Του Λάζαρου Μαύρου από την Σημερινή
ΠΕ Τ Υ Χ Ε διαχρονικά, σιγά-σιγά, συστηματικά και μεθοδικά η Τουρκία μια πολύ μεγάλη αποδυνάμωση και… «εκτουρκισμό» των μυαλών της ελληνοκυπριακής ηγεσίας:
Πέτυχε η Τουρκία να αποκτήσει ένα δικό της, αυθεντικά τουρκικής επινόησης και επιμονής, προγεφύρωμα μπηγμένο βαθιά στα μυαλά, στον τρόπο του σκέπτεσθαι, στη διανόηση, στην πάγια πολιτική σκέψη, στις αποφάσεις και τις συμπεριφορές της ελληνοκυπριακής ηγεσίας.
Πέτυχε η Τουρκία έτσι ώστε, στα μυαλά και στις πρακτικές των πολιτικών ηγετών των Ελληνοκυπρίων, η διακύμανση των επιλογών τους να περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στα τουρκικά είδη «λύσης» του Κυπριακού:
(α) Τουρκικής απαίτησης Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
(β) Τουρκικής απαίτησης Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Ομόσπονδων Πολιτειών (στέιτς, κρατιδίων, οντοτήτων).
(γ) Τουρκικής απαίτησης Πολιτική Ισότητα (καθεστωτική) των Δύο Συνιστώντων Στέιτς, για πλήρη Συγκυριαρχία εφ’ ολοκλήρου της κρατικής και διεθνούς υπόστασης διζωνικού (εδαφικώς) μορφώματος ονόματι «Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία» (ΕΚΟ).
(δ) Τουρκικής απαίτησης Εκ Περιτροπής Προεδρία επί της ΕΚΟ.
(ε) Τουρκικής απαίτησης Χαλαρή Συνομοσπονδία Δύο Ισότιμων Κρατών.
(στ) Τουρκικής απαίτησης «λύση» Δύο Κρατών…
ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ κέρδη, από αυτήν τη διακύμανση των επιλογών της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, αποταμιεύθηκαν και αποτυπώθηκαν διαχρονικά στο κεκτημένο των διαδικασιών των «διακοινοτικών» συνομιλιών:
Από τις Τέσσερεις Κατευθυντήριες Γραμμές Μακαρίου – Ντενκτάς της 12ης Φεβρουαρίου 1977 ώς το Κοινό Ανακοινωθέν Χριστόφια – Ταλάτ της 23ης Μαΐου 2008 και την Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη – Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014 μέχρι την Πενταμερή του Κραν Μοντανά 7η Ιουλίου 2017.
ΑΥΤΑ τα τουρκικά κέρδη θησαυρίζουν ως παραλλήλως επιτευχθέν επιπρόσθετο κεκτημένο, στα διαδοχικά αποθέματα της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ, φέροντα και τα ονόματα των διαδοχικών Γ.Γρ. του διεθνούς Οργανισμού από το 1977 έως το 2017 και άχρι τούδε
– Βολιδοσκοπήσεις Βαλντχάιμ,
– Δείκτες Κουεγιάρ,
– Δέσμη Ιδεών Γκάλι,
– Σχέδιο Ανάν,
– Πλαίσιο Γκουτέρες…
Αυτό το τελευταίο προβάλλεται τώρα για την επικείμενη Άτυπη Πενταμερή, στην οποία προθύμως σύρεται και πάλι ο ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας, Νίκος Αναστασιάδης. Εξακολουθεί – λένε βεβαίως – να ισχύει ο κανόνας ότι «ουδέν θεωρείται συμφωνηθέν εάν δεν συμφωνηθούν όλα»…
Α Π Ε Τ Υ Χ Ε, όμως, η Τουρκία, στην ίδια διαχρονία μέχρι και σήμερα να καταστήσει Εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία. Την κυβερνώμενη από τους Έλληνες Κυπρίους, διεθνώς αναγνωρισμένη ως μόνο νόμιμο εν Κύπρω κράτος, Κυπριακή Δημοκρατία.
– Το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας υπήρξε αρχικά ένα βρετανο-τουρκικό επίτευγμα των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959, εναντίον του αγωνιζόμενου και ενόπλως με την ΕΟΚΑ 1955-1959 κατά της βρετανικής Αποικιοκρατίας, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, κυπριακού Ελληνισμού.
– Την ζυριχική Κυπριακή Δημοκρατία επιχείρησε να εξοντώσει η Τουρκία με την ένοπλη Τουρκανταρσία του 1963-1964. Απέτυχε. Η διεθνής κοινότητα και διά του ΟΗΕ από τον Μάρτιο του 1964 αναγνωρίζει έκτοτε ως νόμιμη την εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων Κυπριακή Δημοκρατία.
