του Θεόδωρου Ντρίνια από το Άρδην τ. 136
Το 2024, οι ελληνικές εξαγωγές ξεπέρασαν τα 100 δισ. ευρώ (49,5 δισ. αγαθά και 51,5 δισ. υπηρεσίες), όταν δέκα χρόνια πριν, στο απόγειο της κρίσης, το 2014, έφταναν τα 58 δισ. ευρώ (27 δισ. αγαθά και 31,5 δισ. υπηρεσίες). Το 80% των εξαγωγών αγαθών προέρχεται από το 20% των επιχειρήσεων. Το 82% των εξαγωγών αγαθών προέρχεται από τρεις μόλις Περιφέρειες (Αττική 27,1 δισ., Κεντρική Μακεδονία 8 δισ. και Πελοπόννησος 5,2 δισ.). Το υπόλοιπο 18% προέρχεται από όλες μαζί τις υπόλοιπες δέκα Περιφέρειες.
Παρά τη μεγάλη αυτή αύξηση των εξαγωγών, το συνολικό έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών διαμορφώθηκε στα περίπου 12 δισ. ευρώ, καθώς το έλλειμμα από εισαγωγές αγαθών (ύψους 84 δισ. ευρώ) διαμορφώθηκε περίπου στα 34 δισ. ευρώ και εξισορροπήθηκε σημαντικά από το ισοζύγιο των υπηρεσιών (τουρισμός, ναυτιλία, logistics κ.ά.), το οποίο υπήρξε πλεονασματικό κατά περίπου 22 δισ. ευρώ.
֎
Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΟΒΕ, το 2023, η φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα προσέγγισε τα 7,1 δισ. ευρώ. Η δημόσια δαπάνη για το 2023 ήταν 2,8 δισ. ευρώ, η συμμετοχή της φαρμακοβιομηχανίας στη φαρμακευτική δαπάνη ήταν 3,5 δισ. ευρώ, ενώ η συμμετοχή των ασθενών αυξήθηκε κι άλλο και προσέγγισε τα 734 εκατ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό της δημόσιας χρηματοδότησης της φαρμακευτικής δαπάνης φτάνει στην Ελλάδα το 40% και βαίνει συνεχώς μειούμενο, καθώς η συνολική δαπάνη αυξάνεται με ποσοστό πολλαπλάσιο της δημόσιας (μόνο το 2022 η φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε κατά 22%, ενώ η δημόσια χρηματοδότηση μόλις κατά 5%). Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με στοιχεία της IQVIA, το ποσοστό της δημόσιας χρηματοδότησης της φαρμακευτικής δαπάνης στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου είναι: για τη Γαλλία 80%, την Ιταλία 64%, την Ισπανία 86% και την Πορτογαλία 81%. Η Ελλάδα είναι ο απόλυτος ουραγός.
֎
Ο εμπορικός πόλεμος που εξαπέλυσε ο Τραμπ εις βάρος της Κίνας, αν και ακόμα βρισκόμαστε σε φάση εκεχειρίας 90 ημερών, αποτυπώνεται στα πρώτα αποτελέσματα του Αυγούστου 2025. Οι εξαγωγές της Κίνας προς τις ΗΠΑ μειώθηκαν κατά 33%, ενώ οι εισαγωγές από τις ΗΠΑ μειώθηκαν κατά 16%, σε σχέση με τον περσινό Αύγουστο. Η προσπάθεια της Κίνας να αντισταθμίσει τη μείωση των εξαγωγών της προς τον μεγαλύτερο μέχρι σήμερα εμπορικό της εταίρο, τις ΗΠΑ (κινεζικά αγαθά αξίας 283 δισ. δολαρίων εξήχθησαν στις ΗΠΑ το οκτάμηνο του 2025), αποτυπώνεται επίσης τον μήνα Αύγουστο, καθώς οι εξαγωγές της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση αυξήθηκαν κατά 10,4%, προς τον Σύνδεσμο Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) κατά 22,5% και προς την Αφρική κατά 26%. Συνολικά, οι εξαγωγές της Κίνας αυξήθηκαν τον Αύγουστο του 2025 κατά 4,4%. Παρόμοια είναι η εικόνα, αν λάβει κάποιος υπ’ όψιν τα στοιχεία για το οκτάμηνο του 2025: μείωση των εξαγωγών προς τις ΗΠΑ κατά 15,5% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι, μείωση των εισαγωγών από τις ΗΠΑ κατά 11%, και την ίδια περίοδο, αύξηση των εξαγωγών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά 7,7%, τον ASEAN κατά 14,6% και την Αφρική κατά 24,6%.
֎
Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την οριακή κατάσταση στην οποία έχει φτάσει η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στις ΗΠΑ, χρειάζεται να ρίχνουμε ματιές και σε κάποιους δείκτες που αποτυπώνουν τη συρρίκνωση του λεγόμενου «κοινωνικού κεφαλαίου» στη χώρα. Έτσι, το 1980, το 75% των Αμερικανών είχαν περάσει τουλάχιστον ένα βράδυ τον χρόνο κάνοντας παρέα με κάποιον από τη γειτονιά τους, ενώ το 2019 το ποσοστό έπεσε κάτω από το 70%. στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το 35% των πολιτών δεν συμμετείχαν σε κάποια (μη θρησκευτική) οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών, ενώ ήδη από το 2004 το ποσοστό αυξήθηκε στο 45%. το 1975 το 40% των Αμερικανών πίστευε ότι γενικά μπορούμε να εμπιστευόμαστε τους περισσότερους ανθρώπους, ενώ το 2022 το ποσοστό έπεσε περίπου στο 20%. η κατά κεφαλήν ποσότητα αίματος που πρόσφεραν οι Αμερικανοί σε εκδηλώσεις εθελοντικής αιμοδοσίας συρρικνώθηκε μεταξύ 1990 και 2022 κατά το 1/3 κ.ά. Την ίδια στιγμή αξίζει να δούμε πώς εξελίχθηκε ένας δείκτης οικονομικής ισότητας/ανισότητας. Το 1942, το 10% των πλουσιότερων ανθρώπων στις ΗΠΑ συγκέντρωνε το 35% του εθνικού εισοδήματος (προ φόρων), το ποσοστό αυτό έπεσε κάτω από 35% το 1972, για να εκτοξευθεί στο 55% του εθνικού εισοδήματος το 2012.
֎
Μιας και το τελευταίο διάστημα γίνεται πολύς λόγος για τη δημογραφική απίσχναση της Δυτικής Ευρώπης και τη μετατροπή της σε κοινωνία γερόντων, έχουν ενδιαφέρον τα παρακάτω στοιχεία: Το 1910, το 11,5% του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσε στη Γερμανία, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία και την Ισπανία, τις πέντε μεγαλύτερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης (χωρίς να υπολογίζουμε εκείνους που ζούσαν στις τότε εκτεταμένες αποικίες τους). Το 2010, μόλις το 4,5% του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσε εκεί. Παράλληλα, την ίδια χρονιά, μόνο το 2,5% όλων των μωρών στον κόσμο γεννήθηκαν σε μία από αυτές τις χώρες. Μπορούμε να φανταστούμε τι γίνεται σήμερα, 15 χρόνια μετά. Παράλληλα, το προσδόκιμο ζωής είναι περίπου 20% υψηλότερο σε αυτές τις χώρες από ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι, ενώ το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που είναι 65 ετών και άνω ανέρχεται στο 8%, στις προαναφερθείσες χώρες είναι 18% (και 17% στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της).
