Η εξόδιος ακολουθία Βασίλη Φίλια θα τελεστεί την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018 στις 15.30 στο Κοιμητήριο Παπάγου.
Του Χρήστου Πουγκιάλη
Ο Βασίλης Φίλιας έφυγε από την παρούσα ζωή 90 ετών, έχοντας μέχρι τέλους πλήρη πνευματική διαύγεια. Το ειδικό βάρος του υπήρξε μέγιστο, η προσφορά του ανεκτίμητη και η απώλειά του κενό δυσαναπλήρωτο.
Ο Χαρακτήρας
Επρόκειτο για μια σύνθετη, πολυσχιδή και συγκλονιστική προσωπικότητα. Δεν ήταν απλώς ένας Καθηγητής, θεμελιωτής της σύγχρονης Κοινωνιολογίας στην Ελλάδα, που γνώριζε άριστα την επιστήμη του, αλλά είχε μελετήσει εμβριθώς πολλά πέραν αυτής. Είχε βαθύτατες γνώσεις ακόμα και επί θεμάτων τα οποία κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί.
Πολυπράγμων με πολυποίκιλες δραστηριότητες στην κοινωνία, με βαθειά δημοκρατική συνείδηση και αδιαπραγμάτευτη αγάπη για την πατρίδα.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της ζωής του ανησυχούσε πολύ, διακρίνοντας ότι οι κίνδυνοι για το έθνος μας αυξάνονται επικίνδυνα. Έτσι αφιέρωνε μεγάλο μέρος του χρόνου του για την αντιμετώπιση τόσο της παραδοσιακής πλέον υποχωρητικότητας του κράτους στα εθνικά δίκαια, όσο και του εθνομηδενισμού.
Υπήρξε μετρημένος και αυστηρός, πρώτα με τον εαυτό του και κατόπιν με τους άλλους. Εν τούτοις πίσω από αυτή την αυστηρότητα υπήρχε ένας ρομαντισμός και μια τρυφερότητα, που μπορούσε κανείς να διακρίνει από το ενδιαφέρον για τους φίλους του, από την ευγένεια με την οποία εκφραζόταν για το ωραίο φύλο, από την τρυφερότητά του για τα ζώα και την αγάπη για τα φυτά. Στον κήπο του είχε πολλές εκατοντάδες είδη φυτών, τα οποία περιποιείτο ο ίδιος με στοργικότητα.
Η Κοινωνική και Πολιτική του Δράση.
Ασχολήθηκε πολύ με την πολιτική, αλλά η ακεραιότητά και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του δεν ήταν δυνατόν να ευδοκιμήσουν στο διεφθαρμένο σύστημα της πολιτικής ζωής μας. Ως εκ τούτου δεν έλαβε κυβερνητικές θέσεις, απ’ όπου θα μπορούσε να προσφέρει πάρα πολλά. Άφησε όμως σημαντικότατο συγγραφικό έργο, έσπειρε σπόρους μέσα από αυτό, όπως επίσης και στις καρδιές των μαθητών του με την ελπίδα ότι κάποτε θα καρποφορήσουν.
Μαθητής ων αντιστάθηκε θαρραλέα στη Γερμανική κατοχή συμμετέχοντας σε πλέον των 20 πολύνεκρων διαδηλώσεων. Οργανώθηκε στην «Ιερά Ταξιαρχία» (νεολαιίστικο παράρτημα της ΠΕΑΝ του Κώστα Περρίκου) και σε φάση νυκτερινής δράσης τραυματίστηκε σοβαρά στην παλάμη από σφαίρα Γερμανού στρατιώτη.
Αντιστάθηκε στην επταετή δικτατορία, όντας επί κεφαλής της «Δημοκρατικής Άμυνας» (ΔΑ). Συνελήφθη τον Ιούνιο του 1968, καταδικάστηκε σε 18,5 χρόνια φυλακή και απολύθηκε τον Αύγουστο του 1973, με την γενική αμνηστία. Ακόμα και μέσα από την φυλακή έστελνε αντιδικτατορικά άρθρα, τα οποία δημοσιεύονταν σε εφημερίδες του εξωτερικού.
Μεταδικτατορικά, παρά τις αντιρρήσεις του, η ΔΑ συμμετέσχε στην συνίδρυση του ΠΑΣΟΚ μαζί με το ΠΑΚ. Αγωνίστηκε για να μην γίνει το ΠΑΣΟΚ ένα αρχηγικό κόμμα και διαφωνώντας, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, διαγράφθηκε τον Ιούνιο του 1975.
Το 1987 ήταν από τους πρωτεργάτες της ιδρύσεως της «Σοσιαλιστικής Ένωσης», η οποία υπήρξε εκ των συνιδρυτών του ενιαίου Συνασπισμού το 1989. Όμως το 1990 αποχώρησε από το κόμμα λόγω διαφωνιών.
Παρά την ταλαιπωρία που υπέστη από το στρατιωτικό καθεστώς, αγαπούσε τις Ένοπλες Δυνάμεις, και θεωρούσε τιμή του που ήταν έφεδρος αξιωματικός των καταδρομών και που είχε θείο Στρατηγό.
Είχε ιδιαίτερη αγάπη για την Πολεμική Αεροπορία διατελέσας Καθηγητής επί μακρά σειρά ετών της Σχολής Πολέμου Αεροπορίας, καθώς και Διευθυντής Σύνταξης στην «Αεροπορική Επιθεώρηση» του ΓΕΑ από το 2005. Το 2007 το περιοδικό αυτό βραβεύθηκε από την Ακαδημίας Αθηνών.
