του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Είναι όπως ακριβώς του το είπε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι του Ντόναλντ Τραμπ. Ότι ζει σε φούσκα ρωσικής παραπληροφόρησης. Και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω όσους ειδικούς προσπαθούν να αναλύσουν τις ενέργειες και τις δηλώσεις του με επιστημονικούς και γεωπολιτικούς όρους.
Εδώ έχουμε ένα φαινόμενο το οποίο δεν έχει καμιά ισορροπία και καμιά λογική εξήγηση. Το φαινόμενο του θυμωμένου έφηβου. Που τον έδιωξαν από την προεδρία των ΗΠΑ κι όταν κατάφερε να επανέλθει συμπεριφέρεται σαν να θέλει να εκδικηθεί όλο τον πλανήτη. Μπορεί και να νομίζει ότι του ανήκει ο πλανήτης και θα τον βάλει σε τάξη.
Μετά από όσα χυδαία είπε για τους Παλαιστίνιους που θέλει να τους ξεριζώσει, λέει άλλα και χειρότερα για τους Ουκρανούς και τον Ζελένσκι. Και ψάχνουν οι ειδικοί να βρουν πού αποσκοπεί και τι σχέδιο έχει. Με συγχωρείτε αλλά το μόνο που βλέπω είναι τα καραγκιοζλίκια ενός υπερφίαλου πολυεκατομμυριούχου, που προσβάλλουν πρώτα και κύρια μια χώρα όπως τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατηγορεί τον Ζελένσκι διότι έπεισε, λέει, τις ΗΠΑ να του δώσουν 350 δισεκατομμύρια. Είναι δικτάτορας χωρίς εκλογές, λέει, και αν θέλει να συμμετάσχει στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για τη χώρα του να προχωρήσει σε εκλογές.
Μια χώρα που πολεμά τρία ολόκληρα χρόνια και αποκρούει με ηρωισμό, και κυρίως με αξιοπρέπεια, την εισβολή της άλλης υπερδύναμης, της Ρωσίας, με χιλιάδες νεκρούς, εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους, ολόκληρες πόλεις ερείπια, θα έπρεπε να κάνει εκλογές για να μην έρθει ένας Αμερικάνος να λέει αρλούμπες. Δεν σηκώνουν αναλύσεις αυτά, σηκώνουν μόνο σιχτιρίσματα.
Αλλά, να οι αναλυτές με τις απαντήσεις τους. Θεωρούν ότι η ρητορική του Τραμπ αποσκοπεί στο να πιέσει την Ευρώπη να αυξήσει τη στρατιωτική της υποστήριξη προς την Ουκρανία. Το CNN λέει ότι η πρόσφατη απόφαση της Δανίας να αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες μπορεί να είναι αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής. Ποιας στρατηγικής; Είναι ο Τραμπ που δήλωνε πως θα τερματίσει τον πόλεμο. Είναι δυνατόν να τον τερματίσει χωρίς τη συμμετοχή των Ουκρανών στις διαπραγματεύσεις; Μετά από τόσες θυσίες που κάνουν τρία χρόνια τώρα; Και, ιδίως, χωρίς τους Ευρωπαίους, που επίσης επένδυσαν πάρα πολλά στη στήριξη του Ζελένσκι και της Ουκρανίας;
Θα κάτσει ο Τραμπ με τον Πούτιν να αποφασίσουν για την Ουκρανία χωρίς να ρωτήσουν τους Ουκρανούς; Πολεμούν και θυσιάζονται για τη χώρα τους οι άνθρωποι και θα τους την παραδώσουν; Κι αν τους έδωσε δισεκατομμύρια η Αμερική δεν είναι επειδή την ξεγέλασε ο Ζελένσκι, είναι επειδή ήθελε η Αμερική να βάλει τους Ουκρανούς να σκοτωθούν για να τραυματίσουν τη Ρωσία. Για να μην το κάνουν οι ίδιοι. Αλλά, όποιες κι αν ήταν οι σκοπιμότητες τους, ο Ζελένσκι χρειαζόταν βοήθεια για να αντιμετωπίσει την εισβολή. Και την κέρδισε ο ίδιος προσωπικά τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από την ΕΕ.
Είναι ένας πόλεμος, λέει ο Τραμπ, που η Ουκρανία «δεν έπρεπε ποτέ να τον ξεκινήσει». Αλλά η Ουκρανία δεν ξεκίνησε κανέναν πόλεμο. Είναι θύμα επίθεσης και αμύνεται. Δεν επιτρέπεται στην παγκόσμια τάξη να έρχεται ένας φιγουρατζής, όποιος κι αν είναι, από τα γήπεδα του γκολφ, να μοιράζει παραμύθια στον πλανήτη για έναν λαό που θυματοποιείται τόσα χρόνια.
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα τώρα είναι ότι η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ τάσσεται στο πλευρό της Ρωσίας. Αρκεί να ακούσει κανείς τι υποστηρίζει ο Τραμπ. Ότι η Ουκρανία πρέπει να παραχωρήσει εδάφη, ότι δεν έχει θέση στο ΝΑΤΟ, ότι πρέπει να κάνει εκλογές. Τα ίδια λέει και ο Πούτιν. Κι από την άλλη, διαλύει τις σχέσεις της Αμερικής με τους διαχρονικούς συμμάχους της, την ΕΕ.
Τα τελευταία τρία χρόνια στις ΗΠΑ και στην ΕΕ ο Βλαντιμίρ Πούτιν κηρύχθηκε εγκληματίας πολέμου. Σήμερα ο ηγέτης του λεγόμενου δυτικού κόσμου τον απαλλάσσει και τάσσεται στο πλευρό του. Η Ευρώπη πού είναι; Τι ρόλο παίζει; Έχει τη δύναμη να αντιδράσει ή θα αφήσει τον κόσμο στα χέρια τους;
Μόνο ερωτήσεις έχω, απαντήσεις δεν υπάρχουν. Είμαστε σε αναμονή για να δούμε πόσο πιο επικίνδυνος θα γίνει ο κόσμος με αυτούς που ηγούνται.
