“Κοινοτικόν”: Η Πάτρα στους πολίτες της!

Αυτή η πόλη δεν είναι η πόλη μας – αυτός ο δήμος δεν είναι ο δήμος μας

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ / Πρωτοβουλία για μια αυτόνομη παρέμβαση στο Δήμο Πατρέων

Όσοι και όσες συντάξαμε αυτό το κείμενο δεν είμαστε «επώνυμοι». Δεν «λιγουρευόμαστε» καρέκλες και καρεκλίτσες στα δημοτικά έδρανα για να ξεδιψάσει η προσωπική ή πολιτική μας ματαιοδοξία. Συναντηθήκαμε σε τόπους δουλειάς, σε πανεπιστημιακά έδρανα, σε εκδηλώσεις, σε συναυλίες και παραστάσεις, σε σωματεία, στις πλατείες της αγανάκτησης, σε μικρές ή μεγάλες κινητοποιήσεις. Μας έφερε κοντά ο πόθος για την ανεξαρτησία της πατρίδας, την κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, την πραγματική δημοκρατία, την ισορροπία με τη φύση. Μας κινητοποιεί ξανά η ανάγκη να ανακτήσουμε την Πάτρα, την πόλη που ζούμε!

Το σημερινό πρόσωπο της πόλης μάς τρομάζει! Η κρίση που κλυδωνίζει την πατρίδα βαραίνει καταθλιπτικά πάνω από την πόλη μας: ανεργία, φτώχεια, παραγωγική εκχέρσωση, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, μόλυνση, έλλειψη προοπτικής, μετανάστευση των νέων, αυτοκτονίες και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Η κρίση αυτή συνθλίβει τις ψυχές, δοκιμάζει τις αντοχές των κατοίκων της. Βλέπεις το αδιέξοδο στα μάτια τους: τη διάψευση και την αβεβαιότητα, την οργή και την απόγνωση. Μέσα στην περιδίνηση της κρίσης αντικρίζουμε το τέρας της ύστερης μεταπολίτευσης που θέριεψε μέσα μας, γύρω μας, παντού• μεταπρατικοί στις ιδέες, παρασιτικοί στην εργασία, αυτιστικοί στην κοινωνική μας συμβίωση.
Η πόλη, όμως, βιώνει μια παρατεταμένη παρακμή πολύ καιρό πριν από την κρίση…
Πολλά χρόνια τώρα, στον δήμο μας λειτουργεί ένα πρότυπο αυτοδιοίκησης απόλυτα συγκεντρωτικό, βαθιά αντικοινωνικό. Ένα σύστημα εξουσίας με μόνη έγνοια την επιβίωση και την αναπαραγωγή του, αδιάφορο και αποξενωμένο από τις πραγματικές μας ανάγκες. Ένας δήμος έρμαιο κομματικών σκοπιμοτήτων, λάφυρο φαύλων και ιδιοτελών κομματανθρώπων και τοπικών παραγόντων. Φέουδο αετονύχηδων της πολιτικής και της οικονομίας, πεδίο ματαιόδοξης αυτοπροβολής μιας ελίτ οικογενειών.
Αυτή η πόλη δεν μπορεί να είναι η δική μας πόλη! Αυτός ο δήμος δεν πρέπει να είναι ο δήμος μας!
Εγκαταλείπουμε τις εξέδρες των θεατών. Κατεβαίνουμε στον στίβο, αναλαμβάνουμε δράση. Θέλουμε να εκφράσουμε μόνοι μας τους εαυτούς μας, τη γενιά μας,  το όραμά της για την πόλη. Δεν σκοπεύουμε να περιοριστούμε σε μια έκφραση διαμαρτυρίας. Δεν ερχόμαστε να «πάρουμε το δήμο»! Ο δήμος ανήκει στους δημότες του. Δεν είμαστε κομμάτι του κυρίαρχου εκφυλισμένου πολιτικού παιχνιδιού και δεν φιλοδοξούμε να γίνουμε. Δεν έχουμε λύσεις προκάτ για τα προβλήματα της πόλης, γιατί δεν είμαστε δημαγωγοί, γιατί δεν παριστάνουμε τους σοφούς. Πιστεύουμε στη σύνθεση ακόμα και των, φαινομενικά, ανόμοιων και αντίθετων μεταξύ τους απόψεων. Εμπιστευόμαστε τους πολίτες αυτής της πόλης, την κρίση, την προσωπική τους ευθύνη, τη συλλογική τους δράση.
