του Σπύρου Κουτρούλη από το ιστολόγιο koutroulis-spyros.blogspot.com
Ο Θ. Βερέμης ως μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ και ως επιστημονικός σύμβουλος της σειράς του ΣΚΑΙ υποστήριξε απόψεις που θεωρούν το ελληνικό έθνος ως νεώτερη κατασκευή. Παλαιότερα όμως είχε επικριθεί για τους ακριβώς αντίθετους λόγους. Σε άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 21-1-1996 διαβάζουμε ότι κατηγορήθηκε ως εθνικιστής και αντισημίτης που δρα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας από τον Μ. Μαζάουερ, όσο και από τον αμερικανό καθηγητή της Στρατηγικής Έ.Λούντβικ. Ο λόγος είναι ότι στο έργο Ιστορικό λεξικό της Ελλάδας, που έγραψε μαζί με τον Μάρκο Δραγούμη και εκδόθηκε στα αγγλικά από τον εκδοτικό οίκο Scarecrow Press, δεν θεωρεί τους Βλάχους ως μειονότητα, αλλά δίγλωσσους Έλληνες, ενώ δεν ερμηνεύει την ιστορική πορεία των Τσάμηδων, των Ελλήνων Εβραίων (Σεφαρδιτών και Ρωμανιωτών) και των Σλαυομακεδόνων με τον τρόπο που ο Μαζάουερ επιθυμεί. Ενδιαφέρουσες είναι οι απαντήσεις του Κρίς Γουντχάουζ, στον Μαζάουερ και στον Έ.Λούντβικ, που θεωρούν ως αστείες τις κατηγορίες για εθνικισμό και αντισημιτισμό.
Είναι αναγκαίο να ερευνήσουμε αν η αποσιώπηση αυτών των απόψεων από τον Βερέμη, τον ίδιο, για τις οποίες άδικα επικρίθηκε, σημαίνει ότι έχει μετακινηθεί από αυτές ή το ελληνικό κράτος και οι διανοούμενοι του, επέλεξαν να ακολουθήσουν μια άλλη κοσμοαντίληψη που αντιστοιχεί στην θλιβερή κατάσταση υποτέλειας, στην οποία έχει περιέλθει. Πάντως ο Μαζάουερ με την πρόσφατη αρθρογραφία του φαίνεται να κατανοεί την ελληνική θέση, ακολουθώντας ενδεχομένως την προσέγγιση Ελλάδος – Ισραήλ εξ αιτίας κοινών οικονομικών συμφερόντων και της απειλητικής ανόδου του νεο-οθωμανισμού που αποσκοπεί να κυριαρχήσει στην ΝΑ Μεσόγειο.
