Φιλοξενούμενος στο newshub ο Γιώργος Ρακκάς αναφέρεται και αναλύει το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κάνει ιδιαίτερη αναφορά στα όσα καταγράφονται στη Γαλλία και την Αυστρία, τονίζοντας πως η ιδεολογική μετατόπιση προς τα δεξιά έχει να κάνει με την απόρριψη της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, την συρρίκνωση των μεσαίων τάξεων, τα προσκόμματα που θέτει η πράσινη πολιτική στους αγρότες, το ενεργειακό, την άμυνα και την ασφάλεια της Ευρώπης, την προάσπιση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και των εθνικών ταυτοτήτων του.
«Υπαρχει μια έκφραση δυσαρέσκειας και αντίθεσης με ευρωπαικές πολιτικές (…) που επιμένουν να υλοποιούνται και μεγάλα κομμάτια των ευρωπαικών κοινωνιών πλήττονται ολοένα και περισσότερο από αυτές. Οπως είναι το μεταναστευτικό», λέει και συνεχίζει επισημαίνοντας πως αρκεί να δει κανείς τι συμβαίνει στο Παρίσι, στο Βερόλίνο και αλλού, με την πολυπολιτισμικη κοινωνία που εχει οδηγήσει σε κρίση τη συνοχή των κοινωνιών.
Αντιδράσεις είναι και οι κινήσεις που γίνονται στα πλαίσια της πράσινης μετάβασης, καθώς δεν λαμβάνονται υπόψιν οι ανάγκες των κοινωνιών, όπως είναι για παράδειγμα η διατροφική αυτοδυναμία ή η βιομηχανική παραγωγή. «Είναι ζητήματα που αφορούν την ευρωπαικη κυριαρχία, δηλαδή στο πως στέκεται η Ευρώπη απέναντι στον κόσμο», αναφέρει και λέει σε σχέση με την ακροδεξιά ότι: «Η άνοδος της εκφράζει ακριβώς την αυξανόμενη αντίθεση ολοένα μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας».
Οπως λέει όμως και στο άρθρο του η μετατόπιση όμως δεν διαμορφώνει και λειτουργικές ισορροπίες στην ΕΕ: λόγω των νέων συσχετισμών, καθίσταται όλο και πιο δύσκολη η συναίνεση μεταξύ του Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Κεντρώων Μεταρρυθμιστών της Ευρωπαϊκής Ανανέωσης (Μακρόν και λοιπά κόμματα του Κέντρου), και των Πρασίνων. Από την άλλη ο κατακερματισμός της ακροδεξιάς δεν θα της επιτρέψει να αυξήσει την επιδραστικότητά της, πέραν της περίπτωσης της Μελόνι, στο επίπεδο των ευρωπαϊκών θεσμών.
«Έτσι, η Ευρώπη θα πορευτεί ασταθής μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου η περιδίνηση αυξάνεται: υπάρχει το ενδεχόμενο να βγει ο Τραμπ και ούτως ή άλλως ακόμα και η πολιτική Μπάιντεν, ιδίως στην οικονομία, φτάνει να πλήττει την ΕΕ· το μεταναστευτικό και τα αδιέξοδα της πολυπολιτισμικής κοινωνίας εντείνονται, με τις ενδοευρωπαϊκές πολιτισμικές συγκρούσεις να αναφλέγονται ακόμα περισσότερο εξαιτίας του πολέμου στη Γάζα· στην Ουκρανία αναμένονται εξελίξεις και η Ρωσία πολλαπλασιάζει τις απειλές της ότι θα ανοίξει δεύτερο μέτωπο στην Ανατολική Ευρώπη· ακόμα και στην Ταϊβάν αυξάνεται η ένταση, ενώ, οι φετινές εντονότατες κλιματικές ανισορροπίες θα αυξήσουν ακόμα περισσότερο το οικονομικό κόστος της κλιματικής αλλαγής», σημειώνει μεταξύ άλλων.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Η διαμάχη για τις πολιτικές της προστασίας του κλίματος και της ενεργειακής μετάβασης, π.χ. το άν υπάρχει μέλλον για αυτοκίνητα με κινητήρες καύσης, πολώνεται εκ δεξιών και γίνεται πεδίο πολιτισμικής πάλης (Kulturkampf)
Οι πολλαπλοί προθάλαμοι κατήχησης της εναλλακτικής ή αντισυστημικής Δεξιάς: Ολλανδικός υπερφιλελευθερισμός, Ιταλικοί θολο-λαϊκισμοί από τον Μπερλουσκόνι στους Πεντάστερους, Βαλκανικές παρελθοντοπληξίες και ασκήσεις αναθεωρητισμών επί χάρτου.
