του Γιώργου Καραμπελιά από το liberal.gr
Όταν πραγματοποιήθηκε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εμφανίστηκε ένα πρώτο μεγάλο κύμα «αγωνιστών του facebook» –influencers και άλλα ηχηρά παρόμοια–, δημοσιογράφων, γεωπολιτικών αναλυτών κ.ο.κ., που συντάχθηκαν ανοιχτά ή κεκαλυμμένα με τις εγκληματικές ενέργειες του Πούτιν στην προσπάθειά του να ποδοπατήσει έναν υπερήφανο λαό. Τότε, χωρίς κανένα δισταγμό, γιατί γνωρίζαμε πως στην Ουκρανία διακυβεύεται η τύχη της Ευρώπης και κατεξοχήν εκείνη της Ελλάδας, απαντήσαμε με τον πιο ευθύ και άμεσο τρόπο, ακόμα και αν επρόκειτο για ανθρώπους με τους οποίους είχαμε συμπορευτεί, σε πατριωτικές κινητοποιήσεις παλαιότερων εποχών.
Έκπληκτοι –βλακωδώς ίσως– ανακαλύψαμε πως ένα μεγάλο μέρος των διαμαρτυρομένων «πατριωτών» δεν είχαν ως κίνητρό τους την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος, αλλά την υπονόμευσή του, υπερθεματίζοντας δήθεν πατριωτικά και υπηρετώντας ξένα συμφέροντα εχθρικά προς τη χώρα, κάποιοι μάλιστα από αυτούς με το αζημίωτο.
Οι αιτίες της έκτασης του φαινομένου, που αποκαλύπτεται περίτρανα και πάλι τις τελευταίες ημέρες, είναι πολλές: Στην Ελλάδα υπάρχει ένα παλιό και συχνά δικαιολογημένο λαϊκό αίσθημα δυσπιστίας προς την πολιτική των μεγάλων χωρών της Δύσης. Παράλληλα, ένα επίσης σημαντικό τμήμα τρέφει σχετικά φιλικά αισθήματα απέναντι στην ομόδοξη Ρωσία – τροφοδοτημένα είτε από την αριστερά, τουλάχιστον μετά το δεύτερο πόλεμο, είτε από την ορθοδοξία τα τελευταία χρόνια. Έτσι, το έργο των καλοθελητών και των πρακτόρων γινόταν πολύ πιο εύκολο και είχαν ένα ευρύ λαϊκό χώρο για να κινηθούν στο εσωτερικό του.
Tο έργο των ρωσόφιλων δικτύων κατέστη ακόμα πιο ευχερές, αν συνυπολογίσουμε την απαράδεκτη στάση μεγάλου μέρους των συστημικών πολιτικών δυνάμεων, τόσο έναντι της Τουρκίας με τα Ίμια, τα σχέδια Ανάν, τα ζεϊμπέκικα και άλλα συναφή, καθώς και τη βύθιση της χώρας στη χρεωκοπία· τέλος, την παράλογη συνηγορία της «πολιτικής ορθότητας» στη woke ατζέντα και τον «αντιεθνικισμό» – αρκεί να θυμηθούμε το συνωστισμό στη Σμύρνη της κυρίας Ρεπούση.
Επιπλέον, το πεδίο της επιρροής των φιλορωσικών δυνάμεων διευρύνθηκε καθώς, δίπλα στον παραδοσιακό φιλορωσισμό της Αριστεράς, ήρθε, μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, να προστεθεί και η προσχώρηση της ακροδεξιάς και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού σε αυτόν.
Καθώς η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά ήταν ανίκανες να συλλάβουν την πραγματικότητα της χώρας, βυθισμένες μέσα στην «αμεριμνησία» της μεταπολίτευσης, το έργο της συστηματικής υπονόμευσης της χώρας από τα πολύμορφα και πολυπλόκαμα ρωσικά δίχτυα κατέστη ευχερέστερο.
Όσο οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι στήριζαν, έστω με αντιφάσεις, τις ελληνικές θέσεις απέναντι στην ισλαμική έξαρση της Τουρκίας, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 2020-2022, τα ρωσικά δίκτυα στόχευαν κατ’ εξοχήν την Αμερική και την Ευρώπη. Θα έπρεπε άλλωστε, πίσω από τον κουρνιαχτό που σήκωναν, να συσκοτίζεται το γεγονός ότι οι Ρώσοι πάτρωνες στήριζαν, μετά το 2016, την Τουρκία, όπως είχαν κάνει στο πρόσφατο παρελθόν και με τα Σκόπια.
