Το άρθρο του καθηγητή Παναγιώτη Ιωακειμίδη, στο “in.gr”, κατορθώνει σε μια πρόταση να περικλείσει την κατασκευασμένη “αλά γκρέκα” επιχειρηματολογία, με την οποία επιχειρείται να αιτιολογηθεί η εθελούσια παραίτηση από τον όποιο πλούτο υδρογονανθράκων περιλαμβάνουν θαλάσσιες περιοχές ελληνικής δικαιοδοσίας…
Αυτό που συμβαίνει είναι εκπληκτικό. Η Ελλάδα ίσως και να χρωστά ευγνωμοσύνη στην Τουρκία. Σε καθημερινά σχεδόν βάση οι επίσημες δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας, ακόμα και στο επίπεδο Ερντογάν, βοηθούν την ελληνική διπλωματία να αποδείξει την ορθότητα όσων υποστηρίζει επί δεκαετίες…
Η Τουρκία κινδυνεύει να υποστεί σοβαρές γεωπολιτικές απώλειες, λόγω και των αντισυσπειρώσεων που η ίδια προκάλεσε. Παρότι η επιθυμία των ΗΠΑ για την επαναφορά της στην προηγούμενη “κανονικότητα” (σ.σ. καταχρηστικά ο όρος) είναι δεδομένη, το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά φαίνεται προδιαγεγραμμένο…
Η τουρκική ενέργεια μπορεί να έχει και μια θετική επίπτωση για τα ελληνικά συμφέροντα, καθώς ενταφιάζει, ή τουλάχιστον καθιστά δυσχερή, την προοπτική έναρξης των διερευνητικών επαφών και οπωσδήποτε εξωθεί την ΕΕ προς την κατεύθυνση της επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία…
…Εάν αυτό ισχύει, τότε η έκκληση Ερντογάν για τη σύγκληση συνόδου των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί τη διέξοδο που αποζητά στο αδιέξοδό του…
Ο ιδιοτελής φιλοτουρκισμός του προέδρου Τραμπ, μάλιστα, εξισορροπεί το αντι-Ερντογάν κλίμα σε αμερικανικά κέντρα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην κερδίζει τίποτα. Η Άγκυρα συνεχίζει να χειραγωγεί με επιτυχία την αμερικανική πολιτική στην περιοχή, παίζοντας μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας