Το άρθρο αυτό που μας έστειλε ένας ομογενής φίλος της Ρήξης από τις Η.Π.Α. δημοσιεύεται ελαφρά συντομευμένο λόγω της έκτασής του.
Του Χριστόφορου Τριπουλά από την Ρήξη Ιουλίου.
Μεγάλος ντόρος ξεσηκώθηκε στην Ελλάδα από την αμφιλεγόμενη βάπτιση των υιοθετημένων τέκνων επώνυμης οικογένειας ομογενών που τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος στη Γλυφάδα στις αρχές Ιουλίου. Το θέμα απασχόλησε τα ελλαδικά, ομογενειακά, αλλά και τα αμερικανικά ΜΜΕ και καλύφθηκε επαρκώς, ώστε δεν υπάρχει λόγος να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες εδώ.
Κοντολογίς, η ιδιαιτερότητα αυτής της βάπτισης δεν έχει τίποτε να κάνει με τα παιδιά, αλλά με τους γονείς, οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλο ζευγάρι. Ο κυριάρχης Μητροπολίτης Γλυφάδας, ο οποίος χορήγησε τη σχετική άδεια στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, κατήγγειλε δημοσίως τον δεύτερο ότι τον παραπλάνησε και του απέκρυψε τις σχετικές λεπτομέρειες, ενώ στη συνέχεια η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος διαμαρτυρήθηκε επίσημα τόσο στον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής όσο και στην εκκλησιαστική του αρχή, το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πρόκειται για πρωτοφανές γεγονός, τουλάχιστον στην πρόσφατη ιστορία των δύο Εκκλησιών.
Εκτός από τις εκκλησιαστικές διαστάσεις, το ζήτημα πάει να λάβει και πολιτικές, αφού η τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Υόρκη άδραξε την ευκαιρία να προβάλει τις γνωστές θέσεις του κόμματος περί δικαιωματισμού και δημοσιοποίησε επιστολή στήριξης του κ. Ελπιδοφόρου, κατηγορώντας όσους τον εγκαλούν για «σκοταδισμό». Φυσικά, το θέμα απασχόλησε και τα κοινωνικά δίκτυα, με ποικίλες τοποθετήσεις για την πράξη του υπερπροβεβλημένου ιεράρχη.
Να ξεκαθαρίσουμε, κατ’ αρχάς, ότι κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να βαπτιστεί. Ακόμη και παιδιά αλλόθρησκων δύνανται να βαπτιστούν, εφ’ όσον οι ανάδοχοι πληρούν τις προβλεπόμενες από την Εκκλησία προϋποθέσεις και πρόκειται να αναλάβουν την πνευματική ανατροφή του πνευματικού τους τέκνου. Το αν όλοι οι ανάδοχοι πληρούσαν τις προϋποθέσεις αυτές στην εν λόγω βάπτιση είναι άλλη υπόθεση…
Όπως και να το κάνουμε, πάντως, η καθ’ ημάς Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία έχει ξεκάθαρη στάση ως προς την ομοφυλοφιλία. Και η στάση αυτή διαμορφώθηκε από τις εναργέστατες αναφορές που πηγάζουν από την Αγία Γραφή, τόσο την Παλαιά όσο και τη Νέα Διαθήκη. Τι προτείνουν οι διαφωνούντες να γίνει δηλαδή, να ξαναγραφτεί η Βίβλος;
Βέβαια, στο παρελθόν, διάφοροι κύκλοι, που κατά καιρούς θίγονται απ’ όσα γράφονται, έχουν προτείνει ακριβώς αυτό… Πάντως, όλα αυτά είναι έξω από την παράδοσή μας και έχουν βρει τον Ελληνισμό σθεναρά αντίθετο σε έξωθεν επιβεβλημένες αλλαγές.
Ακόμη και αν ασκούσε τη λεγόμενη «οικονομία» η Εκκλησία και παρέβλεπε τις σεξουαλικές προτιμήσεις του ενός ή του άλλου ή άλλες καραμπινάτες καταστάσεις που είναι κάθετα αντίθετες με το ήθος της, θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να διερευνηθεί η πρόθεση των ενδιαφερομένων. Στην προκειμένη περίπτωση, η εντύπωση που δόθηκε από τους επώνυμους ομογενείς από το Σικάγο δεν ήταν ότι επιθυμούσαν απλά να βαπτιστούν τα παιδιά στην πατρίδα των προγόνων τους, αλλά ότι ήθελαν να μετατρέψουν το μυστήριο σε ένα κοσμικό γεγονός… Και εκεί ξεκινά όλο το κακό.
Η Εκκλησία πρεσβεύει ένα συγκεκριμένο ήθος και το εκφράζει μέσα από τον συμβολισμό. Ο συμβολισμός είναι η γλώσσα της Εκκλησίας. Για παράδειγμα, ενώ επιτρέπει δεύτερο και τρίτο γάμο, αλλάζει εν μέρει το τελετουργικό, για να δώσει διακριτικά το μήνυμά της ως προς το άθλημα των σχέσεων και να αποδοκιμάσει τον χωρισμό ως έσχατη λύση.
