Αρχική » Σπάρτακος-Κομοτηνή: Διασώθηκε κάποια ἐλπίδα; Ἴσως…

Σπάρτακος-Κομοτηνή: Διασώθηκε κάποια ἐλπίδα; Ἴσως…

από Άρδην - Ρήξη

391 (1) (1)_01

Από την εφημερίδα Αντιφωνητής 

Τελικά δέν ξεφύγαμε ἀπό τά μίζερα μονοψήφια νούμερα, ἔστω καί παρά τρίχα. Τό ποσοστό μας (ὡς «Σπάρτακου») ἄγγιξε τό 10% καί μᾶς ἀπέφερε 4 ἕδρες στό δημοτικό συμβούλιο τῆς Κομοτηνῆς. Μείναμε ὅμως στήν 4η θέση, ἀφοῦ μᾶς ὑποσκέλισαν ὄχι μόνο τά ψηφοδέλτια τῆς συγκυβέρνησης ἀλλά καί κεῖνο τῶν συριζαίων. Δικαιολογίες φυσικά …ἔχουμε. Ὁ Σύριζα μᾶς προσπέρασε μόνο χάρη στίς μειονοτικές ψήφους (ἀφοῦ φαίνεται νά ἐκλέγει, πέρα ἀπό τήν Λαφτσῆ πού ἡγεῖτο, 3 στούς 3 συμβούλους μουσουλμάνους!). Ὅσο γιά τό νεοδημοκρατικό ψηφοδέλτιο, τί νά λέμε τώρα; Τό 20% πού ἔπιασε καί πολύ τοῦ πέφτει ἀλλά κρίνοντας ἀπό ἄλλες συναφεῖς περιπτώσεις, ὅπως τοῦ Σπηλιωτόπουλου στήν Ἀθήνα, δέν πρέπει νά μᾶς ἐκπλήσσει. Ὁ νῦν δήμαρχος ἐννοεῖται πώς ἐπανεξελέγη πανηγυρικά μέ 56%, τόσο χάρη στίς προσωπικές του ἱκανότητες, ὅσο καί χάρη στό τοπικό σύστημα ἐξουσίας πού ἔχει ἐγκαθιδρυθεῖἀπό τό Πασόκ χρόνια τώρα.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι περιμέναμε γιά μᾶς σημαντικά ψηλότερα ποσοστά. Ἀπό τή μιά ἡ ἀπουσία ἐπαφῆς μέ μεγάλο τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ (ὕπαιθρος, μειονότητα) κι ἀπό τήν ἄλλη ἡ αἰσιοδοξία πώς θά καρπωνόμασταν τήν διάχυτη δυσαρέσκεια, μᾶς ὁδήγησαν σέ προσδοκίες πού ἀποδείχθηκαν ἀνεδαφικές. Ἄν ὅμως τελικά συνυπολογίσει κανείς τίς ἐπιτυχίες τῶν φίλων μας σέ Θεσσαλονίκη καί Πάτρα ἀλλά καί τό γενικότερο ὑποτονικό κλῖμα τῶν ἐκλογῶν (πού ἀνέδειξαν προσωπικότητες τύπου Μπέου, Ψινάκη ἤ Μώραλη), θά πρέπει νά εἴμαστε κι εὐχαριστημένοι. Μέσα σέ μιά καταρρέουσα Ἑλλάδα ὅπου μεγάλα τμήματα τοῦ κόσμου ὑπερψήφισαν πάλι ὑποψήφιους τοῦ μνημονιακοῦ μετώπου καί ἀναμένουν τή σωτηρία τους μᾶλλον ἀπό κάποιο θαῦμα, πόσο καλύτερα νά πᾶς;

Πάντως ὁ Χρ. Γιανναρᾶς τά εἶπε ὅλα πάλι στήν προεκλογική ἐπιφυλλίδα του στήν «Καθημερινή» (17-5-14):

