Του Γιώργου Καραμπελιά πρωτοδημοσιεύτηκε στο liberal.gr
Η νέα τραγωδία στη Νίκαια έρχεται να επιβεβαιώσει τη διαπίστωση πως στο ίδιο το εσωτερικό του δυτικού κόσμου μαίνεται ο πόλεμος των πολιτισμών, πόλεμος που συνδέεται άμεσα με την εξάντληση της απρόσκοπτης δυτικής ηγεμονίας στον πλανήτη. Οι δυτικοί, με όλη την αλαζονεία του αποικιοκρατικού και ιμπεριαλιστικού παρελθόντος τους, νόμιζαν πως μπορούν να χειρίζονται τους πληθυσμούς άλλοτε ως κρέας για τα κανόνια και σήμερα ως κρέας για τα εργοστάσιά τους, αγνοώντας εντελώς την πραγματικότητα των πολιτισμών και των αντιθέσεών τους.
Έτσι, οι Γάλλοι, επί παραδείγματι, μετέφεραν ολόκληρους πληθυσμούς, από τις παλιές αποικίες τους, για να συντηρήσουν την παραγωγή των αυτοκινητοβιομηχανιών τους, αγνοώντας παντελώς τον πολιτισμό και την ταυτότητα των Αλγερίνων, των Μαροκάνων, των Τυνησίων.
Η Μέρκελ, στο τελευταίο επεισόδιο αυτής της αλαζονικής κερδοσκοπικής τύφλωσης, μετέφερε πάνω από ένα εκατομμύριο Σύρους πρόσφυγες, κρέας για τους Γερμανούς βιομηχάνους (οι ίδιοι δηλώνουν ότι τα επόμενα χρόνια θα τους λείψουν πέντε εκατομμύρια άτομα), αδιαφορώντας για το τι πρόκειται να συμβεί στη χώρα της μέσα από τις αντιθέσεις που κινδυνεύουν να αναπτυχθούν.
Και όλα αυτά αφού τα προηγούμενα χρόνια, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, με επικεφαλής ένα αλαζόνα πανηλίθιο, τον Τζωρτζ Μπους τζούνιορ, κατέστρεψαν συστηματικά τη Μέση Ανατολή και όποια τάξη υπήρχε σε αυτές τις χώρες. Γκρέμισαν τον Σαντάμ Χουσεϊν και άνοιξαν τις πόρτες της Κόλασης. Και δεν αρκέστηκαν σε αυτό. Αμέσως μετά, κατέστρεψαν τη Συρία και τη Λιβύη, πρωτοστατούντος του εξυπνάκια μικρονοϊκού Σαρκοζί. Και πυροδότησαν έτσι ένα πόλεμο δεκαετιών.
Έναν πόλεμο που προφανώς δεν περιορίζεται στις ερήμους της Συρίας και του Ιράκ ή στο σαχέλ της Αφρικής αλλά μεταφέρεται στο ίδιο το εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών όπου υπάρχουν μεγάλες μουσουλμανικές κοινότητες, κατά τεκμήριο, λιγότερο ή περισσότερο περιθωριοποιημένες, που, μέσα στην απόγνωσή τους και την καταστροφή νοήματος που χαρακτηρίζει τον δυτικό κόσμο, μπορούν, έστω εν μέρει, να αποτελέσουν την πρώτη ύλη που χρειάζονται οι τζιχαντιστές.
Και όμως, ο διαμαρτυρόμενος σπιθαμιαίος –στο φρόνημα και στη σκέψη– πρόεδρος της Γαλλίας συνεχίζει τον πόλεμο κατά του… Άσαντ στη Συρία, τροφοδοτώντας έτσι τον σουνιτικό φονταμενταλισμό. Παράλληλα, όλοι οι δυτικοί, προεξαρχούσης της Μέρκελ και της…. Φολκσβάγκεν, συνεχίζουν να στηρίζουν τον Ερντογάν, που αποτελεί τη βιτρίνα του σουνιτικού τζιχαντισμού.