Στο πλούσιο συγγραφικό έργο του, βιβλία-άρθρα, άφησε τελευταίως και άλλα δύο έτοιμα, προς έκδοση, βιβλία.
5 ΣΧΟΛΙΑ
Πραγματικός δάσκαλος, πατριώτης, αγωνιστής. Αιωνία του η μνήμη.
Το γνωστό «ὁ ἀποθανών δεδικαίωται ἀπό τῆς ἁμαρτίας» ταιριάζει απόλυτα στον Βασίλη Φίλια, θα μου επιτρέψετε πέρα από τα “όσα έχει προσφέρει” να κρατώ μερικές προσωπικές επιφυλάξεις ως προς κάποιες πράξεις του και τα κίνητρά του, γενικότερα. Η Ελλάδα θέλει αγνούς Πατριώτες και ο Φίλιας ήταν πρώτα και καλύτερα ένας μπολσεβίκος, που αργότερα έγινε κομμουνιστής, και αργότερα έγινε αριστερός και αργότερα έγινε …. με καταλαβαίνετε φαντάζομαι. Μακάρι να έρθει μια μέρα που εμείς οι Έλληνες θα δείξουμε εμπράκτως ότι αγαπάμε άδολα και χωρίς υστεροβουλία την Πατρίδα μας, ιδιαιτέρως δε χωρίς να κρυβόμαστε κάτω από τον μανδύα της ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ιδεολογίας, που -κακά τα ψέματα- στην Ελλάδα περισσότερο είναι ιδεολογήματα. Τέλος πάντων, Θεός σ’χωρέστον τον άνθρωπο, αιωνία του η μνήμη και …καλή αντάμωση σε ένα άλλο κόσμο ελπίζω δικαιότερο.
ΥΓ: Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο κύριος που έγραψε το άρθρο αλλά αυτό το σημείο είναι επιεικώς απαράκδεκτο: “Παρά την ταλαιπωρία που υπέστη από το στρατιωτικό καθεστώς, αγαπούσε τις Ένοπλες Δυνάμεις, και θεωρούσε τιμή του που ήταν έφεδρος αξιωματικός των καταδρομών και που είχε θείο Στρατηγό.”
Δηλαδή τις Ένοπλες Δυνάμεις τον προστάτη δηλαδή της Πατρίδας από κάθε εχθρό τις αγαπάμε υπό προϋποθέσεις; Για το ότι ήταν τιμή του μακαρίτη που είχε θείο Στρατηγό το αφήνω ασχολίαστο. Γενικά, είναι παιδαριώδες το σημείο αυτό και απορώ πως πέρασε, τέλος πάντων, ιδεοληπτικές εμμονές είναι αυτές, ελπίζουμε κάποια στιγμή να θεραπευτούμε ως κοινωνία από δαύτες.
Μεγάλος επιστήμων με φοβερή μεταδοτικότητα στους φοιτητές του, τους οποίους σεβόταν. Οι πανεπιστημιακές του παραδόσεις υψηλοτάτου επιπέδου. Τρομερός γνώστης και χρήστης της ελληνικής γλώσσας που όλοι μας χαιρόμασταν να ακούμε. Ασχολήθηκε με μακροκοινωνιολογία. Ίσως ο καλύτερος καθηγητής που είχαμε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Χαμηλό προφίλ, σεμνότητα, ευγένεια, ήθος, φιλοπατρία τον χαρακτήριζαν. Μας διδαξε πολλά. Ευτυχείς που τον γνωρίσαμε. Σε ευχαριστούμε δάσκαλε.
Κύριε ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ επειδή περάσαμε μια στρατιωτική δικτατορία, πρέπει έκτοτε όλοι να φτύνουμε το στράτευμα. ? Γιατί πρέπει κανείς (και αριστερός ) να ντρέπεται που υπήρξε έφεδρος ή έτυχε νάχει θείο στρατηγό. Τι ιδεοληψίες της μεταπολίτευσης είναι αυτές? Ο Β. Φίλιας ήταν σεμνός επιστήμονας και πατριώτης και κάποιοι θα πρέπει να πλένουν το στόμα τους για να αναφερθούν σε αυτόν. Σήμερα με τέτοιες ιδεοληψίες θα αντιμετωπίσουμε την τουρκική επεκτατικότητα? Φτύνοντας το στράτευμα καιτους πατριώτες? Τρικυμία εν κρανίω έχετε κύριε ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ. Ο εν λόγω νεκρός δικαιώθηκε εν ζωή στην επιστημονική κοινότητα και με τον σεβασμό που του είχαν οι πάντες και οι φοιτητές του.
Αγαπητή σοφία το περιεχόμενο του σχολίου σου αποδεικνύει ότι την τρικυμία στο κρανίο την έχεις εσύ. Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον αντικειμενικά εφ’ όσον τα ΜΜΕ, ο πολιτικός λόγος και κυρίως το τι συμβαίνει μέσα στα Πανεπιστήμια είναι όλα ένα συνονθύλευμα της λεγομένης …”αριστερής” προπαγάνδας. Και επειδή στην “δημοκρατία” σας λέτε ότι κάθε ένας έχει το αναφαίρετο δικώμα στην ελευθερία του λόγου, εγώ μετά από έρευνα εκφρέρω την προσωπική μου γνώμη (και όχι απλώς άποψη) ότι ο Φίλιας ήταν ένας φελός, ένας κολαούζος της άρχουσας τάξης και εν τέλει πεπερασμένο μέγεθος όπως και να τον κρίνει κανείς. Αυτά ώς απάντηση στο χαζοχαρούμενο σχόλιό σου -γιατί όχι- με 6 χρόνια καθυστέρηση. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!