Βέβαια, ένας προσεκτικός παρατηρητής θα μπορούσε να διαπιστώσει – ήδη κατά την περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ, το 2016-2020 – πως οι επικρίσεις εναντίον των ΗΠΑ ήταν μάλλον υποτονικές και τα βέλη τόξευαν κατ’ εξοχήν τη Γερμανία. Ο Τραμπ αποτελούσε ήδη ίνδαλμα του φιλορωσικού στρατοπέδου – κυρίως ως προς τη δεξιά πτέρυγα του. Άλλωστε, είναι γνωστό το παράδειγμα του Πάνου Καμμένου, ο οποίος δήλωνε πουτινικός και τραμπικός ταυτόχρονα, γεγονός που προκαλούσε σύγχυση μια και, θεωρητικώς, οι ΗΠΑ και η Ρωσία αποτελούσαν δύο ανταγωνιστικούς πόλους.
Όταν λοιπόν, και με τη συμβολή των ρωσικών δικτύων και προπαντός του βλακώδους γουοκισμού των Δημοκρατικών, εξελέγη εκ νέου ο Τραμπ, αιφνιδίως οι δύο άκρες του νήματος μπορούσαν πλέον να ενωθούν:
Διαμορφώνεται πλέον μια νέα, ανησυχητική και όχι μόνο για την Ελλάδα, ποιότητα μετά το ξέπλυμα των εγκληματικών ενεργειών του Πούτιν στην Ουκρανία, από τον Τραμπ.
Συγκροτείται μια νέα συμμαχία που ενοποιεί όλες τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις της γηραιάς Ηπείρου, από το AfD και τη Βάγκενκνεχτ στη Γερμανία μέχρι τον Βελόπουλο στην Ελλάδα, υπό την υψηλή εποπτεία του Πούτιν και του Τραμπ.
Βρισκόμαστε άραγε μπροστά σε ένα νέο Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ με στόχο το ξεδόντιασμα της Ευρώπης; Τότε, τα «αντιφασιστικά μέτωπα» στην Ευρώπη εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας διότι δεν συνέφεραν τον Στάλιν, παρά την όντως εντεινόμενη φασιστική απειλή. Σήμερα βλέπουμε τους αντιαμερικανούς και αντισιωνιστές «αγωνιστές», που έδιναν «τα πάντα» για τη Γάζα –στηρίζοντας μάλιστα ανοιχτά και ξεδιάντροπα τη Χαμάς–, να έχουν αιφνιδίως σιγήσει. Και αυτό τη στιγμή που ο Τραμπ προωθεί ένα σχέδιο εξανδραποδισμού των Παλαιστινίων το οποίο δεν είχε καν τολμήσει να διατυπώσει ο Νετανιάχου!
Συναφώς, λοιπόν, μετά την εκλογή Τραμπ, το ενιαίο μέτωπο ανάμεσα στην «ακροαριστερά» και την «ακροδεξιά» μπορεί πλέον να λάβει σάρκα και οστά, με βασικούς στόχους την Ουκρανία, αρχικώς, και την ενιαία Ευρώπη γενικότερα.
Και τα σύννεφα πάνω από την Ελλάδα είναι όλο και πιο βαριά. Μια ήττα της εθνικής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, απέναντι στην απειλή ενός στρατοκρατικού κράτους, και μάλιστα με επίνευση των άλλοτε συμμάχων της μαρτυρικής χώρας, ανοίγει τον δρόμο για την επιστροφή του Πούτιν στα Βαλκάνια και προοιωνίζεται τα χειρότερα από τον νεοοθωμανό γείτονα, που άλλωστε παίζει τόσο με τον Πούτιν όσο και με τον Τραμπ.
Και οι διασυνδέσεις του δικτύου δεν έχουν να κάνουν μόνο με τους πολιτικούς πάτρωνές τους, αλλά και με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που επηρεάζουν παντοιοτρόπως τη δημόσια ζωή και δρουν αδιαφορώντας για την τύχη της χώρας.
Μήπως μπορούμε, έστω την ύστατη στιγμή, να περιμένουμε κάποια συστολή των ρωσο-τραμπικών δικτύων στη χώρα μας απέναντι στις εθνικές απειλές που αναδύονται; Για πολλά χρόνια, εγώ και οι φίλοι μου, το προσπαθήσαμε. Και ήταν μάταιο. Το μόνο που μπορεί και πρέπει να γίνει είναι η συστηματική αποκάλυψη του βαθύτατου κυνισμού τους και των ανίερων διασυνδέσεών τους, έτσι ώστε τουλάχιστον να εμβολιαστεί, κατά το δυνατόν απέναντί τους το λαϊκό σώμα.
*Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Γ. Καραμπελιά, Από τη μεταβυζαντινή ζωγραφική στη γενιά του ’30. Μια πολιτική ιστορία, (Εναλλακτικές Εκδόσεις).
Ενισχύστε την προσπάθειά μας κάνοντας μια δωρεά στο Άρδην πατώντας ΕΔΩ.
Γνωρίστε τα βιβλία των Εναλλακτικών Εκδόσεων
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Ακολουθήστε το Άρδην στο twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