Μπορούν όμως οι πολυεθνικές και ο Σόρος να αλλάξουν μυαλά; Συνεχίζουν να βλέπουν τους ανθρώπους ως παραγωγή κερδών ξεχνώντας ότι έχουν «σώμα και θρησκεία» (και μάλιστα ποια θρησκεία, οι σουνίτες μουσουλμάνοι) και γι’ αυτό βυθίζουν και τις χώρες της Μέσης Ανατολής και τους δικούς τους λαούς, σιγά-σιγά, στην παράνοια και τον θάνατο.
Η πολυ-πολιτισμική κερδοφορία μεταβάλλεται σταδιακώς σε πολυπολιτισμικό εφιάλτη, με διαρκείς και απρόσμενες συνέπειες πλέον. Μια από αυτές υπήρξε και το Μπρέξιτ στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται το μεταναστευτικό ζήτημα. Η εκλογή του Σαδίκ Καν ως δημάρχου στο «Λοντονιστάν» ακούστηκε στα Μίντλαντς. Μήπως τώρα θα έλθει η σειρά της Λε Πεν στη Γαλλία;
Όμως οι Δυτικές ελίτ δεν βάζουν μυαλό, ο πολιτισμός τους ξεκίνησε με σταυροφορίες και συνεχίζεται με πολυεθνικές και αναζήτηση φτηνού εργατικού δυναμικού. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες που ακολουθούν, και οι οποίες πλέον πλήττουν και τις ίδιες. Θα συνεχίσουν να προσφέρουν στους τζιχαντιστές τις ανθρώπινες βόμβες που χρειάζονται.
Το πρόβλημα όμως αλλάζει διάσταση και χαρακτήρα όταν πρόκειται για την Ελλάδα. Μια χώρα που υπέστη τη δυτική αποικιοκρατία και τον ισλαμο-τουρκικό επεκτατισμό και γενοκτονίες για αιώνες. Και η οποία, αντί να φυλάει τα ρούχα της, άνοιξε, για το συμφέρον της Μέρκελ και των Γερμανών βιομηχάνων, διάπλατες τις πόρτες της στα προσφυγικά/μεταναστευτικά ρεύματα και κινδυνεύει –ενώ είχε καλές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο– να δημιουργήσει στο εσωτερικό της γκέτο που αύριο θα γίνουν εκρηκτικά. Αν μάλιστα φροντίσει να παραχωρήσει και τζαμί στον σαουδαραβικό φονταμενταλισμό, θα έχει ολοκληρώσει ένα… θεάρεστο έργο. Αλλά τι να περιμένει κανείς από την Τασία Χριστοδουλοπούλου και τον Αλέξη Τσίπρα, ποιός έχασε το μυαλό, την ιστορική γνώση και τον πατριωτισμό για να τα βρουν αυτοί; Αυτοί έχουν μυαλό μόνο για πολιτικάντικες κομπίνες και après nous le déluge (μετά από μας ο κατακλυσμός).