«Mοιάζει να έχουν χαθεί τα αντανακλαστικά ζωντανού οργανισμού, οι δυνατότητες συλλογικής αυτοάμυνας, οι αντιδράσεις και λειτουργίες ανάσχεσης κινδύνων ή απειλών. Στις προσωπικές μαρτυρίες καταδείχνεται ψηλαφητή και ακαταγώνιστη η δυναμική της ελεύθερης πτώσης: H αποσύνθεση της δημόσιας διοίκησης με την καθολική επιβολή του πελατειακού κράτους, το αλαλούμ πειραματισμών, ιδεοληψίας και «προοδευτικής» στενοκεφαλιάς που διέλυσε την παιδεία, η αχαλίνωτη αυθαιρεσία του συνδικαλισμού: αμόκ αυτοκαταστροφής. Mικρότητες απίστευτης ευτέλειας των διαχειριστών της εξουσίας, βουλιμική απληστία κάθε κομματικής κουζίνας (κατά κυριολεξία παρακράτους της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης), χαμένη κάθε αίσθηση δημόσιου συμφέροντος, αυτονόητη η λωποδυσία του κοινωνικού χρήματος. H φυγοπονία κανόνας, η αναξιοκρατία καθεστώς, η απαιδευσία και η εξηλιθίωση ενδημικές. (…)

H κρίσιμη εκλογική μάζα, αυτή που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, άσκεφτη, ασυλλόγιστη, μωρόπιστη, με μοναδική χαρά ζωής την καταναλωτική ετοιμότητα, είναι αδύνατο να διακρίνει ποιος  την εμπαίζει, ποιος σε βάρος της εγκληματεί. Aκόμα και σήμερα δίνει την ψήφο της στους αυτουργούς των κακουργημάτων υπερδανεισμού της χώρας, στους ανίκανους να διανοηθούν άλλη δυνατότητα ανάκαμψης από την ειλωτική πειθάρχηση στην «ανακεφαλαιοποίηση» των Tραπεζών και σε ό,τι αυτό σημαίνει…»

ΣΧΕΤΙΚΑ

2 ΣΧΟΛΙΑ

Θανάσης Τζιούμπας 21 Μαΐου 2014 - 14:45

“Μίζερα μονοψήφια νούμερα”; Μήπως πρέπει να δούμε αν η λάθος εκτίμηση είχε να κάνει με τις προσδοκίες; Ας μην ξεχνάμε τι παρακμή βιώνουμε ως τόπος και ως λαός. Είναι δυνατό μια πόλη να αποτελέι την όαση; Αν ήμουν πάντως στην θέση σας, να παλέυω με μια πόλωση “αυτών που πουλάνε πατρίδα κι αυτών που πουλάνε την πατρίδα”, με μια απεύθυνση που ανακαστικά εστιάζεται στην χριστιανική συνιστώσα και πολεμιέται με “τζιχάντ” από το προξενείο και παρ’ όλα αυτά είχα τέτοια επιδοκιμασία, θα πανηγύριζα για μια πραγματική νίκη και δεν θα άφηνα το συναίθσθημα της διάψευσης μιας προσδοκίας να δηλητηριάσει την πραγματικότητα μου, εκπέμποντας και ένα μήνυμα “ήττας” που δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα, την προσπάθεια που κάνατε και την εμπιστοσύνη των σχεδόν 3.000 συμπολιτών που σας τίμησαν. Στο κάτω κάτω όλοι μας συμμετέχουμε στις εκλογές για να θέσουμε σε δημόσιο διάλογο κάποιες απόψεις, θέσεις κι αγωνίες μας, και σε αυτά κύρια πρέπει να εστιάζουμε την αυτοαξιολόγηση μας. Δεν υποβαθμίζω το εκλογικό αποτέλεσμα, άλλωστε για εκλογές μιλάμε, απλά θυμίζω πως οι καιροί που θα μιλάμε για πλειοψηφικές απόψεις είναι το ζητούμενο, το ποθούμενο, αυτό που πρέπει να δημιουργήσουμε. Αυτό όμως δεν έρχεται με τις “ιερεμιάδες” των επιφυλίδων, αλλά με την μαχητικότητα αυτού που θέλει να “πραγματώσει το αδύνατο”. Λοιπόν, στην βάση αυτή, τα συγχαρητήρια μου σύντροφοι για την λαμπρή σας επίδοση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
George 21 Μαΐου 2014 - 17:19

Ενας ποιητης ελεγε για την πολιτικη…”οτι ειναι κυμα, σαν κυμα περναει”…
Οι ηλιθιοι (λεω εγω τωρα..) παρασερνονται απο τα πολιτικα κυματα και πνιγονται.
Το θεμα λοιπον ειναι πως μπορεις εσυ σαν πολιτικη κινηση να μην εισαι κυμα, αλλα σταθερη αξια. Σταθερο σημειο στο οποιο να μαζευονται για να στηριχθουν και να σωθουν οσοι πιγονται.
Διαφορετικα και εσυ, σαν κυμα θα περασεις…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