Του Daniel Markind από την ιστοσελίδα forbesgreece.gr
Ενώ ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει εστιάσει την προσοχή του στην προώθηση των ουκρανικών στρατευμάτων, στην πρώτη στρατιωτική εισβολή σε ρωσικά εδάφη από το 1941, η Μογγολία τού καταφέρνει άλλο ένα οικονομικό πλήγμα που μάλλον δεν το περίμενε καν. Στο οικονομικό της πρόγραμμα για την επόμενη 4ετία, η Μογγολία δεν έχει συμπεριλάβει κονδύλια για τον αγωγό φυσικού αερίου Power of Siberia-2, ο οποίος θα συνέδεε τη Ρωσία με την Κίνα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ρωσικού ενεργειακού κολοσσού Gazprom, ο νέος αγωγός θα μπορούσε να διοχετεύει 1,8 τρισ. κυβικά πόδια φυσικού αερίου ετησίως στην Κίνα, γεγονός που θα βοηθούσε τη Ρωσία να αντισταθμίσει μέρος της αγοράς που έχασε στην Ευρώπη λόγω των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Μόσχα μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία το 2022.
Η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε πρόσφατα ότι το project εξακολουθεί να βρίσκεται σε καλό δρόμο και ότι συζητούνται διάφοροι ρόλοι για τη Μογγολία – μεταξύ άλλων, η χρησιμοποίηση μέρους των εσόδων από το φυσικό αέριο για την οικονομική ανάπτυξη της Μογγολίας.
Βέβαιο είναι ότι οι λεπτομέρειες για την κατασκευή του αγωγού βρίσκονται ακόμη σε προκαταρκτικό στάδιο και ακόμα δεν υπάρχει οριστική συμφωνία για το πώς -και αν- θα προχωρήσει το έργο.
Ο Πούτιν βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα. Με τις στρατιωτικές δυνάμεις του να παραπαίουν σε πολλές περιοχές λόγω της απροσδόκητης αντεπίθεσης των Ουκρανών στο Κουρσκ και με την Κριμαία πλέον σχεδόν αποκομμένη λόγω των ουκρανικών βομβαρδισμών, η Ρωσία χρειάζεται όπλα και στρατιώτες τώρα – και όχι στο μακρινό μέλλον.
Ο πρώτος αγωγός Power of Siberia άρχισε να παραδίδει φυσικό αέριο στη βόρεια Κίνα το 2019. Ο εν λόγω αγωγός διατρέχει το ανατολικό τμήμα της Κίνας, περνάει από το Πεκίνο και συνεχίζει προς τη Σαγκάη. Το τελευταίο τμήμα του αγωγού στον νότο θα αρχίσει τις παραδόσεις φυσικού αερίου το 2025. Ο δεύτερος αγωγός προοριζόταν να περάσει από τη Μογγολία (και την πρωτεύουσά της, το Ουλάν Μπατόρ) και να μπει στην Κίνα βορειοδυτικά του Πεκίνου. Ωστόσο, χωρίς τη συμμετοχή της Μογγολίας στο έργο, ο αγωγός θα έπρεπε να αναδρομολογηθεί προς τα ανατολικά, παρακάμπτοντας ορισμένες σημαντικές πόλεις στην ενδοχώρα της Κίνας.
Αρκετοί εκτιμούν ότι η Κίνα προβληματίζεται με την προσπάθεια της Gazprom να ελέγξει το τμήμα του αγωγού -περίπου το ένα τρίτο της συνολικής του διαδρομής- που αναμένεται να διασχίζει τη Μογγολία. Η Μόσχα θα αποκτούσε υπερβολικό έλεγχο στην περιοχή. Το Πεκίνο πιστεύει ότι δεν θα χρειαστεί το φυσικό αέριο μέχρι περίπου το 2030 κι έτσι δεν “καίγεται” να επισπεύσει το έργο. Αυτό είναι το δεύτερο κακό νέο για τον Πούτιν, καθώς τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν νωρίτερα μέσα στο έτος δείχνουν ότι οι πωλήσεις φυσικού αερίου στην Κίνα δεν έχουν αναπληρώσει τις χαμένες εξαγωγές στην Ευρώπη.
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ το ρούβλι “χωλαίνει” στις παγκόσμιες αγορές, με την ισοτιμία του να κυμαίνεται στα 92 ρούβλια ανά δολάριο, έχοντας χάσει περίπου το 8% της αξίας του μέσα σε έναν μήνα υποχωρώντας στα επίπεδα που παρουσίαζε στα τέλη του καλοκαιριού 2023.
Ο Πούτιν φαίνεται πως κάνει πολλά από τα ίδια λάθη που διέπραξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον Πόλεμο του Βιετνάμ. Όπως το να οδηγεί τη χώρα του σε πόλεμο χωρίς να είναι ειλικρινής για τις προθέσεις του στον λαό και να καθυστερεί να μετατρέψει την οικονομία της χώρας σε “οικονομία πολέμου”. Παράδειγμα της συσκοτίσεως που θέλησε να επιβάλει ο Ρώσος πρόεδρος είναι ο κατ’ ευφημισμόν χαρακτηρισμός του πολέμου ως “ειδική στρατιωτική επιχείρηση”. Δυστυχώς, όπως ανακάλυψε πολύ αργά ο Λίντον Τζόνσον (πρόεδρος των ΗΠΑ την περίοδο 1963-1969, οι νόμοι της οικονομίας δεν καταρρίπτονται με τη ρητορική, ειδικά όταν η ηγεσία ενός κράτους συνεχίζει να λέει ψέματα στους πολίτες της για την επιτυχία του να καταστείλει τις “ειδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις” του εχθρού. Έτσι, η Ρωσία “βλέπει” μακροπρόθεσμα ρυθμούς ανάπτυξης κάτω του 1%, εκτιμώντας ότι τα έσοδα που θα χάσει από τις εξαγωγές ενέργειας θα υπονομεύσουν σημαντικά τους πόρους που χρειάζεται για την οικονομική (συμπεριλαμβανομένης της πολεμικής) παραγωγή.
Εν γένει, τα πράγματα δεν μοιάζουν ρόδινα για τη Μόσχα. Οι εξελίξεις στο Κουρσκ και -τώρα- η στάση της Μογγολίας δείχνουν, για άλλη μια φορά, ότι ο Πούτιν αστόχησε στις εκτιμήσεις του για τη στρατιωτική κατάληψη της Ουκρανίας.
