Του Αλέκου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
«Πόσο υπέφερε ο Ελληνισμός της Κωνσταντινουπόλεως, οσάκις, αντί της σωφρόνου συμπεριφοράς, επιλέγαμε ως πατριωτικήν πράξιν τα συνθήματα. Δεν θέλομε να επαναλάβωμεν την ιδίαν πορείαν. Δεν θέλομε να διαπράξωμεν τα ίδια λάθη».
Το παραπάνω δεν είναι από ψήφισμα του ΑΚΕΛ στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Είναι από δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Αναστασιάδη, στις 14 Φεβρουαρίου 2005, στο περιθώριο επίσκεψής του στην Πόλη. Είχε τότε παραχωρήσει συνέντευξη στον δημοσιογράφο και φίλο του Μακάριο Δρουσιώτη, ο οποίος συνεργαζόταν με την αθηναϊκή «Ελευθεροτυπία». Η συνέντευξη αφορούσε την επίσκεψη του τότε προέδρου του ΔΗΣΥ, Νίκου Αναστασιάδη, στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε συναντήσει τόσο τον τότε πρωθυπουργό και νυν πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όσο και τον τότε πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ. Ήταν μια σκοτεινή περίοδος για την Κύπρο και τον λαό της, που προσπαθούσε να συνέλθει από τους εκβιασμούς και τις απειλές για το σχέδιο Ανάν το οποίο φυσικά είχε απορριφθεί το προηγούμενο έτος.
Ο Αναστασιάδης συνοδευόταν από τον τότε αναπληρωτή πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου και δεν επέδειξε την παραμικρή διάθεση να επιδείξει σεβασμό στην ιστορία του κυπριακού Ελληνισμού, αναφερόμενος στον αγώνα της ΕΟΚΑ ως «συνθήματα» και «λάθη». Στην ίδια επίσκεψη αποκάλεσε τον Ερντογάν Ευρωπαίο ηγέτη, διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Είχε τότε προκληθεί μεγάλη δυσφορία στην Κύπρο και στις βουλευτικές εκλογές του 2006, ο ΔΗΣΥ απώλεσε 3,7% των ποσοστών του (σχεδόν όσο και το ΑΚΕΛ), ενώ ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΕΥΡΩΚΟ έβλεπαν σημαντική αύξηση. Παρόλα αυτά, 127.776 ψηφοφόροι έδιναν συγκατάθεση στην πολιτική και στις απόψεις του Νίκου Αναστασιάδη και της υπόλοιπης δεξιάς ηγεσίας. Και παρόλα αυτά, ο Σύνδεσμος Αγωνιστών ΕΟΚΑ τον υποστήριξε όχι μια, αλλά δύο και τρεις φορές.
Όλα αυτά δεν γράφονται απλώς ως ιστορικά γεγονότα, μα ως μορφή αγανάκτησης για όλα όσα αιωρούνται μετά το ψήφισμα του ΑΚΕΛ για τον Γρίβα. Για τη συκοφάντηση από τη μια και την υπερεκμετάλλευση από την άλλη, της πιο όμορφης στιγμής της κυπριακής ιστορίας, που προφανώς δεν αφορά μόνο τον Διγενή. Φτάνει να δει κανείς όσα συζητούνται στο διαδίκτυο για να γίνει αντιληπτό όλο αυτό. Οι μεν αποφάσισαν, δυο μήνες πριν τις εκλογές, ότι ο Γρίβας είναι ανάξιος τιμών, ενορχηστρώνοντας μια άτυπα συντονισμένη εκστρατεία εναντίον της ΕΟΚΑ και των ανταρτών της. Οι δε, θυμήθηκαν, επίσης δύο μήνες πριν τις εκλογές, να αυτοπροβληθούν ως τέκνα της ΕΟΚΑ, με την οποία τους χωρίζει άβυσσος.
Περί ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ και δορυφόρων τους ο λόγος, ό,τι και αν ψήφισαν στη Βουλή τη 2α Δεκεμβρίου, όσο κι αν κάποιοι πιστεύουν πως οι μεν είναι διαφορετικοί από τους δε. Ανίκανοι να σωπάσουν και να αποδεχτούν την ιστορία ως αυτή που γράφτηκε, κουνούν το δάκτυλο στη μάχη της συσπείρωσης. Στη μάχη που θυσιάζονται τα πάντα: Ο Γρίβας που δεν τον αφήνουν να ξεχαστεί επειδή τους βολεύει να υπάρχει, η ΕΟΚΑ, η δημοκρατία, η ιστορία, η αλήθεια. Για να νομίζουν οι πιστοί τους ότι κάνουν κάποιου είδους αγώνα εναντίον του φασισμού και τους παρελθόντος, όταν χειροκροτούν το ΑΚΕΛ, που δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Και για να νομίζουν οι άλλοι πιστοί πως ο ΔΗΣΥ, το ΕΛΑΜ και πεντέξι άλλοι, υπερασπίζονται δήθεν την ιστορία και την ταυτότητα, με κάμποσες διδαχές για εκείνο τον αγώνα και με κάμποσες εμφυλιοπολεμικές αρλούμπες, με τις οποίες ποτέ δεν ασχολήθηκαν οι αντάρτες της ΕΟΚΑ μας.