Προτάσσουμε πάνω απ’ όλα τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και των δημοτών της: Διευθετούμε με ανοιχτές, συλλογικές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες τη διαχείριση όλων των κοινών μας υποθέσεων. Πιστεύουμε στην Αντίσταση, τη Δημιουργία, την Κοινωνική Αλληλεγγύη, τη Δημοκρατία. Προασπιζόμαστε με πάθος τα δημόσια αγαθά: την υγεία, την παιδεία, το ρεύμα, το νερό. Aντιστεκόμαστε δυναμικά στην εμπορευματοποίηση και στην ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου. Προβάλλουμε ένα εναλλακτικό πρότυπο οργάνωσης και παραγωγής, προσαρμοσμένο στα μέτρα των αληθινών αναγκών μας, συμβατό με το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την ιστορία μας. Μας γοητεύει η φυσική ομορφιά του προικισμένου μας τόπου. Μας εμπνέει δημιουργικά η πλούσια πολιτισμική και πνευματική μας κληρονομιά. Aναδεικνύουμε την καλλιτεχνική δημιουργία και έκφραση των συμπολιτών μας.
Δεν έχουμε δεσμεύσεις και εξαρτήσεις. Μοιραζόμαστε το όραμά μας με τους συνδημότες μας στόμα με στόμα, χωρίς διαμεσολάβηση: δεν δίνουμε ευρώ για διαφήμιση, για πληρωμένα δημοσιεύματα, αρνούμαστε υστερόβουλες χορηγίες. Δεν μετέχουμε σε καλλιστεία υποψηφίων, σε διαβούλια για χρίσματα και διαμοιρασμό θέσεων και αξιωμάτων. Ο δήμαρχος είναι ένας από μας, είναι ένας από εσάς. Πρώτος μεταξύ ίσων, ανακλητός και εκτεθειμένος ανά πάσα στιγμή στην κρίση των συνδημοτών του.
Ο δικός μας δήμος αξίζει να υπάρχει μόνο ως πραγματικό κύτταρο της αυτοδιοίκησης και της λαϊκής βούλησης, ως μέσο ανασυγκρότησης του ερειπιώνα που αφήνουν πίσω τους τέσσερα χρόνια μνημονίων και εξάρτησης, ως ανάχωμα στις πολιτικές που θέλουν τη χώρα να μετατρέπεται σε αποικία χρέους και την πόλη ένα τοπικό συντρίμμι συνδεδεμένο απευθείας με τους επικυρίαρχους των Βρυξελλών. Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να επιβάλει και να λειτουργήσει έναν τέτοιο δήμο είναι η πλατιά και διαρκής κινητοποίηση της πλειοψηφίας των πολιτών. Ούτε αυτόκλητοι σωτήρες, ούτε «επώνυμοι», ούτε επικοινωνιακά τερτίπια και συναλλαγές. Σε αυτή την κινητοποίηση της πλειοψηφίας προσβλέπουμε, αυτή θα αποτελεί κριτήριο και μέτρο της δράσης μας.
Η δική μας Πάτρα είναι πριν απ’ όλα ο τόπος μας: τα σπίτια, οι δρόμοι, οι βιβλιοθήκες, τα γήπεδα, οι πλατείες, οι εκκλησίες, τα σχολεία, οι θεατρικές και μουσικές σκηνές, οι εργατικές συνοικίες, οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, τα πάρκα, το λιμάνι, οι φτωχογειτονιές, τα μνημεία,  το ηλιοβασίλεμα…
Η δική μας Πάτρα είναι πριν απ’ όλα οι άνθρωποί της: οι ανάγκες, η φωνή, τα όνειρα, οι καημοί, τα προβλήματα, το τραγούδι, οι αγωνίες, το μεράκι, η στέρηση, η εργασία, οι γιορτές, ο έρωτας, οι ελπίδες, οι χαρές και οι λύπες τους…