– Την Κυπριακή Δημοκρατία επιχείρησε ξανά να διαλύσει η Τουρκία με την Εισβολή του 1974 και την έκτοτε στρατιωτική κατοχή των βορείων εδαφών της. Απέτυχε. Έστω και εδαφικώς ακρωτηριασμένη η Κυπριακή Δημοκρατία, στα χέρια των Ελλήνων υπερασπιστών της, επέζησε. Διεθνώς αναγνωρισμένο, ανεξάρτητο κράτος-μέλος του ΟΗΕ και σειράς άλλων διεθνών Οργανισμών.
– Την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία ξανά πλησίασε πολύ να την διαλύσει, να την αντικαταστήσει με διζωνικό συνεταιρικό μόρφωμα «Κκόμον Στέιτ», να την «κληρονομήσει» και να την υπαγάγει υπό τον έλεγχό της το 2004 με τη «λύση Ανάν» η Τουρκία και πάλι απέτυχε. Την διέσωσε ο ίδιος ο κυπριακός Ελληνισμός με το Δημοψήφισμα του 76% της 24ης Απριλίου 2004.
Α Π Ε Τ Υ Χ Ε η Τουρκία από τότε και έκτοτε να ανακόψει την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας 1η Μαΐου 2004 στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Απέτυχε η Τουρκία να αποτρέψει τις Τριμερείς Συνεργασίες της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Ελλάδα και την Αίγυπτο αφ’ ενός, με την Ελλάδα και τον Ισραήλ αφ’ ετέρου. Απέτυχε η Τουρκία να ανακόψει την ανάπτυξη των διακρατικών σχέσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις μεγάλες δυνάμεις και όλες τις άλλες χώρες της περιοχής και του κόσμου.
– ΣΕ ΟΛΟ αυτό το χρονικό διάστημα διαψεύδεται στην πράξη και η μονολιθική και μονόφθαλμη ερμηνεία του πανάρχαιου κανόνα ότι «ο δυνατός επιβάλλει τη θέλησή του στην έκταση που του επιτρέπει η ισχύς του και ο ανίσχυρος υποχωρεί στον βαθμό που του επιβάλλει η αδυναμία του». Η δυνατή Τουρκία δεν τα κατάφερε τόσα χρόνια να εξαλείψει και να καταπιεί την μη Εκλιπούσα εισέτι Κυπριακή Δημοκρατία. Και η αδύναμη Κύπρος επιβιώνει ακόμη. Αμφότερες σε κατάσταση διαρκώς ανισοζυγίου ισχύος και κυμαινόμενου μετεωρισμού. Ο οποίος για την Κύπρο έχει ένα ουσιώδες όνομα: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
– ΤΟ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΟ 76% του κυπριακού Ελληνισμού δεν επιτρέπει στους εκλελεγμένους ηγέτες και εκάστοτε κυβερνώντες της Κυπριακής Δημοκρατίας (σε όποιες τουρκικές επιλογές κι αν κυμαίνονται αποκλειστικά τα μυαλά τους ως ηγετών της ελληνοκυπριακής κοινότητας) να παραδώσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, υπό οιανδήποτε «μετεξέλιξη», στον έλεγχο της Τουρκίας διά μέσου του ελεγχόμενου από την ίδια την Τουρκία κατοχικού της καθεστώτος με επικεφαλής τον εκάστοτε ηγέτη της τουρκοκυπριακής μειονότητας και των Τούρκων εποίκων.
– Και μία ακόμη, χρήσιμη, ίσως, εξήγηση για τους ηγέτες και εκάστοτε κυβερνώντες του κράτους: Ούτε και η δική τους προσωπική ιδιοτελής αρχομανία, στο ισχύον ανέκαθεν πλέγμα της φαυλο-κομματοκρατίας τους, τους αφήνει περιθώρια να μοιραστούν τα κρατικά τους οφέλη με τους εκλεκτούς και εγκαθέτους της Τουρκίας ως συνεταίρους πλέον και εκ περιτροπής προέδρους…
ΕΡΩΤΗΜΑ, λοιπόν, για τα όσα τώρα μεθοδεύονται:
– Ποια επιπλέον κέρδη θα τσεπώσει η Τουρκία στην επικείμενη Άτυπη Πενταμερή;
– Τι επιπλέον θα αποταμιεύσει η Άγκυρα στα κεκτημένα της και πόσα θα θησαυρίσει επιπρόσθετα στα δικά της ταμεία η Γ.Γρ. του ΟΗΕ;
– Υπάρχει μήπως έστω και η παραμικρή πιθανότητα να αποσπάσει οτιδήποτε θετικό από την Άτυπη Πενταμερή η Κυπριακή Δημοκρατία;
– Ιδίως με Πρόεδρό της και ηγέτη τής ελληνοκυπριακής κοινότητας τον κ. Νίκο Αναστασιάδη, ήδη διακριθέντα στον σαρανταετή πολιτικό του βίο για τα αποκλειστικώς κυμαινόμενα στις προαναφερθείσες τουρκικές εκδοχές «λύσης» μυαλά του;
