανούκλας. Του χείριστου απ’ όλα τα κουσούρια ημών των Ελλήνων. Από το «Μῆνιν ἄειδε, θεά» της Ομήρου Ιλιάδος ως το χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο: Των εμφυλίων διχασμών και των εμφυλιο-πολεμικών παθών.
– Αυτή την εξάλειψη, ως κόρη οφθαλμού, οφείλουν όλες οι διαδοχικές γενιές, πάνω απ’ όλα και πρώτ’ απ’ όλα, να περιφρουρούν, να διαφυλάσσουν και να εμπεδώνουν, αποτρέποντας την παρακμή και φροντίζοντας με συνειδητή επιμέλεια σωφροσύνης και απόκρουσης της δημαγωγίας, στην δημοκρατικότερη ακμή του πολιτεύματος.
ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ιθύνων νους και πρωταγωνιστής, θλιβερά διαπιστωμένης της απουσίας του από τους εκάστοτε κυβερνώντες, στο μεγαλύτερο διάστημα της σύγχρονης ελληνικής μας ιστορίας, προβάλλει η ανεπάρκεια της κρίσιμης Τριάδας η οποία μετριέται και αποβαίνει διαχρονικά ως ο πολλαπλασιαστής της Ισχύος:
(α) η Στρατηγική Νοοτροπία,
(β) ο Στρατηγικός Σχεδιασμός και
(γ) η Πολιτική Βούληση.
Όσα ενθαρρυντικά λόγια κι αν εκφωνούνται κατά καιρούς από τους εκάστοτε εκλελεγμένους επικεφαλής, εάν απουσιάζει ή χωλαίνει αυτή η Τριάδα, από τους εν Κύπρω και εν Ελλάδι κυβερνώντες, ατελέσφορη και αναποτελεσματική καταντά μοιραία και η διακηρυσσόμενη «ενίσχυση όλων των παραγόντων ισχύος».
ΔΥΣΤΥΧΩΣ για μας, αυτήν την Τριάδα προκαθόρισε ενδελεχώς για την προ των οφθαλμών μας ήδη από χρόνια συντελούμενη ανάπτυξη και αδιάκοπη υλοποίηση της νεο-οθωμανικής επεκτατικής τουρκικής στρατηγικής (εναντίον Ελλάδος – Κύπρου και όχι μόνο), ο «στρατηγικός μέντορας» των εν εξουσία επί 23 κιόλας χρόνια ισλαμιστών του Ερντογάν, στο «κοράνιο της πολιτικής» τους, Αχμέτ Νταβούτογλου, αφ’ ότου εξέδωσε το 2001 το ογκώδες βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος και η Διεθνής Θέση της Τουρκίας» (στα ελληνικά εκδόσεις Ποιότητα).
– Παίρνοντας οι Ερντογανικοί την «σκυτάλη» από τους εντός Τουρκίας μισητούς τους Κεμαλιστές, οι οποίοι στρατήγησαν από τη δεκαετία του 1950 και φέτα-φέτα υλοποίησαν, επίμονα, μεθοδικά κι ανυποχώρητα, αξιοποιώντας την στρατηγική ανεπάρκεια και τα φοβικά σύνδρομα του Ελληνισμού, την Τριάδα στρατηγικού σχεδιασμού του τότε Νιχάτ Ερίμ και του τότε Γραφείου Ειδικού Πολέμου για «Επανάκτηση Κύπρου» και επέκταση σε Αιγαίο και Θράκη, με επίτευγμα – υπόδειγμα (για τα και τώρα περαιτέρω) τον Αττίλα 1974 του Μπουλέντ Ετζεβίτ…
Στηρίξτε το Άρδην και την ιστοσελίδα του, κάνοντας μια προσφορά ΕΔΩ.
