Προσφυγικό: νέα βάρη της Ελλάδας

Τι σχεδιάζει να επιβάλλει η Μέρκελ στη χώρα μας

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου από τη Ρήξη φ. 118

Μετά την ελληνική κρίση χρέους, που για πολλούς μήνες επισκίασε σχεδόν κάθε άλλη δραστηριότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήρθε, στις απαρχές του φθινοπώρου, η προσφυγική-μεταναστευτική κρίση, για να μονοπωλήσει με τη σειρά της το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και να διχάσει την Ευρώπη. Η «σκοτεινή υπερδύναμη του ευρώ και της τρόικας», που βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα όλων σχεδόν των έγκυρων ΜΜΕ της Ευρώπης ως ο αλαζονικός «τύραννος της Ελλάδας», αίφνης μεταμορφώθηκε σε μεγαλομανή «προστάτη των ευρωπαϊκών αξιών» και σε «πρότυπο ηθικής ανωτερότητας», ενώ η καγκελάριος Μέρκελ επέδειξε «ιστορικό μεγαλείο» με το να καταργήσει, ουσιαστικά μόνη της, τα εθνικά σύνορα και να επιβάλει πανευρωπαϊκά, για μια ακόμα φορά, «ειδικό ρόλο» για τη Γερμανία.
Η χώρα, που και στις δυο κρίσεις παρέμεινε στο επίκεντρο της κριτικής και των απαξιωτικών νουθετήσεων, είναι, η ανυπεράσπιστη και με ανύπαρκτη πλέον εθνική κυριαρχία, όπως αποδεικνύεται, Ελλάδα. Αυτή τη φορά επειδή αδυνατεί, όντας το «εξωτερικό σύνορο» της Ευρώπης, ν’ αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό τσουνάμι, παραβιάζει κοινοτική νομοθεσία (Δουβλίνο ΙΙ, Σένγκεν) και δεν ελέγχει τα θαλάσσια σύνορά της, που μετατράπηκαν, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειές της, σε καθημερινό υγρό τάφο παιδιών και ταλαιπωρημένων ψυχών. Βεβαίως, ουδείς αναφέρεται επικριτικά στη νεοθωμανική Τουρκία, τη χώρα-κλειδί που ελέγχει δουλέμπορους/διακινητές και τεράστιες μεταναστευτικές ροές, αλλά ούτε και στις αιτίες που προκαλούν την προσφυγιά και τον ανθρώπινο ξεριζωμό. Αναμενόμενο, γιατί αλλιώς θα έπρεπε κανείς ν’ αναφερθεί στα «καλά και ωφέλιμα» του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού και να αναμοχλεύσει παλιές ιστορίες που δεν τιμούν τη Δύση.
Αφού για πολλά χρόνια η βρυξελλιώτικη γραφειοκρατία και οι λοιποί δυτικοευρωπαίοι «φιλάνθρωποι» παρακολουθούσαν εκ του μακρόθεν, σαν να επρόκειτο για «θεϊκή μάστιγα», τον συριακό εμφύλιο και το πώς η ταλαίπωρη Ελλάδα (και η Ιταλία) προσπαθούσε με τις πενιχρές της δυνάμεις να αντιμετωπίσει τις συνεχώς αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία, ξαφνικά αποφάσισαν να δράσουν. Αντιλήφθηκαν, έστω και με καθυστέρηση, ότι το μερκελικό αξίωμα «θα τα καταφέρουμε», γιατί «δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά», οδηγεί, εφόσον συνεχιστεί, σχεδόν νομοτελειακά, σε διαχειριστικό/λογιστικό χάος και στην υπονόμευση της προτεσταντικής αποτελεσματικότητας και ασκητικής ηθικής. Επιπλέον, όλοι γνωρίζουν πια ότι, εκτός από τον κλασικό, γερμανικό οικονομικό ιμπεριαλισμό, υπάρχει και ο ηθικός, που εκπορεύεται από τη γνωστή γερμανική «κουλτούρα της ευθύνης».
