του Τάκη Θεοδωρόπουλου από την Καθημερινή
Την περίφημη Νικίειο Ειρήνη τη διδαχθήκαμε όλοι στο σχολείο. Το ελπίζω τουλάχιστον. Την περιγράφει ο Θουκυδίδης στο Ε΄ βιβλίο της Ιστορίας του. Σηματοδοτεί το τέλος της πρώτης περιόδου του Πελοποννησιακού Πολέμου, του επονομαζόμενου Αρχιδάμειου. Οι δύο φιλοπόλεμοι στρατηγοί, ο Αθηναίος Κλέων και ο Σπαρτιάτης Βρασίδας, έχουν σκοτωθεί στη μάχη της Αμφίπολης. Στην Αθήνα έχει αναδειχθεί ηγέτης ο Νικίας, ολιγαρχικός, εύπορος, ιδιοκτήτης μεταλλείων αργύρου στο Λαύριο και ουδόλως πολεμοχαρής. Οπως λέει ο Πλούταρχος, το θάρρος στη μάχη δεν ήταν από τα προσόντα που τον χαρακτήριζαν. Μέτριος ρήτορας, υποδεέστερος δημαγωγός και από τον Κλέωνα και τον Αλκιβιάδη, υποστήριζε τη δημοφιλία του με χορηγίες και δωρεές. Η Αθήνα έχει χάσει την Αμφίπολη, που της είναι απαραίτητη για την τροφοδοσία της ξυλείας για τον στόλο. Η Σπάρτη έχει χάσει την αφρόκρεμα της νεολαίας της, την οποία αιχμαλώτισε ο Κλέων στη Σφακτηρία. Δεν είναι λίγοι οι Σπαρτιάτες που ξεκίνησαν τον πόλεμο χωρίς να τον θέλουν. Βρισκόμαστε στο δέκατο έτος των εχθροπραξιών, όταν ο Αθηναίος Νικίας με τον Σπαρτιάτη βασιλιά Πλειστοάνακτα συνάπτουν συνθήκη ειρήνης. Μεταξύ άλλων, η Σπάρτη θα δώσει στην Αθήνα την Αμφίπολη και η Αθήνα θα απελευθερώσει την αιχμάλωτη νεολαία της. Η συνθήκη είναι φιλόδοξη. Προβλέπει ειρήνη πενήντα ετών. Ως γνωστόν, δεν άντεξε παρά μόνον έξι, όταν η Αθήνα ξεκίνησε τη Σικελική Εκστρατεία που αποδείχθηκε αυτοκτονική. Στην πραγματικότητα, δεν ίσχυσε ποτέ. Στην Πελοπόννησο, όλ’ αυτά τα χρόνια της ειρήνης οι πόλεις πολεμούν μεταξύ τους. Στη διάρκεια αυτών των ετών διαδραματίζονται και τα γεγονότα της Μήλου. Την καταστρέφουν οι Αθηναίοι επειδή δεν δέχονται την ουδετερότητά της στον πόλεμο ο οποίος, υποτίθεται, έχει λήξει.
Οποιαδήποτε συσχέτιση με τον σημερινό κόσμο δεν είναι συμπτωματική. Ο Ελον Μασκ μάς ανακοίνωσε ότι διαβάζει Ελληνες κλασικούς. Δεν ξέρω τι καταλαβαίνει. Η ειρήνη που συνάπτουν οι δύο μεγάλες δυνάμεις του ελληνισμού δεν μπορεί παρά να είναι πρόσκαιρη και επισφαλής, αφού καμία από τις διαφορές τους που τις έχουν οδηγήσει στη σύγκρουση δεν έχει επιλυθεί. Αν και ξέρω ότι οι ιστορικές αναλογίες έχουν πάντα σχετική αξία, δεν μπορείς να μη σκεφτείς τις προσπάθειες ειρήνευσης στην Ουκρανία. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν ανακωχή χωρίς να προτείνουν λύση στο πρόβλημα που προκάλεσε τον πόλεμο, την εισβολή της Ρωσίας και την κατοχή του ενός πέμπτου των εδαφών της Ουκρανίας. Ο Τραμπ φέρθηκε στον Ζελένσκι σαν να ήταν υπάλληλός του. Του είπε ότι αυτός τον πληρώνει. Δεν σεβάστηκε καν ότι ο Ζελένσκι, αν μη τι άλλο, πολεμάει για την ύπαρξη της χώρας του. Και μετά από μερικά χρόνια ήρθαν οι Μακεδόνες και σάρωσαν τις πόλεις. Ποιος θα είναι ο κυρίαρχος του κόσμου. Ποιοι είναι οι σημερινοί Μακεδόνες;
