Ο Γιώργος Καραμπελιάς μιλά στο newshub.gr συνεχίζοντας το αφιέρωμα «25 μαθήματα Ελληνικής Ιστορίας».
Σε αυτό το αφιέρωμα ο κ. Καραμπελιάς αναφέρεται – με αφορμή το βιβλίο του «Μια υπονομευμένη Άνοιξη. Στις ρίζες της οικονομικής εξάρτησης» – στην χρονική περίοδο 1071-1453. Τότε που είχαμε σταδιακά την αποσύνθεση του βυζαντινού κράτους και την αναδυση του νεότερου Ελληνισμου.
«Ο Ελληνισμός γύρω στο 1100 – 1200 μΧ (…), εχει ολοκληρώσει πλέον την ιστορική του διαδρομή ο ιστορικός Ελληνισμός και έχει περάσει πια στη φάση του νεότερου εθνοκεντρικού Ελληνισμου. Η πρώτη περίοδος που έχουμε ενα συγχρονο έθνος- κράτος, είναι από το 1204 ως το 1453 μΧ.
Εχουμε ένα εθνος – κράτος της ύστερης βυζαντινής περιόδου, όπου ο Ελληνισμός περιλαμβάνει αποκλειστικά ελληνικούς πληθυσμούς είτε στη δυτικη Μικρά Ασία, είτε στη Χερσόνησο και τα νησία, από την Κρήτη, την Κύπρο κτλ. Είναι το πρώτο εθνος – κράτος του νεότερου Ελληνισμού», επισημαίνει ο κ. Καραμπελιάς.
Μάλιστα ο ίδιος επισημαίνει πως από τότε έχουμε τέσσερις ιστορικές φάσεις:
Η πρώτη είναι από το 1071 ως το 1453. Η δεύτερη από το 1453 ως το 1715. Η τρίτη είναι η νεοελληνική Αναγέννηση, από το 1715 ως το 1822. Και η τέταρτη περίοδος ειναι από το 1822 ως το 1919 που περιλαμβάνει το ελληνικό Έθνος, το οποίο τείνει να συρρικνωθεί στα όρια του ελλαδικού κράτους και της Κύπρου και ο Ελληνισμός κινείται χωρις ενιαίο εθνικό όραμα.
Κατα την πρώτη περίοδο που ειναι και το θέμα του σημερινού αφιερώματος, όπως τονίζει ο κ. Καραμπελιάς, ο Ελληνισμός αντιμετώπιζε την πίεση της Ανατολής, της Δύσης και του Βορρά. Η υποταγή των Ελληνων με αφετηρία το 1071, έγινε κατεξοχήν από τους Δυτικούς με την αποικιοκρατία που ξεκινά με την επέκταση από τη Δύση προς την Ανατολή.
