Πολυτελές ηλεκτρικό SUV από αυτά που πρόσφατα ακινητοποιήθηκαν στην Αράχωβα
του Κώστα Καλλίτση από την Καθημερινή
Το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ) υποτίθεται ότι ήταν το πολύτιμο εργαλείο που θα άλλαζε την Ελλάδα, χρηματοδοτώντας συγκεκριμένες δράσεις και προτεραιότητες: πράσινη μετάβαση, ψηφιακό μετασχηματισμό, οικονομίες κλίμακας μέσω συνεργασιών, εξαγορών και συγχωνεύσεων και εξωστρέφεια. Τα ευρωπαϊκά κεφάλαιά του, 36 δισ. ευρώ, μαζί με τα αντίστοιχα κεφάλαια του ΕΣΠΑ και της νέας ΚΑΠ, με συνήθη μόχλευση άθροιζαν πάνω από 100 δισ. ευρώ, αρκετά για να καλυφθεί το επενδυτικό κενό της χώρας και, υπό προϋποθέσεις, να ανασυγκροτηθεί η παραγωγική βάση της οικονομίας της. Η ευκαιρία χάνεται διότι ο κομματισμός υπερτερεί του δημοσίου συμφέροντος και –σε αντίθεση με τις αρχικές εξαγγελίες και προσδοκίες– το ΤΑΑ υφίσταται μια ακραία πελατειακή, λαϊκίστικη διαχείριση.
Η πιο διαδεδομένη μομφή που βαρύνει τη διαχείριση του ΤΑΑ είναι ότι αφειδώς ενισχύει λίγες κρατικοδίαιτες παραδοσιακού χαρακτήρα επιχειρήσεις (λες και ζούμε στη 10ετία του 1980, με τους πρωταγωνιστές να έχουν αλλάξει όνομα…) είτε για έργα που εκφεύγουν από τις αρχικές, μοντέρνες κατευθυντήριες γραμμές του και δεν θα έπρεπε να ενισχυθούν από το ΤΑΑ, είτε για έργα που προχωρούν με διαδικασίες που σχολιάζονται ως αμφιλεγόμενες – κάποιες καταγγελίες, μάλιστα, κατ’ εντολήν της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας έχουν αναλάβει να τις διερευνήσουν η Επιτροπή Ανταγωνισμού και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Θέλοντας να αντικρούσει αυτή τη μομφή, πρόσφατα ακούσαμε τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό να αντιπαραθέτει τις δράσεις του ΤΑΑ που εξυπηρετούν τους πολλούς, απλούς πολίτες.
Τι κάνει, λοιπόν, το ΤΑΑ για τους πολλούς; Ποιες δράσεις και ποια έργα προωθεί γι’ αυτούς;
Μήπως είναι δράσεις με μετρήσιμα αποτελέσματα που υπηρετούν μεγάλες συλλογικές ανάγκες; Μήπως κάποια έργα που αφήνουν ισχυρό αποτύπωμα και θα είναι ευγνώμονες γι’ αυτά οι επόμενες γενιές; Μήπως είναι επενδύσεις σε σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες ή/και για την ενίσχυση αυτού που λέγεται ανθρώπινο κεφάλαιο; Οχι. Οταν η κυβέρνηση μιλάει για δράσεις που υπηρετούν τους πολλούς, εννοεί δράσεις που απευθύνονται σε πολλούς μεν αλλά σε καθέναν ξεχωριστά, με στόχο επί της ουσίας την απλή και άμεση ενίσχυση της καταναλωτικής του δύναμης. Το ΤΑΑ χρησιμοποιείται ως λεφτόδεντρο, που μεγάλο μέρος των καρπών του διατίθενται σε ποικίλης μορφής και ύλης επιδόματα που ενισχύουν την τρέχουσα κατανάλωση. Περί αυτού πρόκειται.
Το Ταμείο που θα άλλαζε την εικόνα της ελληνικής οικονομίας επιδοτεί την τρέχουσα κατανάλωση στο όνομα της μέριμνας για τους πολλούς.
Σταχυολογώ: Το ΤΑΑ, στο όνομα της εξυπηρέτησης των πολλών, καταλήγει να χρηματοδοτεί «δωρεάν» εγχειρήσεις στα νοσοκομεία – για τις οποίες φορολογούμενοι/ασφαλισμένοι έχουν ήδη πληρώσει. Να καταβάλλει τους μισθούς των απασχολουμένων σε προγράμματα βοήθειας γερόντων και ατόμων με ειδικές ανάγκες στο σπίτι. Να επιδοτεί δάνεια για αγορά κατοικίας (ώστε να πιέζονται ανοδικά οι τιμές των ακινήτων και τα ενοίκια…) και για αγορές αντλιών θερμότητας (που εισάγουμε…) και για δαπάνες για καλύτερη μόνωση κατοικιών. Να επιδοτεί την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων (που εισάγουμε…) και μάλιστα με τόσο υψηλότερο ποσό επιδότησης όσο μεγαλύτερο και ακριβότερο είναι το αυτοκίνητο – για ταξίδια στην Αράχωβα, όχι μικρό και φθηνό για μετακινήσεις στην πόλη.
Συνελόντι ειπείν: Το Ταμείο που θα άλλαζε την εικόνα της χώρας, πέραν της ενίσχυσης της κρατικοδίαιτης εν πολλοίς επιχειρηματικότητας, μοιράζει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε επιδόματα που, άμεσα ή έμμεσα, επιδιώκουν να ενισχύσουν την τρέχουσα κατανάλωση. Κι αυτό γίνεται στο όνομα της μέριμνας για τους πολλούς. Πιο λαϊκιστής πεθαίνεις;..
