Του Αλέκου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Στο πλαίσιο της κανονικοποίησης της κατοχής και του εξωραϊσμού των εγκλημάτων της Τουρκίας στην Κύπρο, δεν συγκινήθηκαν και πάρα πολλοί από την υποψηφιότητα του Ερχάν Αρικλί, προέδρου του κόμματος των εποίκων και ενός εκ των δολοφόνων του Τάσου Ισαάκ, για την ηγεσία του κατοχικού καθεστώτος. Πέραν 2-3 δημοσιογράφων και της «Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού», που θέτει συνεχώς το ζήτημα των ενταλμάτων σύλληψης, οι υπόλοιποι δεν ασχολήθηκαν ούτε ξώφαλτσα με το εξόφθαλμο ρεζίλεμα της δικαιοσύνης στους δείκτες των τηλεοράσεων.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία, ο Ερχάν Αρικλί ήταν απλώς ένας υποψήφιος στις παράνομες εκλογές, για τη γνωστή μειοψηφία ήταν απλώς ένας ακραίος ανάμεσα στους υποψηφίους. Άλλωστε, ο πρώην κομματάρχης και κυβερνητικός εκπρόσωπος του Γλαύκου Κληρίδη, Μιχάλης Παπαπέτρου, διαβεβαίωνε στις 16 Δεκεμβρίου («Χωρίς περιστροφές», ΣΙΓΜΑ) ότι «στα πλαίσια μιας Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, δεν θα υπάρχει ούτε Αρικλί ούτε Τατάρ» – αστεία πράγματα. Αυτομάτως, λοιπόν, η ισχνή εκείνη μειοψηφία που αντιμετώπιζε τις παράνομες εκλογές ως νόμιμες και είχε αναλάβει το επικοινωνιακό κομμάτι του Ακιντζί στις ελεύθερες περιοχές, ησύχαζε ότι ο εκ των φονιάδων θα εξαφανιστεί ως διά μαγείας μετά τη λύση.
Εν πάση περιπτώσει, ευτυχώς ασχολήθηκε με το ζήτημα ο βουλευτής των Οικολόγων Γιώργος Περδίκης, που ούτως ή άλλως ενδιαφέρεται για την επικράτηση της δικαιοσύνης στην Κύπρο –για να είμαστε δίκαιοι ανάλογο ενδιαφέρον έδειξε και ο Παύλος Μυλωνάς στην τοποθέτησή του στη Βουλή για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2021. Με την ερώτησή του προς το υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, ο Γιώργος Περδίκης έψαχνε μια απάντηση για τις υπαρκτές ή ανύπαρκτες διαδικασίες σχετικά με τη σύλληψη και έκδοση του Αρικλί, που παρεμπιπτόντως στελέχωσε και τη νέα ψευδοκυβέρνηση στα κατεχόμενα, όντας λεγόμενος «υπουργός ενέργειας και οικονομίας» αλλά και «αναπληρωτής πρωθυπουργός». Κατέθεσε, λοιπόν, την ερώτησή του στις 7 Σεπτεμβρίου 2020 για να λάβει απάντηση τρεις μήνες μετά, στις 14 Δεκεμβρίου 2020. Ο Θεός να την κάνει απάντηση, δηλαδή, γιατί το υπουργείο δεν έδωσε ξεκάθαρες απαντήσεις στα ερωτήματα: Τι έκανε ώς τώρα; Τι προτίθεται να κάνει;
Ο γενικός διευθυντής του υπουργείου, που απαντούσε κατόπιν οδηγιών της υπουργού, στάθηκε κυρίως στη σύλληψη του Αρικλί στην Κιργισία το 2012 και κατέγραψε τα γεγονότα, που περίπου ξέρουμε όλοι. Το κράτος της Κιργισίας, εν πολλοίς, αδελφό του τουρκικού, άφησε ελεύθερο τον πρόεδρο του Κόμματος των Εποίκων και αυτός έκανε δηλώσεις από τα κατεχόμενα. Το δικαστήριο της χώρας, λέει, έκρινε παράνομη τη σύλληψη και έκδοσή του, έτσι απάντησε η Κιργισία στην Κυπριακή Δημοκρατία και όλα πήραν τον δρόμο τους.
Έπρεπε να περάσουν οκτώ ολόκληρα χρόνια για να ανοίξει ξανά (έστω και στη δημόσια συζήτηση) το ζήτημα της σύλληψης και έκδοσης των καταζητούμενων για τις δολοφονίες των δύο παλληκαριών, του Τάσου και του Σολωμού, συμπεριλαμβανομένου του τότε «υπουργού γεωργίας» του ψευδοκράτους, Κενάν Ακίν. Έπρεπε να γίνει στέλεχος του κατοχικού καθεστώτος ο Αρικλί για να δώσει έστω και τυπικά μια μετριότατη και ανεπαρκέστατη εξήγηση το υπουργείο, δέκα επικεφαλής του οποίου δεν κούνησαν το δακτυλάκι τους, από το 1996 μέχρι το 2021, για να επικρατήσει η δικαιοσύνη. Όπως δεν έκαναν τέσσερις Πρόεδροι και τέσσερις Γενικοί Εισαγγελείς, μάλλον προς εξυπηρέτηση του «καλού κλίματος» ή κάποιου άτυπου και καλά σχεδιασμένου όμως ΜΟΕ που προϋποθέτει να εξωραΐζονται ή/και να λησμονούνται τα εγκλήματα της κατοχικής Τουρκίας στην Κύπρο.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, μάλιστα, το 2016 είχε δεχτεί στο Προεδρικό την κόρη του Τάσου Ισαάκ, τη μικρή Αναστασία, μαζί με μέλη της «Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού» στο πλαίσιο της μεγάλης πορείας μνήμης που ξεκίνησε από το Βερολίνο. Το θέμα σύλληψης και έκδοσης των ταυτοποιημένων δολοφόνων έμεινε εκεί, αν και η ίδια η «Πρωτοβουλία» ζήτησε ξανά συνάντηση με τον Πρόεδρο και δυστυχώς αγνοήθηκε. Τα κόμματα σωπαίνουν, οι αρμόδιοι κωφεύουν κι οι αντιδράσεις είναι ελάχιστες, αν και πρόκειται για κορυφαίο ζήτημα δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. «Τι περιμένεις από ανθρώπους, που τους βιάσανε τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους και δεν τράβηξαν τον σουγιά τους;». Θα τον τραβήξουν για τον Τάσο και τον Σολωμό;
