Ο Γιώργος Καραμπελιάς την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου συνομίλησε με τον ποιητή, δοκιμιογράφο και καθηγητή, Νάσο Βαγενά, με θέμα: «Η νεώτερη ελληνική ιδεολογία και ο αποδομητισμός στη λογοτεχνία, την ιστορία και την ποίηση».
Στο καφέ του Ιανού, Σταδίου 24
Πρόσφατα άρθρα: (δείτε όλα τα άρθρα)
- Προσφορά στα βιβλία του Γιώργου Καραμπελιά - 24 Μάιος 2020
- Ο Τσίπρας συζητά με τον Βαρδή την προίκα της Φώφης - 24 Μάιος 2020
- ΒΙΝΤΕΟ – Αρχαία Ελίκη: Η ιστορία και καταστροφή της “υποβρύχιας Πομπηίας” - 23 Μάιος 2020
Greek
Ελπίζω κάποια στιγμή οι γνώσεις και η ιστορική αντίληψη του κ. Καραμπελιά, σε συνδυασμό με τις γνώσεις παιδαγωγών και καθηγητών, να μετουσιωθεί σε ένα ή περισσότερα “σχολικά” βιβλία. Μακάρι να φέρουν τη σφραγίδα και τη συνεργασία και άλλων πνευματικών ανθρώπων ως κοινή προσπάθεια.
Νομίζω ότι με εργαλεία χρηματοδότησης όπως το crowdfunding και σωστή προώθηση, θα ήταν εφικτό.
Πολύ καλή η συζήτηση. Είναι εντυπωσιακό ότι ενώ ο Νάσος Βαγενάς υπήρξε φίλος του Σβορώνου και επιμελητής του βιβλίου του για το Ελληνικό Έθνος, διαστρεβλώνει σε τόσο μεγάλο βαθμό το σβορώνειο σχήμα. Ο Σβορώνος μιλά για τη συνέχεια της ελληνικής εθνότητας, η οποία αν και σε λανθάνουσα (= μη συνειδητή) κατάσταση στο Βυζάντιο, δεν χάνει την υπόστασή της (άρα την ουσία της) και κάποια στιγμή αφυπνίζεται και επανασυνδέεται με την αρχαία Ελλάδα. Επομένως είχε δίκιο ο Λιάκος, ο οποίος στο debate του 2005 με τον Βαγενά, κατέτασσε τον Σβορώνο στους ουσιοκράτες και υποστηρικτές της μεταφυσικής εθνικής συνέχειας και εθναφύπνισης, στην ίδια κατηγορία δηλαδή με τον Παπαρρηγόπουλο (παρά τις επιμέρους “ποιοτικές” διαφορές τους).
Ιδιαίτερα απολαυστικό ήταν και το γεγονός ότι για πρώτη φορά ο Γιώργος Καραμπελιάς ήλθε ενώπιος ενωπίω με κάποιον με τον οποίο διαφωνεί σε καίρια ζητήματα, π.χ. για τη συνέχεια της ελληνικής ιστορικής συνείδησης στο Βυζάντιο ή για την παιδαγωγική αξία του βιβλίου της Ρεπούση.
Αυτό μάλιστα, από τον απλοϊκό ιστορικισμό του Καραμπελιά σε μια πιο λεπτη επεξεργασία των νοημάτων, διότι μόνο εκεί μπορέι να σταθεί όρθιο ή όχι έννοιες του τύπου “εθνομηδενισμός” και τα λοιπά. Η λεπτή ερμηνεία μπορεί να παράγει διάλογο και σχετικές λύσεις και όχι η συσώρευση ιστορικών στοιχείων, λές και από μόνα τους επιλύουν τα ζητήματα ταυτότητας.