σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη
Μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης, η κυβέρνηση προχωρά στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 133
Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως οι τελευταίοι απόγονοι μιας άλλοτε ένδοξης οικογένειας, που από καιρό όμως βρίσκεται σε φάση παρακμής, και ξεπουλούν όσο όσο, και υπό τους χειρότερους όρους, τα τελευταία ασημικά τους. Ένα από τα πολλά τραγικά αποτελέσματα του τρίτου μνημονίου ήταν η δημιουργία του Υπερταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, στο οποίο πέρασε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, η οποία θα ιδιωτικοποιηθεί για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. Ωφελημένοι δεν είναι άλλοι από τους Γερμανούς, αφού από το 2011 ο Σόιμπλε πίεζε ασφυκτικά όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις για τη δημιουργία του. Εκεί που δεν τα κατάφερε με τον ΓΑΠ, τον Παπαδήμο και τον Σαμαρά, τα κατάφερε με τον Τσίπρα και γι’ αυτό ο Σόιμπλε στηρίζει την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, γιατί είναι η πιο βολική.
Ιδιωτικοποίηση – ορόσημο και οδηγός και για τις επόμενες είναι η παραχώρηση στη γερμανική εταιρεία Fraport (από κοινού με τον όμιλο Κοπελούζου) των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης και επέκτασης δεκατεσσάρων αεροδρομίων για ενενήντα χρόνια (σαράντα χρόνια, συν δυνατότητα προτίμησης για άλλα πενήντα). Η γερμανική εταιρεία θα αποδώσει 1,23 δισ. ευρώ με την υπογραφή της σύμβασης και άλλα 8 δισ. υπολογίζονται τα κέρδη του δημοσίου για τα επόμενα σαράντα χρόνια. Με την πρώτη ματιά φαίνεται επικερδής συμφωνία για το δημόσιο, αλλά ήδη τα υπολειτουργούντα αεροδρόμια απέφεραν στο δημόσιο κάθε χρόνο περισσότερα από 150 εκατ. ευρώ και τα έσοδα του δημοσίου για τα επόμενα σαράντα χρόνια υπολογίζονταν, αν παρέμεναν υπό δημόσιο έλεγχο, σε 6 δισ. ευρώ (1). Τώρα, αν προσθέσουμε και τις προβλέψεις για την αύξηση της τουριστικής κίνησης τα επόμενα χρόνια, βάσιμα μπορούμε να πούμε ότι, ακόμα και με τον προηγούμενο, μη ικανοποιητικό τρόπο λειτουργίας των αεροδρόμιων, το δημόσιο πιθανότατα να κέρδιζε περισσότερα. Απόδειξη γι’ αυτό είναι η εκτίμηση του οικονομικού διευθυντή της Fraport, Matthias Zieschang, ότι τα επιπλέον κέρδη που θα αποκομίσει ο όμιλός του, αρχής γενομένης από το 2017, «αποκλειστικά χάρη στα ελληνικά αεροδρόμια θα είναι 100 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Ως προς το περιεχόμενο της σύμβασης, το δημόσιο, αρχικώς το 2013, είχε χωρίσει τους τριάντα επτά αερολιμένες της χώρας σε δύο ομάδες, τους κερδοφόρους και τους ζημιογόνους και στόχος ήταν να παραχωρηθούν πακέτο, προκειμένου μέρος των κερδών του ο ιδιώτης να το επενδύσει στους ζημιογόνους. Η τρόικα (δηλαδή οι Γερμανοί) δεν το επέτρεψε και επέβαλε να παραχωρηθούν μόνο τα κερδοφόρα αεροδρόμια. Οι Γερμανοί όρισαν ως τεχνικό σύμβουλο τη Lufthansa Consulting, θυγατρική της γερμανικής αεροπορικής εταιρείας που είναι και μέτοχος της Fraport, (κατέχει το 8,45% των μετοχών της), έτσι για να βλέπουμε πώς λειτουργούν τα γερμανικά κυκλώματα διαπλοκής. Σχετικά με τη μετοχική σύσταση της Fraport πρέπει να προστεθεί ότι την πλειοψηφία των μετοχών της κατέχουν από κοινού το κρατίδιο της Έσσης και η πόλη της Φραγκφούρτης, έτσι το πτωχευμένο ελληνικό δημόσιο χρηματοδοτεί την τοπική αυτοδιοίκηση της Γερμανίας!
Η σύμβαση παραχώρησης των αεροδρομίων στη Fraport περιέχει και άλλες σκανδαλώδεις διατάξεις, αφού η εταιρεία απαλλάσσεται από την πληρωμή φόρων ακίνητης περιουσίας και δημοτικών τελών, αλλά μπορεί μονομερώς να λύσει όλες τις συμβάσεις εμπορικής μίσθωσης που ισχύουν στα αεροδρόμια, δηλαδή, όσους ενοικιάζουν χώρους των αεροδρομίων μπορεί μονομερώς να τους διώξει, αν δεν ικανοποιήσουν τα θέλω της. Ενώ το δημόσιο έχει την υποχρέωση να αποζημιώσει όσους υπαλλήλους απολύσει η Fraport και να καλύψει έξοδα που θα αφορούν μελλοντικά θύματα εργατικών ατυχημάτων, ακόμη κι όταν η ευθύνη της εταιρείας έχει πλήρως αποδειχθεί, ή επιπλέον να χρηματοδοτήσει τις περιβαλλοντικές πραγματογνωμοσύνες που απαιτούνται για τις όποιες εργασίες επέκτασης των αεροδρομίων. Επιπλέον, το δημόσιο θα πληρώσει και σε περίπτωση που έρθουν στο φως αρχαιολογικές ανακαλύψεις και καθυστερήσουν το εργοτάξιο. Η αποικιοκρατία στις καλύτερες στιγμές της.
