Στη συζήτησή του Γιώργου Καραμπελιά με τον Λάμπρο Καλαρρύτη (“Εμείς οι Έλληνες”, Παραπολιτικά FM) σχολιάζεται η επίμονη προσπάθεια εθνικής αποδόμησης και γενικώς εθνικού και θρησκευτικού αποχρωματισμού που γίνεται από δήθεν προοδευτικούς κύκλους οι οποίοι στην ουσία ευαγγελίζονται τον μηδενισμό.
Στο στόχαστρο τους έχει βρεθεί η γενιά της δεκαετίας του 30 την οποία χαρακτηρίζουν είτε εμμέσως είτε ευθέως ως ελληνοκεντρική λες κι αυτό αποτελεί ψόγο ακόμα και “εθνικιστική”, θεωρώντας προφανώς αρνητικό τον όρο μέσα στην αμορφωσιά τους, επειδή η πνευματική γενιά αυτής της δεκαετίας είχε ως αναφορά της δημιουργίας της τον ελληνισμό και αγωνία για εθνική αναγέννηση.
Όχι τον ελληνισμό της εσωστρέφειας αλλά τον διαχρονικό ελληνισμό ως αφετηρία για ένα νέο άλμα μετά από την ήττα και την καταστροφή του 22.
Τονίζει ότι δεν είναι τυχαίο πως ειδικά σε αυτήν την περίοδο όπου κορυφώνεται η εθνομηδενιστική ρητορική στοχοποιείται η γενιά του 30 τα μεγάλα ονόματα του σύγχρονου ελληνικού πνεύματος ακριβώς επειδή οι αναφορές τους αφορούσαν στον διαχρονικό ελληνισμό και στην ανάγκη πνευματικής παλιγγενεσίας.
Σεφέρης, Ελύτης, Τσαρούχης, Ο Κόντογλου, Παρθένης, Χατζηκυριάκος – Γκίκας, Εμπειρίκος, βρίσκονται στο στόχαστρο του αποδημητικού κινήματος ακριβώς επειδή ευαγγελίζονται τον οικουμενικό ελληνισμό μέσα από την επανένωση με τις ρίζες του, τις εθνικές διαχρονικές ρίζες.