Θέτει όρια και περιορισμούς για να φανερώσει εμπράκτως το ήθος της. Δεν αποπέμπει κανέναν, αλλά δεν παύει να καλεί τους πάντες προς μετάνοια και να δηλώνει, με τον τρόπο της, αυτό που θεωρεί σωστό. Υποχωρεί μέχρι εκεί που κρίνει επιτρεπτό.
Κόντρα σε αυτόν τον συμβολισμό στάθηκε η απόφαση του κ. Ελπιδοφόρου να συμμετάσχει στη βάπτιση-σόου και εκεί εντοπίζεται το λάθος του. Μοιάζει να βάζει την προσωπική του αντίληψη ή ενδεχομένως την αντίληψη των φίλα προσκείμενων (και πολύ πλουσίων) ομογενών φίλων του πάνω από την αντίληψη της εκκλησιαστικής παράδοσης.
Η δεύτερη και εξίσου σημαντική ένσταση σχετικά με την παρουσία του στην εν λόγω βάπτιση δεν έχει να κάνει τόσο με τις ιδιαιτερότητες του ζεύγους, όσο με την οικονομική τους επιφάνεια. Αλήθεια, θα μπορούσαν ποτέ κάποιοι φτωχούληδες γκέι, που δεν διέθεταν την κοινωνική θέση και οικονομική ισχύ των συγκεκριμένων ομογενών, να φιλοδοξούσαν να κουβαλήσουν κοτζάμ αρχιεπίσκοπο στη βάπτιση του υιοθετημένου παιδιού τους, εν μέσω ανάλογων πανηγυρισμών; Φυσικά, η απάντηση είναι όχι και ο ΣΥΡΙΖΑ-Ν. Υόρκης κάνει τα στραβά μάτια για την πραγματικότητα αυτή, ως μη όφειλε. Στη βιασύνη του να αναγάγει τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής σε παντιέρα του δικαιωματισμού, εθελοτυφλεί ή μάλλον μασά τα λόγια του μπροστά στην πραγματική ανισότητα – την οικονομική!
Να τονισθεί εδώ ότι διά μέσου της συμβολικής, η Εκκλησία προσπάθησε να καταπολεμήσει και αυτή την ανισότητα, περιορίζοντας τις ημερήσιες Θείες Λειτουργίες που δύναται να τελέσει ο εκάστοτε ιερέας σε μία, για να αποφευχθεί ο διαχωρισμός των εκκλησιαζομένων μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Το δε κοινό ποτήριο της Θείας Κοινωνίας εμπεδώνει την ίδια αντίληψη για την ισότητα όλων εκείνων που μεταλαμβάνουν από αυτό, πράγμα που δυστυχώς, με την εισαγωγή της οθνείας πρακτικής της μετάδοσης του ιερού Μυστηρίου με πολλαπλά κουτάλια στις ΗΠΑ κατά την πανδημία, τείνει να αμφισβητηθεί.
Συνεπώς, είναι κατανοητή μεν η προσπάθεια να διασκεδαστούν οι αρνητικές εντυπώσεις από τη συμμετοχή του κ. Ελπιδοφόρου σε μια βάπτιση που θα έπρεπε να τελεστεί ήσυχα και διακριτικά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, διότι αφορά πρωτίστως σε αθώα παιδιά και όχι στον εγωισμό ή τα πιστεύω των κηδεμόνων τους ή της ευρύτερης οικογένειας,. Είναι φανερό ότι στην περίπτωση αυτή ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά που εξαρτώνται άμεσα από τον πλούτο.
Γι’ αυτό και η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ Νέας Υόρκης δεν δείχνει να είναι προϊόν ώριμης σκέψης. Αντιθέτως, αυτή κι αν είναι «αντιδραστική»! Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται όντως για τα εκκλησιαστικά και δεν θέλει να αυτοεξαιρεθεί λόγω του γνωστού αντικληρικαλισμού κάποιων μελών του, αλλά και της κακής ανάγνωσης της δογματικής αριστεράς, που συγχέει την Ορθόδοξη Εκκλησία με τον Δυτικό Χριστιανισμό, ας προσπαθήσει τουλάχιστον να σεβαστεί τον χώρο και να μην τον καπηλεύεται ευκαιριακά για να προωθεί την κομματική του ατζέντα. Διαφορετικά, γελοιοποιείται και αυτοκαταργείται, τσαμπουνώντας δικαιωματιστικά παραληρήματα για δήθεν σκοταδισμό, καθ’ ην στιγμή ποιεί την νήσσα για την πηγή της ανισότητας, τα λεφτά!
Εκτός εάν, παρά τον αριστερό αυτοπροσδιορισμό, έχει μια κάποια προτίμηση στις δεξιές τσέπες… Άλλωστε, στην εποχή που ζούμε, όλα είναι επιτρεπτά. Γούστα είναι κι αυτά!
g