Έτσι, στις 14 Οκτωβρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την εφαρμογή των δράσεων προτεραιότητας, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Δράσης για τη Μετανάστευση (COM (2015) 510 final), που στην Ελλάδα πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Για τη χώρα μας προβλέπονται μια σειρά από βραχυπρόθεσμες δράσεις:
Αναφορικά με τα «κομβικά σημεία» (Ηotspots) η Ελλάδα πρέπει:
• να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο δράσης για την ενεργοποίηση των υπόλοιπων «κομβικών σημείων, έως το τέλος του Νοεμβρίου 2015.
• να βελτιώσει περαιτέρω την ικανότητα καταγραφής (στο πλαίσιο του συστήματος Eurodac).
• να ενισχύσει περαιτέρω την ικανότητα προσωρινής στέγασης στα κομβικά σημεία.
• να μεριμνήσει ώστε τα κομβικά σημεία να διαθέτουν επαρκές προσωπικό, διερευνώντας τις δυνατότητες εσωτερικής μετάταξης προσωπικού, εντός της δημόσιας διοίκησης.
• να φροντίσει για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της πρώτης υποδοχής και καταγραφής στη Λέσβο, με τη δημιουργία πρόσθετων μονάδων καταγραφής κοντά στα σημεία αποβίβασης.
• να δημιουργήσει μια διοικητική δομή διαχείρισης κρίσεων ώστε να διασφαλίζεται η καθημερινή παρακολούθηση των κομβικών σημείων και των δραστηριοτήτων μετεγκατάστασης.
• να διασφαλίσει ότι οι συνεισφορές των κρατών-μελών διοχετεύονται μέσω των καθιερωμένων δομών της Ε.Ε. (π.χ. των Περιφερειακών Ειδικών Ομάδων της ΕΕ).
Ως προς τη μετεγκατάσταση προσφύγων η Ελλάδα πρέπει:
• να εντείνει τις προσπάθειές της για το πρόγραμμα μετεγκατάστασης, ενώ τα κράτη-μέλη πρέπει να διορίσουν, χωρίς καθυστέρηση, αξιωματικούς-συνδέσμους στην Ελλάδα.
• να αυξήσει το δυναμικό της σε ανοικτές εγκαταστάσεις υποδοχής.
• να αυξήσει περαιτέρω την ικανότητα διεκπεραίωσης της υπηρεσίας ασύλου της μέσω της αποστολής πρόσθετου προσωπικού από την EASO και την Ύπατη Αρμοστεία των ΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Επιπλέον, όλα τα κράτη-μέλη θα πρέπει:
• να καταρτίσουν και να καταστήσουν διαθέσιμα κατάλληλα πακέτα πληροφοριών προκειμένου να βελτιωθεί η ενημέρωση των υποψηφίων σχετικά με το πρόγραμμα.
• να δημιουργήσουν κατάλληλες δομές υποδοχής (στέγαση και διαμονή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σχολική εκπαίδευση, γλωσσικά μαθήματα κ.λπ.), αξιοποιώντας πλήρως τα μέσα επιμερισμένης διαχείρισης για τη στήριξη αυτών των προσπαθειών (ΤΑΜΕ, ΕΚΤ, FEAD, ΕΓΤΑΑ, ΕΤΠΑ).
Αναφορικά με τις επαναπροωθήσεις/επιστροφές οικονομικών μεταναστών και όσων δεν δικαιούνται ασύλου, η Ελλάδα, με τη συνδρομή της Επιτροπής και των κρατών-μελών, πρέπει να ολοκληρώσει γρήγορα την πρόσκληση υποβολής προσφορών για επιστροφές και να επαναλάβει, χωρίς καθυστέρηση, το δικό της πρόγραμμα επαναπροωθήσεων στις χώρες προέλευσης.
Στην ανακοίνωση της Επιτροπής υπάρχουν και μεσοπρόθεσμες δράσεις, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα θα πρέπει:
• να μεριμνήσει, με την τεχνική υποστήριξη της Επιτροπής και των κρατών μελών, ώστε οι συστημικές και διαρθρωτικές ελλείψεις του συστήματος ασύλου και μετανάστευσης να αντιμετωπιστούν με βιώσιμο τρόπο, εντός των επόμενων έξι μηνών.
• να βελτιώσει τον συντονισμό της διοίκησης σε όλα τα διοικητικά επίπεδα, περιλαμβανομένης της αποκεντρωμένης διοίκησης.