3 ΣΧΟΛΙΑ
Όταν τα σύνορα ξεθωριάζουν στον χάρτη, τότε ξαναχαράζονται στις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων. Η ανθρώπινη ουσία είναι συνδεμένη με το “ανήκειν” και το “ανήκειν” έχει ρίζες ή ψάχνει να τις βρεί. Το πολυ”πολιτισμικό” πρόταγμα δεν μπορεί να απαντήσει σε τέτοιες ανάγκες, η κοινωνική συνοχή δεν υπάρχει δίχως ταυτότητα, δεν εξασφαλίζεται με τον δικαστή ή τον αστυφύλακα. Γάλλος δεν είναι απλά αυτός που φέρει την υπηκοότητα και η υπηκοότητα δεν υποκαθιστά την εθνική ταυτότητα. Οι πολιτισμικές διαφορές είναι ενίοτε αβυσσαλέες και τότε η δύναμή τους φαίνεται από τον τρόπο που καθορίζουν τις κοινωνικές συμπεριφορές. Και αυτό παροξύνεται σε εποχές όπου το κυρίαρχο υπόδειγμα του “ορθού” είναι μια διαστροφική σύλληψη του κόσμου του εμπορεύματος. Ο εξατομικευμένος καταναλωτής που συναγελάζεται με ομοίους στους ναούς της κατανάλωσης φέρει ένα υπαρξιακό κενό, που αν δεν το γεμίσει μια λειτουργική κοινωνική διεργασία θα τρέφει την στροφή σε ριζικές ή κατασκευασμένες ταυτότητες. Το “νομαδικό επαναστατικό υποκείμενο”, αυτά τα περιφερόμενα κουκούλια, θα μείνουν κάμπιες για πάντα, τα παιδιά που ανατράφηκαν στους ουρανούς των Εράσμους δεν μπορούν να γίνουν πεταλούδες, όσες σκηνές κι αν στήσουν στο ΑΠΘ. Το “λάλον ύδωρ” της παγκοσμιοποίησης αποδείχτηκε απλός αντικατοπτρισμός. Η Ανατολή δείχνει να το έχει συνειδητοποιήσει αυτό και συνθέτει με το “αίμα των άλλων” μια απάντηση στηριγμένη στην δική της παράδοση, αφού κάθε άλλος δρόμος εξέλιξής της αποκόπηκε από τον πεζοναύτη στο Ιράκ και τη Λιβύη, τη βόμβα λευκού φωσφόρου των σιωνιστών στην Παλαιστίνη, την οικονομική ύαινα που ενέπεσε επί των ερειπίων. Η Δύση ακόμα νομίζει ότι βιώνει το τέλος της ιστορίας (της;), ενώ οι διανοούμενοί της σχολιάζουν τη Νίκαια και τον μέγιστο κίνδυνο που αναδεικνύει, την …Λεπέν. Το μέλλον πρόδηλο. Κι εμείς; Εμείς δεν έχουμε ανάγκη, έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Φίλη.
Μονόπλευρη ανάλυση στα γνωστά πλαίσια του ελληνικού αντιδυτικισμού. Κρίμα γιατί ο ΓΚ έχει δείξει και καλύτερα πράγματα
Είναι γεγονός ότι το ανθρώπινο είδος δημιουργεί σχεσεις με άτομα με τα οποία έχουν κάτι κοινό ( είτε οικογένεια, σχολείο, χώρα προέλευσης κτλ) γιατί έτσι μπορεί να αισθανθεί ασφάλεια- ενώ αντίθετα δημιουργεί αντιπαλότητες με άτομα που δεν έχουν σχεδόν τίποτα κοινό, αλλά μάλλον έχουν Αντίθετες αξίες ( π.χ. στο θέμα δικαιωμάτων των γυναικών). Και α υτό είναι τεκμηριωμένο απο την συμπεριφοριακή βιολογία.
Οι κυβερνήσεις της Δύσης όμως, προσπαθούν να μας επιβάλλουν το αντίθετο, δήθεν για ”ανθρωπιστικούς” λόγους-αλλά φυσικά το κάνουν για να βρούν φτηνό εργατικό δυναμικό. Tα τραγικά αποτελέσματα αυτού του βιασμού έχουν γίνει, και δυστυχώς θα συνεχίσουν να είναι ορατά, με τις τρομοκρατικές επιθέσεις, και παρεμφερή συμβάντα. η ”πολυπολιτισμικότητα” μπορεί να λειτούργησε σε κάποιες άλλες εποχές και περιπτώσεις, αλλά με την έξαρση που έχει πάρει σήμερα ο Ισλαμισμός, μόνο περισσότερα δεινά μπορεί να φέρει σε όλους.
Δυστυχώς, οι φασιστικές τάσεις θα επικρατήσουν στη Δύση- και δεν εννοώ τα ακροδεξιά κόμματα… Οι δήθεν ”δημοκρατικοί” θα πάρουν φασιστικά μέτρα – έντονη παρουσία στρατού, περιορισμοί ελευθεριών, κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, κτλ.κλτ. για την ”τήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας”….