Λιμάνια, ενέργεια, οδικοί άξονες κ.ο.κ.
Η δεύτερη ιδιωτικοποίηση που έγινε και πέρασε στα ψιλά ήταν αυτή του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Το 67% των μετοχών του ΟΛΘ πωλήθηκε έναντι αντιτίμου 232 εκατ. ευρώ σε κοινοπραξία που συμμετέχει μια γερμανική εταιρεία (Deutsche Invest Equity Partners GmbH) και ελέγχει το 47% της κοινοπραξίας, μια γαλλική (Terminal Link SAS) που συμμετέχει με 33% στο σχήμα και μια εταιρεία του ομίλου Σαββίδη που συμμετέχει με 20%. Για τον Σαββίδη και την κυρίαρχη παρουσία του στη Β. Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά, στη γαλλική εταιρεία του σχήματος συμμετέχει κατά 49% η China Merchants Holdings International (CMHI) και συνεργάζεται με την Cosco σε λιμάνια της Κωνσταντινούπολης και της Ταϊβάν. Άρα με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, ούτε οι Γάλλοι «σύμμαχοι» να είναι παραπονούμενοι ότι δεν συμμετέχουν στο πάρτι, αλλά και οι Κινέζοι να βάλουν πόδι και στο δεύτερο μεγάλο λιμάνι της χώρας. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει η γερμανική εταιρεία, θυγατρική μιας εταιρείας που ηγετικό ρόλο έχει ο Γερμανός δικηγόρος Stephan Goetz, ιδρυτής και μεγαλομέτοχος της συμβουλευτικής εταιρείας goetzpartners. Ο συγκεκριμένος δικηγόρος είναι γνωστός στην Ελλάδα, γιατί η συμβουλευτική εταιρεία του φημολογούνταν ότι παρείχε για ένα διάστημα συμβουλές στην πρώτη κυβέρνηση Σύριζα-Ανελ και πιο συγκεκριμένα στον υπουργείο Οικονομικών επί Βαρουφάκη. Η πρόταση του Goetz στον Βαρουφάκη ήταν, σύμφωνα με δημοσίευμα του Γ. Παπαχρήστου στην Ελευθερία του Τύπου, «έξοδος από το ευρώ με επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, καθώς και ανάθεση των “ασημικών του σπιτικού” σε μια εταιρεία με έδρα το Λουξεμβούργο, την οποία θα επόπτευαν οι Γερμανοί». Ούτε ο Σόιμπλε δεν θα τα έλεγε τόσο ωμά.
Η παραχώρηση των αεροδρομίων και του ΟΛΘ, σε συνδυασμό με το κλείσιμο της αξιολόγησης, έχει ανοίξει την όρεξη και για άλλες ιδιωτικοποιήσεις. Σειρά παίρνουν οι λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ και γρήγορα θα ακολουθήσουν και οι πολύ πιο ενδιαφέρουσες υδροηλεκτρικές μονάδες. Στα φιλέτα συγκαταλέγονται τα ΕΛΠΕ που το ΤΑΙΠΕΔ κατέχει το 35% των μετοχών και θα πουλήσει το ποσοστό του. Η ΔΕΠΑ στο φυσικό αέριο, όπου το 65% το κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ. Στην ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΔΑΘ υπάρχει η δεσμευτική απόφαση του ΣτΕ το 50% συν 1 μετοχή να παραμείνει στο δημόσιο, αλλά το ΤΑΙΠΕΔ θα επιδιώξει να πουλήσει ένα μέρος από το συνολικά 74% που κατέχει στην ΕΥΑΘ. Στον ΟΤΕ, που έχει εδώ και χρόνια περάσει στους Γερμανούς, το ΤΑΙΠΕΔ κατέχει ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 6% και κοιτάζει να το πουλήσει και αυτό, ενώ το ΙΚΑ, που κατέχει το 4% των μετοχών του, θα αναγκαστεί να το πουλήσει για ψίχουλα ώστε να διασφαλίσει καταβολές συντάξεων μερικών μηνών. Και η λίστα τελειωμό δεν έχει: Στα ΕΛΤΑ, που το ΤΑΙΠΕΔ ελέγχει το 90% των μετοχών, κυβέρνηση και δανειστές αναζητούν σχέδιο «αξιοποίησης», Εγνατία Οδός, όπου το ΤΑΙΠΕΔ έχει αναθέσει σε συμβούλους την εκπόνηση σχεδίου για την παραχώρησή της για 35 χρόνια, μαρίνες, που αναζητούνται «επενδυτές», και τα 91 ακίνητα που απέμειναν στη δικαιοδοσία του ΤΑΙΠΕΔ.
Το μεγάλο ξεπούλημα τώρα κορυφώνεται και οι συριζαίοι είναι οι κατάλληλοι για τη δουλειά, γιατί άνθρωποι που ενδόμυχα –και κάποιοι από αυτούς και ανοιχτά– μισούν τη χώρα τους, θεωρούν το ξεπούλημά της ως απαλλαγή από περιττά βάρη.
Σημειώσεις
1. Τα περισσότερα στοιχεία για την παραχώρηση των αεροδρομίων προέρχονται από το άρθρο του Γερμανού δημοσιογράφου της Monde diplomatique, Niels Kadritzke, «Ελλάδα, το μεγάλο ξεπούλημα».