• να βελτιώσει περαιτέρω την ικανότητά της να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τα ειδικά χρηματοδοτικά κονδύλια της ΕΕ.
• να αυξήσει περαιτέρω την ικανότητα στέγασης που διαθέτει στην πρώτη γραμμή και στην ηπειρωτική χώρα, ώστε να είναι προετοιμασμένη για περιόδους κορύφωσης των αφίξεων.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η Ελλάδα της κλιμακούμενης φτωχοποίησης και της κοινωνικής αστάθειας, της παρακμής και της παραίτησης, έχει κληθεί να αναλάβει έναν δυσβάστακτο ρόλο, που προφανώς την ξεπερνά σε όλα τα επίπεδα. Ουσιαστικά, προς χάριν των δυτικών εταίρων, αποδέχεται τη σταδιακή μετατροπή της χώρας σε χώρο, όπου θα εγκλωβιστεί, για άγνωστο χρονικό διάστημα, τεράστιος αριθμός μεταναστών, με διαφορετικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά, μεγάλο μέρος από τους οποίους τελικά θα μείνει οριστικά στην Ελλάδα.
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, ακολουθώντας τη μερκελική τακτική να καταλαμβάνει συγχρόνως πολλές πλεονεκτικές θέσεις, υποκαθιστά και αυτός στο μεταναστευτικό την πολιτική με την ηθική. Γι’ αυτό, ετοιμάζει, μαζί με δεσποτάδες και δημάρχους, «μέτωπο για το προσφυγικό», προκειμένου, όπως ισχυρίζεται, να αναβαθμίσει και τη γεωπολιτική αξία της χώρας. Ακόμη, μπορεί, παρά τις περί του αντιθέτου ενδείξεις, να πιστεύει ότι τελικά η Μέρκελ, που αγωνίζεται να επιβιώσει πολιτικά, ύστερα από τη θύελλα που προκάλεσε στη Γερμανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη, θα χαλαρώσει το ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας και θα του δώσει πολιτικές ανάσες, λόγω των παραχωρήσεών του στο προσφυγικό. Για μια ακόμη φορά όμως πλανάται οικτρά, αγνοώντας τους πραγματικούς συσχετισμούς δυνάμεων και τη δεδομένη βούληση των Γερμανών. Άλλωστε, ό,τι ήταν να δώσει για το προσφυγικό η καγκελάριος της παγκοσμιοποίησης το έδωσε ήδη στον πονηρό Ανατολίτη Ερντογάν, που κυριολεκτικά τα πήρε όλα. Όσο για την πραγματική αξία της χώρας, στην εποχή Τσίπρα, σημειολογικά τουλάχιστον, τη δίνει η αναμνηστική φωτογραφία στην πρόσφατη σύνοδο για το μεταναστευτικό, με τον Έλληνα πρωθυπουργό κυριολεκτικά να βρίσκεται αλλού. Προφανώς, στον αγγελικό κόσμο της πρώην υπουργού Μετανάστευσης, της ανεπανάληπτης κυρίας Τασίας, που ο ίδιος διόρισε, εμμένοντας σε εξόφθαλμες κομματικές ιδεοληψίες.
Δυστυχώς, μεσοπρόθεσμα, τη λευκή σημαία στο μεταναστευτικό θα τη σηκώσει η κατεστραμμένη Ελλάδα και όχι η κραταιά Γερμανία, παρότι μόνο για φέτος θα δεχτεί πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. Τα χειροκροτήματα γι’ αυτό θα τα εισπράξει η Μέρκελ, η οποία, μετά τον συγκεντρωτικό οικονομικό στραγγαλισμό της Ελλάδας, επέβαλε και την αποκεντρωμένη διαχείριση του προσφυγικού, αδιαφορώντας αν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ήθελαν ή ήταν σε θέση να το κάνουν. Και εδώ ακριβώς έγκειται ο αμοραλισμός της Μέρκελ και των Γερμανών, οι οποίοι, αφού θα δώσουν άσυλο και κρατήσουν ό,τι πιο ικανό στοιχείο υπάρχει στο προσφυγικό κύμα, θα προσπαθήσουν μετά να προωθήσουν τους υπόλοιπους, λόγω ποσόστωσης, στα λοιπά κράτη-μέλη.