H λύση-πακέτο (Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν – Αντόνιο ντα Κόστα – Κάγια Κάλλας) στο τιμόνι της ΕΕ, με 4κομματική συμπραξη (και αξιοσημείωτες «αντι-Ουρσουλινές» διαρροές από το EΛK και το Renew, π.χ. Γερμανοί Φιλελεύθεροι, Γάλλοι Ρεπουμπλικανοί) είναι μια απόπειρα «αντιστροφής της στροφής». Η ίδια η φον ντερ Λάιεν αξιολογεί την κληρονομιά της Πράσινης Νέας Συμφωνίας ως έργο ζωής και τεκμήριο υστεροφημίας, προτίμησε λοιπόν να ελιχθεί, να κερδίσει χρόνο για να αποκρούσει την σφοδρή επίθεση που δέχτηκε μέσα από το δικό της κόμμα, το ΕΛΚ.
Ισχύει το λεχθέν από τον Ζαν Μονέ, έναν από τους πατέρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, στα απομνημονεύματά του: «Η Ευρώπη θα οικοδομηθεί μέσα από κρίσεις και θα είναι το άθροισμα των λύσεων που θα έχουν δοθεί στις κρίσεις αυτές»
https://crisis-critique.blogspot.com/2024/06/blog-post_8.html
Axel Springer SE, Politico, ρωσικό πετρέλαιο, ορυκτά καύσιμα – Και η ελληνική «βαριά βιομηχανία»
https://crisis-critique.blogspot.com/2024/06/axel-springer-se.html
[…] Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν «έχει πάρει λάθος δρόμο» και ελίσσεται για να κερδίσει χρόνο, λένε άσπονδοι κομματικοί συνοδοιπόροι της.
Αντίθετα με την εχθρότητα προς την πολιτικό του CDU και πρώην Υπουργό Άμυνας, η προβολή της σταλινίστριας πολιτικού των δεκαετιών 1990-2000 Ζάρα Βάγκενκνεχτ στα Μέσα του Ομίλου Axel Springer τώρα βγάζει μάτι. Οι σκληροί φιλο-«Δυτικοί» συντάκτες του Ομίλου Axel Springer συνεννοούνται πολύ καλά με την Γερμανίδα πρώην συμπρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κόμματος της Αριστεράς (Die Linke). H Βάγκενκνεχτ ορκίζεται πίστη μέχρι Δευτέρας Παρουσίας στα ορυκτά καύσιμα, εμπνέεται από τους οικονομολόγους – πατέρες του παλιού καλού γερμανικού ορντοφιλελευθερισμού και «κατανοεί» όσο κανείς συνάδελφος της τον Πούτιν (Putinversteher). Μαζί με την γνωστή και μη εξαιρετέα AfD, είναι η πιο δηλωμένη εχθρός των Πράσινων, της Πράσινης Νέας Συμφωνίας, φυσικά και της Ουκρανίας, η οποία δεν έχει φυσικό αέριο ή πετρέλαιο να πουλήσει, σε αντίθεση με τον εισβολέα.
Τί διάολο συνέβη σ΄ αυτούς τους σκληρούς φιλο«Δυτικούς» ιδεολόγους της Bild, της Welt και του Politico;
Αναζητείσε τον κύριο μέτοχο της μητρικής Axel Springer SE: Είναι η επενδυτική εταιρεία συμμετοχών (Hedge Fund) Kohlberg Kravis Roberts & Co, εν συντομία KKR. To 78 % του χαρτοφυλακίου της είναι τοποθετημένο σε εταιρείες που εξορύσσουν, διυλίζουν και μεταφέρουν ορυκτά καύσιμα, κυρίως πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Η KKR, μεταξύ αλλων, χρηματοδοτεί επίμονα μισθώσεις leasing δεξαμενοπλοίων από ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες προκειμένου να χρησιμοποιθούν για το εμπόριο ρωσικού πετρελαίου