Ο Σύριζα ήταν ανέκαθεν ο αγαπημένος των ΜΜΕ και ειδικά από τον Μάιο του 2012 και την εκλογική του άνοδο. Αυτά τα πέντε χρόνια, τα Μέσα του συμπεριφέρθηκαν με σκανδαλώδη εύνοια. Ποιος ξεχνά τα τέλη του 2014, πόσο τον αβαντάρισαν για να προκαλέσει εκλογές ή μετά στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, τις συνεντεύξεις Τσίπρα στον Χατζηνικολάου, όταν ο Τσίπρας δήλωνε ότι η Μέρκελ θα τον παρακαλάει να του δώσει λεφτά;
Οι σχέσεις κυβέρνησης-Τύπου δυσκόλεψαν μόνο κατά την περίοδο του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Τότε οι καναλάρχες έδειξαν για ένα μικρό διάστημα διαθέσεις να κοντράρουν την κυβέρνηση, γιατί ο Παππάς έβαζε το χέρι χοντρά στο πορτοφόλι τους. Για ένα διάστημα τεσσάρων, πέντε μηνών, στα κανάλια τους και τα ραδιόφωνά τους, οι δημοσιογράφοι τους έβγαιναν με αντιπολιτευτική διάθεση και είχαν και το ελεύθερο να φέρουν καλεσμένους που τάραζαν λίγο τα νερά. Φυσικά το Μαξίμου έκανε και τότε ό,τι μπορούσε να κόβει τέτοιες φωνές, αλλά οι ιδιοκτήτες δεν συμμορφώνονταν απόλυτα στις υποδείξεις του.
Μετά την απόφαση του ΣτΕ για τον νόμο Παππά, την ακύρωση του διαγωνισμού και την επιστροφή της πρώτης δόσης που είχαν καταβάλει για τις άδειες, η στάση των καναλαρχών άλλαξε και πάλι. Οι σχέσεις τους με το Μαξίμου έγιναν ξανά ιδανικές, το Μαξίμου δεν τους εκβιάζει πια ότι θα τους κλείσει τα κανάλια ή θα τους βάλει να πληρώσουν ακριβά για τις άδειες και αυτοί σταμάτησαν να αντιπαρατίθενται στην κυβέρνηση. Άλλωστε, αυτή η κυβέρνηση είναι πολύ θετική στους «μεγαλο-επενδυτές» και, με το γενικευμένο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τους ικανοποιεί σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό όλους.
Έτσι, δημοσιογράφοι με αντιπολιτευτική διάθεση παραγκωνίζονται και δημόσιες φωνές που καταδεικνύουν την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης φιμώνονται. Τους τελευταίους μήνες σιχαθήκαμε να ακούμε σε κανάλια και ραδιόφωνα ευχολόγια για το πόσο σημαντικό είναι να κλείσει η αξιολόγηση, για τη σταθερότητα που θα φέρει αυτό και παρακάλια προς την κυβέρνηση να την κλείσει το ταχύτερο δυνατόν.
Από την άλλη, βλέπουμε να πληθαίνουν οι νέες εφημερίδες (και κινήσεις για νέα ραδιόφωνα) που βγαίνουν με φιλοκυβερνητική γραμμή. Το Ντοκουμέντο του Βαξεβάνη, που οικονομικά επιβιώνει από τις κρατικές διαφημίσεις (στο πρώτο φύλλο μετρήσαμε 12 ολοσέλιδες διαφημίσεις κρατικών φορέων) που του εξασφαλίζει ο υπουργός Ν. Παππάς, παίζει τον ρόλο της Αυριανής του Σύριζα. Για να μην μιλήσουμε για τις Ειδήσεις του «αμερόληπτου» Χατζηνικολάου, που κάθε Σαββατοκύριακο έχει μια αποκλειστική είδηση – βόμβα που έρχεται κατευθείαν από το Μαξίμου, ενώ ετοιμάζεται και ο Λιβάνης να εκδώσει νέα εφημερίδα. Τέλος και προπαντός την προσπάθεια μέσω Σαββίδη–Μπόμπολα να εξασφαλιστεί ο έλεγχος του ΔΟΛ και του Mega.
Ο έλεγχος του Μαξίμου στον Τύπο τους επόμενους μήνες θα γίνει ακόμα πιο ασφυκτικός, όσο οι Γερμανοί στηρίζουν την κυβέρνηση και θέλουν ησυχία για να κάνουν τις εκλογές τους τον Σεπτέμβριο και παράλληλα να κλείσουν όσες περισσότερες δουλειές μπορούν στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και από πλευράς Τύπου δεν θα κινείται τίποτα. Το Μαξίμου θα έχει αυταπάτες παντοδυναμίας και θα πετά μπαρούφες ότι έχει ορίζοντα εξαετίας, αλλά από φθινόπωρο το παιχνίδι θα ανοίξει και πάλι.
Γ.Ξ.