Όταν η Ε.E. (Χέιγκ, Βεστερβέλε) χρηματοδοτούσε τον ISIS στη Συρία…
Του Θανάση Σταματούκου από τη Ρήξη φ. 107
Μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ιστορίας του ISIS –της ισλαμιστικής οργάνωσης που σπέρνει τον τρόμο σε Ιράκ και Συρία– είναι η υποστήριξη που έλαβε από την ΕΕ. Για την ακρίβεια: η ΕΕ χρηματοδότησε τον ISIS. Πώς; Μέσω της άρσης του εμπάργκο στις εισαγωγές πετρελαίου από τη Συρία.
Τον Απρίλιο του 2013, οι υπουργοί eξωτερικών της ΕΕ απέσυραν όλες τις κυρώσεις που μπλόκαραν την εισαγωγή συριακού πετρελαίου. Έτσι μπόρεσαν οι ομάδες που βρίσκονταν στο βορειoανατολικό τμήμα της Συρίας –ανάμεσά τους και ο ISIS– να ενισχυθούν οικονομικά από τις πετρελαιοπηγές που έλεγχαν.
Και δεν μιλάμε για κάποιο «λάθος», μια «αβλεψία» των Ευρωπαίων κλπ. Μιλάμε για απόφαση που ελήφθη με ρητό στόχο τη διευκόλυνση της ροής πετρελαίου από τις οργανώσεις της συριακής αντιπολίτευσης προς στο εξωτερικό. Και είναι αυτή ακριβώς η απόφαση που συνέβαλε στη σταθεροποίηση της οικονομικής βάσης του ISIS εντός της Συρίας, και στην επέκτασή της οργάνωσης στο βόρειο Ιράκ.
«Είναι σημαντικό για μας να στείλουμε ένα σινιάλο ότι είμαστε ανοιχτοί να βοηθήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο» δήλωνε στις 22 Απριλίου του 2013 ο υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας Ουίλιαμ Χέιγκ. «Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε τη συριακή αντιπολίτευση».
Αντίστοιχα, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλλε, αποσαφήνιζε την ίδια μέρα: «Επιθυμούμε να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση, και γι’ αυτό θα άρουμε τις κυρώσεις που εμποδίζουν το έργο των μετριοπαθών δυνάμεων της αντιπολίτευσης».
Στην πορεία, αυτοί που βοηθήθηκαν ήταν οι τζιχαντιστές. Το πόσο… μετριοπαθείς είναι αυτοί, βεβαίως, το βλέπουμε καθημερινά, με τελευταία πράξη μετριοπάθειας την εκτέλεση εκατοντάδων αιχμαλώτων πολέμου, ύστερα από την κατάληψη της αεροπορικής βάσης Τάμπκα.
Η άρση του εμπάργκο πέρασε το μήνυμα στις οργανώσεις της αντιπολίτευσης να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς μεταξύ τους, ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχο των πετρελαϊκών πόρων. «Η απόφαση της ΕΕ θα μπορούσε να εντείνει τη βία στη Συρία, ξεκινώντας έναν αιμοσταγή ανταγωνισμό για τον έλεγχο ενός πόρου που φθίνει ύστερα από δύο χρόνια ενός σκληρού εμφυλίου πολέμου», προέβλεπε σε ανύποπτο χρόνο το Tάιμ. Και καθώς νικητής σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό βγήκε ο ISIS, μπορούμε να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι, ντε φάκτο, η ΕΕ κατέληξε να ενισχύει οικονομικά τις στρατιωτικές του προσπάθειες.
Παράλληλα, η Ε.Ε. ενθάρρυνε με την πολιτική της την πλήρη λεηλασία των κρατικών πόρων και εγκαταστάσεων από δυνάμεις τις οποίες υποτίθεται ότι αντιμάχεται. «Είναι γεγονός ότι πολλές από τις πετρελαιοπηγές που βρίσκονται στα χέρια των ανταρτών είναι υπό τον έλεγχο της Ζαμπχάτ Αλ Νούσρα, που έχει δηλώσει πίστη στην Αλ Κάιντα».
«Η απόφαση της ΕΕ να άρει τις κυρώσεις στο πετρέλαιο της Συρίας, για να βοηθήσει την αντιπολίτευση, επιτάχυνε τη μάχη για τον έλεγχο πηγών και αγωγών στις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες και συνέβαλε στη σταθεροποίηση της εξουσίας των τζιχαντιστικών ομάδων επί των κρίσιμων πόρων της χώρας». Δεν το λέει κάποιος κακός κομμουνιστής αυτό, το λέει η Γκάρντιαν.
Έτσι έχουν τα πράγματα με την ΕΕ, που εξάγει σταθερότητα και ασφάλεια, αλλά κάποιες φορές εξάγει και χρήμα στα παρακλάδια της Αλ Κάιντα. Καμιά προσπάθεια αντιστροφής αυτής της καταστροφικής πολιτικής δεν μπορεί να καλύψει -κατόπιν εορτής- τις εγκληματικές αποφάσεις που ελήφθησαν μέχρι σήμερα και συνέβαλαν, μαζί με σειρά άλλων παραγόντων, στην ασύλληπτη αποσταθεροποίηση και το αιματοκύλισμα της περιοχής.
Σημειώσεις
Juergen Baetz, «EU Lifts Syria Oil Embargo to Bolster Rebels», Associated Press, 22-4-2013.
Vivienne Walt, ‘Syria’s Opposition Hopes to Win the War by Selling Oil’, Time, 1-5-2013
Julian Borger and Mona Mahmood, ‘EU decision to lift Syrian oil sanctions boosts jihadist groups’, The Guardian, 19-5-2013
