515
του Γ. Μοράρη, από το Άρδην τ. 29, Μάρτιος-Απρίλιος 2001
Σαν ύφαναν το κακό περιμέναμε τα νήματα να κοπούν μόνα τους
και με δανεικές ελπίδες να ξεπληρώσουμε τον φόβο.
Κι εκείνος ανεμοδείχτης του ταραγμένου καιρού μας
ανέβηκε ψηλά δείχνοντας την κατεύθυνση
που ο κόσμος γινόταν βιαιότερος
Όταν ατσάλωναν τα πυρά τους να κτυπήσουν στο στέρνο του
την ανυπακοή όταν σκεφτόταν πως οι νεκροί δεν διατάζονται
από μια ζωή που απέρχεται οι νικητές χάνανε το γέρας τους
