του Μάνου Στεφανίδη | Από το Άρδην τ. 120 (Ιανουάριος-Μάρτιος 2021). Τελικά, τι άλλο είναι η Ιστορία παρά το ατέλειωτο καραβάνι ανθρώπων που έφυγαν, ανθρώπων που έρχονται και ανθρώπων που…
-
-
Η Αθήνα έχει καταστεί αβίωτη πόλη. Ο καθένας που κυκλοφορεί στο κέντρο εν μέσω καύσωνα το διαπιστώνει καθημερινά με αγανάκτηση και απελπισία. Η κίνηση είναι διαρκής, εφιαλτική και δεν ισχύουν πια ώρες αιχμής. Οι αρμόδιοι οφείλουν να κάνουν κάτι άμεσα για να αντιμετωπίσουν αυτή την παράνοια…
-
Ευθύς εξαρχής θέλω να δηλώσω ότι η επιτόπια, πρόσφατη ξενάγηση από τον ίδιο τον καθηγητή κ. Κορρέ, διάρκειας 5 ωρών (!) μού έλυσε πολλές απορίες, ήρε αρκετές επιφυλάξεις και με έπεισε ως προς τα περισσότερα ζητήματα της παρέμβασης. (Στοιχειώδης εντιμότητα μού επιβάλλει να το παραδεχτώ)….
-
Ένα εμβληματικό έργο για τις θέσεις και την αισθητική της γενιάς του ’30, φιαγμένο από τον “μινόρε” Σπύρο Βασιλείου με φωτεινή, κολορίστικη διάθεση…
-
Τότε συνειδητοποιώ ότι ξαγρυπνά μαζί μου κι ο άγνωστος γείτονας τού από πάνω ορόφου. Μαζί με τους γάτους στον ακάλυπτο που αιφνίδια ερωτοτροπούν άλλοτε θριαμβικά κι άλλοτε με θρηνητικές κραυγές ζωής ή θανάτου. Ο γείτονας από πάνω (ή μήπως γειτόνισσα;) βηματίζει και από καιρού εις καιρόν μετακινεί κάποια, βαριά μάλλον, έπιπλα…
-
Αυτό που έγινε στην ανάβαση και στην κορυφή του ιερού βράχου είναι απλά βλασφημία. Κυρίως γιατί χωρίς φαντασία χρησιμοποιήθηκαν παχείς όγκοι μπετόν – τους είδα ιδίοις όμμασι – και δεν σκέφτηκε κανείς κάποια άλλη λιγότερο μόνιμη και όχι τόσο αποκρουστική λύση, μία πιο ανάλαφρη, ξύλινη κατασκευή…